بازگشت مدرن به دوران کلاسیک غربی شرقی

ساخت فضای نظام بین الملل که هنوز بسیاری آن را آنارشیک می دانند و قانون نانوشته رفتار واحدها بر آن تاثیر گذاشته و از آن تاثیر می پذیرد، به گونه ای عمل می کند که هر دولتی در صورت پس روی، تاوان رفتارهای نادرست خود را می دهد و دولتی که رو به جلو گام می گذارد، مزد هوشمندی و قدم گذاشتن در مسیر درست نظام بین الملل را دریافت می کند. در چنین فضایی کشورهای برتر با تعریف انعطاف پذیراستراتژی ها و تاکتیک های رفتاری برای دهه های آینده، نه تنها شخصیت بین المللی مشخصی از خود به نمایش گذاشته و با بازخوانی و رفتارسنجی رفتارهای طرف های مقابل، بهترین رفتار را از خود بروز می دهند؛ بلکه در این راه بر جهت گیری های واحدهای دیگر تاثیر گذاشته و به طور نسبی فرمان رهبری جهان را به دست گرفته و آن را به همان سمتی که منافعشان تامین می شود، هدایت می کنند. در حال حاضر کشورهای غربی که در متن سیاست بین الملل قرار دارند، چنین نقشی را بازی می کنند که ایالات متحده آمریکا در راس همه آنها قرار دارد. اما آیا این نقش به کشورهای غیرغربی هم سپرده می شود؟ آیا روسیه توان انجام چنین کاری را دارد؟ یا اینکه مسکو در مواقع بحرانی و زمانی که مناسبات اولیه و سنتی منطقه ای یا بین المللی به هم می ریزد، می تواند همانند آمریکا با مدیریت بحران، منافعش را حفظ و حتی افزایش دهد. بازیگری و بازیگردانی صحیح در چنین مواقع بحرانی است که رهبران کوچک و بزرگ آینده جهان را تعیین می کند. نوع ورود آمریکا به تحولات بین المللی پس از یک قرن سکوت که با جنگ های اول و دوم جهانی همراه بود، باعث شد که این کشور ابتدا اروپا و پنجاه سال بعد شوروی را از پیش رو بردارد و خود را به عنوان مرد شماره یک جهان معرفی کند. چنین رفتارهایی که گاهی اوقات در فضای کلان بین المللی و برخی مواقع در فضای خرد بین المللی انجام می شود، تاثیر بی نظیری در آینده سیاست یک ملت دارد.