رابطه بین تکانشگری و تامل گرایی با عملکرد حل مسئله

حل مساله یکی از توانایی های محوری در پیشرفت تحصیلی است. افراد تکانشگر برخلاف افراد تامل گرا تمایلی به درگیر شدن با راه حل های مختلف مساله ندارند. هدف این پژوهش بررسی رابطه بین تکانشگری، و تامل گرایی با عملکرد حل مسئله می باشد.
در این مطالعه 72 نفر از دانشجویان کارشناسی دانشکده انسانی دانشگاه زنجان با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای اندازه گیری عملکرد حل مسئله از مسئله کشیش ها و آدم خوارها استفاده شد. سپس از مشارکت کنندگان خواسته شد مقیاس تکانشگری Barratt و مقیاس نیاز به شناخت را تکمیل کنند.
ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین عملکرد حل مساله و تکانشگری همبستگی منفی(01/0 p <) و بین عملکرد حل مسئله و نیاز به شناخت همبستگی مثبت معنادار (05/0 p <) وجود دارد. زمان حل مساله با متغیرهای تکانشگری و نیاز به شناخت رابطه معنی دار نداشت.
افراد دارای «نیاز به شناخت» بالا کارایی بهتری در دقت حل مسئله دارند و لیکن سرعت حل مسئله ارتباط معنی داری با تکانشگری و تامل گرایی ندارد.