از غربت غریب سهراب

اختلافی که در مورد نقد اشعار سپهری چه در زمان حیات و چه بعد از مرگش میان منتقدان وجود داشت و دارد، خود دلیلی براین است که «ابهام آگاه» در زبان و تفکر وی که به قول کلینت بروکس «از مختصات شعر خوب است» تا چه حد در کلام او موج می زند. زبان شعری سپهری نیز هم چون زبان شعری نظامی و حافظ سرشار از انحراف از هنجارهای عادی است یعنی زبانی با جلوه های تازه ی حسی معنایی به همراه حصول تازگی شیوه ارائه ی بیانی جدید؛ چرا که هم سیر مکتبی آگاهانه از رمانتیسم اروپایی به سوی سوررآلیسم شرق دور در آن وجود دارد و هم انحراف از هنجارهای طرز تازه ی نیمایی.