بررسی میزان خشونت خانگی از نوع روانی در زنان شاغل و خانه دار شهر شاهرود و ارتباط خشونت روانی با برخی از مشخصات دموگرافیک در سال 1388

اصطلاح خشونت خانگی به نوعی رفتار پرخاشگرانه اطلاق می شود که در روابط نزدیک و خانوادگی رخ می دهد و اشکال گوناگون جسمی، روانشناختی، اقتصادی و جنسی دارد. خشونت علیه زنان یکی از خشن ترین نتایج نابرابری های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است که منجر به بیماری های جسمی و روانی، شرکت کم زنان در فعالیت های اجتماعی، غمگینی، استرس روحی، بدعملکردی جنسی، سقط، بستری مادران باردار، تاخیر در مراقبت های بارداری و ابتلا به عفونت های جنسی شده است. هدف از این مطالعه، ارزیابی خشونت روانی در زنان شهر شاهرود و عوامل مرتبط با آن است.
این تحقیق یک مطالعه تحلیلی - مقطعی است که در شهر شاهرود و بر روی 600 زن انجام شده است. ابزار گردآوری پرسشنامه ای است که قبلا توسط محققان دیگر در کشور استفاده شده و روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته است. از آمار تحلیلی کای دو، پیرسون ومن ویتنی یو استفاده شده است.
نتایج نشان می دهند، 8/52% زنان خانه دار و 2/47% از زنان شاغل از خشونت روانی رنج می برند که این اختلاف معنی دار نمی باشد (36/0p=). بیشترین نوع خشونت در زنان شاغل و خانه دار، اجبار به انجام کارهای خلاف میل زنان توسط همسر و کمترین نوع خشونت در 2 گروه، حبس کردن در منزل بوده است. ارتباط آماری معنی دار بین خشونت روانی و مدت ازدواج 005). (p=0، وضعیت ازدواج 01). (p=0، نوع شغل زنان و مردان (p=0.01، p=0.04) وجود داشت.
با توجه به خشونت در زنان خانه دار و شاغل در این تحقیق، به نظر می-رسد باید بر روی عوامل ایجاد خشونت در زنان مطالعات بیشتری صورت گیرد. فرهنگ سازی و احترام به حقوق افراد از جمله راهکارهای پیشنهاد شده در این تحقیق می باشد.