مقایسه کارایی پر خام و پر اصلاح شده شترمرغ با پراکسید هیدروژن در حذف فنل از محلول های آبی

حذف فنل توسط جاذب های زیستی در طی سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه پتانسیل پر شترمرغ به عنوان یک جاذب جدید برای جذب فنل از محلول های آبی مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این تحقیق امکانپذیری کارایی پرشترمرغ و پراصلاح شده با H2O2 در مقیاس آزمایشگاهی و با محلول های سنتزی mg/L 1 تا 50 فنل مورد مطالعه قرار گرفت وتاثیر عوامل موثر در این فرآیند شامل pH، غلظت جاذب، زمان تماس و دما بررسی گردید. سپس داده های جذب توسط ایزوترم های فروندلیخ و لانگمیر مورد بررسی قرار گرفتند و از نرم افزار Excel برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید.
نتایج بدست آمده مشخص ساخت با افزایش مقدار جاذب از g2/0 تا g7/0 میزان جذب افزایش می یابد. جذب فنل با افزایش مقدار pH محلول کاهش می یابد. همچنین این نتیجه بدست آمد که افزایش زمان تماس تاثیر ویژه ای در میزان جذب از محلول دارد (83%برای پرخام و 73% برای پراصلاح شده).
نتایج نشان داد کارایی فرآیند جذب با پر خام بیشتر از جذب با پراصلاح شده می باشد. همچنین نتایج نشان داد که پر شترمرغ، به عنوان یک ماده ارزان و یک ماده زائد جامد از کشتارگاه ها، می تواند به عنوان یک جاذب زیستی برای حذف فنل به کار رود.