رابطه ی ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت در دانش آموزان دبیرستانی شاغل به تحصیل در مدارس استعدادهای درخشان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ی ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت در دانش آموزان پایه ی سوم دبیرستان شاغل به تحصیل در مدارس استعدادهای درخشان شهر شیراز بود. در این پژوهش، 203 نفر دانش آموز دبیرستانی (100 دانش آموز دختر و 103 دانش آموز پسر) شرکت داشتند. داده های پژوهش از طریق پرسش نامه ی جهت گیری هدفی الیوت و مک گریگور و پرسش نامه خلاقیت عابدی جمع آوری گردید و سپس با استفاده از روش‎های آماری تحلیل رگرسیون چندمتغیره و تحلیل واریانس، مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که رابطه ی معناداری بین ابعاد جهت گیری هدفی با خلاقیت وجود دارد. بدین ترتیب که ابعاد جهت گیری هدفی 21 درصد از متغیر خلاقیت را پیش بینی می کند؛ به طوری که از این میان جهت گیری عملکردی- اجتنابی و جهت گیری عملکردی- رویکردی به صورت منفی و جهت گیری تبحری- رویکردی به صورت مثبت سهم معناداری در پیش بینی خلاقیت داشته اند. در حالی که بین جهت گیری تبحری- اجتنابی با خلاقیت، رابطه ی معناداری وجود نداشت. همچنین یافته های به دست آمده نشان داد که دانش آموزان دختر و پسر از نظر ابعاد جهت گیری هدفی و خلاقیت تفاوت معناداری داشتند