بررسی روند تغییرات شاخص خشکی در نیمه جنوبی ایران

هدف از انجام این مطالعه بررسی روند تغییرات هم زمان بارندگی و تبخیر و تعرق در قالب شاخص خشکی برای نیمه جنوبی کشور است. دوره آماری مورد مطالعه در این تحقیق مربوط به سال های 1961 تا 2000 در نظر گرفته شد. نتایج اولیه مربوط به سری زمانی داده های ده ایستگاه سینوپتیک مشخص کرد که تبخیر و تعرق تغییرات کمتری نسبت به دو عامل بارش و شاخص خشکی داشت. در مرحله بعد با اعمال آزمون ناپارامتری من کندال روند تغییرات هر یک از عامل های فوق مشخص گردید. نتایج نشان داد که در اکثر ایستگاه ها در طول 40 سال روند بارش افزایشی و روند تبخیر و تعرق کاهشی بود. روند بارش و شاخص خشکی و در حدود 70 درصد از ایستگاه ها و تبخیر و تعرق در حدود 90 درصد از ایستگاه ها معنی دار بود. تحلیل های روند مرتبط با شاخص خشکی ثابت نمود که اقلیم اکثر ایستگاه ها (80 درصد) تا حدودی به اقلیم مرطوب تمایل داشتند. نمودارهای روند من کندال در تمامی ایستگاه ها شروع تغییرات به صورت ناگهانی را از حدود سال 1963 نشان داد. حداکثر و حداقل مقادیر معنی دار روند هر سه عامل به ایستگاه های اصفهان و اهواز با دو اقلیم متفاوت استپی و بیایانی تعلق داشت.