تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی بر برخی نشانگر های بیوشیمیایی و هماتولوژیکال قلبی قایقرانان مرد نخبه

با توجه به وقوع مشکلات قلبی و مرگ ناگهانی ناشی از آن بعد از فعالیت های ورزشی استقامتی طولانی مدت در ورزشکاران، بررسی ویژگی های فیزیولوژیکی و شناخت عوامل پاتولوژیکی قلبی در هنگام فعالیت های ورزشی استقامتی می تواند از پیش آمد های نامطلوب جلوگیری کند. هدف از انجام این تحقیق، تاثیر فعالیت ورزشی استقامتی بر نشانگر های بیوشیمیایی و پاتولوژیکی قلبی قایقرانان مرد نخبه بود. 10 نفر از قایقرانان مرد تیم ملی کایاک با میانگین سنی 24/3±5/22سال، وزن 18/7 ±7/78 کیلوگرم و قد 357/4±1/184 سانتی متر در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی ها مسافت 8000 متر را با شدت 75 تا80 درصد حداکثر ضربان قلب در60 دقیقه پارو زدند. نمونه های خونی در سه مرحله قبل، بلافاصله و سه ساعت بعد از فعالیت برای سنجش میزان پلاسماییNT-proBNP وcTnT گرفته شد. برای تحلیل اطلاعات از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و آزمون (t) همبسته استفاده شد. میزان پلاسماییNT-proBNP بلافاصله پس از فعالیت ورزشی افزایش معنی داری را نشان داد (36/19 به 05/24 پیکوگرم بر میلی لیتر) (001/0>P)، در حالی که بین میزان پلاسماییNT-proBNP بلافاصله و سه ساعت بعد از فعالیت تفاوت معنی دار مشاهده نشد (329/0=P). میزان cTnT آزمودنی ها در هر سه مرحله کمتر از 01/0 نانوگرم بر میلی لیتر بود. نتیجه این که افزایش میزان پلاسماییNT-proBNP می تواند پاسخ فیزیولوژیکی و همودینامیکی قلبی تحت شرایط ویژه تمرینی در ورزشکاران و بدون اهمیت پاتولوژیکی و تنها مربوط به فعالیت بدنی باشد. عدم تغییر در میزان سرمی cTnT آسیب عضله قلبی را نشان نداده است.