لاکاز: پیشرفت های اخیر و اهمیت نانوزیست فناوری آن

لاکاز آنزیمی از گروه اکسیدازها (اکساینده ها)، مشهور به اکسیداز چند مسی آبی رنگ است که توسط میکروارگانیسم ها به ویژه قارچ ها و گیاهان تولید می شود. لاکاز از اکسیژن مولکولی به عنوان پذیرنده الکترون جهت اکسایش زیستی استفاده می کند در حالیکه در پراکسیداز ها، پراکسید هیدروژن پذیرنده الکترون است. گستره کاربرد این آنزیم طیف وسیعی از فرایندهای شیمیایی و صنایع، نظیر رنگبری در صنعت نساجی، سفید کردن خمیر کاغذ، سمیت زدایی از پساب، پالایش زیستی، صنایع غذایی، تولید مواد آلی از سوبسترای فنولی و آمینی، پیل های سوختی و زیست نانوفناوری را شامل می شود. گرچه قارچ های رشته ای، لاکازها را به میزان زیادی تولید می کنند، ولی تولید لاکاز در مقیاس صنعتی با بازدهی بالا، هنوز با مشکلاتی نظیر رشد غیر قابل کنترل قارچ، ایجاد پلی ساکاریدها در اطراف میسل ها و ترشح ترکیبات خاص مانند پروتئازهای غیر فعال کننده مواجه است. در حال حاضر محققان با یافتن میکروارگانیسم های مناسب و بهبود فرایند تولید و تخلیص لاکاز، درصدد افزایش بازدهی، محصول دهی و کاهش قیمت نهایی لاکاز می باشند. این مقاله مروری بر معرفی لاکاز، خصوصیات، فرایندهای تولید، اثر عوامل مختلف بر پایداری و فعالیت آنزیم و برخی از کاربرد های آن در صنایع متنوع دارد.