بررسی سایتوکاین های IL-4، IFN-γ و IL-17 در بافت تومور، بافت سالم و سرم مبتلایان به تومور پستان

محیط تومور واجد سایتوکاین های گوناگون است که توسط سلول های توموری و سلول های ایمنی موجود در محیط تومور تولید می شوند. رشد و تکامل تومور به سایتوکاین های ترشح شده در محیط نیز بستگی دارد. سایتوکاین های اینترلوکین 4 (IL-4)، اینترفرون گاما (IFN-γ) و اینترلوکین 17 (IL-17) اثرات بسیار متفاوتی بر رشد سلول های توموری و پاسخ ایمنی علیه تومور اعمال می کنند. بنابراین مقایسه ی مقدار این سایتوکاین ها در زنان مبتلا به تومور بدخیم و خوش خیم پستان در این مطالعه مد نظر قرار گرفت.
نمونه های بافت تومور، بافت مجاور تومور و سرم خون 29 بیمار مبتلا به تومور پستان مورد مطالعه قرار گرفت. 14 نفر دارای تومور بدخیم و 15 نفر دارای تومور خوش خیم تشخیص داده شدند. نمونه ها از بیماران واجد بیوپسی برای تشخیص بدخیمی پستان تهیه گردید. با استفاده از دستگاه هموژنایزر، محلولی همگن از بافت ها تهیه و مقدار سایتوکاین های IFN-γ، IL-4 و IL-17 در بافت توموری و بافت مجاور تومور و سرم خون بیماران به روش ELISA اندازه گیری شد.
مقادیر IL-4 برابر 2/15 ± 3/112، IL-17 برابر 3/2 ± 9/16 و IFN-γ برابر 8/3 ± 6/14 پیکوگرم در میلی لیتر در بافت تومور بدخیم محاسبه گردید. مقادیر IL-4 و IL-17 در نمونه های حاصل از بافت توموری، بافت مجاور تومور و سرم افراد مبتلا به تومور بدخیم نسبت به نمونه های مشابه در بیماران مبتلا به تومور خوش خیم افزایش معنی داری را نشان داد (05/0 > P). در این مطالعه بین غلظت IFN-γ در نمونه ی حاصل از بافت تومور بدخیم و بافت تومور خوش خیم اختلاف معنی داری دیده نشد.
به نظر می رسد که افزایش سایتوکاین های IL-4 و IL17 یا عدم تغییر مقادیر IFN-γ ممکن است درروند تومور بدخیم پستان نقش داشته باشد.