تحلیل آماری نتایج حاصل از کاربرد روش های پارامتریک و مدل Almagra در ارزیابی تناسب اراضی

ارزیابی اراضی گامی مهم در مطالعات خاک شناسی و توسعه کشاورزی پایدار می باشد. در این تحقیق سه روش استوری، ریشه دوم و مدل آلماگرا به منظور ارزیابی کیفی تناسب اراضی شهرستان اهر واقع در استان آذربایجان شرقی به مساحت تقریبی 9000 هکتار برای محصولات گندم، ذرت، سیب زمینی و سویا مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بررسی کاربرد هر یک از روش های مذکور برای انواع محصولات مورد مطالعه، از آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی استفاده شد. نتایج هر سه روش نشان داد که محصولات گندم، ذرت، سیب زمینی و سویا به ترتیب بیشترین تناسب را برای اراضی دارا می باشند. تعداد کلاس های تناسب بدست آمده از بکارگیری مدل آلماگرا با رتبه های بالاتر بیش از روش های پارامتریک بود. نتیجه بررسی اثر متقابل نوع محصول در نوع روش ارزیابی تناسب اراضی نشان داد که مدل آلماگرا نسبت به ریشه دوم و آن هم نسبت به استوری، اراضی را در کلاس های تناسب بالاتر قرار می دهد. علت را می توان در ماهیت مدل آلماگرا که بر مبنای روش محدودیت ساده و یا حداکثر عمل می کند و یا به عدم تاثیر فاکتور اقلیم در کلاس بندی نسبت داد. بنابراین می توان بیان نمود که استفاده از مدل آلماگرا فقط از جنبه ارزیابی خاک بوده و برای ارزیابی تناسب اراضی بایستی این مدل در توالی با مدل های Terraza و Cervatana مورد استفاده قرار گیرد و در مواقعی که اقلیم عامل محدود کننده نباشد نتایج ارزیابی خاک معادل با ارزیابی اراضی خواهد بود. بررسی اثر متقابل نوع محصول و نوع خاک نیز نشانگر تفاوت معنی دار کاربرد روش های مذکور در انواع خاک ها می باشد. علت بروز رتبه های بالاتر برای اراضی توسط مدل آلماگرا را می توان به ماتریس تاثیر ویژگی های خاک در نوع محدودیت ها نسبت داد. تلفیق نتایج حاصل از مدل آلماگرا و همچنین روش های پارامتریک با GIS می تواند نقشه های زمین مرجع با دقت بالا ایجاد کند که موجب فهم و تفسیر هر چه بهتر وضعیت تناسب منطقه برای انواع محصولات باشد.