بررسی تغییرات IgAبزاقی به دنبال فعالیت شدید و شناوری در آب سرد و گرم

فواصل استراحتی کوتاه پس از فعالیت های شدید، فشار جسمی و روحی زیادی بر ورزشکاران وارد می کند که تغییرات هورمونی و ایمنی را به دنبال دارد. هدف این تحقیق، مقایسه ی اثر دماهای مختلف آب، هنگام شناوری بر غلظت IgA بزاق، ضربان قلب و میزان خستگی شناگران زن نخبه، پس از یک شنای سرعتی بود.

10 نفر از شناگران با میانگین سن 8/172/2 ± 8/17 سال و سابقه ی حداقل سه سال شنای حرفه ای و کسب عناوین قهرمانی در مسابقات قهرمانی کشور، به صورت در دسترس و هدفمند انتخاب شدند. شناگران در سه روز جداگانه و به فاصله های 48 ساعت، در محل اجرای آزمون حضور یافتند که هر بار پس از انجام شنای 100 متر کرال سینه در یکی از روش های برگشت به حالت اولیه ی 15 دقیقه ای شامل شناوری متناوب در آب گرم (40 درجه ی سانتی گراد به مدت 2 دقیقه)/آب سرد (23 درجه ی سانتی گراد به مدت 1 دقیقه)، شناوری در آب سرد (23 درجه ی سانتی گراد) و شناوری در آب گرم (40 درجه ی سانتی گراد) شرکت کردند. IgA بزاق و ضربان قلب شناگران، قبل و بعد از اجرای آزمون (صد متر کرال سینه) و در پایان هر یک از روش های برگشت به حالت اولیه اندازه گیری شد. همچنین، کیفیت روش های تحت بررسی، روی میزان خستگی ورزشکاران، از طریق پرسش نامه ارزیابی گردید. از آزمون های ANOVA و Repeated measure ANOVA برای آنالیز داده ها استفاده شد.

پس از شناوری در آب گرم، IgAبزاق به طور معنی داری در مقایسه با شناوری در آب سرد افزایش یافت. شناوری در آب سرد سبب کاهش سریع تر ضربان قلب نسبت به گروه های دیگر شد و در مقایسه با شناوری در آب گرم، تفاوت معنی داری نشان داد. پس از هر سه روش، میزان خستگی کاهش یافت.

به نظر می رسد روش های شناوری در آب گرم/سرد سبب تسریع و بهبود روند برگشت به حالت اولیه شود و شناوری در آب گرم، با افزایش ترشح IgAبزاق، عملکرد سیستم ایمنی را بهبود دهد.