بررسی دقت نگاره های پانورامیک، پری اپیکال موازی و توموگرافی اسپیرال در تعیین فاصله کرست آلوئول تا دیواره فوقانی کانال مندیبل

کاربرد ایمپلنت های دندانی، روش شایع در درمان کامل یا نسبی افراد بی دندان می باشد. جایگذاری و قرار دادن ایمپلنت، نیازمند ارزیابی دقیق رادیوگرافیک از محل جراحی می باشد که در مندیبل لازم است از ایجاد عوارض جانبی و آسیب عصبی عروقی جلوگیری شود. هدف از پژوهش حاضر تعیین دقت توموگرافی اسپیرال، رادیوگرافی پری اپیکال و پانورامیک در اندازه گیری فاصله بین دیواره فوقانی کانال مندیبولار و کرست آلوئولار بود.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی بر روی سه عدد مندیبل خشک انسانی انجام شد. گلوله های فلزی به قطر 5 میلی متر بر روی آن ها چسبانده شد. سه گلوله در سمت چپ و سه گلوله در سمت راست هر مندیبل قرار داده شد. پس از پوشاندن سطح مندیبل با یک لایه موم 5 میلی متری جهت بازسازی بافت نرم، از هر مندیبل رادیوگرافی های پری اپیکال، پانورامیک و توموگرافی اسپیرال تهیه گردید. سپس مندیبل ها برش داده شد و اندازه واقعی کرست آلوئول و دیواره فوقانی کانال مندیبولار در هر ناحیه اندازه گیری شد. پس از جمع آوری داده ها به کمک آزمون های Paired-t وRepeated measures ANOVA داده ها بررسی و نتایج آنالیز شدند (05/0 = α).
نتایج نشان داد که بین سه تکنیک مقایسه شده تنها تکنیک پری اپیکال با اندازه واقعی تفاوت معنی داری ندارد (05/0 > p value). همچنین بین اندازه های حاصل از تکنیک توموگرافی و پانورامیک با یکدیگر از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0 > p value).
با توجه به نتایج این پژوهش به منظور تعیین و ارزیابی دقیق محل جایگذاری ایمپلنت و تعیین دقیق ارتفاع استخوان در مندیبل، تکنیک پری اپیکال موازی پیشنهاد می شود؛ گرچه توموگرافی نیز جهت فراهم نمودن اطلاعاتی در بعد عرضی باید مد نظر قرار گیرد.