مروری بر روش های پایدارسازی پلی اولفین ها در برابر پرتوهای فرابنفش

پلی اولفین ها به علت قیمت ارزان و خواص قابل قبول جزء پر مصرف ترین مواد بسپاری به حساب می آیند، اما آزمایش ها نشان داده اند که بسپار های این خانواده در مقابل پرتوهای فرابنفش موجود در نور خورشید مقاومت مناسبی ندارند و به همین دلیل نیاز به پایدارسازی نوری شدیدا در آنها احساس می شود. در این مقاله به بررسی اثر استفاده از پایدارکننده های مختلف در ایجاد پایداری نوری پلی اولفین ها پرداخته می شود. این پایدارکننده ها به چهار گروه کلی صافی های فرابنفش، جاذب های فرابنفش، فرونشاننده های حالت برانگیخته و زداینده های رادیکال آزاد تقسیم می شوند. از میان این پایدارکننده ها زداینده های رادیکال آزاد و به ویژه HALS1 ها پایداری نوری قویتری ایجاد می کنند. اما برای دست یابی به بهترین نتیجه از سیستم های حاوی چند پایدار کننده استفاده می شود. آزمایش های انجام شده در این زمینه ترکیب سه تایی یک HALS، یک نوع ضد اکسنده و دوده را به عنوان بهترین سیستم پایدارسازی نوری معرفی می کند.