نشریه چشم انداز مدیریت مالی
پیاپی 10 (تابستان 1394)

تحقیق حاضر به دنبال بررسی این فرضیه است که ارزش افزوده اقتصادی (EVA) نسبت به معیارهای عملکرد حسابداری در توصیف ارزش بازار شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، مناسب تر است. هدف اصلی، فراهم آوردن شواهد تجربی در مورد محتوای اطلاعاتی فزآینده و نسبی ارزش افزوده اقتصادی و معیارهای عملکرد حسابداری (سود خالص عملیاتی پس از مالیات، سود خالص، جریان نقدی عملیاتی و جریان نقدی آزاد) می باشد. به همین منظور 150 شرکت (600 شرکت- سال) فعال در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1389-1386 مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل رگرسیون در مورد محتوای اطلاعاتی ارزش افزوده اقتصادی نشان دهنده این است که سود خالص نسبت به سایر متغیرهای حسابداری و EVA، در توصیف ارزش بازار شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بهتر است؛ همچنین جریان نقدی آزاد تاثیر کمتری بر ارزش شرکت دارد. آزمون محتوای اطلاعاتی فزآینده نشان می دهد که EVA نقش زیادی در محتوای اطلاعاتی دارد.

تحقیق حاضر با هدف بررسی دقت مدل تصحیح خطای برداری با استفاده از متغیرهای درون زا از قبیل بازدهی، نسبت قیمت به ارزش دفتری هر سهم، بازده حقوق صاحبان سهام، نقدشوندگی، نسبت بازده نقدی، حاشیه سود عملیاتی و فروش به ازای هر سهم و مجموعه ای از متغیرهای کلان اقتصادی از قبیل تولید ناخالص داخلی، قیمت نفت، قیمت جهانی طلا، شاخص بورس اوراق بهادار تهران و قیمت جهانی محصول نهایی شرکت، انجام شده است. در این تحقیق داده ها به صورت فصلی و برای دوره زمانی 1380 تا 1389 و با استفاده از روش تصحیح خطای برداری، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند.
نتایج آزمون هم جمعی نشان دهنده وجود رابطه بلندمدت میان متغیرهاست. درنتیجه امکان استفاده از مدل تصحیح خطای برداری فراهم می گردد. مقدار آماره F حاصل از تخمین مدل حاکی از معناداری مدل می باشد. سپس نتایج حاصل از بررسی معناداری پیش بینی انجام شده به روش مک کراکن نشان می دهد که در دو سوم از نمونه ها پیش بینی با مدل تصحیح خطای برداری دارای میانگین مجذور خطای کمتری نسبت به میانگین تاریخی می باشد.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر متغیرهای مالی و غیرمالی بر کیفیت افشای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. برای آزمون فرضیه های تحقیق داده های مربوط به 91 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار به عنوان نمونه آماری و برای دوره زمانی 1386 تا 1390 به روش تحلیل داده های تابلویی (پنل) و آزمون های آماری مربوطه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. این تحقیقات از نظر هدف، یک تحقیق کاربردی و از نظر شیوه انجام کار، از نوع تحقیقات توصیفی و از نظر بعد زمانی نیز، از نوع تحقیقات پس رویدادی بوده، چرا که از اطلاعات گذشته شرکت های نمونه استفاده می کند. برای برآورد مدل های مناسب آزمون فرضیه ها، از آزمون های F لیمر و هاسمن استفاده شده است. متغیرهای مالی مورد بررسی در این پژوهش عبارتند از: بازده داریی ها، نسبت ارزش بازار به ارزش دفتری، نسبت بدهی، نسبت نقدینگی و اندازه شرکت و متغیرهای غیرمالی شامل تعویض مدیرعامل شرکت در طول سال، نوع موسسه حسابرسی و نوع صنعت می باشد. نتایج رگرسیونی حاکی از آن است که متغیرهای مالی بر کیفیت افشا تاثیر معناداری دارد و متغیرهای غیرمالی بر کیفیت افشا بی تاثیر می باشد.

هدف پژوهش حاضر شناسایی عوامل موثر بر رفتار سرمایه‏گذاران در تمایل به سرمایه‏گذاری مجدد در بازار بورس اوراق بهادار تهران است. ابعاد عوامل موثر بر رفتار سرمایه‏گذاران شامل مکان سرمایه‏گذاری، قوانین و مقررات سرمایه‏گذاری، موقعیت سرمایه‏گذاری، امنیت سرمایه‏گذاری، نقدینگی سرمایه‏گذاری و سودآوری سرمایه‏گذاری است. رضایت سرمایه‏گذاران نیز به عنوان متغیر میانجی در این پژوهش استفاده شده است. این مطالعه از لحاظ هدف،کاربردی و توصیفی می‏باشد و از حیث نحوه ارتباط بین متغیرها از نوع پژوهش توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری شامل سرمایه‏گذاران بورس اوراق بهادار تهران می‏باشد که با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی در دسترس 363 نفر از سرمایه‏گذاران به عنوان نمونه مورد بررسی قرار گرفتند. جهت آزمودن فرضیات از مطالعات میدانی و از ابزار پرسشنامه ‏استفاده شده است. به منظور برآورد مدل از روش‏های مدل‏یابی معادلات ساختاری و از نرم‏افزار Lisrel 8.5 استفاده شده است. نتایج نشان می‏دهد که ابعاد رفتار سرمایه‏گذاران دارای تاثیر مستقیمی بر رضایت سرمایه‏گذاران بوده که نقدینگی سرمایه‏گذاری با ضریب اثر 79/0 و عدد معناداری 64/7 در رتبه اول تاثیر قرار گرفته است. قوانین و مقررات سرمایه‏گذاری با ضریب اثر50/0 و عدد معناداری 36/3 در رتبه آخر قرار گرفته است. همچنین رضایت سرمایه‏گذاران بر تمایل به سرمایه‏گذاری مجدد دارای تاثیر مستقیم است.

متنوع سازی سبد یکی از مهم ترین ویژگی های صندوق های سرمایه گذاری مشترک[1] است؛ اما امروزه در اقتصاد، صندوق های بخشی[2] با کاهش متنوع سازی و تمرکز در چند صنعت، بازدهی های بیشتر را به مشتریان خود پیشنهاد می کنند. در مبانی نظری، تعریف کمی و دقیقی برای صندوق های سرمایه گذاری بخشی ارائه نشده است. در این پژوهش، ابتدا با استفاده از یک درخت تصمیم، صندوق های سرمایه گذاری مشترک ایران از نظر ویژگی بخشی بودن به چهار گروه تقسیم و با ساخت سبدی از صندوق های[3] موجود در هر گروه و رسم منحنی کارایی[4] سبد نهایی هر گروه، تاثیر ویژگی بخشی بودن بر بازده و ریسک صندوق ها تبیین شده است. سپس، با استفاده از تحلیل رگرسیون ویژگی های بخشی بودن، نگهداری وجه نقد کمتر و اندازه صندوق بزرگ تر به عنوان عوامل موثر بر بازده صندوق های سرمایه گذاری مشترک تعیین شده اند. در آخر، با تحلیل ضرایب به دست آمده، گروه دوم از درخت، دارای بیشترین تاثیر بر افزایش بازده بوده و مبنای ارائه تعریف صندوق های بخشی در اقتصاد ایران قرار گرفته است. طبق این تعریف، صندوقی در اقتصاد ایران، صندوق بخشی است که بیش از بیست درصد سرمایه خود را در دو صنعت سرمایه گذاری کند.

هدف این پژوهش، بررسی مقایسه ای هزینه های نمایندگی در شرکت های خانوادگی و غیرخانوادگی، در بورس اوراق بهادار تهران است. در راستای این پژوهش، یک سوال اصلی مطرح می شود: آیا هزینه های نمایندگی در شرکت های خانوادگی متفاوت از شرکت های غیر خانوادگی است؟ به منظور پاسخ به این سوال تعداد 31 شرکت خانوادگی و 106 شرکت غیر خانوادگی از بین جامعه آماری که اطلاعات دوره 6 ساله (1389-1384) آنها قابل دسترسی بوده، انتخاب شده است. برای بررسی آزمون معنادار بودن فرضیه ها، از مدل رگرسیون خطی و داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه های پژوهش، حاکی از آن است که هزینه های نمایندگی در این دو گروه از شرکت ها چندان متفاوت نیست، هرچند طبق مشاهدات، شرکت های خانوادگی از لحاظ معیارهای هزینه نمایندگی Q توبین (فرصت های رشد) در سطح ضعیف تری بوده و دچار هزینه های نمایندگی بیشتری هستند.

رتبه بندی گزینه های سرمایه گذاری همواره از دغدغه های مهم مدیران شرکت و تحلیل گران بازار سرمایه می باشد. همچنین به دلیل عدم آشنایی افراد مذکور با ابزارهای نوین رتبه بندی، اغلب رتبه بندی شرکت ها با مفروضاتی صورت می گیرد که دقیق نیستند و نمی توان به آنها اطمینان کرد. به همین منظور، در این مقاله با جمع آوری داده های مورد نیاز با استفاده از ابزارهای مراجعه به اسناد و مصاحبه با کارشناسان و پرسشنامه، دو تکنیک تصمیم گیری چند شاخصه( فرآیند تحلیل سلسله مراتبی[1] و تکنیک اولویت بندی گزینه ها با کمترین فاصله به راه حل ایده آل[2]) برای اولویت بندی گزینه های مطرح استفاده شده است. براساس داده های مالی سال های 1391-1388، کاربرد مدل مذکور مشخص کرد که از10 شرکت فعال در صنعت مواد غذایی و آشامیدنی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، شرکت های مواد غذایی و آشامیدنی صنعتی بهشهر، بهنوش و پگاه اصفهان به ترتیب رتبه های برتر را به خود اختصاص داده اند.
2. Analytic Hierarchy process
3. Technique for Order Preference by Similarity to Ideal Solution