نشریه علوم ورزش
پیاپی 10 (تابستان 1391)

هدف این پژوهش، بررسی شیوه زندگی کاراته کاران نخبه کشور و اثر آن بر کنترل استرس پیش از مسابقه بود. جامعه آماری این پژوهش را همه ورزشکاران شرکت کننده در مسابقه های قهرمانی کاراته کشور 185=n تشکیل داده است. با توجه به کوچک بودن جامعه آماری، کل جامعه به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. اطالعات این پژوهش با استفاده از دو پرسشنامه استاندارد شیوه زندگی 36-SF و پرسشنامه سبکهای مقابله با استرس ورزشی دو بعد اصلی یعنی سبک مقابله رویارویی و اجتنابی  جمع آوری شد. اعتبار پرسشنامه از جانب بشارت 87/0=R گزارش شده است. داده های پژوهش با استفاده از ضریب همبستگی اسپیرمن در سطح معنیداری 05/0≥p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میانگین و انحراف استاندارد دو سبک مقابله رویارویی 8/2±9/64 و سبک مقابله اجتنابی 4/3± 6/71 نشان داد که ورزشکاران کاراته کار در موقعیتهای استرس زا بیشتر از سبک مقابله اجتنابی استفاده میکردند. نتایج این پژوهش نشان داد که بین شیوه زندگی و مولفه های آن با روش های مقابله با استرس در سطح 5/0≥P ارتباط معنی داری وجود دارد. همچنین این نتایج نشان میدهد که بین شیوه زندگی با روش رویارویی مقابله با استرس رابطه مثبت و معنی دار 71/0=R و با روش اجتنابی مقابله با استرس نیز یک رابطه مثبت و معنی داری 78/0=R وجود دارد.

هدف از پژوهش حاضر شناسایی اندامهای آسیب پذیر و ساخت وکارهای ایجابی آنها در بازیهای جام جهانی فوتبال 2010 بوده است. بدین منظور تمامی بازیهای جام جهانی به کمک تجزیه و تحلیل ویدیویی مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات آن ساخت وکار وقوع آسیب، اندام آسیب دیده، پست بازیکنان آسیب دیده و شدت آسیب از راه ثبت در فرم گزارش آسیب بدست آمد. در پژوهش حاضر که از نوع توصیفی – تحلیلی است. ابتدا با استفاده از X2 جهت تجزیه و تحلیل استنباطی آمار توصیفی میزان درصد آسیبها تعیین شد. سپس آزمون آماری مجذور کای داده ها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که مبارزه هوایی 3/28 درصد و تکل شدن 7/21 درصد بیشترین ساخت وکار به وجود آورنده آسیب بودهاند 05/0>P .اندام تحتانی با 8/47 درصد، بیشترین آسیب دیدگی را داشته که در این بین، آسیبهای ساق پا 6/19 درصد و مچ پا 13 درصد بیشتر از سایر اندامها بوده است 05/0>P .پست هافبک میانی با 9/23 درصد، بیشترین آسیب را داشته است 05/0<P .1/14 درصد آسیبها از نوع شدید بوده که در آن بازیکن بر اثر شدت مصدومیت زمین بازی را ترک کرده است و مابقی آسیبها 9/85 درصد از نوع جزیی بودهاند 05/0>P . بیشتر بودن آسیبهای اندام تحتانی میتواند ناشی از درگیری بیشتر این اندام در فوتبال باشد. همچنین شناخت مهمترین ساخت وکارهای وقوع آسیب مبارزه هوایی و تکل شدن میتواند از فاکتورهای مهمی باشد که برای تدوین برنامه های پیشگیری از آسیب باید مد نظر قرار گیرد.

هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی سطوح رفتاری مدیریت ریسک در بین مدیران هیاتهای ورزشی استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی است که به شکل میدانی در بین تمامی روسا و دبیران هیاتهای ورزشی استان خراسان جنوبی انجام گرفت. تعداد روسا و دبیران هیاتهای ورزشی خراسان جنوبی 126 نفر میباشند که به صورت تمام شمار به عنوان نمونه انتخاب شدند. از پرسشنامه استاندارد مدیریت ریسک توماس آیرونباروایی صوری- محتوایی مناسب و پایایی 76/0 استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی آزمون کروسکال والیس، همبستگی کندال و اسپیرمن، استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد، بین سطح تحصیالت، وضعیت استخدامی و وضعیت مربیگری با میزان بکارگیری رفتارهای مدیریت ریسک رابطه معناداری وجود ندارد. اما بین رشته تحصیلی (006/0=p ،)سابقه مربیگری (185/0=r و 033/0=p) و سابقه کار مدیریتی (260/0=r و 001/0=p) با رفتارهای مدیریت ریسک رابطه معنی داری وجود دارد  05/0>p به طور کلی میتوان گفت که سطوح اجرای رفتارهای مدیریت ریسک در هیاتهای ورزشی خراسان جنوبی از وضعی ت نسبتا مطلوبی برخوردار است. همچنین مدیران ستادی بهتر از مدیران صف، رفتارهای مدیریت ریسک را انجام دادهاند.

هدف تحقیق حاضربررسی برخی شاخصهای استعداد یابی کشتی فرنگی از دیدگاه مربیان برتر ایران میباشد. نمونه ی آماری تحقیق 73 نفر از مربیان درجه یک و دو فدراسیون کشتی ایران که در مسابقات مختلف قهرمانی کشور به عنوان مربی حضور داشته اند بود،ابزار اندازه گیری، پرسشنامهی محقق ساخته میباشد که روایی آن با روش آلفا کرنباخ 81 درصد بدست آمد. و اطالعات با استفاده از روش آمار توصیفی وآمار استنباطی خی دو مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته است. نتایج بدست آمده نشان میدهد که مناسبترین سن ازدیدگاه مربیان تحقیق حاضربرای استعداد یابی کشتی فرنگی 10تا 12 سا لگی میباشد و مناسبترین گروه برای استعداد یابی، معلمین ورزش و فدراسیون کشتی کشورها بهترین نهاد جهت پرورش استعداد معرفی گردید و همچنین در حیطه ی آنتروپومتریکی این مربیان اهمیت پنجه ی دست قوی، در حیطه ی جسمانی- حرکتی، زمان عکس العمل و در حیطه ی فیزیولوژیکی آمادگی قلبی-عروقی و در حیطه ی روانی- اجتماعی، خالقیت و هوش تکنیکی معرفی کرده اند و تفاوت معنی داری بین دیدگاه مربیان ایرانی درخصوص اولویت بندی شاخصهای استعداد یابی وجود دارد.

هدف این تحقیق تعیین بررسی همبستگی بین آزمون جدید پرش زیگزاگ و آزمونRAST در اندازه گیری توان بی هوازی دانشجویان زن و مرد ورزشکار و غیر ورزشکار بود. بدین منظور 80 نفر دانشجو 40 زن و 40 مرد از دانشگاه آزاد اسالمی واحد شهرکرد با میانگین سن 7/4±42/23 سال، قد2/93±6/166 سانتی متر و وزن 42/3±68/62 کیلوگرم به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. مقادیرتوان بی هوازی اوج، میانگین، حداقل و شاخص خستگی آزمودنیها با آزمون میدانی RAST و آزمون پرش زیگزاگ جدید اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزاز 16 SPSS و روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها نشان داد بین توان بی هوازی اوج، میانگین وحداقل بدست آمده از دو آزمون RAST و پرش زیگزاگ جدید در دانشجویان زن و مرد ورزشکار و غیر ورزشکار همبستگی معناداری وجود دارد (05/0>p)؛ ولی بین شاخص خستگی دو آزمون همبستگی معناداری مشاهده نشد (05/0<p) نتیجه اینکه با توجه به همبستگی بالای آزمون پرش زیگزاگ جدید با آزمون معتبر میدانی RAST در دانشجویان زن و مرد ورزشکار و غیر ورزشکار، میتوان از این آزمون جدید در ارزیابی شاخصهای اجرای بی هوازی در جامعه مورد نظر استفاده کرد. همچنین با توجه به شباهت این آزمون میدانی با الگوی حرکتی فعالیتهای ورزشی انفجاری و پرشی که از حرکات پرش جفت در اجراهای ورزشی خود استفاده مینمایند مانند بسکتبال، والیبال، هندبال و رشته های شبیه به آن، میتوان از آزمون پرش زیگزاگ جدید جهت برآورد توان بی هوازی این ورزشها استفاده نمود.

تحقیقات متعدد نشان داده است شرکت در برخی از فعالیتهای بدنی ممکن است باعث کاهش آهن و ذخایر آن در خون شوند. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استپ به عنوان یک رشته ورزشی جدید و پر طرفدار، بر آهن و ذخایر آن در خون دختران 18-14 سال بود. پژوهش انجام شده از نوع نیمهتجربی بود. در این مطالعه 25 دانش آموز دختر هنرستانی آموزش و پرورش ناحیه 2 شهرستان شهرکرد انتخاب شدند. آزمودنیها بطور تصادفی در دو گروه تجربی 11 نفر و کنترل 14 نفر قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه تجربی به مدت 8 هفته تحت تمرینات استپ با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه قرار گرفتند و در این مدت از آزمودنیهای گروه کنترل خواسته شد که هیچگونه فعالیت ورزشی انجام ندهند. برای مشخص کردن میزان هموگلوبین، آهن سرم، فریتین سرم و ظرفیت تام اتصال آهن TIBC ،نمونه های خون افراد مورد مطالعه، قبل از اجرای تمرین و بعد از 8 هفته تمرین گرفته شد و مورد آزمایش قرار گرفت. از آمار توصیفی و استنباطی، آزمون t همبسته و مستقل و نرم افزار SPSS ،جهت تحلیل نتایج استفاده شد. متعاقب 8 هفته تمرین استپ کاهش معنی داری در فریتین 007/0=p و هموگلوبین 001/0 =p و کاهش اندک و غیر معنی داری در آهن سرم 68/0 =p و افزایش اندک و غیر معنیداری در سطح ترانسفرین 44/0 =p خون دختران جوان در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده کاهش اندک آهن و برخی از ذخایر آن در اثر تمرینات استپ در دختران جوان بوده و با وجود ناچیز بودن این کاهش، پیشنهاد میشود این افراد در حین ورزش استپ از مکملهای آهن استفاده نمایند.

هدف از این پژوهش، تعیین تاثیر مصرف کربوهیدرات به همراه فعالیت ورزشی ترکیبی بر میزان برخی عوامل CD8 بود.بدین منظور، 24 دانشجوی دختر غیر ورزشکار، با سن 6/1 CD4 به CD4 و نسبت ، CD8 دستگاه ایمنی 39/20 سال، وزن 8 12/56کیلوگرم و درصد چربی بدن 6/4 5/30 به صورت تصادفی در 3 گروه تمرین با مصرف کربوهیدرات گروه 1 ،دارونما و تمرین گروه 2 و کنترل گروه 3 تقسیم شدند.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون گروه های تصادفی بود.گروه های تجربی 1 و 2 به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه به مدت 60 تا 90 دقیقه در تمرین ترکیبی هوازی تداومی و بی هوازی تناوبی(شرکت کردند. در تمام جلسات تمرین، گروه تجربی 1 ،محلول گلوکز 5درصد و گروه تجربی 2 ،دارونما را نیم ساعت قبل از تمرین و بالفاصله پس از پایان تمرین تداومی، مصرف کردند. برای اندازه گیری متغیرهای پژوهش، 24 ساعت قبل از نخستین جلسه و 24 ساعت پس از آخرین آن، از آزمودنیها نمونه خونی به میزان 2 سی سی از سیاهرگ آنتی کوبیتال گرفته شد. تحلیل کوواریانس و آزمون T وابسته نشان داد؛ تمرین همراه با مصرف مکمل کربوهیدرات یا بدون مصرف آن بر پاسخ CD8 ناشی از 8 هفته تمرین ترکیبی تاثیری نداشته است 5 < %P. CD4 به CD4 و نسبت ، CD8 تعداد سلول های بنابراین به نظر میرسد که این شدت و حجم از تمرین به همراه مصرف مکمل غذایی کربوهیدرات بر عوامل دستگاه ایمنی در حالت استراحت تاثیر ندارد.

ین پژوهش باهدف بررسی عوامل موثردرافزایش اثربخشی ساعتهای درس تربیت بدنی درمدارس ابتدایی از دیدگاه معلمان و به روش توصیفی اجرا شد. جامعه آماری همه معلمان ورزش مدارس ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 90-89 به تعداد232 نفر بود و نمونه آماری با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان 148 نفر و به روش تصادفی طبقه ای، انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطالعات در این پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن را 25 نفر از صاحبنظران مورد تایید قرار دارند. پایایی آن هم به کمک آلفای کرونباخ محاسبه و ضریب پایایی پرسشنامه 82/0 به دست آمده است. نتایج به دست آمده نشان داد که عوامل موثردرافزایش اثربخشی ساعتهای درس تربیت بدنی مدارس ابتدایی، عبارت از  عوامل آموزشی، عامل مدیریتی، رضایت و عالقه مندی معلمان و وسایل کمک آموزشی هستند.