نشریه آموزش مدیریت دولتی
پیاپی 2 (تابستان 1398)

کارکنان دولت، سرمایه مهم بوروکراسی و اداره بوده، ظرفیت اجرای خطمشی را تحت تاثیر قرار میدهند. معمولا با بهبود مدیریت منابع انسانی، ظرفیت اجرای خط مشی در سازمان بهبود یابد. در میان منابع انسانی، استعدادها و نخبگان شانی متمایز دارند. راهبرد مدیریت استعداد، شامل مولفه هایی است چون مدیریت عملکرد، پرورش کارکنان، پاداش و قدردانی، جو و فرهنگ باز و ارتباطات موثر. پرورش کارکنان، برای به روزرسانی دانش، مهارت و توانایی کارکنان، در نظر گرفته شده است. چه بسا یک فرد مستعد بتواند جریان ساز بهبود مستمر عملکرد یک سازمان باشد. مدیریت استعداد مشتمل سنجش استعداد و سپس نیازسنجی آموزشی و برنامه ریزی آموزش است. در این مقاله تلاش شده است تا مدلی برای بهبود مستمر برنامه های آموزشی کارکنان دولت ارایه گردد تا فراگرد مدیریت استعداد، در مسیر بهبود و تعالی پایدار قرار گیرد.

نیازسنجی به منظور بهبود تصمیم گیری و خط مشی گذاری در سازمانهای دانش محور موضوعی محوری است. این امر، به ویژه برای توسعه توانمندیهای کارکنان و مدیران در امر تصمیم سازی و پیاده سازی سیاستها یک ضرورت است.چنین است که بررسی نیازهای آموزشی و تخصصی سیاستگذاران در دستگاه های اجرایی اهمیت       می یابد. به رقم اهمیت این موضوع، دستگاه های سیاستگذار و مدیران تصمیم ساز برای خط مشی گذاری و پیاده سازی سیاستها همواره با کاستی و چالش روبهرو هستند؛ بخش عمده ای از این مشکل ناکارآمدی و روزآمد نبودن ساز و کارهای آموزشی بهبود خط مشی گذاری برای توسعه صلاحیتهای حرفهای کارکنان دستگاه های اجرایی است. این نوشتار. در فاز اول، با روش تحلیل مضمون عناوینی جامع از شایستگی های مورد نیاز سیاست گذاران در حوزه خط مشی گذاری احصاء گردید. سپس در فاز دوم،این عناوین در قالب صلاحیت های حرفهای با استفاده از روش تحلیل عاملی اعتبار سنجی شد. سرانجام در فاز آخر، بر پایه روش نوین و خلاق احصای نظر نخبگان – دیکوم- دوره های آموزشی مورد نیاز در سطوح دانشی، مهارتی، و نگرشی تهیه و تدوین گردید. بر اساس یافته ها نیازهای یادگیری سیاست گذاران دستگاه های اجرایی در ساحتهای دانش و مهارتهای عمومی، اجتماعی، رفتاری، مدیریتی و حرفه ای (شغلی) در « سواد تصمیم سازی و خط مشی گذاری » قالب طرح آموزشی احصاء شد. برآیند نتایج و برنامه آموزشی ارایه شده حاکی از این است که نیاز به کارکنان دستگاه های اجرایی نیازی اساسی و راهبردی در بالندگی حرفه ای و توسعه پایدار سازمانها است.

تحولات فزاینده در زمینه دانش تکنولوژی، نیازهای آموزشی جدیدی را برای مشاغل مختلف بوجود می آورد که تحصیلات رسمی و دانشگاهی به تنهایی پاسخگو نبوده و در نتیجه به انواع دیگر آموزش از جمله آموزشهای ضمن خدمت نیاز می باشد. آموزش ضمن خدمت کارکنان در حقیقت دانش جدیدی را در سبد آموزشهای قبلی دانش آموختگان قرار داده و آنان را به همراه پیشرفت علوم و فنون پیش می برد. شناخت و تعیین نیازهای آموزشی در هر سازمان مستلزم استفاده و بهره گیری از منابع اطلاعاتی متنوع و متعدد است. این مقاله به تشریح منابع تعیین نیازهای آموزشی با هدف بهره گیری از آنها در راستای دستیابی به نیازسنجی آموزشی موفق در هر سازمان می پردازد.