فصلنامه نفس
سال نهم شماره 1 (بهار 1401)

در سال‌های اخیر اسکن پت/ سی‌تی کاربرد زیاد در انکولوژی به منظور بهبود در تشخیص سرطان، طراحی نقشه درمان و بررسی پاسخ به درمان بیماران دارد. کیفیت مناسب تصاویر پت/ سی‌تی به تشخیص دقیق‌تر کمک می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تکنیک‌های مختلف بازسازی تصویر از جمله TOF و PSF بر آنالیز کمی تصاویر می باشد، سپس اثر پارامترهای مختلف بازسازی بر کیفیت تصویر در بیماران با شاخص توده ‌بدنی اضافه وزن و طبیعی مورد بررسی قرار گرفت.

تصاویر پت/ سی‌تی بیماران به کمک دستگاه دیسکاوری 690  نصب شده در بیمارستان مسیح دانشوری گرفته شد. در این مطالعه تکنیک‌های بازسازی OSEM ، OSEM+PSF، OSEM+TOF و OSEM+PSF+TOF با حاصل‌ضرب های ایتریشن در ساب ست 36، 48، 64 و 72 و فیلتر های 4.5 ، 5.5 و 6.5 میلی‌متری ارزیابی شد. در این مطالعه پارامترهای COV، SNR و SUVmax محاسبه گردید. از تست‌های آماری اسمیرنوف کولموگراف برای نرمال بودن داده‌ها، کروسکال والیس و من‌ویتنی به منظور مقایسه گروه‌ها و فاکتور‌های کیفیت تصویر استفاده گردید.

با تغییر تکنیک بازسازی از OSEM به OSEM+PSF+TOF ، COV تصاویر بیماران با شاخص توده‌بدنی اضافه وزن از0.63±4.85 به 0.78±2.61 کاهش و میزان  SUVmax، از 2.61±5.74 به 2.55±6.71 افزایش یافت . در بیماران با شاخص‌توده بدنی طبیعی COV از0.30±4.53 به 0.46±4.44 کاهش و میزان  SUVmax، از 1.75±5.06 به 2.28±5.81 افزایش یافت. کمترین میزان COV و بیشترین میزان SNR و SUVmax در هر دو گروه بیماران مربوط به حاصل‌ضرب 36 بود.

در بیماران با شاخص توده‌بدنی اضافه وزن، پروتکل OSEM+PSF+TOF با حاصل‌ضرب های 36 و 48 و با اندازه ی فیلتر 5.5 و 6.5 میلی متری توصیه می‌گردد که دارای COV کمتر و SNR بالاتر است. در بیماران با شاخص توده‌بدنی طبیعی، همچنان OSEM+PSF+TOF پارامترهای کیفیت تصویر بهتری را نشان می‌دهد اما می‌توان با رعایت احتیاط از OSEM+PSF و OSEM+TOF با حاصل‌ضرب‌های متوسط نیز استفاده نمود اما انتخاب فیلتر با اندازه ی کوچکتر می‌تواند انتخاب بهتری باشد.

لوله گذاری داخل نای (اینتوباسیون) عملی است کمک تنفسی که در بیماران به کما رفته و یا بیمارانی که به هر دلیل قادر به تنفس خود به خودی نیستند انجام می گیرد . تنگی تراشه یکی از مهمترین عوارض اینتوباسیون است . عارضه تنگی تراشه می تواند باعث طولانی تر شدن روند درمان و همچنین طولانی نمودن مدت بستری بیمار شده و هزینه های سنگینی را بر بیمار و سیستم درمانی تحمیل نماید . با توجه به درمان بسیار سخت و زمان بر این بیماران ، برآن شدیم در این طرح تحقیقاتی به علل مولکولی ایجاد این عارضه پی ببریم تا شاید بتوان از بروز آن پیشگیری کرد .

در این مطالعه 25 بیمار مبتلا به تنگی تراشه به عنوان گروه تجربی و25 بیمار دچار مرگ مغزی به عنوان گروه کنترل تحت مطالعه قرار گرفتند و پس از اخذ رضایت آگاهانه وارد این طرح شدند . بیماران مبتلا به تنگی تراشه که به منظور جراحی رزکسیون تراشه به اتاق عمل منتقل می شدند پس از انجام رزکسیون تراشه قطعه ای از تراشه خارج شده از بدن بیمار در داخل لوله فالکون حاوی فرمالین بافر شده قرار گرفته و جهت رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی به آزمایشگاه مربوطه منتقل گردید . قطعه ای از تراشه نیز داخل میکروتیوپ حاوی RNA Free قرار گرفت و پس از قرار داده شدن داخل تانک ازت جهت انجام آزمایشات PCR ارسال گردید . در گروه کنترل نیز پس از اوتوپسی دقیقا همین مراحل انجام گردید .

بررسی نمونه های بیماران به کمک آزمایش PCR نشان داد که میزان بیان این فاکتور رشد در بیماران در مقایسه با گروه کنترل حدود 50 درصد افزایش داشته است . رنگ آمیزی ایمنوهیستوشیمی نشان داد که حضور PDGF در بیماران گروه کنترل حدود 10 درصد است در حالی که این میزان در بیماران تنگی تراشه به بیش از 85 درصد می رسد.

PDGF یکی از مهمترین فاکتورهای رشد است که در فرآیند التهاب و ترمیم حضور فعال دارد و لذا شاید بتوان نتیجه گرفت که افزایش بیان این فاکتور رشد یکی از عوامل ایجاد تنگی تراشه در این بیماران است .

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش رویکرد تحلیل رفتار متقابل بر راهبردهای مقابله ای زوجین و انطباق پذیری خانوادگی در زنان دارای تعارضات زناشویی ناشی از بحران شیوع ویروس کرونا انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی زنانیکه به دلیل تعارضات زناشویی ناشی از بحران شیوع ویروس کرونا به مرکز مشاوره محیا تهران در فروردین سال 1400مراجعه کرده بودند را تشکیل دادند. در این پژوهش با توجه به معیارهای ورود به روش در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزار گرد آوری شامل برنامه درمان آموزش تحلیل رفتار متقابل بر اساس پروتکل ساخت یافته، پرسش نامه راهبردهای مقابله ای لازاروس و فولکمن CSQ(1988)، پرسشنامه انطباق و انسجام خانوادگی السون و همکاران FACES-III دیوید اچ. السون، جویس پورتنر و یوآو لاوی (1985)، داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس چند متغیره مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل (TA) بر افزایش راهبردهای مقابله ای و انطباق پذیری خانوادگی در سطح موثر بود. در دو بازه زمانی پیش آزمون و پس آزمون تفاوت معنی داری بین دو گروه کنترل و آزمایش نشان می دهد.

 با افزایش شیوع اضافه وزن و چاقی مفرط در کودکان و نوجوانان، بیماری های مرتبط با چاقی در این قشر خاص افزایش یافته است. به طوری که روند افزایش شیوع چاقی تهدیدی بر سیستم تنفسی آنان تلقی می‎گردد. در این راستا، تمرینات هوازی شدید و مکمل یاری آرژنین بدلیل به جاگذاشتن آثار فیزیولوژیکی متعدد بر سیستم های متعدد بدن، توجهات پژوهشی را به خود جلب نموده است. لذا، هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر 8 هفته تمرین هوازی شدید و مصرف آرژنین بر عملکرد ریوی پسران چاق بود.

در این مطالعه نیمه تجربی 20 نوجوان چاق به صورت تصادفی به دو گروه 1) تمرین هوازی شدید و دارونما (10 نفر) و 2) تمرین هوازی شدید به همراه مکمل آرژنین (10 نفر) تقسیم شدند. قبل از ورود به پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، شاخص های تن سنجی و گازهای تنفسی به ترتیب از دستگاه آنالیز ترکیب بدن و دستگاه تحلیل گر گازها و نوارگردان انجام گرفت. برای بررسی تفاوت های درون و بین گروهی به ترتیب از تی استیودنت وابسته و مستقل در سطح (05/0>p) استفاده شد.

 نتایج تن سنجی نشان داد که تغییرات توده بدن، توده چربی و توده بدون چربی در خصوص تفاوت‎های درون گروهی و بین گروهی معنادار است (05/0<p). همچنین بررسی های مربوط به گازهای تنفسی نشان داد تغییرات درون و بین گروهی مقادیر VO2max، VO2peak،RER ،ROU ، S، MV، VEO2، VECO2، TV، T نسبت به مقادیر پایه، در گروه های تمرین و دارونما و تمرین به همراه مکمل آرژنین معنادار است (05/0<p).

به نظر می رسد تمرین هوازی شدید و مصرف آرژنین، آثاری محسوس در ترکیب بدنی و شاخص‎های تنفسی جمعیت نوجوان چاق دارد، از آنجا که این مطالعه از معدود مطالعات انجام شده در این جمعیت ویژه برای تعیین اثر تمرین هوازی شدید و آرژنین است، لذا مکانیسم پیچیده و ماهیت اثرگذاری همزمان این نوع خاص از تمرین و آرژنین بر گازهای تنفسی این قشر خاص، انگیزه مطالعات بیشتر را برای پژوهش های آینده فراهم می سازد.

هدف از این پژوهش بررسی این مورد بود که بین تمرینات مقاومتی سنتی و متدهای جدید تمرینات فانکشنال در بالا بردن سطح قدرت عضلانی ، چابکی و استقامت قلبی و عروقی آتشنشانان جوان تفاوت معنی داری وجود دارد ؟ پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود و جامعه ی آماری آن را آتش نشانان مرد جوان شهر تهران تشکیل داد. پس از اطلاع رسانی و ارسال فراخوان تعداد 20 نفر از بین افراد داوطلب به صورت تصادفی انتخاب شد. داوطلبان، به صورت تصادفی به دو گروه 10 نفر تمرین عملکردی و 10نفر تمرین مقاومتی به شکل سنتی تقسیم شدند. پیش از شروع تحقیق و پس از پایان آن متغیرها بررسی شد. در این پژوهش قدرت عضلانی عضلات سینه از آزمون 1rm حرکت پرس سینه هالتر بررسی شد. همچنین قدرت عضلانی عضلات پایین تنه از طریق آزمون 1rm حرکت اسکات بررسی شد. به منظور سنجش چابکی افراد از آزمون 9*4 استفاده شد. تمامی نتایج به دقت ثبت شد. برای بررسی آمادگی قلبی تنفسی نیز از آزمون بروس استفاده شد. در این تحقیق برای بررسی اثر تمرین بر متغیرهای وابسته بین دو گروه، پس از مشخص شدن نرمال بودن داده ها توسط آزمون شاپیرو-ویلک، از آزمون تی مستقل جهت تعیین تفاوت و میزان معنی داری پارامترهای تحقیق استفاده شد. انجام تجزیه وتحلیل با استفاده از نرم افزار SPSSو سطح معنی داری P≤0.05 در نظر گرفته شد. نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که مقدار قدرت بالاتنه و پایین تنه در گروه تمرین عملکردی افزایش معناداری داشته است (به ترتیب: 013/0=P و 001/0=P). همچنین مقدار قدرت بالاتنه و پایین تنه در گروه تمرین مقاومتی افزایش معناداری داشت (به ترتیب: 003/0=P و 001/0=P). همچنین مقدار چابکی در گروه تمرین عملکردی تغییر معناداری داشت (001/0=P). در گروه تمرین مقاومتی مقدار چابکی تغییر معناداری نداشت (06/0=P). نتایج آزمون تی زوجی نشان داد که مقدار Vo2max در گروه تمرین عملکردی افزایش معناداری داشته است (004/0=P). در گروه تمرین مقاومتی مقدار Vo2max تغییر معناداری نداشت (09/0=P). نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین عملکردی باعث افزایش معنادار قدرت، چابکی و توان هوازی در آتش نشانان می شود. اما تمرین قدرتی سنتی در افزایش قدرت موثر است.

بیماران مبتلا به COVID-19 به دلیل چندین عامل مستعد کننده مانند بستری در بخش مراقبت های ویژه، تهویه مکانیکی و مصزف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، در معرض خطر بالای عفونت های باکتریایی و قارچی بیمارستانی هستند. داده‌های مربوط به کلونیزاسیون گونه‌های کاندیدا در بیماران مبتلا به COVID-19 بسیار محدود است.

بیمار خانمی 57 ساله مبتلا به دیابت و فشار خون است که با سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) به دلیل عفونت COVID-19 به اورژانس بیمارستان دکتر مسیح دانشوری تهران مراجعه کرد و پس از بستری طولانی مدت در بخش مراقبت های ویژه و چندین دوره آنتی بیوتیک تراپی به همراه پروتوکل درمانی COVID-19 و تهویه مکانیکی، با کلونیزاسیون کاندیدایی و درمان ضد قارچی، علیرغم درمان رضایت بخش نسبی،  بیمار به علت ایست قلبی فوت کرد.

گونه‌های کاندیدا دومین جنس قارچی رایج شناسایی‌شده در عفونت‌های قارچی ریوی هستند که بر بیماران بستری مبتلا به COVID-19  تاثیر می‌گذارند. دیابت و COVID-19 معمولا در طول بستری بیماران در بیمارستان به عنوان عوامل خطر عفونت های قارچی وجود دارند، زیرا استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها و کورتیکواستروییدها به طور قابل توجهی فرد را مستعد ابتلا به کلونیزاسیون و افزایش بار قارچی و در نتیجه عفونت های کاندیدایی می کند. بنابراین درمان زودهنگام ضد قارچی و کنترل منبع کلونیزاسیون یا عفونت، می تواند از مهمترین مداخلات برای کاهش بار قارچی باشد که با شروع درمان زودتر، نتایج بهتری را به همراه خواهد داشت.

 سارکوییدوز (Sarcoidosis) یک بیماری با علت ناشناخته است که در آن التهاب در گره‌های لنفاوی، ریه‌ها، کبد، چشم‌ها (شایعترین آن یووییت قدامی)، پوست و دیگر بافت‌ها رخ می‌دهد. در این مطالعه بررسی مولکولی گره های لنفاوی  بیماران  مبتلا به سارکوییدوز (sarcoidosis) از نظر ژنوم میکروبی و ارتباط با ایجاد سرطان ریه انجام شده است .

ابتدا 40 نمونه بافت از گره های لنفاوی بیماران مبتلا به سارکوییدوز و 40 نمونه کنترل تهیه شدند . استخراج RNA   از گره های لنفاوی  انجام شد و سپس    Realtime PCR  برای  مارکر سرطانی انجام شد  .

مارکر  ck19mRNA در نمونه های لنف نود بیماران سارکوییدوزی  در 22  نفر از 40 نفر  مثبت گردید. در گروه بافت سالم این میزان 7 نفر از 40 نفر بود .

سارکوییدوز یک بیماری نادر با علت ناشناخته است. امروزه با افزایش افراد دارای ضعف سیستم ایمنی و مشکل بودن افتراق آن ازسایر بیماری ها ، پیشنهاد می شود برای بیماران آزمایشات مناسب برای تشخیص و درمان بهترانجام شود .