نشریه آماد و فناوری دفاعی
پیاپی 12 (زمستان 1400)

بهینه سازی قابلیت اطمینان یکی از زمینه های مسایل بهینه سازی است که موردتوجه بسیاری از محققان قرارگرفته است. قابلیت اطمینان یک سیستم معیاری مهم و حیاتی برای ارزیابی آن به شمار می رود، به خصوص در سیستم هایی که دسترسی برای تعمیر آن وجود ندارد مانند کاوشگرها، ماهواره ها و هواپیماهای بدون سرنشین و... در صنایع هوافضا. در این مقاله سعی می شود با تخصیص اجزای مازاد به زیرسیستم های تشکیل دهنده رایانه مرکزی یک کاوشگر، قابلیت اطمینان کل آن تا حد امکان بهبود پیدا کند، به صورتی که محدودیت های مسیله شامل محدودیت های هزینه، وزن و حجم رعایت شود. لذا با یک مسیله بهینه سازی قابلیت اطمینان به نام مسیله تخصیص افزونگی روبرو هستیم. در مدل ارایه شده راهبرد تخصیص اجزای مازاد برای هر زیرسیستم به صورت یک متغیر تصمیم در نظر گرفته شده که می تواند فعال، ذخیره یا مختلط باشد. در مسیله تخصیص افزونگی نیاز هست که توزیع طول عمر تمام قطعات مشخص باشد اما در این مقاله فرض می شود که فقط داده های طول عمر اجزا در دسترس است. لذا ابتدا با استفاده از روش های آماری توزیع طول عمر مناسب تر به داده ها برازش شده و در انتها قابلیت اطمینان سیستم بهینه سازی می شود. در سیستم موردمطالعه نشان داده می شود که با تخصیص اجزای مازاد، به ازای افزایش کمتر از 3 برابری هزینه، وزن و حجم، می توان قابلیت اطمینان را بیش از 14 برابر افزایش داد و سیستمی باقابلیت اطمینان کمتر از 7 درصد را که می توان گفت انتظار کار کردن آن تا زمان ماموریت نمی رود به سیستمی تقریبا پایا باقابلیت اطمینان بیش از 94 درصد ارتقاء داد.

بیابان زایی مشکل عمده بسیاری از کشورها است، کشور ما نیز تحت تاثیر بیابان زایی قرار دارد. افزایش روند بیابان زایی سبب مشکلات امنیتی و نابسامانی های اجتماعی و اقتصادی می شود. تعداد زیادی از اماکن و پادگان های نظامی به جهت حفظ امنیت ملی در مناطق بیابانی قرارگرفته اند، بنابراین ایجاد یک محیط مناسب برای بهبود وضعیت پادگان ها و اماکن نظامی در مناطق بیابانی امری ضروری به نظر می رسد. لذا ارایه روش مناسب جهت کاشت نهال در مناطق بیابانی بسیار مهم است. با توجه به شرایط آب وهوایی مناطق بیابانی، کاشت نهال در این مناطق مستلزم تامین آب موردنیاز گیاه، حداقل در سال اول رشد می باشد تا این که گیاه استقامت لازم را به دست آورد. یکی از روش های جدید کاشت درخت در شرایط بیابانی و سخت، استفاده از فناوری گرواسیس است. گرواسیس روش کاشت درخت در اراضی خشک، بیابانی و کوهستانی (سنگلاخ) بدون استفاده از آبیاری و انرژی است. با توجه به بررسی های صورت گرفته این نتیجه به دست می آید که فناوری گرواسیس و استفاده از آبدان علی رغم هزینه اولیه برای خرید و نیاز به مراقبت به منظور جلوگیری از سرقت آن، یکی از مناسب ترین روش ها برای ایجاد و توسعه پوشش گیاهی و کاشت نهال در پادگان ها و اماکن نظامی در مناطق بیابانی می باشد. این روش به دلیل عدم نیاز به کارگر و آبیاری در طول سال از یک سو سبب کاهش هزینه آبیاری می شود و از سوی دیگر به دلیل قرار گرفتن در داخل اماکن نظامی-امنیتی امکان سرقت آن ها وجود ندارد. با استفاده از این فناوری انواع درختان را می توان کاشت.

از آن جا که در شرایط خاص راهبردی و تنش های رو در رو، آسیب دیدگی در میان نخستین صفوف حفاظت و حمایت از کشور امری اجتناب ناپذیر است، شناخت و اقدام راهبردی برای پیش بینی و اقدام عاجل در شرایط حساس دفاعی در سطوح کلان و ملی ضروری است. مقاله پیش رو، مطالعه مروری اثرات درمانی اکسیژن هایپربار در بیمار ی های شایع پرسنل نیروهای مسلح برای درمان و حتی تقویت آسیب دیدگی ها در شرایط بحرانی است.در مطالعه ی حاضر، مقالات با کلید واژه های اکسیژن هایپربار، آسیب های عصبی-عضلانی، تروما و نیروهای مسلح در پایگاه های معتبر جهانی و داخلی پاب مد، گوگل اسکولار، آی اس آی، آی اس سی و جهاد دانشگاهی تا بهمن 1398 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج مطالعات حاکی از اثر بخش بودن استفاده از درمان با اکسیژن هایپربار در آسیب های عضلانی-اسکلتی و انواع تروما بوده است. این درمان، التهابات، مدت زمان نقاهت آسیب های یاد شده را کاهش داده و باعث تسریع بهبودی می گردد. همچنین در شرایط خاص دفاعی می تواند به ارتقای قوای نظامی شود. لذا انجام مطالعات گسترده داخلی با محوریت پرسنل نیروهای مسلح در تعامل با دانشگاه های علوم پزشکی برای رسیدن به یک الگوی مشترک داخلی در حوزه بهداشت و درمان اکسیژن هایپربار و تعمیم دادن نتایج حاصل از پژوهش برای شرایط بحرانی، می تواند برگ زرین دیگری در کارنامه پر افتخار نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران باشد.

این پژوهش باهدف اولویت بندی بخش های مختلف مسکن بر اساس سبک زندگی و انتظارات و نیازهای کارکنان جوان نیروهای مسلح، ازنظر هدف در شاخه پژوهش های کاربردی و توسعه ای قرار می گیرد. ازنظر ماهیت از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری این تحقیق، کارکنان جوان نیروهای مسلح می باشند و حجم نمونه به دست آمده معادل 324 نفر است. همچنین به منظور از تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل خوشه ای و تحلیل عاملی به کمک نرم افزارهای SPSS و Excel استفاده شده است. به منظور پاسخ به سوال اصلی پژوهش یعنی" اولویت های بخش های مختلف مسکن بر اساس انتظارات و نیازهای کارکنان جوان نیروهای مسلح کدامند؟" پس از مروری بر مبانی نظری مرتبط با سبک زندگی و مسکن، با استفاده از روش تحلیل خوشه ای و بر اساس وضعیت اقتصادی، وضعیت روابط اجتماعی و ویژگی های فردی و خانوادگی، کارکنان جوان نیروهای مسلح به سه گروه دسته بندی شدند. سپس با استفاده از روش تحلیل عاملی اولویت بندی بخش های مختلف مسکن بر اساس سبک زندگی، انتظارات و نیازهای گروه های سه گانه صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که اتاق خواب والدین، پذیرایی و آشپزخانه جز سه اولویت اول گروه اول هستند که با توجه به روابط اجتماعی قوی این گروه قابل توجیه است. برای گروه دوم نیز خواب والدین در اولویت بالاتری نسبت به سایر فضاها قرار دارد. در اولویت های بعدی فضای نشیمن و آشپزخانه قرار دارند. برای گروه سوم نیز با توجه به وضعیت اقتصادی قوی، روابط اجتماعی ضعیف و ویژگی های فردی و خانوادگی قوی، اولویت داشتن اتاق خواب فرزندان، فضای آشپزخانه و اتاق خواب والدین نسبت به سایر فضاها قابل قبول است.

به منظور تعیین احتمال انهدام هدف در تقابل سلاح و هدف، درنظرگرفتن پارامترهای احتمال اصابت گلوله به هدف و احتمال انهدام هدف به شرط اصابت گلوله از اهمیت خاصی برخوردار است. در این مقاله در راستای بحث ارزیابی آسیب پذیری هدف مسیله مدل بندی انباشتگی آسیب و تاثیر آن بر روی احتمال انهدام هدف موردبررسی قرار می گیرد. تاکنون در بسیاری از مطالعات انجام شده درزمینه ارزیابی آسیب پذیری هدف، از دو مدل رایج هندسی و تابع پلکانی برای مدل بندی انباشتگی آسیب و محاسبه احتمال انهدام هدف به شرط اصابت گلوله استفاده شده است. به علت آنکه مدل های مذکور برای سادگی در محاسبات برمبنای فرض های نه چندان منطقی بناشده اند، در واقعیت کاربرد چندانی ندارند. ازاین رو در این مقاله مدل جدیدی به نام مدل انباشتگی وایبول برای تعداد اصابت ها تا انهدام هدف معرفی می شود که اهمیت مسیله مدل بندی انباشتگی آسیب و اثر آن بر روی احتمال انهدام هدف در تیراندازی رگباری را به خوبی نشان می دهد.

پدافند غیرعامل مجموعه اقداماتی است که مستلزم به کارگیری جنگ افزار خاصی نبوده و با اجرای آن می توان از وارد شدن خسارات مالی به تجهیزات و تاسیسات حیاتی و حساس نظامی و غیرنظامی و تلفات انسانی جلوگیری نمود و یا میزان این خسارات و تلفات را به حداقل ممکن کاهش داد. هدف از این پژوهش، مکانیابی پناهگاه شهری در منطقه چهار شهر اهواز با تاکید بر پدافند غیرعامل با استفاده از مدل سمی واریوگرام تجربی است. نوع تحقیق توسعه ای کاربردی و روش شناسی آن توصیفی تحلیلی است تجزیه وتحلیل داده ها، ابتدا بامطالعه مبانی نظری و ادبیات تحقیق، اصول و معیارهای مدنظر طراحی گردیده و سپس با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) و روش همپوشانی فازی تحلیل های کیفی، فرایند کار تداوم یافته است. نتایج حاصل از پژوهش انجام شده حاکی از آن است که در برنامه ریزی و مکانیابی بیمارستان ها، نقشه های همپوشانی حاصل از مدل عملگرهای اشتراک و گامای فازی Y=1.6، مناسب بودند؛ نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد پدافند غیرعامل پاسخگوی جمعیت موجود منطقه در برابر حوادث نیست. در برنامه ریزی و مکانیابی پناهگاه منطقه ای نقشه های همپوشانی حاصل از مدل سمی واریوگرام عملگرهای اشتراک و گامای فازی Y=1.3، مناسب بودند؛ نتایج حاصل از آن ها موید این مطلب بود که در وضع موجود، هیچ فضایی به عنوان پناهگاه در مقیاس منطقه ای وجود ندارد، اما مکان های انتخاب شده توسط این عملگرها، فضاهای خالی و زمین های خالی و بایری بودند که نشان دهنده برنامه ریزی برای رسیدن به وضع مطلوب ساخت پناهگاه در آینده می باشد.