فهرست مطالب

بهائی شناسی - پیاپی 25 (بهار 1402)

نشریه بهائی شناسی
پیاپی 25 (بهار 1402)

  • تاریخ انتشار: 1402/03/31
  • تعداد عناوین: 15
|
  • سرمقاله
  • روی خط خبر
  • انتخابات بیت العدل / سیزدهمین هیات بیت العدل برای دوره مدیریت 2028 - 2023 تعیین شد
    صفحات 29-37
  • شیخیه از نگاه آثارشان / گفت و گو با جناب آقای منتصب مجابی مولف کتاب تحقیقی «شیخیه، باورها و ریشه ها»
    صفحات 40-61
  • نرگس حاجی قربانی صفحات 62-89

    مرحوم عبدالحسین آیتی معروف به آواره، نویسنده، محقق و منتقد بهایی است که بعد از 18 سال عضویت فعال در تشکیلات بهایی به دلیل مواضع انتقادی و دیدگاه های معترضانه ای که به بهاییت و رهبران آن به ویژه شوقی افندی داشت، از سوی او طرد شد و با وجود خدماتی که به جامعه بهایی کرده بود، مورد اذیت وآزار قرار گرفت. با اینکه عبدالبهاء و شوقی افندی، رهبران بهایی، در وصف آیتی الواح متعدد صادر و او را فردی خدوم و فعال معرفی کرده بودند ولی بعد از شنیدن انتقادها و نقطه نظرات او ترجیح دادند که سوابق او و تاییدیه های صادره را نادیده انگارند. آیتی که خود تاریخ نویس بهایی بود، با بررسی و دقت نظر در تاریخ بابی و بهایی اعلام کرد که رهبران بهایی به طور مستمر در حال پاک سازی متون بهایی و تغییر و تحریف آن هستند. آیتی بهاییت را آیینی الهی نمی دانست و معتقد بود که بهاییت یک فرقه و جنبش خطرناک است که نه تنها حرف جدیدی برای گفتن ندارد بلکه آموزه های آن نیز اقتباسی نادرست از اسلام و ادیان دیگر است. آیتی، رهبران بهاییت یعنی بهاءالله، عبدالبهاء و شوقی افندی را مصون از خطا ندانسته و آنان را افراد سیاسی و وابسته می داند که به دنبال کسب منافع مالی و گرفتن حکومت در جهان هستند.

    کلیدواژگان: بهائیت، تحریف تاریخ، طرد، عبدالحسین آیتی، کشف الحیل، الکواکب الدریه
  • عبدالحسین فخاری صفحات 90-111

    در این مقاله ابتدا درباره مفهوم آخرالزمان بحث شده و نشان داده شده است که اکنون در دوران آخرالزمان یعنی دوران نبوت پیامبر آخرالزمان، حضرت محمدبن عبدالله صلی الله علیه و آله هستیم که با بعثت ایشان آغاز و تا برپایی قیامت ادامه خواهد داشت. در ادامه، بحث آخرالزمان در ادیان مختلف بررسی شده است که آنان نیز معتقدند منجی موعود ظهور خواهد کرد و عدالت را جایگزین ظلم در جهان خواهد نمود. طبق اخبار رسیده، شرایط سخت آخرالزمان برای مردمان، موجب ریزش های بسیاری خواهد بود، به طوری که افراد زیادی ایمان خود را از دست داده و از دین خارج می شوند. فرقه سازها در آخرالزمان، برای ایجاد شکاف و تفرقه بین صفوف مومنان، فعال بوده و هستند، مدعیان دروغین در قالب دین ظهور کرده و با اغوای گروه هایی از جامعه دودستگی یا چنددستگی ایجاد نموده و ضمن گمراه کردن مردم، اهداف سیاسی دشمنان دین را تدارک می کنند. از میان این فرقه ها در زمان ما وهابیت و بهاییت دو عامل تفرقه و انحراف اند که هر دو ریشه های استعماری دارند و خسارات سنگینی برای اسلام و مسلمانان داشته و دارند. بااین حال، در این دوران دشوار آخرالزمان که در آن به سر می بریم، موظف به پایداری در دین و ثبات قدم در ایمان هستیم.

    کلیدواژگان: آخرالزمان، منجی، موعود ادیان، بابیت، بهائیت
  • معرفی کتاب
  • سید مقداد نبوی رضوی، سید محمدهادی سجادی صفحات 112-141

    کتاب آیین در ایران نوشته میرزا یحیی دولت آبادی، از بزرگان و تکاپوگران بابی است که با وجود انتساب وی به مقام جانشینی میرزا یحیی صبح ازل و مقام شهید بیان، اما به سبب نهان زیستی رایج بابی، گمان هایی بر مسلمان بودن و یا مسلمان شدن وی در پایان حیات در برخی از مکتوبات تاریخی یافت می شود. سیدمقداد نبوی رضوی در نقد و بررسی خود، با پژوهشی تاریخی و استدلالی در ابتدا به استناد مکتوبات و مستندات، ماهیت عقاید بابی و خلاف عقاید شیعی و اسلامی میرزا یحیی را آشکار کرده است و پس از آن به بررسی مسایل مطروحه در این کتاب پرداخته و هدف کتاب را برخلاف ظاهر تاریخی آن در شرح سیر گسترش آیین اسلام در ایران و پرداخت به شریعت اثنی عشری در دوران غیبت کبری، مهیا کردن بستری مناسب برای گنجاندن دعاوی سیدعلی محمد باب در بین عقاید شیعی بیان نموده است. همچنین در نگاه وی این کتاب سندی از خاستگاه بابی بخش مهمی از اندیشه اصلاح دین در ایران است و ازاین روست که به توضیح نام کتاب، "نگاه به دیانت باب از دریچه اصلاح مذهب تشیع" افزوده شده است.

    کلیدواژگان: میرزا یحیی دولت آبادی، آیین در ایران، اندیشه اصلاح دین در ایران، مهدویت نوعی، علامه مجلسی
  • سید مقداد نبوی رضوی صفحات 142-171

    میرزا یحیی دولت آبادی که یکی از مهم ترین اثرگذاران دوره قاجار است در مقام جانشینی میرزا یحیی صبح ازل (جانشین باب) از چنان نهان زیستی و کتمان عقیده برخوردار بود که بسیاری از مورخان او را یک مسلمان یا یک بابی مسلمان شده می دانند. گذشته از روایت های گویای ایمان بابی نهانی و همیشگی او، کتاب آیین در ایران که در سال های پایانی حیات او نگاشته شده گویای همیشگی بودن آن باورداشت نهانی در اوست. این مقاله به شناساندن نسخه ای تازه یاب از این کتاب که به خط جانشین او، محمدصادق ابراهیمی، است پرداخته و نکاتی تاریخی و باورداشتی را به دست داده است. این نسخه نسبت به نسخه چاپی کتاب آیین در ایران که چاپش از سوی نگارنده انجام شد مزایایی را داراست.

    کلیدواژگان: میرزا یحیی دولت آبادی، کتاب«آیین در ایران»، محمدصادق ابراهیمی، میرزامحمدخان قزوینی
  • محمد گوگانی صفحات 172-195

    اردن کشوری در جنوب غرب آسیا است که پس از پایان جنگ جهانی اول و فروپاشی امپراتوری عثمانی، با قیمومت انگلستان به وجود آمد و در سال 1948 با تغییراتی که در مرزهای آن داده شد و از غرب به اسراییل محدود شد، به صورت کشوری پادشاهی درآمد. جمعیت اردن بیش از 11.1 میلیون نفر است و اسلام دین رسمی و مبنای قانون اساسی اردن است. بیش از 2/97% مردم، مسلمان هستند. تعداد بهاییان در اردن، در اواسط دهه 1970، بنا بر گزارش رسمی سالیانه محفل ملی بهاییان به تشکیلات اداری بهایی، حدود 130 نفر بود، که باتوجه به ضریب رشد جمعیت ناچیز در اردن، به نظر نمی رسد درحال حاضر تعداد افراد تسجیل شده بهایی بیش از 200 نفر باشد. حکومت تغییر دین اسلام برای مسلمانان و تبلیغ مسلمانان به دین دیگر را ممنوع کرده است. دولت آیین دروزی و بهاییت را به رسمیت نمی شناسد و به بهاییان اجازه تاسیس و ثبت مدرسه یا عبادتگاه را نمی دهد. محفل ملی بهاییان اردن در اواسط دهه 1970 میلادی تاسیس شده است، لذا از محافل متاخر و جدید است. عمده بهاییان اردن ساکن روستای عدسیه هستند. هسته اولیه بهاییان اردن را کشاورزان بهایی روستاهای مریم آباد و مهدی آباد یزد تشکیل می دهند که عبدالبهاء آن ها را به حیفا فرا خواند تا در آن منطقه، طبق روش مرسوم ارباب و رعیتی ایران، در زمین های عدسیه برای او کشاورزی کنند. تشکیلات بهایی اردن طی سال های نسبتا زیاد، به صورت یک جمع خانوادگی عمدتا ایرانی اداره می شود. چاپ کتب بهایی نیز به صورت قانونی و رسمی مجاز نیست. بهاییان تبلیغ رسمی و آشکار در اردن ندارند، بلکه جلسات تبلیغی آن ها برای کودکان، نوجوانان و جوانان مسلمان، به صورت پنهانی انجام می شود.

    کلیدواژگان: بهائیت در اردن، ممنوعیت تبلیغ بهائیت، جمعیت بهائی
  • اریک کوهن ترجمه: حمید فرناق صفحات 196-225

    پس از مرگ بهاءالله، موسس بهاییت، پسرش عباس افندی بنا به وصیت پدرش به رهبری رسید. طبق وصیت نامه قرار بود پس از او برادر ناتنی اش محمدعلی جانشین او شود، اما بهاییان به علت خصومت بین دو برادر منشعب شدند. یک گروه به غرب روی آورد و خود را به تدریج کاملا از اسلام جدا کرد؛ درحالی که گروه سنتی تلاش داشت جدایی خود را در محدوده تعالیم و باور اولیه بهایی حفظ کند. در این مقاله به طور مشخص به جناح سنتی تر، مستقر در عکا، که امروزه نماینده نوعی گرایش آیینی است، می پردازیم. بسیاری از اعضای خانواده بهاء و بسیاری از نزدیک ترین یاران او از محمدعلی حمایت کردند. عبدالبهاء ظاهرا از حمایت بهاییان کم اهمیت در عکا و اکثریت بهاییان خارج از عکا برخوردار بود، ولی در مدت کوتاهی موفق شد به رهبر جریان اصلی بهایی، تبدیل شود. عبدالبهاء رهبر بهاییان، در آخرین سال های حکومت ترک ها در فلسطین، آشکارا با انگلیسی ها در تماس نزدیک بود. پس از جنگ، بسیاری از بهاییان عکا، بابت خدماتشان به بریتانیا، از دولت قیمومت بریتانیا، به عنوان جایزه و پاداش، در مجاورت عکا زمین دریافت کردند. در آن دوره، بهاییان عکا گرچه یک فرقه محسوب می شدند، اما گروهی کاملا مسلمان باقی ماندند. خود عبدالبهاء قبل از خروج از عکا، در سال های آخر حکومت عثمانی، اتاقی اختصاصی در مسجد جامع عکا داشت و در مواقعی، پیشنمازی در مسجد را به عهده داشت. آخرین نواده بازمانده از نسل بهاء نیز امروزه همچنان یکی از مراجعه کنندگان جدی به مسجد است. عبدالبهاء در سال 1921 درگذشت و پسر کوچک دختر بزرگ خود، شوقی افندی را به عنوان جانشین خود تعیین کرد. گروه اصلی بهاییان ایرانی عکا، حتی آن هایی که از عبدالبهاء جدا نشدند، جانشینی شوقی افندی را، به عنوان رهبری بهاییت، تایید نکردند. همچنین پسران دیگر بهاء، در زمان مرگ عبدالبهاء هنوز زنده بودند. مهم ترین آن ها محمدعلی بود که بنا به وصیت بهاء باید جانشین عبدالبهاء می شد. برخی از خانواده های بهایی عکا با به قدرت رسیدن شوقی افندی، جریان اصلی بهایی را در مخالفت با او ترک کردند. دیگران، ازجمله نزدیکان و اعضای خانواده خود شوقی، مانند مادر و دو برادرش، به دلیل عدم تمایلشان به پیروی از دستورات خودسرانه و متکبرانه شوقی، طرد و تکفیر شدند. مطرودین و ناقضین اولیه به تدریج تقریبا همه بهاییان ایرانی ساکن عکا و درواقع فلسطین را شامل شدند! اکنون جمعیت شهر عکا 35000 نفر است که یهودیان حدود سه چهارم آن را تشکیل می دهند و بقیه عرب هستند. در میان اعراب، حدود 80 درصد مسلمان و بقیه مسیحی اند. بهاییان عکا گروه بسیار کوچکی هستند و در زندگی پرتلاطم سیاسی جامعه دخالتی ندارند. آنان برخلاف آنچه از گروهی وابسته به بنیان گذار آیین و نزدیک ترین پیروان او انتظار می رود، درظاهر، هیچ نشانه ای از دین داری خاص بهایی نشان نمی دهند. معاشرت اندکی میان خانواده های بهایی عکا وجود دارد. رهبران مرکز حیفا، به مصلحت می دانند که وجود بهاییان مخالف در عکا را نادیده بگیرند. توافقی بین اداره امور دینی اسراییل با مرکز حیفا حاصل شده که بر اساس آن بهاییان از آزادی مذهبی در اسراییل برخوردارند، اما از تبلیغ در این کشور، چه در میان یهودیان و چه در میان اعراب، خودداری خواهند کرد.

    کلیدواژگان: جامعه شناسی فرقه بهائی، صبح ازل، نزاع فرزندان بهاء با یکدیگر، ناقضین در ارض اقدس، طرد روحانی، هیات ایادیان امرالله
|
  • Narges Haji Ghorbani Pages 62-89

    The late Abdul Hossein Ayati, known as Avarah, is a Baha'i writer, researcher and critic who, after 18 years of being an active member of the Baha'i organization, was rejected by Shoghi because of his critical positions and protesting views towards Baha'ism and its leaders, especially Shoghi Effendi. Despite his services to the Baha'i community, he was harassed. Although Abdu'l-Bahá and Shoghi Effendi, the Baha'i leaders had issued numerous tablets describing Ayati and introduced him as a servant and activist, but after hearing his criticisms and points of view, they preferred not to have seen his records and issued confirmations about him, Ayati who was a Baha’i historian himself, announced with careful study of Babi and Baha’i history that the Baha’i leaders are continuously cleaning up the Baha’i texts and changing and distorting them. Ayati does not consider Baha'i as a divine religion and believes that Baha'i is a dangerous sect and movement that not only has nothing new to say, but its teachings are also a false adaptation of Islam and other religions. Ayati did not consider Baha'u'llah, Abdu'l-Baha and Shoghi Effendi to be infallible and considers the leaders of this sect to be political and dependent people who seek financial benefits and rule the world.

    Keywords: Baha'ism, distortion of history, rejection, Abdul Hossein Ayati, Kashf ul-Hial, al-Kawaqibal-dorriah
  • Abdul Hossein Fakhari Pages 90-111

    In this article, the concept of the end of time( Apocalypse) has been discussed and it has been shown that we are now in the era of the end of time, i.e. the era of prophethood of the prophet of the end of time, Hazrat Muhammad bin Abdullah (pbuh), which will begin with his mission and continue until the resurrection. In the continuation of the discussion of the end of time (Apocalypse )between different religions, they also believe that the promised savior will appear and justice will replace oppression in the world. According to the received news, the harsh conditions of the end of time will cause many losses for people, so that many people will lose their faith and leave the religion. In the end of time, sectarians have been and are active in order to create a gap and division between the believers, and false claimants have appeared in the form of religion and by seducing groups of the society. They have created divisions or multiple factions, and while misleading people, they have prepared the political goals of the enemies of religion. Among these sects in our time, Wahhabism and Baha’ism are the two causes of division and deviation, both of which have colonial roots and have caused heavy losses to Islam and Muslims. However, in this difficult time of the apocalypse in which we are living, we are obliged to be steadfast in religion and steadfast in faith.

    Keywords: end of time, savior, promised religions, Babiat, Baha'i
  • Seyyed Moqdad Nabavi Razavi, Seyyed Mohammad Hadi Sajjadi Pages 112-141

    The book "Faith in Iran" written by Mirza Yahya Daulatabadi is one of the elders and strugglers of Babi Faith who, despite being assigned the position of successor of Mirza Yahya Sobh Ezal and the position of Martyr of Bayan , but due to the common secret life of Babi, there are suspicions about being a Muslim or becoming a Muslim according to some historical writings at the end of his life. Seyyed Meqdad Nabavi Razavi aims to reveal the nature of Babi's beliefs, contrary to the Shi'ite and Islamic beliefs of Mirza Yahya, with a historical and argumentative research in the first step, based on letters and documents, and after that, examines the issues has discussed in this book and its purpose, contrary to the historical appearance, in describing the development of Islam in Iran and dealing with the 12th century Shari'ah during the Great Absence of the 12th. Imam. Mirza Yahya tries to provide a suitable platform for including the claims of Seyyed Ali Muhammad Bab through the Shiite beliefs reforms., That is why the explanation of the book's title, "Looking at Babi's religion through the lens of Shi'ism reform" has been added.

    Keywords: Mirza Yahya Daulatabadi, religion in Iran, idea of religious reform in Iran, Mahdism, Allameh Majlisi
  • Seyyed Moqdad Nabavi Razavi Pages 142-171

    Mirza Yahya Daulatabadi - who is one of the most important influencers of the Qajar era - as the successor of Mirza Yahya Sobh Azal (the successor of the Bab) had such a hidden existence and concealment of his beliefs that many historians consider him a Muslim or a converted Babi. Apart from the narratives that show his Babi secret belief, the book Faith in Iran - which was written in the last years of his life - shows the eternal nature of his secret belief. This article introduces a newly discovered version of this book written by his successor, Mohammad Sadegh Ebrahimi, and provides historical and reliable points. This version has some advantages compared to the printed version of the Book of Faiths in Iran, which was printed by the author.

    Keywords: Mirza Yahya Dolatabadi, book Faith in Iran, Mohammad Sadeq Ebrahimi, Mirza Mohammad Khan Qazvini
  • Mohammad Gogani Pages 172-195

    Jordan is a country in South-West Asia that was established under the guardianship of England after the end of the First World War and the collapse of the Ottoman Empire In 1948. It became a kingdom with the changes made in its borders and limited to Israel from the west. The population of Jordan is more than 11.1 million, and Islam is the official religion and the basis of the Jordanian constitution. More than 97.2% of people are Muslims. The number of Baha’is in Jordan in the mid-1970s, according to the annual official statistics of the National Baha’i Assembly to the Baha’i administrative organization, was around 130, which, considering the small population growth rate in Jordan does not seem to be the number of registered Baha’is at present of 200 people. The government has prohibited Muslims from converting to other religions and also proselytizing Muslims to another religion. The government does not recognize Druze and Baha'i Faiths. The government does not allow Baha'is to establish and register schools or places of worship. The National Baha'i Assembly of Jordan was established in the mid-1970s, so it is one of the latest assemblies. Most of the Baha'is of Jordan live in the village of Adasiyeh. The basic core of Baha'is in Jordan is formed by Baha'i farmers from the villages of Maryam Abad and Mahdi Abad in Yazd, whom Abdu'l-Bahá called them to Haifa to farm for him in the lands of Adasia in that region, according to the traditional method of Iran's lords and serfs. The Baha’i Organization of Jordan has been run by a predominantly Iranian family for many years. The printing of Baha'i books is also not legally and officially allowed. Baha’is do not have official and open preaching in Jordan, but their preaching sessions for children, teenagers, and young Muslims are done secretly.

    Keywords: Baha’is in Jordan, prohibition of Baha’i propaganda, Baha’i population
  • Eric Cohen Translator: Hamid Farnaq Pages 196-225

    After the death of Baha’u’llah, the founder of Baha’i, his son Abbas Effendi became the leader according to his father's will. According to the will, his half-brother Muhammad Ali was supposed to succeed him. However, the Baha’is split due to enmity between the two brothers. One group turned to the West and gradually separated itself completely from Islam; while the traditional group was trying to maintain its separation within the boundaries of basic Baha'i teachings and beliefs. In this article, we specifically focus on the more traditional faction, based in Acre, which today represents a kind of religious trend. Many members of the Baha’i family, and many of his closest associates, supported Muhammad Ali. Abdu'l-Bahá apparently had the support of minor Baha'is in Acre and the majority of Baha'is outside Acre, but within a short time he succeeded in becoming the leader of the mainstream Baha’i movement. Abdu'l-Bahá, the leader of the Baha'is, was clearly in close contact with the British during the last years of Turkish rule in Palestine. The of table the contents: Introduction 1- Appointment of Subh-i-Azal and fraternal hostility 2- The Struggle and Separation of the Baha' Sons :Historical Background 3- The Social Structure of the Baha'i Community of Acre 4- The Relationship of the Baha'is of Acre to the Haifa Center, the State of Israel and Islam 5- Discussion

    Keywords: Sociology of the Baha'i Sect, Sobhe Azal, Bahaullah's children quarrel with each other, violators in the Holy Land, ex-communication, the delegation of the Amrallah