نشریه دست آوردهای روانشناسی بالینی
سال هشتم شماره 1 (بهار 1401)

اضطراب اجتماعی از جمله اختلالاتی است که می تواند بر زندگی افراد تاثیرات منفی زیادی بگذارد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی در افراد با اضطراب اجتماعی بود

طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان نور در زمستان سال 1400 بود که بر اساس روش نمونه گیری هدفمند تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل جایگذاری شدند و در 8 جلسه 90 دقیقه ای مورد مداخله قرار گرفتند و به پرسشنامه های اضطراب اجتماعی کانور (SPI)، حساسیت اضطرابی فلوید و همکاران (ASIR) و پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران (2002) پاسخ دادند. همچنین داده ها نیز از طریق تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره و با استفاده از نرم افزارSPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که آموزش شفقت به خود در افراد دارای اختلال اضطراب اجتماعی باعث کاهش ترس از نگرانی بدنی، ترس از عدم کنترل شناختی و ترس از نشان دادن اضطراب (از مولفه های حساسیت اضطرابی)، خود ارجاعی و رفتار منفی و غیر منصفانه (از مولفه های عدم تحمل بلاتکلیفی) و پریشانی روانشناختی شد (05/0<p).

بر این اساس می توان گفت که آموزش شفقت به خود در درمان افراد دارای اضطراب اجتماعی و در کاهش حساسیت اضطرابی، عدم تحمل بلاتکلیفی و پریشانی روانشناختی موثر است.

هدف پژوهش حاضر اثربخشی طرحواره درمانی بر تکانشگری، تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به اختلال مرزی بود.

طرح پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش گردآوری داده های نیمه آزمایشی با گروه های آزمایش و کنترل و در قالب طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره شهر اراک در پاییز و زمستان 1401 بود که تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزاری شدند. گروه آزمایش، طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت انجام مداخله قرار گرفتند و به پرسشنامه های تنطیم شناختی هیجان گارنفسکی، کراج و سپینهاوون (2001)، تکانشگری بارات و همکاران (1998) و ناگویی هیجانی بگبی، پارکر و تیلور (1994) پاسخ دادند. داده ها نیز با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیره با استفاده از نرم افزار SPSS-26 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد طرحواره درمانی باعث کاهش تکانشگری و بهبود ناگویی هیجانی در افراد شرکت کننده گروه آزمایش شد (05/0-.p).

می توان از طرحواره درمانی در درمان کسانی که مشکلات هیجانی دارند (مانند افراد مرزی) استفاده کرد و باعث بهبود و تعدیل هیجانات منفی در آنها شد.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آشفتگی های روانشناختی و روابط موضوعی در ایجاد اختلال به بازی های اینترنتی در دانش آموزان متوسطه شهر اراک بود.

طرح پژوهشی حاضر، بنیادی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم (13 تا 18 سال) شهر اراک بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان تعداد 384 نفر از افراد جامعه با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های روابط موضوعی بل (BORI)، آشفتگی روانی (DASS-21) و آزمون اختلال بازی اینترنتی پاسخ دادند. داده ها نیز از طریق آزمون های همبستگی و رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که بین متغیرهای بیگانگی (51/0 r-)، دلبستگی ناایمن (57/0 r-)، خودمحوری (61/0 r-) و بی کفایتی (57/0 r-) و همچنین بین متغیرهای افسردگی (59/0 r-)، اضطراب (62/0 r-) و استرس (58/0 r-) با اختلال در بازی های اینترنتی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. نتایج آزمون رگرسیون نیز نشان داد که تنها مولفه های اضطراب اختلال در بازی های اینترنتی را به طور مستقیم پیش بینی و تبیین می کند (05/0P-).

می توان گفت که با توجه به افزایش اختلال به بازی های اینترنتی به عوامل موثر و تشدید کننده آن توجه بیشتری شود تا بتوان با پیشگیری های بعدی از افزایش آن در میان افراد و به خصوص نوجوانان و جوانان جلوگیری کرد.

در سال 2014 حدود ششصد میلیون نفر در دنیا دچار چاقی بودند که نشان دهنده ی افزایش صد در درصدی طی 25 سال گذشته است. پیشنهاد شده است که اعتیاد به مواد غذایی خاصی می تواند عاملی دخیل در پرخوری و چاقی متعاقب آن باشد. اعتیاد غذایی موضوعی مناقشه برانگیز است که با وجود بسیاری ویژگی های مشترک با مصرف موادی چون تنباکو و الکل و هم چنین شباهت هایی با اعتیاد رفتاری قماربازی که در پنجمین نسخه ی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ذکر شده، هنوز رسما به عنوان یک اختلال شناخته نمی شود. طرفداران فرضیه اعتیاد غذایی بر این باورند که برخی غذاهای فاقد ارزش غذایی و پرانرژی (یا مواد تشکیل دهنده این غذاها مانند نمک، شکر و چربی) می-توانند در کسانی که این مواد را مصرف می کنند، اعتیاد ایجاد کند. افراد دارای رفتارهای خوردن اعتیاد مانند، بیشتر انرژی موردنیازشان را از غذاهای پرانرژی، بسته بندی شده و فراوری شده تامین می کنند و شواهد مبتنی بر پژوهش، شباهت هایی زیستی شیمیایی و رفتاری بین پرخوری اجباری و وابستگی به داروهای روانگردان را نشان داده اند. غذاهایی که پتانسیل ایجاد اعتیاد را دارند شامل مواد غذایی شیرین، کربوهیدرات ها، غذاهای چرب، ترکیب شیرینی و چربی و غذاهای فرآوری شده، فست فودها و هم چنین غذاهای دارای مقادیر زیاد نمک هستند. استفاده رو به رشد فست فودها، از نگرانی های متخصصان در این حوزه است، چون می تواند باعث ابتلا به چاقی و بیماری شود. نمک، شکر و چربی اضافه شده به غذا، طعمی را ایجاد می کند که باعث افزایش تمایل مردم به مصرف این غذاها می شود. حسی که به تفسیر خیلی ها نوعی اعتیاد داشت.