مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
پیاپی 62 (تابستان 1386)

دیابت تیپI یکی از بیماری های خودایمن است که با تخریب سلول های بتای جزایر لانگرهانس همراه است و بیشتر افراد را، در نوجوانی و جوانی مبتلا می کند. زمینه های ژنتیکی، محیطی و نیز ایمونولوژی در ایجاد و پیدایش عوارض مختلف این بیماری نقش دارند. TGFβ یکی از سیتوکین هایی است که در تنظیم و مهار پاسخ های ایمنی نقش دارد و ترشح غیرطبیعی آن در بیماری های خودایمنی دیده می شود. پلی مرفیسم ناحیه 915+ ژن TGFβ، تولید و ترشح این سیتوکین را تحت تاثیر قرار می دهد و به عنوان عامل خطر در بیماری های خودایمن قلمداد می شود.
مقایسه پلی مورفیسم کدون 25 ژن TGFβ در بیماران با گروه شاهد.
این مطالعه از نوع مورد – شاهدی بود و 75 بیمار دچار دیابت تیپ I که تشخیص آنها حداقل 2 سال پیش از نمونه گیری توسط پزشک متخصص قطعی شده و با انسولین درمان می شدند و گروه کنترل از داوطلبان اهدای خون که به سازمان انتقال خون ایران مراجعه کرده بودند پس از اخذ رضایت انتخاب شدند.
از نرم افزار SPSS برای تجزیه و تحلیل داده ها و از آزمون آماری مربع کای با حدود اطمینان95% برای مقایسه نتایج استفاده شد. تفاوت آماری معنی داری در پلی مرفیسمC/G در ناحیه 915+ بین بیماران و گروه شاهد وجود نداشت.
اگر چه پلی مرفیسم ناحیه 915+ ژن TGF-β تولید این سیتوکین را تحت تاثیر قرار می دهد و این سیتوکین در تنظیم پاسخ های ایمنی نقش اساسی دارد، اما وجود نوکلیوتیدهایC یا G در جایگاه 915+ کدون 25 نمی تواند به عنوان فاکتور خطر یا مستعدکننده در بروز بیماری دیابت درنظرگرفته شود.

بیماری عروق کرونر عامل اصلی مرگ و میر در بسیاری از جوامع از جمله در ایران است. مناسب ترین راه برای مقابله با آن شناخت و تعدیل عوامل خطرساز آن است.
هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه لیپیدها، لیپوپروتئین ها و لیپوپروتئین-آ[Lp(a)] در مبتلایان به بیماری عروق کرونر و افراد شاهد مراجعه کننده به مرکز تحقیقات قلب و عروق یزد بوده است.
این مطالعه از نوع مقایسه ای بوده و به صورت مقطعی در سال 1383 در مرکز تحقیقات قلب یزد انجام شده است. صد نفر(37 زن و 63 مرد) دچار بیماری عروق کرونر و 92 نفر (58 زن و 34 مرد) بدون عارضه کرونر به عنوان شاهد انتخاب شدند. غلظت کلسترول تام، تری گلیسرید و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سنگین (HDL-C) در سرم ناشتا بلافاصله پس از تهیه نمونه با روش های معمول آزمایشگاهی و Lp(a) Apo-A1 و Apo-B100 به روش الکتروایمونواسی اندازه گیری شد. از آزمون های آماری، t–test برای مقایسه لیپیدها و آپولیپوپروتئین ها و U -test برای مقایسه Lp(a) در دو گروه بکار رفت.
کلسترول تام و کلسترول موجود در لیپوپروتئین سبک (LDL-C) در بیماران (به ترتیب 227±35 mg/dl و 147±40 mg/dl) بیش از افراد شاهد (به ترتیب 208±54, p=0.009 و 127±39, p=0.002) بود. در دو گروه بین تری گلیسرید، HDL-C و Apo-A1 اختلاف معنی دار نبود ولی Apo-B100 در بیماران (1.25±0.40 g/L) به طور معنی دار بالاتر از گروه شاهد (1.13±0.36, P=0.033) بود. Lp(a) در گروه بیمار بالاتر از گروه شاهد بدست آمد ولی این اختلاف تنها در زن ها معنی دار بود (P=0.016).
کلسترول و لیپوپروتئین های غنی از کلسترول همراهی بیشتری با بیماری عروق کرونر دارند. ممکن است که این لیپید و لیپوپروتئین های ناقل آن عوامل خطرساز مؤثرتری در برخی از نواحی ایران باشند.

پولیپ بینی ساکی مخاطی حاوی ادم، بافت فیبرو، رگ، سلول های التهابی و غده است که از مخاط بینی یا سینوس های اطراف بینی منشاء می گیرد و از شایع ترین توده های خوش خیم بینی محسوب می شود.
بررسی فراوانی نسبی برخی عوامل همراه پولیپ بینی در بیماران پولیپکتومی شده مراجعه کننده به بخش گوش، گلو و بینی و جراحی سر و گردن بیمارستان امیرالمومنین رشت.
مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی بود و در این تحقیق پرونده های پزشکی پولیپکتومی در سال های 84-1383 بررسی شدند. متغیرهای مورد بررسی شامل:سن،جنس،ابتلای به آسم، وجودپولیپ دوطرفه، حساسیت به آسپیرین، دیابت،آتوپی، مصرف سیگار، ائوزینوفیلی، گروه خون و حساسیت به پنی سیلین بوده است.
از 102 بیمار پولیپکتومی شده، 43% زن و 57% مرد بودند. تنها 6/18% آنان سابقه پولیپکتومی داشتند. 8/57% پولیپ دوطرفه و بقیه (2/42%) پولیپ یک طرفه داشتند. فراوانی آسم، 8/6%، حساسیت به آسپیرین 9/1%، دیابت، 8/7%، آتوپی، 8/9% و حساسیت به پنی سیلین، 9/0% بود. 7/14% بیماران سیگاری بودند و ائوزینوفیلی در 7/11% بیماران وجود داشت.
آسم،حساسیت به آسپیرین و پنی سیلین نسبت به سایر گزارش ها شیوع کمتری داشت. با این حال بهتر است بررسی های بیشتر برای تعیین شیوع عوامل همراه پولیپ بینی در جمعیت عمومی انجام شود.

ایجاد حفره خشک مشکلی عمده پس از خارج کردن دندان بویژه سومین دندان مولار فک پایین است که معمولا در صورت تشکیل نشدن لخته خون یا اشکال در ایجاد آن پس از کشیدن دندان بوجود می آید و پس از 3 تا 4 روز با درد شدید همراه می شود. بروز آن از چند تا 68 درصد بوده و به کشیدن نوع دندان و مشکلات حین کشیدن و آسیب بافت بستگی پیدا می کند.
بررسی میزان بروز حفره خشک دهانی و عوامل همراه در بیماران مراجعه کننده به مطب خصوصی برای کشیدن دندان با بی حسی موضعی.
بررسی توصیفی و جهت جمع آوری داده ها بصورت آینده نگر بر 1486 بیمار در مطب خصوصی از اردیبهشت 1380 لغایت فروردین ماه 1383 انجام شد. 2363 دندان با بی حسی موضعی و با وسایل معمولی کشیده شدند. سن و جنس بیماران، تعداد دندان ها, محل کشیدن و دلائل آن, همچنین مدت و آسیب های احتمالی ناشی از کشیدن دندان ثبت شد و از بیماران خواسته شد درصورت بروز درد و ناراحتی مراجعه کنند که شکایت های آنها ثبت شد.
از 2363 دندان کشیده شده از 1486 بیمار، 69(9/2%) حفره خشک در 60 بیمار تشخیص داده شد. در 1020 بیماری که فقط یک دندان کشیده داشتند, 34 حفره خشک (3/3%) و در 466 بیماری که بیش از یک دندان کشیده داشتند 35 حفره (6/2%) تشکیل شده بود. بروز حفره خشک دندانی بستگی با محل(7/4% فک پایین و 3/1% فک بالا) و اشکال در کشیدن دندان ها (6/6%) ارتباط ولی تعداد دندان های کشیده شده در بروز حفره خشک نقشی نداشتند.
به نظر می رسد علت افزایش بروز حفره خشک در زنان (نسبت به مردان) استفاده از داروهای ضد حاملگی و داروهای هورمونی باشد و احتمالا دهانشویه زیاد پس از کشیدن دندان سبب از بین بردن لخته خون شده و بیمار را مستعد ایجاد حفره خشک کند.

آئورت در قسمت زیر کلیه و سرخرگ های ایلیاک شایع ترین محل ابتلا به بیماری انسدادی آترواسکلروز و آنوریسم آئورت شکمی در بیماران است. بازسازی آئورت شکمی، عمر بیماران را طولانی می کند. در بررسی های گوناگون میزان مرگ در بهترین مراکز در جراحی های انتخابی 5% است. این رقم در موارد اورژانس به 60-40% افزایش می یابد. در استان گیلان چگونگی عوارض و مرگ و میر بیماران پس از عمل جراحی آئورت تاکنون بررسی نشد.
بررسی میزان مرگ و عوارض جراحی بازسازی آئورت شکمی در 119 بیمار دچار آسیب آئورت شکمی در استان گیلان.
تمام یافته های پزشکی ثبت شده در پرونده بیماران پذیرفته شده برای جراحی انتخابی یا اورژانس به منظور بازسازی آئورت شکمی به علت آنوریسم یا بیماری انسدادی مزمن آئورت شکمی در بین سال های 1374 تا 1384 بود تجزیه و تحلیل شد و در این مطالعه همه ی بیماران برای بررسی مرگ و عوارض جراحی وارد شدند. ارزیابی عوامل خطرساز، مرگ و عوارض زودرس (سی روز اول بعد از جراحی) طبق شیوه های معمول انجام شد. داده ها با برنامه های Epi 3.3.2 و SPSS-10 و آزمون کای دو مانتل هانزل تحلیل شد.
در طی سی روز پس از جراحی، میزان مرگ 7/6% در جراحی های انتخابی و 22% در موارد جراحی های اورژانس بود(P<0.001). انفارکتوس میوکارد شایع ترین علت مرگ بود که در 10 بیمار (4/8%) رخ داد. شایع ترین عارضه برونکوپنومونی و در 17 مورد(3/14%) بود. میزان میرایی در بیماران دارای تاریخچه ی بیماری سکته مغزی 50% و در بیماران فاقد آن 7/11% (P<0.05) و همچنین در بیماران دارای این تاریخچه، میزان عوارض 75% و در بیماران فاقد آن 8/28% (p<0.05) بود. میزان عوارض در بیماران دارای تاریخچه ی بیماری انسدادی مزمن ریه 6/55% و در بیماران فاقد آن 25% بوده است(p<0.05). تفاوت آماری معنی دار بین سایر عامل های خطر و میزان مرگ و عوارض بدست نیامد.
نتایج جراحی های بازسازی آئورت شکمی به صورت انتخابی با مرگ و عوارض کمتری همراه است، از این رو تشخیص بموقع و جراحی انتخابی احتمال زنده ماندن این افراد را افزایش می دهد.

گرسنگی موقت یا کوتاه مدت معمولا موقعی رخ می دهدکه کودک بدون خوردن صبحانه به مدرسه رفته باشد که در نتیجه آن کودک به راحتی با محر ک های نامناسب دچار بی قراری می شود. چون به نظر می رسدکه گرسنگی توجه و تمرکز را از بین برده و بر یادگیری و عملکرد مدرسه ای دانش آموزان تأثیر بگذارد. بنابراین و با توجه به نقش مفید برنامه تغذیه مدارس در پیشگیری از گرسنگی موقت دانش آموزان، این مطالعه برای بررسی الگوی تغذیه و تعیین چگونگی اجرای برنامه غذائی مدارس ابتدائی شهر لنگرود انجام شد.
تعیین الگوی غذای مصرفی در مدارس شهر لنگرود.
در یک مطالعه توصیفی- تحلیلی، 400 دانش آموز از 10 مدرسه ابتدایی به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده ازپرسشنامه، به روش مصاحبه و مشاهده جمع آوری شد. پرسشنامه ها شامل اطلاعاتی در مورد خوردن صبحانه، همراه بردن خوراکی میان وعده ای و نوع آن, مصرف غذاهای مجاز و عوامل تأثیرگذار بر خوراکی های دریافتی دانش آموزان شامل شغل و میزان تحصیل والدین, سن دانش آموزان, بعد خانوار و جنس بود، تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون آماری کای-دو انجام شد.
92% دانش آموزان با صرف صبحانه و 8% بدون مصرف صبحانه به مدرسه آمده بودند. علاوه برآن 65% از دانش آموزان همراه خود خوراکی میان وعده ای آورده و 35% نیاورده بودند و از خوراکی های مصرف شده2/98% مجاز و8/1% غیر مجاز بودند. در این مطالعه، آزمون کای- اسکوئرχ2 ارتباط معنی داری بین متغیرهای وابسته و مستقل مورد مطالعه نشان نداد.
با توجه به عادت مصرف کم شیر در این گروه سنی، باید برنامه های آموزشی گسترده در ابعاد مختلف برای تشویق به مصرف روزانه شیر صورت گیرد.
به امید آن که 8/1% مصرف خوراکی های غیرمجاز را با کمک مربیان بهداشتی مدارس به صفر درصد برسانیم و همچنین، با بررسی های مشابه در دیگر مدرسه های کشور سفارش های لازم در جهت تغییر و اصلاح عادت های غذائی را در دانش آموزان مقطع ابتدائی بتوان ارائه نمود.

در سال های اخیر تعداد زنانی که بچه اولشان را در 35 سالگی یا بعد از آن بدنیا می آورند بدلایل تحصیلی، اقتصادی یا شغلی افزایش یافته است. شناخت پیامدهای بد حاملگی در کسانی که تولد اولین فرزند خود را به تاخیر می اندازند، بسیار مهم است. این آگاهی هم برای مادران و هم برای مراقبت کنندگان آنها ضروری به نظر می رسد. چرا که شناخت این نوع حاملگی ها می تواند در بهبود مراقبت های دوران بارداری این زنان و کاهش پیامدهای ناگوار و یا درمان بموقع آنها مؤثر باشد.
بررسی پیامدهای حاملگی در زنان اول زای 35 ساله و بالاتر که طبق برنامه کشوری ما مراقبت شده اند و مقایسه یافته ها با آمارهای موجود در مقاله ها و پژوهش های جوامع دیگر است.
در این مطالعه توصیفی گذشته نگر، پرونده 500 زن اول زای 35 ساله و مسن تر، برای تعیین درصد فراوانی نسبی عوامل همراه حاملگی شامل پرفشاری خون، دیابت، زایمان زودرس، وزن کم موقع تولد، جدا شدن زودهنگام جفت، جفت سرراهی و مرده زایی، بررسی شد. روش نمونه گیری، سرشماری بود و همه زنان حامله 35 ساله و مسن تر که برای زایمان اولین فرزند خود در فاصله زمانی 5 ساله(1381-1376) به بیمارستان الزهرای رشت مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدند. حاملگی های چندقلویی از مطالعه حذف شدند. همچنین پرونده هایی که اطلاعات ناقص داشتند نیز کنار گذاشته شدند.
درصد هر یک از پیامدهای مورد بررسی در زنان اول زای 35 ساله و مسن تر به شرح زیربه دست آمد: پرفشاری خون 1/3 ± 8/15%، وزن کم موقع تولد3±2/13%،دیابت 6/1 ± 6/3%، جدا شدن زودرس جفت 4/1± 8/2%، مرده زایی 3/1± 4/2%، جفت سرراهی 1/1± 6/1%.
درصد پیامدهای مورد مطالعه در زنان اول زای 35 ساله و مسن تر نسبت به آمار کتب مرجع برای جمعیت عادی، افزایش نشان می دهد. از طرفی مقایسه نتایج مطالعه ما با بعضی از بررسی های مشابه داخل کشور نشان دهنده افزایش در میزان فراوانی نسبی پرفشاری خون و دکولمان در زنان مسن نسبت به سایر نقاط کشور است ولی تفاوت قابل توجهی در فراوانی نسبی جفت سرراهی، دیابت، زایمان زودرس و مرده زایی دیده نشد. چون بسیاری از این پیامدها، با مراقبت های مناسب دوران بارداری قابل پیشگیری یا درمان هستند، توصیه می شود برای کاهش وقوع آنها زنان حامله مسن تر در دوره بارداری، مورد مراقبت های دقیق تر قرار گیرند.

بیماری های روماتولوژی شیوع نسبتا بالایی دارند و اکثر مبتلایان در درمانگاه ها به صورت سرپایی درمان می شوند. گرچه ارزیابی بیمارانی که در درمانگاه های روماتولوژی مراکز تخصصی ویزیت می شوند نمی تواند بازتابی از وضع عمومی بیماری های روماتیسمی در جامعه باشد ولی ممکنست بتواند در سامان دهی این مراکز نقش مفید داشته باشد.
بررسی فراوانی و تنوع بیماری های روماتیسمی در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان دانشگاهی قائم(عج).
در این مطالعه که به شیوه توصیفی و مقطعی انجام شد، پرونده 2707 بیمار ویزیت شده در درمانگاه روماتولوژی بیمارستان قائم مشهد مورد بررسی قرار گرفت و فراوانی هر بیماری در میان کل مراجعان و سایر اطلاعات بر اساس پرسشنامه های طراحی شده آنالیز شد.
2387 بیمار تشخیص یک بیماری روماتیسمی داشتند. بیماری های دژنراتیو مفصلی با 95/20% شایع ترین تشخیص بود. سایر بیماری ها به ترتیب عبارت بودند از: سندرم های نسج نرم(41/13درصد)، سندرم درد منتشر (5/10 درصد) و کمردرد (76/9 درصد).
آرتریت روماتوئید با50/8 درصد شایع ترین بیماری منتشر نسج همبند بود. 2/69 درصد بیماران مؤنث بودند. فقط 6 درصد بیماران را سایر همکاران معرفی کرده بودند. 1/97 درصد بیماران به صورت سرپایی درمان شدند و نیاز به بستری نداشتند.
استئوآرتریت، سندرم های نسج نرم، سندرم درد منتشر وآرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری های روماتولوژی و اکثر بیماران زن بودند. سامان دهی درمانگاه های سرپایی در مراکز دانشگاهی و توجه بیشتر به آموزش بیماری های شایع روماتیسمی در دوره پزشکی عمومی به نظر ضروری می رسد. همچنین آموزش علایم اولیه اینگونه بیماری ها و راهنمایی عموم مردم برای مراجعه بموقع به پزشک خانواده، امکان کاهش بروز بیماری های روماتیسمی و کاستن از فشار اقتصادی ناشی از اینگونه بیماری ها را فراهم می آورد.

هر ساله یک سوم عوارض شغلی را اختلال عضلانی- اسکلتی به خود اختصاص می دهند که کمردرد شایع ترین آنهاست. به رغم مداخله های درمانی زیاد برای درمان کمردرد، هنوز توافق کلی در مورد مؤثرترین روش درمانی وجود ندارد. این تحقیق به مقایسه تاثیر دو روش آموزش ورزش و توصیه های ارگونومی بر کاهش شدت کمردرد و ناتوانی حاصل از آن می پردازد.
هدف از این مطالعه ارزیابی مقایسه ای آموزش ورزش و توصیه های ارگونومیکی در درمان کمر درد مزمن در پرستاران شاغل استان مازندران می باشد.
تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی است که در آن 236 پرستار دچار کمردرد به طور تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند. در گروه های مورد، به گروه اول، آموزش توأم ورزش و توصیه های ارگونومی به گروه دوم، آموزش ورزش و به گروه سوم توصیه های ارگونومی شد. گروه چهارم به عنوان شاهد انتخاب شدند و مداخله ای دریافت نکردند. شدت درد و ناتوانی ناشی از کمردرد، یک و شش ماه و سپس یکسال پس از مداخله اندازه گیری و تجزیه و تحلیل شد.
میانگین شدت درد و درصد ناتوانی در هر یک از پیگیری ها(1، 3، 6 ماه و سپس یکسال بعد از مداخله) در 4 گروه، با آزمون ANOVA اختلاف معنی دار نشان داد(.(P<0.001 آزمون Repeated Measurements روند بهبود میانگین شدت درد و درصد ناتوانی را در هر سه گروه نشان داد(P<0.01). تفاوت معنی دار در میانگین شدت درد و درصد ناتوانی، در 4 مرحله پیگیری در گروه شاهد دیده نشد. همچنین آزمون Dunnet تفاوت میزان بهبود درد و ناتوانی سه گروه مورد با شاهد را معنی دار نشان دادp<0.0001) در هر مورد).
آموزش ورزش و توصیه های ارگونومیکی می تواند تاثیر معنی دار برکاهش درد و ناتوانی ناشی از کمردرد داشته باشد. بنابراین انجام ورزش های منظم و رعایت اصول ارگونومیک در حین انجام خدمات پرستاری و تاکید بر تداوم آن توصیه می شود.

الگوی جمعیتی در استان گیلان همانند سایر مناطق کشور افزایش بارز جمعیت جوان را نشان می دهد.با توجه به شیوع بالای مصرف مواد مخدر و تاثیر مخرب آن در نوجوانان و همچنین کاستی های مطالعات قبلی، بررسی فراگیر فراوانی استفاده از مواد در این گروه سنی ضروری به نظر می رسد.
تعیین شیوع مصرف مواد در دانش آموزان دبیرستانی استان گیلان در سال های 1385-1384.
این پژوهش به صورت توصیفی و مقطعی در 1950 دانش آموز دبیرستانی دختر و پسر در مدارس دولتی و غیرانتفاعی استان گیلان انجام شد. حجم نمونه به شیوه خوشه ایطبقه بندی شده برآورد شده و اطلاعات توسط پرسشنامه برای سنجش متغیرهای دموگرافی (گروه سنی، جنس، نوع مدرسه، پایه تحصیلی و رتبه تولد در خانواده)، مصرف مواد و نوع ماده مصرفی، انگیزه اولین مصرف، آخرین زمان مصرف، تناوب مصرف و میزان تحصیلات پدر و مادر جمع آوری شد.
در 457 نفر(7/23%) از دانش آموزان حداقل یک بار مصرف مواد با احتساب سیگار و در 246 نفر (8/12%) یک بار مصرف مواد بدون احتساب آن وجود داشت. شیوع مصرف مواد در کل دانش آموزان عبارت بود از: سیگار20%، الکل5/10%، اپیوم4/2%، اکستازی1/2%، حشیش2% وهروئین3/.%. ارتباط معنی دار بین مصرف الکل (p=0.0001)،تریاک(p=0.0162)،اکستازی (p=0.0081)،حشیشp=0.0001))وسیگار(p=0.0001) و جنس وجود داشت.
بین مصرف سیگار، الکل، تریاک، اکستازی و حشیش بین پسران و دختران دبیرستانی تفاوت معنی دار وجود داشت در حالی که این تفاوت در مصرف هروئین وجود نداشت. بین افزایش سن و پایه تحصیلی بالاتر در پسران و همچنین مصرف سیگار در اعضای خانواده دانش آموزان با مصرف سیگار و مواد در آنان ارتباط معنی داری دیده شد. بین مصرف سیگار و مواد با رتبه تولد، تحصیلات والدین و نوع مدرسه ارتباطی بدست نیامد.

از مشکلات عمده بیماران درد پس از عمل است. بررسی های اخیر نشان داده که مردم به استفاده از درمان های مکمل علاقه فراوان دارند. از روش های غیردارویی تسکین درد، رایحه درمانی، و از جمله آنها تجویز اسانس لاواند است که این ماده حاوی لینالیل استات بوده و به عنوان ماده ای ضددرد شناخته می شود. با توجه به آمار فزاینده سزارین و درد پس از آن، در این مطالعه اثر رایحه لاواند را بر درد پس از عمل ارزیابی شده است.
این پژوهش یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک سوکور در زنان باردار ترم مراجعه کننده به زایشگاه الزهراء رشت در سال 1382 بود که سزارین انتخابی انجام شده بودند, 480 نفر به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. در گروه آزمون، اسانس لاواند و در گروه شاهد عطر لاواند در سه مرحله تجویز شد و درد بیماران قبل وبعداز هر تداخل با مقیاس دیداری درد، سنجیده شد. سپس داده ها با نرم افزارآماریSpss 10 و آزمون های t – test و ANOVA آنالیز شد.
میانگین سنی بیماران 74/5 +1/26 سال بوده، و 9/96% آنها خانه دار بودند دو گروه از نظر سنی،میزان تحصیلات،حجم توده بدنی، تعداد فرزندان و سابقه سقط مشابه بودند. پس از محاسبه اختلاف درد و مقایسه آن در دو گروه نشان داده شد که نتایج هر سه تداخل در گروه آزمون، به صورت بارز و چشمگیر مطلوب تر از گروه کنترل بود(001/0‍(P<.رضایت بیماران از این روش نیز در گروه آزمون بطور معنی دار بیشتر بود(001/0‍‍P<).
از رایحه درمانی می توان به عنوان درمان مکمل در تسکین درد بیماران پس از عمل جراحی استفاده کرد تا ضمن کاهش نیاز آنان به داروهای کاهنده درد، از مقدار ریادی از هزینه های سیستم درمانی نیزاجتناب شود.

درد،احساس عاطفی ناخوشایندی همراه با آسیب واقعی یا احتمالی بافت های بدن است که می تواند منجر به عوارض دائمی ساختاری و عملکردی در بدن نوزاد شود. بنابراین تسکین درد یکی از هدف های مهم مراقبتی درپرستاری ازنوزاد است.
تعیین تاثیر محلول گلوکز خوراکی بر برخی شاخص های فیزیولوژی و رفتاری درد بدنبال خون گیری از نوزادان بستری.
در یک مطالعه کار آزمایی بالینی تصادفی دو سو کور،132 نوزاد با سن جنینی 37 تا42 هفته و سن تولد 1تا7روزکه طبق معیارهای ورود به مطالعه بطور همگن انتخاب شده بودند،به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. 2 دقیقه قبل از خون گیری شریانی به گروه اول 2 سی سی آب مقطر و به گروه دوم 2 سی سی محلول گلوکز 30% به صورت خوراکی تجویز شد. برای بررسی میزان شدت درد ناشی از خون گیری تغییر دو شاخص فیزیولوژی تعداد ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین از اکسیژن در خون محیطی نمونه ها در مرحله پایه(قبل)، بلافاصله و 10 دقیقه پس از خون گیری و نیز شاخص رفتاری گریه در 5 دقیقه اول پس از خونگیری اندازه گیری شد و با آزمون های آماری در دو گروه مقایسه شد.
اختلاف آماری معنی دار در میانگین ضربان قلب و میزان اشباع هموگلوبین از اکسیژن در خون محیطی نوزادان گروه آزمون(001/0 (p< و گروه شاهد (001/0 (p< در 5 دقیقه اول بعد از مداخله نسبت به مرحله پایه بدست آمد. در مرحله 10 دقیقه بعداز مداخله در دو گروه،تفاوت آماری معنی دار در ضربان قلب(045/0 (p< و میزان اشباع هموگلوبین از اکسیژن در خون محیطی(001/0 (p< وجود داشت. مدت گریه در 5 دقیقه اول بعد از مداخله در گروه آزمون بطور معنی دار کمتر از گروه شاهد بود(001/0 (p<.
در نوزادان، تجویز 2 سی سی محلول گلوکز خوراکی 30% قبل از خونگیری می تواند پاسخ های فیزیولوژی و رفتاری درد را کاهش دهد.

در بیست سال گذشته بررسی های زیادی برای اصلاح میزان لانه گزینی جنین در روش لقاح آزمایشگاهی(ICSI) انجام شده است. عوامل متعددی چون کیفیت جنین، پذیرش آندومتر و... بر میزان لانه گزینی در رحم تاثیر دارند. انقباض رحم در زمان انتقال جنین می تواند در موفقیت IVF مؤثر باشد. بنابراین، اولین و مهم ترین عامل، پیشگیری از انقباض رحمی است.
این مطالعه بررسی اثر درمانی پیروکسیکام بر میزان حاملگی در ICSI است.
این مطالعه، به روش کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور انجام شد. در این بررسی، 500 دوره ICSI-ET از زوج های نابارور به طور تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. پس از ارزیابی اولیه شامل آزمایش خون(هورمونی و..)، سونوگرافی، هیستروسالپینگوگرافی و...، افراد دارای مشکل رحم مثل فیبروم، سندرم آشرمن و... از مطالعه حذف شدند. سپس زوج های با علت ناباروری مردانه، عوامل لوله، تخمدان و نامشخص انتخاب شدند. در همه بیماران تحریک تخمک گذاری به روش طولانی مدت انجام شد، 1 تا 2 ساعت قبل از انتقال جنین، گروه مورد(250سیکل) دوز خوراکی پیروکسیکام (10میلی گرم) و گروه شاهد(250 نفر) دارونما دریافت کردند. رضایت نامه اخلاقی از تمام بیماران اخذ شد.پیامد اصلی درمان، میزان حاملگی بود.
میانگین سنی زنان و مدت نازایی بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار نداشت(P>0.05).بین میانگین استرادیول در روز سوم سیکل و روز تزریق HCG،FSH،LH، تعداد فولیکول و ضخامت اندومتر در دو گروه مورد و شاهد تفاوت آماری معنی داربدست نیامد(P>0.05).
میگین تعداد تخمک جمع آوری شده (متافازدو)، 2PN، تعداد تقسیم سلولی، تعداد جنین منتقل شده و میزان حاملگی در دو گروه اختلاف معنی دار نداشت(P>0.05).
نتایج نشان داد که درمان با پیروکسیکام بر موفقیت نتیجه ICSI نقشی ندارد و به نظر می رسد در آمادگی رحم قبل ازانتقال جنین مؤثر نباشد.

آنژیومیولیپوم کلیه، هامارتومی است که اغلب در زنان میانسال به صورت تک گیر یا همراه با توبروس اسکلروز دیده می شود. اغلب بدون علامت با لینی است، اما گاهی ممکن است با خونریزی و هماتوم وسیع خلف صفاقی تظاهر کند.
معرفی مورد: در این مقاله زن 30 ساله ای معرفی می شود که با درد پهلو و RLQ همراه با هیپوتانسیون مراجعه کرده بود. در CT اسکن شکم، هماتوم وسیع خلف صفاقی همراه با آنژیومیولیپوم خیلی بزرگ (ژانت) گزارش شد. در لاپاراتومی توده بسیار بزرگی چسبیده به کلیه راست و هماتوم اطراف آن دیده شد که پس از نفرکتومی راست بررسی آسیب شناسی هم وجود آنژیومیولیپوم را تائید کرد.

سندرم تروفیک تری ژمینالT.T.S)، نوعی اولسراسیون ناشایع بدنبال تروماهای خفیف و مکرر به پوست بدون حس ناحیه عصب دهی شده توسط عصب تری ژمینال است. علل اصلی این اختلال عبارتند از: آسیب های عصبی- حسی تری ژمینال، نوریت بدنبال عفونت های ویروس هرپس زوستر و هرپس سیمپلکس، و بندرت آسیب پس از جراحی های دیگر مثل برداشتن مننژیم زاویه(Cerebello Pontine).
معرفی مورد: گزارش اخیر، به معرفی زن 54 ساله می پردازد که از 7 ماه پس از جراحی تومور پاروتید، دچار فلج فاسیال و سپس اولسری در ناحیه چین نازولبیال و آلانازی راست شد. اولسر مذکور بدون درد بوده ولی به صورت متناوب دچار خونروی و ترشح چرکی می شد. به دنبال بهبود نیافتن بیمار با داروهای موضعی و آنتی بیوتیک های خوراکی، سرانجام بیمار به بیمارستان رازی رشت مراجعه کرد و با شک به سندرم تروفیک تری ژمینال، برای افتراق از سایر پاتولوژی های مشخص، مورد بیوپسی پوستی قرار گرفت. نتیجه بیوپسی با تشخیص مذکور منطبق بود.