نشریه پژوهش در پزشکی
سال بیست و هفتم شماره 3 (پیاپی 107، پاییز 1382)

بیماری های قلبی عروقی یکی از مشکلات عمده بهداشتی واجتماعی درکشور مامحسوب می شود. هدف ازاین بررسی تعیین شاخصهای پیش بینی کننده عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی درنوجوانان منطقه 13تهران است.

ازبین 15005 نفر مورد بررسی درمطالعه قند ولیپد تهران، ارزیابی دریافتهای غذایی افراد به روش دو روز یاد آمد بطور تصادفی در 420 نفر نوجوان 18-11 ساله انجام شد. پس ازحذف افراد کم گزارش دهنده و بیش گزارش دهنده، 290 نفر نوجوان در مطالعه باقی ماندند. اطلاعات مربوط به استعمال دخانیات جمع آوری شد. قد و وزن اندازه گیری و BMI محاسبه و فشار خون در دونوبت در وضعیت نشسته اندازه گیری گردید. سطح کلسترول، تری گلیسرید و HDL دریک نمونه خون پس از 12 ساعت ناشتا اندازه گیری و LDL محاسبه شد. جهت تعیین عوامل مرتبط با ریسک فاکتورهای قلبی – عروقی از مدل رگرسیون خطی، روش گام به گام استفاده شد.

افزایش BMI با افزایش سن در دختران معنی دار بود (05/0 p<). توزیع نوجوانان مورد مطالعه از نظر مصرف سیگار در دو رده سنی تفاوتی نداشت. نتایج حاصل از مدل رگرسیون خطی ارتباط قوی و مثبتی میان BMI با فشار خون سیستولی و دیا ستولی در دختران (به ترتیب001/0> p، 8/1= ß و 01/0> p، 8/0= ß) و پسران (به ترتیب 001/0> p، 04/0= ß و01/0> p، 05/0= ß) نشان داد. کلسیم دریافتی با سطح تری گلیسیرید سرم و فشارخون سیستولی ودیاستولی در دختران ارتباط معکوس داشت. همچنین در پسران نوجوان ارتباط معکوسی میان کلسیم دریافتی و فشارخون سیستولی و دیاستولی مشاهده شد.

نتیجه گیری و توصیه ها:

 برخی عوامل تغذیه ای و غیر تغذیه ای با بعضی از عوامل خطر بیماری های قلبی و عروقی در جامعه مورد بررسی مرتبط می باشند که در برنامه های پیشگیری از این بیماری ها باید مورد توجه قرارگیرند.

در انسان مواد مخدر و سایر ترکیبات وابسته از ترشح فیزیولوژیک آدرنوکورتیکوتروپین از غده هیپوفیز جلوگیری می کنند. هدف از بررسی حاضر تعیین ارتباط فیزیولوژیک بین سطح سرمی کورتیزول بیماران معتاد و نارسایی غده فوق کلیوی در آنهاست.

یکصد بیمار که جهت اعمال جراحی الکتیو به مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی کرمان مراجعه کرده بودند با روش آسان انتخاب و به دو گروه معتاد و غیر معتاد (شاهد) تقسیم شدند. صبح روز قبل از عمل جراحی سطح سرمی کورتیزول خون دو گروه به روش رادیوایمونواسی (RIA) اندازه گیری شد.

از 50 بیمار معتاد به تریاک در 17 بیمار (34%) سطح کورتیزول کمتر از حد طبیعی، 5 بیمار (10%) بالاتر از حد طبیعی و در 28 بیمار (56%) در سطح طبیعی بود. کاهش سطح سرمی کورتیزول در بیماران معتاد با شدت و مدت اعتیاد ارتباط مستقیم داشت. اما از نظرآماری معنی دار نبود. سطح کورتیزول سرم خون بیماران شاهد همگی در حد طبیعی بود. عوارض بیهوشی در اتاق ریکاوری و علائم ترک مواد مخدر بخصوص درد و تعریق دربیماران معتاد خیلی بیشتر از بیماران غیر معتاد بود و از نظرآماری اختلاف آنها معنی دار بود (00001/0 p<). فاصله زمانی بیداری بعد از بیهوشی (ریکاوری) در بیماران معتاد خیلی کمتر از گروه شاهد بود و با شدت و مدت اعتیاد ارتباط مستقیم داشت و از نظر نیز آماری معنی دار بود (00001/0 p<).

نتیجه گیری و توصیه ها: 

بیماران معتاد برای اعمال جراحی الکتیو جز بیماران پر مخاطره محسوب می شوند. باید در فرایند بیهوشی این بیماران توجه خاص به کاهش عوارض بیهوشی و ریکاوری بعلت تضعیف و نارسائی غده فوق کلیه در اثر مصرف مداوم مواد مخدر مبذول داشت.

با توجه به اهمیت طول مرحله سوم زایمان و پیامدهای آن و گزارشات متفاوتی که در مورد تاثیر روش های مختلف برای کاهش طول مرحله سوم زایمان بویژه در مورد مصرف سنتوسینون و سنتومترین وجود دارد و به منظور مقایسه تاثیر روش های درمانی فیزیولوژیک، سنتوسینون و سنتومترین در زایمانها، این تحقیق روی مراجعین به زایشگاه بیمارستان مهدیه تهران در سال 81 1380 انجام شد.

تحقیق به روش کارآزمایی بالینی روی تعداد 90 زن حامله واجد شرایط انجام گرفت. نمونه ها بر حسب مراجعه مستمر بطور تصادفی در سه گروه فیزیولوژیک، سنتوسینون و سنتومترین تقسیم شدند. در گروه سنتوسینون همزمان با خروج شانه قدامی جنین 10 واحد اکسی توسین و در گروه سنتومترین همزمان با خروج شانه قدامی جنین یک آمپول سنتومترین (محتوی 5 واحد اکسی توسین و 5/0 میلی گرم ارگومترین) بصورت عضلانی تزریق شد. در هر دو گروه بند ناف سریع کلمپ و بریده شد و جفت توسط کشش کنترل شده بند ناف خارج شد. در گروه فیزیولوژیک دارویاکسی توسیک تزریق نشد. بند ناف تا قطع کامل نبض آن کلمپ و بریده نشد، بعد از قطع شدن نبض، بند ناف کلمپ و بریده شد و جفت توسط تلاش و زور زدن مادر خارج شد. تاثیر این روش ها بر روی طول مرحله سوم زایمان و پیامدهای آن (خونریزی 2 ساعت اول، هموگلوبین و هماتوکریت 12 ساعت بعد از زایمان، نیاز به داروی اکسی توسیک اضافی) و عوارض ناشی از مصرف دارو (پر فشاری خون بلافاصله، 30 و 60 دقیقه بعد از زایمان، احتباس جفت، تهوع، استفراغ، پس درد ضعیف و شدید و سردرد) تعیین و با آماره مناسب مورد قضاوت آماری قرار گرفت.

گروه های سه گانه به لحاظ عوامل تاثیرگذار روی طول مرحله سوم و پیامدهای حاملگی مشابه بودند. طول مرحله سوم زایمان در گروه فیزیولوژیک 4/2±4/7 دقیقه، در گروه سنتوسینون 5/2±5/5 دقیقه و در گروه سنتومترین 4/2±1/5 دقیقه بود (001/0 p<). میزان خونریزی 2 ساعت بعد از زایمان به ترتیب در گروه فیزیولوژیک 2/95±230، در گروه سنتوسینون 113±217 و در گروه سنتومترین 2/83±176 میلی لیتر بود. میزان خونریزی در گروه سنتومترین کمتر از گروه فیزیولوژیک (01/0 p<) و سنتوسینون (05/0 p<) بود. میزان هماتوکریت 12 ساعت بعد از زایمان به ترتیب در گروه فیزیولوژیک 1/4±3/33، در گروه سنتوسینون 4±7/34 و در گروه سنتومترین 4±4/36 درصد بود. میزان افت هماتوکریت در گروه سنتومترین کمتر از گروه فیزیولوژیک (005/0 p<) و سنتوسینون (025/0 p<) بود. نیاز به داروی اکسی توسیک اضافی در گروه فیزیولوژیک 7/16%، گروه سنتوسینون 3/13% و در گروه سنتومترین نیاز به دارو وجود نداشت (05/0 p<). از نظر عوارض، پس درد ضعیف در گروه های فوق به ترتیب در گروه فیزیولوژیک 7/16%، در گروه سنتوسینون 20% و در گروه سنتومترین 3/43% بود (05/0 p<).

نتیجه گیری و توصیه ها:

 داروی سنتومترین بهتر از سنتوسینون و سنتوسینون بهتر از اداره فیزیولوژیک بر طول مدت مرحله سوم زایمان و پیامد حاملگی تاثیر دارد. بکارگیری آنها و انجام تحقیقات مشابه را توصیه می نماییم.

با توجه به وجود شبهات مختلف در زمینه فراوانی ابتلاء به عفونت هلیکوباکترپیلوری در افرادی که به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی دچار خونریزی گوارشی شده اند، این طرح با هدف مقایسه فراوانی، عوامل خطرزا و علائم و نشانه های بالینی و پاراکلینیک بیمارانی که به دلیل مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی دچار خونریزی گوارشی شده اند، بین افرادی که دارای هلیکوباکترپیلوری هستند و افرادی که فاقد این عفونت هستند، در بیمارستانهای امام حسین (ع)، رسالت و خاتم الانبیا انجام شد.

در یک مطالعه مقطعی 256 نفر که به دلیل خونریزی گوارشی و به دنبال مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی به بیمارستانهای امام حسین، رسالت و خاتم الانبیا مراجعه کردند و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند، انتخاب شدند. تشخیص ابتلاء به عفونت هلیکوباکترپیلوری در بیماران توسط انجام تست اوره آز، بعد از انجام اندوسکوپی و بیوپسی داده شد.

میانگین سنی افراد مورد مطالعه 9/10 ± 3/55 سال بود. در جمعیت مورد بررسی، 94 نفر(7/36%) مرد و 162نفر (3/63%) زن بودند. در این بین، در 190 نفر (2/74%) تست اوره آز مثبت و در 66 نفر (8/25%) تست اوره آز منفی گزارش شد، که این رقم بیانگر تفاوت معنی دار بین دو گروه می باشد (05/0 p<). جنس مونث، مصرف سیگار و مصرف الکل در افراد دارای اوره آز مثبت به طور معنی داری بیش از دیگر افراد بود.

نتیجه گیری و توصیه ها: 

با توجه به نتایج این مطالعه به نظر می رسد ابتلاء به هلیکوباکترپیلوری شانس خونریزی های متعاقب مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را بالا می برد.

دیابت یکی از بیماری های با ماهیت مزمن با شیوع نسبتا بالا می باشد.توجه به مشکلات روانپزشکی بخصوص افسردگی درمبتلایان به دیابت باعث بهبود کنترل گلوکز و افزایش کیفیت زندگی آنها می شود. با توجه به اینکه افسردگی دربیماری ها نادیده گرفته می شود هدف اصلی در این مطالعه ارزیابی میزان افسردگی در بیماران دیابتیک و به کارگیری روش ساده جهت تشخیص افسردگی و یادآوری ضرورت توجه بیشتر به این بیماری و درمان به موقع آن است.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی می باشد. 100 بیمار دیابتی مراجعه کننده به بیمارستانهای امام حسین (ع) و لقمان در سال 1381 از نظر ابتلا به افسردگی توسط پرسشنامه Beck مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از تکمیل آن اطلاعاتی از جمله سن، وضعیت تاهل، جنس، طول مدت بیماری، نوع دیابت، سابقه مصرف داروهای ضد افسردگی و عوارض دیابت بوسیله روش های آماری مورد آنالیز قرار گرفت.

در پژوهش مشخص شد که %78 بیماران دیابتیک براساس تست Beck مبتلا به افسردگی بودند. در مقایسه افراد بر اساس جنس، عارضه دیابت، طول مدت بیماری و سن در دو گروه بیماران دیابتیک افسرده و غیرافسرده تفاوت معنی دار از نظر آماری وجود داشت (به ترتیب 005 /0 p<، 001/0 p<، 05/0 p< و 005/0 p<).

نتیجه گیری و توصیه ها:

 در این پژوهش نتایج حاصله نشاندهنده بالا بودن میزان علائم افسردگی در بیماران دیابتیک بود که توسط تست بک مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به قابل درمان بودن افسردگی و اثرات مفید درمان آن توجه به سلامت درمان بیماران دیابتیک، غربالگری و تشخیص به موقع افسردگی در آنها مهم و سودمند است.

درمانگاه بیمارستان یکی از اولین نقاطی است که بیماران در بدو ورود به بیمارستان با آنجا آشنا می شوند. نحوه ارائه خدمات در این مکان نقش به سزائی در برداشت کلی بیماران و نیز میزان رضایت آنها از خدمات درمانی و بهداشتی بیمارستانی دارد. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های جمعیتی و نیز میزان رضایت مندی مراجعین از خدمات پزشکی، پرستاری، درمانی، پاراکلینیکی و نحوه اداره درمانگاه یک بیمارستان عمومی دانشگاهی است.

این مطالعه توصیفی روی نمونه های در دسترس برای جمع آوری داده صورت گرفت. این تحقیق از مهرماه 1380 تا پایان شهریور ماه 1381 به وسیله مصاحبه شفاهی چهره به چهره و از طریق یک پرسشنامه طراحی شده بر روی بیماران سرپایی مراجعه کننده به درمانگاه بیمارستان آیت الله طالقانی شهر تهران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی صورت گرفت. در طول مدت فوق 1098 بیمار حاضر به شرکت در مصاحبه شده و وارد مطالعه گردیدند.

1/57% از مراجعین زن و 9/42% از آنها مرد بودند. میانگین سنی (± انحراف معیار) بیماران 8/1631 سال بود. 85% مراجعین از استان تهران بودند. درمانگاه های ارتوپدی، فک وصورت، زنان و زایمان به ترتیب با 3/14، 5/12و 6/11% از مراجعین بیشترین تعداد مراجعه کننده را داشتند. زمان انتظار بیماران جهت معاینه توسط پزشک از 15 تا 360 دقیقه با میانگین 66103 دقیقه متغیر بود. در زمینه کادر درمانی و خدماتی 805 نفر (5/74%) از منشی درمانگاه، 800 نفر (1/74%) از کادر اداری درمانگاه و 581 نفر (8/53%) از پزشک خود رضایت داشتند. دیرآمدن پزشکان به درمانگاه و فقدان نظارت پزشک متخصص دو فاکتور عمده نارضایتی بیماران بودند. درزمینه خدمات بهداشتی میزان رضایت ازکلینیکهای واکسیناسیون 5/85% و تنظیم خانواده 4/82% بود.

نتیجه گیری و توصیه ها:

 بسیاری از کاستی های مطرح شده با ارائه یک برنامه صحیح و منسجم قابل اصلاح می باشند. حضور منظم پزشک متخصص در درمانگاه از طریق تعیین کادر ثابت درمانی برای درمانگاه، تقویت خدمات جنبی نظیر ارائه دارو به بیماران سرپائی می توانند در جلب رضایت آنان سودمند باشند.

با توجه به تاثیر برنامه درسی مستتر و اهمیت آن در آموزش دانشجویان پرستاری و مامایی که باعث تاثیر بر کیفیت مراقبتهای ارائه شده توسط آنها می گردد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تجارب دانشجویان پرستاری و مامایی در مورد برنامه درسی مستتر انجام شد.

این پژوهش بصورت ترکیبی (survery phenomenology) در دو مرحله بر روی دانشجویان ترم 8 پرستاری و مامایی انجام شد. شیوه جمع آوری اطلاعات در مرحله اول با استفاده از مصاحبه آزاد بود که در آن از دانشجویان مورد مصاحبه در مورد درک آنها ازبرنامه درسی مستتر، تجارب یادگیری از برنامه درسی مستتر و منابع درسی مستتر سوال شد. سپس مصاحبه ها بر روی کاغذ برگردانده شد و با استفاده از روش اشتروبرت تجزیه وتحلیل شد و در مرحله دوم با استفاده از پرسشنامه اطلاعات جمع آوری و تجزیه و تحلیل گردید.

تمامی دانشجویان این نوع برنامه درسی را در طی دوران تحصیل خود تجربه کرده بودند و در بیشتر موارد آنرا مهمتر از برنامه درسی می دانستند. در پاسخ به سوال دوم، دانشجویان موارد زیادی از یادگیری های خود را ناشی از برنامه درسی مستتر ذکر کردند که شامل یادگیری های مثبت و منفی و یادگیری های فردی و گروهی بود. آنها منابع یادگیری های مستتر خود را اساتید، پرسنل پرستاری و مامایی، دانشجویان، بیماران، رسانه های جمعی و گروه های دیگر شاغل در علوم پزشکی ذکر کردند که در این بین نقش مربیان و پرسنل را مهمتر از سایر منابع می دانستند. از مصاحبه های دانشجویان نتیجه گرفته شد که اعتقادات، فرهنگ و شخصیت افراد در درک آنها از برنامه درسی مستتر موثر است.

نتیجه گیری و توصیه ها: 

دانشجویان برنامه درسی مستتر را در یادگیری های خود موثر می دانستند که باعث ایجاد رفتارهای باثبات تر در آنها می شد. انجام پژوهشهای مشابه در سایر گروه ها توصیه می شود.

شواهد زیادی نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال از مکان های مغزی است که احتمالا در پردازش اطلاعات مربوط به حافظه فضایی در طی موقعیت های مختلف هیجانی دخیل می باشد. بر این اساس هدف این تحقیق، تعیین نقش قشراوربیتوفرونتال در فرایند حافظه فضایی در موقعیت تاریک و روشن در یادگیری احترازی مکانی در وضعیت چرخشی می باشد.

در این مطالعه از موش های نر نژاد لانگ ایوانز(Long-Evans) با وزن 280 تا320 گرم استفاده شد. ابتدا به صورت دو طرفه روی ناحیه مزبور کانول راهنما قرار داده شد. یک هفته بعد، موش تحت یادگیری فضایی مدل احترازی مکانی و در موقعیت تاریک و روشن و در وضعیت چرخشی (صفحه مدور توسط یک الکتروموتور تعبیه شده با سرعت 1دور در دقیقه در حال چرخیدن بود) آموزش داده شد. در طی آموزش (30 دقیقه) حیوان یاد می گرفت که با کمک حس های بویایی، لامسه و بینایی و اشیاء اطراف و کف، مکان دریافت شوک (ناحیه منع شده) راشناسایی کند و از ورود به آن خودداری کند. 60 دقیقه قبل، بلافاصله بعد از آموزش و 60 دقیقه قبل از تست بخاطرآوری، تترودوتوکسین (5 نانوگرم در 6/0 میکرولیتر به ازاء هر طرف) یا سالین به صورت دو طرفه در جهت غیر فعال سازی به داخل ناحیه فوق تزریق شد. 24 ساعت بعد از آموزش، میزان حافظه فضایی موش برای احتراز کردن از مکان شوک ارزیابی شد. این ارزیابی در یک دوره 30 دقیقه ای با کمک دو ملاک مدت زمانی که طول می کشید تاحیوان برای بار اول وارد ناحیه منع شده (شوک) شود و تعداد دفعات ورود به ناحیه منع شده اندازه گیری شد.

نتایج نشان می دهد که تزریق تترودوتوکسین 60 دقیقه قبل از آموزش و بلافاصله بعد از آموزش به ترتیب اکتساب یادگیری و تثبیت اطلاعات تازه آموخته شده فضایی را در موقعیت تاریک و روشن به طور معنی داری کاهش می دهد (01/0 p<). این تزریق قبل از تست بخاطرآوری تاثیر معنی داری نداشت.

نتیجه گیری و توصیه ها: 

یافته های فوق نشان می دهد که قشر اوربیتوفرونتال نقش مهمی در اکتساب و تثبیت ذخیره اطلاعات تازه آموخته شده فضایی در موقعیت تاریک و روشن و وضعیت چرخشی دارد.

گاز خردل سولفوره سبب بروز ضایعات کوتاه مدت و دراز مدت درفرد مصدوم می شود. ضایعات زودرس نظیر تاولهای پوستی منتشر، ناراحتی های تنفسی و گوارشی می باشد که در طولانی مدت سبب بروز برونشیت مزمن، آسم شدید و ظهور سرطانها می شود و بر دو ارگان مهم خونساز و ایمنی تاثیر می گذارد. سلولهای B به عنوان سلول موثر سیستم ایمنی هومورال، با ترشح آنتی بادی در مقابل عوامل پاتوژن ایمنی و مصونیت بدن را موجب می شود.

در این تحقیق سه گروه 25 نفری از بیماران به همراه یک گروه شاهد (10 نفر) مورد آزمایش قرار گرفتند. آزمایشات انجام شده شامل سه بخش بررسی مورفولوژی، CBC و فلوسایتومتری بود. از کلیه افراد 5 سی سی خون محیطی گرفته شد و مورفولوژی سلولهای خون محیطی با عدسی x 100 بررسی شد. اندازه گیری پارامترهای مربوط به CBC با استفاده از شمارشگر هماتولوژی K- 1000 Sysmex انجام شد. در طی آزمایشات فلوسایتومتری، 4 مارکرHLA-DR, CD19, CD45 و CD 25 برسطح سلولهای B با فنوتیپ CD45/CD19/HLA-DR مورد بررسی قرارگرفتند. عملکرد این سلولها با استفاده از مارکر CD25 با بررسی همزمان و دوگانه این مارکر با CD19 با فنوتیپ CD19/CD 25 مورد تحقیق قرار گرفت. برای آنالیز داده ها از آزمونهای آنالیز واریانس یکطرفه، کروسکال – والیس و ویل کاکسون استفاده شد.

نتایج نشان می دهد که با کاهش شدید معنی دار مارکر CD25 بر سطح سلولهای B در دو جمعیت با شدت متوسط و شدید، بروز و ظهور عفونتهای مکرر میکروبی از جمله پنومونی در این بیماران تایید می شود.

نتیجه گیری و توصیه ها:

 تغییر ژنتیکی در سلولهای B بدنبال تماس با گاز خردل می تواند زمینه ساز بروز عفونتهای مکرر باشد.

سرطان دومین علت مرگ و میر در اکثر کشور های پیشرفته دنیا می باشد. الگوی بروز انواع مختلف سرطان در بین جمعیت های مختلف متفاوت بوده و با عواملی نظیر مسائل شغلی، اجتماعی، فرهنگی و نژادی (احتمالا وراثت)، جغرافیایی و تغذیه ای در ارتباط می باشد. هدف از این مطالعه بررسی الگوی سنی بروز و توزیع انواع سرطان های ثبت شده در مراکز پاتولوژی شهرستان بابل در سال 1380 می باشد.

در این مطالعه مقطعی اطلاعات کل موارد سرطان های تشخیص داده شده در سال 1380 از پرونده های پاتولوژی در مراکز تشخیص پاتولوژیک دانشگاهی و خصوصی شهرستان بابل استخراج شد و بر اساس راهنمای طبقه بندی بین المللی بیماری ها (ICD) دسته بندی شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.

از تعداد 632 مورد از سرطان ثبت شده، 366 نفر در افراد مذکر (9/57%) و 266 نفر در افراد مونث (1/42%) حادث شده بود. بروز 3/53% سرطان ها بعد از سن 60 سالگی و 7/46% قبل از سن 60 سالگی بود و میانگین سن بروز سرطان در مردان (59 سال) بطور معنی داری بیشتر از میانگین سن بروز در زنان (51سال) بود (001/0 p<). ده سرطان شایع در بین مردان عبارتند از: سرطان معده (9/24%)، پوست(7/10%)، مری (1/10%)، مثانه (2/8%)، پروستات (6/6%) کولون و رکتوم (6/6%)، سیستم خونساز (9/4%)، سیستم لنفاوی(6/4%)، (بیضه 8/3%) و بافت نرم و همبند (7/2%)، در حالی که ده سرطان شایع در بین زنان عبارتند از: سرطان پستان (4/21%)، معده (4/12%)، مری (12%)، کولون و رکتوم (9%)، سیستم خونساز (9/7%)، پوست (5/7%)، سیستم لنفاوی (8/3%)، سرویکس(3%)،تخمدان (6/2%) و تیروئید(5/1%).

نتیجه گیری و توصیه ها: 

با افزایش سن، بر فراوانی بروز انواع مختلف سرطان ها افزوده می شود به نحوی که در این مطالعه بیش از نصف سرطان های ثبت شده مربوط به جمعیت بالای 60 سال می باشد. سرطان معده شایع ترین سرطان منطقه می باشد و عمدتا در دهه های 7و8 زندگی مشاهده می گردد. سرطان پستان شایع ترین سرطان زنان می باشد که عمدتا در دهه های 4، 5 و 6 زندگی مشاهده می گردد.

نئوپلاسم های اولیه ریه در کودکان نادر می باشند و در این بین رابدومیوسارکومای اولیه ریه از جمله نادرترین نئوپلاسم های اطفال به شمار می آید. رابدومیوسارکوما با درگیری ریه 5/0 درصد از کل رابدومیوسارکوماهای اطفال را تشکیل می دهد. در مرور منابع انگلیسی تنها 29 مورد رابدومیوسارکوما اولیه ریه گزارش شده بود.بیمار مورد معرفی پسر 3 ساله ای که با مشکلات سرفه، خلط و تب که از یک هفته قبل از مراجعه به بیمارستان شروع شده بود، به این مرکز ارجاع داده شد. در معاینه بیمار در سمع ریه راست کاهش صدا و در دق dullness وجود داشت. در مطالعات تصویربرداری متعدد (گرافی قفسه سینه و سی تی اسکن) توده ریه راست بهمراه پلورال افیوژن گزارش شده بود. سایر مطالعات نکته خاصی را در برنداشت. بیمار تحت عمل جراحی توراکوتومی ولوبکتومی لوب فوقانی ریه راست قرار گرفت. مطالعات پاتولوژیک، تشخیص رابدومیوسارکومای تیپ جنینی (embryonal) را مطرح نمود. در پیگیری 6 ماهه، بیمار مشکل خاصی نداشته است.

ویروس واریسلا زوسترعامل ایجاد کننده دو تابلو بالینی مختلف، آبله مرغان بصورت عفونت اولیه این ویروس و با علائم بثوری حاد و مسری که بیشتر در سنین کودکی دیده می شود و زونا که در اثر فعالیت شکل نهفته ویروس که معمولا در ریشه گانگلیونهای پشتی وجود دارند، در سنین بزرگسالی حادث می شود. پیدایش همزمان این دو بیماری بسیار نادر و جالب می باشد.
دراپیدمی آبله مرغان که درسال 1380 درتهران ایجادشده بود کودک 10 ساله ای ضمن ابتلاء به آبله مرغان در چهارمین روز و در پایان مرحله وزیکولار دچار تظاهرات کلاسیک زونا درامتداد دهمین فضای توراسیک بین دنده ای چپ می گردد. در این مقاله بیشتر به این مقوله نادر خواهیم پرداخت.

تومورهای تخمدان از نوع سلولهای ترانزیشنال نسبتا نادر هستند ولی توام بودن سرطان مثانه وتخمدان، از نوع ترانزیشنال بسیار نادرتر می باشد. در متون پزشکی سه مورد سرطان توام مثانه و تخمدان از نوع ترانزیشنال گزارش شده است گرچه اولیه یا ثانویه بودن سرطان تخمدان جای بحث و تردید دارد.
بیماری که معرفی می شود خانم هفتاد و هشت ساله ای است که دوازده سال قبل مبتلا به سرطان مثانه از نوع ترانزیشنال بوده است و در حال حاضر مبتلا به سرطان تخمدان از همین نوع سلول می باشد. جهت درمان سرطان مثانه به دفعات رزکسیون تومور از راه اورتر ا(TUR) و برای درمان سرطان تخمدان با توجه به اینکه در مرحله 3(stage III c) قرار داشته است Optimal cytoreductive surgery صورت گرفت. بعد از عمل، شیمی در مانی انجام شد و در پیگیری 6 ماه باقیمانده تومور مشاهده نشد. در مقالات حساس تر بودن این نوع تومور به شیمی درمانی عنوان شده است.