فهرست مطالب

غدد درون ریز و متابولیسم ایران - سال چهارم شماره 3 (پیاپی 15، پائیز 1381)

مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال چهارم شماره 3 (پیاپی 15، پائیز 1381)

  • 70 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1381/08/28
  • تعداد عناوین: 10
|
  • اخبار همایش ها
    صفحه 70
  • سرمقاله
  • مقالات پژوهشی
  • آرش اردوحانی، پروین میر میران، مهدی هدایتی، رامبد حاجی پور، فریدون عزیزی صفحه 153
    مقدمه
    به دنبال رفع کمبود ید در کشور، غربالگری کم کاری مادرزادی تیرویید در سال 1376 در مرکز تحقیقات غدد درون ریز و متابولیسم مجددا آغاز شد. در این گزارش میزان بروز و یافته های اتیولوژیک موثر بر بروز بیماری ارزیابی شده است.
    مواد و روش ها
    از اسفند 1376 تا خرداد 1380، غلظت TSH نمونه های خون خشک شده بندناف گردآوری شده از هفت بیمارستان شهر تهران (40 ماه) و شبکه بهداشت و درمان دماوند (12 ماه) با روش IRMA اندازه گیری شد. موارد با TSH≥20mU/L بند ناف فراخوان شدند. تشخیص بیماری بر اساس مقادیر مرجع برای پارامترهای سرمی TSH و T4 متناسب با سن نوزادان بود. در نوزادان هیپوتیرویید، درمان جایگزینی با لووتیروکسین بلافاصله به میزان 10-15μg/kg/d آغاز شد.
    یافته ها
    از 20107 نوزاد 256 نفر دارای TSH≥20mU/L بندناف (میزان فراخوان 3/1%) و 22 نوزاد هیپوتیرویید بودند (یک در هر 914 تولد). میانه ید ادراری در 50 نوزاد فراخوان شده و 47 مادر به ترتیب برابر با 37.5μg/dL و 21 بود.
    سابقه مصرف داروها و گواتروژن ها در مادران در دوران بارداری منفی بود. نسبت شانس (Odds ratio) هیپوتیروییدی در ازدواجهای فامیلی به غیرفامیلی و خطر بیماری (Risk of disease) در ازدواجهای فامیلی به ترتیب برابر با 6.9 و 0036/0 برآورد شد. دیس ژنزی تیرویید در 10 نوزاد مشاهده شد (یک در هر 2011 تولد).
    نتیجه گیری
    برآورد بروز کم کاری مادرزادی تیرویید و دیس ژنزی تیرویید حاکی از شایع بودن این بیماری در ایران است. ازدواجهای فامیلی یکی از دلایل افزایش میزان بروز به دست آمده در مطالعه فعلی به شمار می آید.
    کلیدواژگان: غربالگری نوزادان، کم کاری تیروئید، تیروتروپین
  • سید رسول زکوی، زهره موسوی، حسین رضایی دلویی، مصطفی مهرابی صفحه 161
    مقدمه
    افزایش شیوع کانسر تیرویید در بیماران با سابقه پرتودرمانی به سر و گردن در کودکی شناخته شده است. بر اساس پژوهشهای قبلی، پرتو درمانی برای کچلی سر به مدت 30 سال در استان خراسان انجام می شده است. در این مطالعه سعی شده است با فراخوان بیماران و تشخیص و درمان زودرس بیماری از عوارض بیشتر و همچنین هزینه بالاتر جلوگیری شود.
    مواد و روش ها
    با استفاده از برنامه فراخوان از طریق روزنامه خراسان و صدا و سیمای مرکز خراسان بیماران با سابقه پرتودرمانی در کودکی که به علت کچلی درمان شده بودند برای بررسی تیرویید دعوت شدند. یک پرسشنامه برای هر بیمار پر می شد و معاینه تیرویید، اسکن تیرویید و سونوگرافی تیرویید برای بیمار انجام می شد (گروه بیماران). در صورت وجود گره بزرگتر از 1 سانتیمتر در لمس تیرویید نمونه برداری سوزنی انجام میگردید. همچنین TSH سرم در تمام بیماران اندازه گیری شد. بیمارانی که گره تیروییدی بزرگتر از 1 سانتیمتر داشتند و یا مبتلا به پرکاری تیرویید بودند برای جراحی ارجاع میشدند. همچنین تمام بیمارانی که جهت سونوگرافی غیرتیروییدی به بخش رادیولوژی بیمارستان قائم ارجاع می شدند تحت معاینه بالینی و سونوگرافی تیرویید قرار میگرفتند (گروه شاهد).
    یافته ها
    یکصد و هشتاد بیمار با متوسط سنی 5/47 سال و 127 نفر شاهد با سن و جنس مشابه مورد مطالعه قرار گرفتند. گره های تیرویید در 5/45% بیماران و 7% گروه شاهد لمس شد (P<0.001). متوسط بزرگترین قطر گره تیروییدی در گروه بیماران 8/24 میلیمتر و در گروه شاهد 8/10 میلی متر بود. (P<0.0001)75% بیماران دارای گره تیرویید با بیوپسی سوزنی موافقت کردند و 5% آنها سیتولوژی مشکوک داشتند. نتایج بدخیم یا مشکوک در گروه شاهد وجود نداشت. 27 بیمار (7/33%) جراحی شدند؛ نتایج آسیب شناسی در 9/89% بیماران خوش خیم و در 1/11% بدخیم گزارش گردید.
    نتیجه گیری
    گره های تیروییدی و نئوپلاسمهای تیرویید در بیماران با سابقه پرتودرمانی به طور قابل ملاحظه ای از گروه شاهد بیشتر بود. همچنین نئوپلاسمهای تیرویید در بیماران جوانتر و در زمان نهفته کمتر از 40 سال بیشتر بود. لذا توصیه می شود که در این گروه از بیماران بررسی های تهاجمی تری صورت گیرد. این مطالعه نشان داد که سابقه پرتودرمانی به ناحیه سر و گردن میتواند یک عامل اتیولوژیک در نئوپلاسمهای تیرویید و حداقل به عنوان یک خطر محسوب گردد.
    کلیدواژگان: گره تیروئید، نئوپلاسم تیروئید، پرتوتابی سرو گردن
  • شورا مانی قلم، محمد مهدی حاجی عبدالحمید *، پرویز طوسی، امیر مجدالدین امیر جوانبخت، نوید سعادت صفحه 165
    مقدمه

    با توجه به اختلاف نظر در ارتباط بین ویتیلیگو و اختلالات عملکرد غده تیرویید این تحقیق به منظور تعیین رابطه ویتیلیگو با اختلالات عملکرد تیرویید برروی مبتلایان به ویتیلیگو و مقایسه آن با گروه شاهد در تهران در سال 1380 انجام شد.

    مواد و روش ها

    تحقیق به روش مورد شاهدی بر روی مبتلایان به ویتیلیگو مراجعه کننده به درمانگاه های پوست بیمارستان لقمان حکیم و بوعلی و افراد شاهد انجام گرفت. مبتلایانی که حداقل یک سال از شروع بیماری آنها گذشته بود، به عنوان افراد گروه مورد وارد مطالعه شدند و اطلاعات لازم آنها ثبت گردید. مراجعه کنندگان فاقد ویتیلیگو که از نظر سن و جنس با افراد گروه مورد همسان شده بودند نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شدند. میزان T3، T4،TSH وT3RU نمونه خون وریدی افراد مورد و شاهد سنجیده شد و FTI از طریق محاسبه به دست آمد. هیپرتیروییدی و هیپوتیروییدی در دو گروه براساس FTI و سطح T3 سرم (برای موارد هیپرتیرویید از نوع T3) مشخص گردید. یافته ها با کمک آماره های آزمون t، مجذور کای و آزمون فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفتند.

    یافته ها

    افراد مورد مطالعه در هر گروه 30 نفر شامل 73% زن و 27% مرد بودند. سن آنها 4/11±7/31 در گروه مورد و 2/11±7/31 در گروه شاهد بود. مدت ابتلا به ویتیلیگو در بیماران 4/2±3/8 سال و سطح درگیری پوستی آنها 5/12±4/22% بود. یک نفر از آنها دارای علایم هیپرتیروییدی بود. سطح سرمی T3 در گروه مورد 45±150 و در گروه شاهد 47± 149 نانوگرم در دسی لیتر،T4 در گروه مورد 8/2± 8/8 و در گروه شاهد 7.5±3.2 میکروگرم در دسی لیتر،TSH در گروه مورد 5/0±75/0 و در گروه شاهد 5/0±81/0 میکرویوینت در میلی لیتر،T3RU در گروه مورد 2/3/0±1/31 و در گروه شاهد 2/4±8/29% و FTI در گروه مورد 97/0±8/2 و در گروه شاهد 55/0±5/2 بود. با آزمون t هیچ کدام از اختلافات بین دو گروه معنی دار نبود. براساس FTI در 6/16% از مبتلایان اختلالات عملکرد تیرویید شامل 10% هیپرتیروییدی و 6/6% هیپوتیروییدی وجود داشت. در گروه شاهد هیچ موردی از اختلال عملکرد تیرویید مشاهده نشد. آماره های مجذور کای و آزمون فیشر نشان داد که این اختلاف در دو گروه معنی دار است.

    نتیجه گیری

    این مطالعه نشان داد که به احتمال زیاد ویتیلیگو با اختلالات عملکرد تیرویید (هیپرتیروییدی و هیپوتیروییدی) ارتباط دارد، از این رو انجام مطالعات گسترده تر و آزمایشهای تکمیلی در آینده پیشنهاد می شود تا در صورت تایید قطعی چنین رابطه ای، آزمایشهای عملکرد تیرویید در مبتلایان به ویتیلیگو انجام شود.

    کلیدواژگان: ویتیلیگو، هیپرتیروئیدی، هیپوتیروئیدی، آزمون عملکرد تیروئید
  • مژگان مختاری صفحه 169
    مقدمه
    تشخیص سریع ضایعات تیرویید در حین عمل جراحی میتواند با انتخاب شیوه درمانی صحیح از تیروییدکتومی توتال و عوارض آن جلوگیری کند. استفاده از روش های (IOC) Intraoperative cytology و (FS) Frozen section این امکان را فراهم میسازد.
    مواد و روش ها
    در یک مطالعه مقطعی توصیفی در سالهای 79-1378 تعداد 126 نمونه بافت تیرویید تازه تیروییدکتومی شده در بیمارستان الزهرای اصفهان با هدف تعیین ارزش تشخیصی دو روش IOC و FS مورد بررسی قرار گرفت. پس از تهیه نمونه ها به سه روش FS،IOC و PS و رنگ آمیزی یکسان، نتایج تشخیصی دو روش IOC و FS با روش استاندارد پارافین سکشن (PS) مقایسه گردید.
    یافته ها
    بر طبق نتایج حاصل از این مطالعه حساسیت FS در تشخیص ضایعات نئوپلاستیک و غیرنئوپلاستیک فقط با اختلاف اندکی بیش از IOC است و به طور کلی هر دو روش IOC و FS در تشخیص ضایعات تیرویید از اعتبار تشخیصی تقریبا معادل برخوردارند.
    نتیجه گیری
    روش IOC میتواند به عنوان روش جایگزین FS در تشخیص ضایعات ندولر تیرویید استفاده شود.
    کلیدواژگان: فروزن سکشن، سیتولوژی حین جراجی، ضایعات تیروئید
  • مسعود امینی، نگار حری، محبوبه فرمانی، اکبر حسن زاده صفحه 173
    مقدمه

    شایعترین علت مرگ و میر در بیماران دیابتی نوع 2 بیماری های قلبی عروقی است. در این مطالعه به بررسی بروز 5 ساله فشار خون در بیماران مرکز دیابت اصفهان پرداخته شده است.

    مواد و روش ها

    در این مطالعه آینده نگر 770 بیمار (3/42% مرد و 7/57% زن) با فشارخون طبیعی از سال 1374 وارد مطالعه شدند. سن، جنس، وزن، قد، مصرف سیگار، طول مدت دیابت تعیین شده و سطح کلسترول، تری گلیسیرید،HbA1c اندازه گیری شده و اندازه گیری این عوامل به علاوه فشارخون هر 6 ماه تا 5 سال تکرار شد. معاینه چشم و بررسی ادرار از نظر وجود پروتئین نیز هر 6 ماه انجام شد.

    یافته ها

    از 770 بیمار بررسی شده، 174 نفر (23%) از ابتدای مطالعه فشارخون داشتند و از ابتدای مطالعه 272 نفر به علت مصرف داروهای موثر بر فشارخون و عدم همکاری مناسب حذف شدند. بروز 5 ساله پرفشاری خون 5/41% بوده، میزان متوسط ± انحراف معیار فاکتورهای BMI، سن و طول مدت دیابت در افراد مبتلا به فشارخون و غیرمبتلا به ترتیب 8/3±8/27 در مقابل 8/3±2/26 کیلوگرم بر متر مربع، 10±6/52 در مقابل 10±6/45 سال، 8/5±8/6 در مقابل 5/4±1/5 سال بود، که تفاوتها معنی دار بود. بعد از تعدیل سایر متغیرها، متغیرهایی مستقل موثر بر فشارخون، سن و BMI می باشند. میزان بروز پر فشاری خون در بیماران با پروتئینوری و رتینوپاتی به ترتیب: 6/1 برابر و 97/1 برابر افزایش می یابد.
    بحث: بروز پرفشاری خون در جامعه دیابتی ما نسبتا بالا بود و ریسک فاکتورهایی مثل BMI و سن در بروز آن موثر است. وجود رتینوپاتی و پروتئینوری احتمال بروز پرفشاری خون در آینده را بیشتر می کند.

    کلیدواژگان: دیابت نوع 2، فشار خون، بروز
  • سارا کاشف، زهره کرمی زاده، مهسان کاشف صفحه 179
    مقدمه
    بیماری دیابت نوع یک، یک بیماری خودایمن است که در آن سلولهای بتای پانکراس که انسولین ترشح می کنند، توسط سلولهای لنفوسیت T تخریب میشوند. تزریق BCG به حیوانات آزمایشگاهی سبب تعدیل واکنش ایمنی سلولی در پانکراس حیوان و تزریق این واکسن در مطالعات مقدماتی به انسان، سبب کنترل بهتر بیماری شده است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر یک نوبت واکسن BCG در درمان کودکانی بود که به تازگی به دیابت نوع یک مبتلا گشته اند.
    مواد و روش ها
    به 10 نفر از بیماران تازه تشخیص داده شده دیابت نوع یک که در گروه سنی 14-4 سال قرار داشتند، یک دوز واکسن BCG به صورت داخل جلدی (0.1mL) تزریق شد. این بیماران در بدو تولد واکسن BCG دریافت کرده بودند. آزمون مانتو در همه بیماران منفی بود و مبتلا به دیگر بیماری های خودایمن نیز نبودند. 10 بیمار دیابتی نوع یک نیز که از نظر سن، جنس، زمان شروع بیماری، میزان قند خون ناشتا و HbA1c باگروه واکسینه شده تفاوتی نداشتند، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. هر دو گروه با قند خون ناشتا،HbA1c و میزان انسولین مصرفی هر سه ماه به مدت 9 ماه پیگیری شدند.
    یافته ها
    تفاوت معنی دار بین قند خون ناشتا، میزان HbA1c و دوز انسولین مصرفی در دو گروه درمان شده با BCG و گروه کنترل وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    تزریق واکسن BCG در این گروه از بیماران مبتلا به دیابت باعث کاهش انسولین مصرفی و کنترل بهتر بیماری نشد.
    کلیدواژگان: دیابت نوع یک، خود ایمنی، BCG، درمان، انسولین
  • مریم رزاقی آذر، فریدون زنگنه صفحه 185
    مقدمه
    به منظور گردآوری اطلاعات از بیماران مبتلا به هیپرپلازی مادرزادی آدرنال در مدت 33 سال، 433 بیمار مبتلا به هیپرپلازی مادرزادی آدرنال مربوط به سالهای 1347 تا 1380 مورد بررسی قرار گرفتند.
    مواد و روش ها
    پرونده های 433 بیمار بررسی شد. تشخیص بر اساس معاینات بالینی و آزمایشهای هورمونی مطرح شده بود.
    یافته ها
    از 433 بیمار(270 دختر، 163 پسر)، 347 نفر (1/80%) شامل 226 دختر و 121 پسر، مبتلا به کمبود 21 هیدروکسیلاز (11OHD) بودند که از آنها 260 نفر(75%) نوع دافع نمک داشتند. 54 نفر (22%) نوع ویریلیزان ساده داشتند و 11 نفر (3%) که همگی دختر بودند نوع غیرکلاسیک (دیررس) بیماری را نشان دادند. 63 نفر (5/14%) به کمبود 11 هیدروکسیلاز (11OHD) یا نوع هیپرتانسیو بیماری مبتلا بودند. کمبود 3 بتا هیدروکسی استرویید دهیدروژناز (3βOHD) در 11 نفر (5/2%) دیده شد. نوع لیپوئید در 3 بیمار (7/0%)، دو دختر و یک پسر تشخیص داده شد. نوع کمبود 17 هیدروکسیلاز (17OHD) در 5 دختر (2/1%) و هیپوآلدوسترونیسم با رنین بالا بدون کمبود کورتیزول در 4 بیمار (9/0%، 2 دختر و 2 پسر) مشاهده گردید. خویشاوندی پدر و مادر با 134 نفر از 218 نفر در (61%) موارد وجود داشت. وقوع فامیلی در 79 نفر (43%) از 184 مورد گزارش شد. در 85 بیمار درجه ویریلیسم بر حسب تقسیم بندی پرادر کاملا مشخص شده بود. 22 بیمار ویریلیسم نداشتند. 11 نفر ویریلیسم کامل (نوع 5 پرادر) داشتند. سه نفر از بیمارانی که ویریلیسم درجه 4 را نشان میدادند، علایم بالینی دفع نمک را نداشتند. الکترولیت های این بیماران طبیعی ولی رنین آنها بالا بود. در دو بیمار بعد از ازدواج حاملگی رخ داد. قد نهایی 184 سانتیمتر در بین مبتلایان پسر و 168 سانتیمتر در بین مبتلایان دختر با کنترل خوب دیده شد. مرگ و میر بیماران تا سال 1364 از 208 بیمار 21 مورد بود که 10% موارد را تشکیل میداد، ولی از سال 1364 به بعد میزان مرگ و میر در 215 مورد فقط 2 مورد (1%) بود.
    نتیجه گیری
    شایعترین نوع بیماری، نوع دافع نمک است. قد نهایی بیماران با کنترل مطلوب بیماری افزایش و میزان مرگ و میر با آگاهی بخشیدن به والدین کاهش می یابد.
    کلیدواژگان: هیپرپلازی مادرادی آدرنال، کمبود 21 هیدروکسیلاز، کمبود 11 هیدروکسیلاز، کمبود 3 BOHD، هیپرپلازی لیپوئید آدرنال، کمبود17 هیدروکسیلاز، هیپررنینمیک هیپوآلدوسترونسیم
  • گزارش موردی
  • گزارش یک مورد تومور سلول گرانولوزای تخمدان با تولید آندروژن وعلایم مردنمایی
    علی اصغر میر سعید قاضی، حسین دلشاد، رضا مشایخی، بهار جعفری صفحه 195
    در این گزارش یافته های بالینی و آسیب شناسی یک مورد نادر از تومور سلول گرانولوزای تخمدان با تظاهرات آندروژنیک نزد یک دختر 16 ساله توصیف میگردد. بیمار با شکایت از آمنوره 2 ساله مراجعه نموده بود. در معاینه بالینی هیرسوتیسم شدید در مناطق صورت، قفسه صدری و شکم و آتروفی پستانها و خشونت صدا وجود داشت. در اولتراسونوگرافی لگن توده ای کیستیک به ابعاد 66×85×87 میلیمتر در تخمدان چپ مشهود بود. تستوسترون 4 نانوگرم در میلی لیتر (طبیعی کمتر از یک نانوگرم در میلی لیتر) و 17 آلفا هیدروکسی پروژسترون پلاسما 7/3 میکروگرم در لیتر (طبیعی 1/0 تا 2 میگروگرم در لیتر) اندازه گیری گردید. در لاپاراتومی انجام شده توده ای از تخمدان چپ به قطر تقریبی 8 سانتیمتر خارج گردید. مطالعه میکروسکوپیک با تومور سلول گرانولوزای تخمدان انطباق داشت. 8 هفته بعد از عمل جراحی، تستوسترون و 17 آلفا هیدروکسی پروژسترون پلاسما به محدوده طبیعی رسید و سیکل قاعدگی بیمار نیز شروع شد. با بررسی منابع فارسی زبان این اولین مورد از تومور سلول گرانولوزای تخمدان با تظاهرات آندروژنیک است که گزارش می شود.
    کلیدواژگان: تومور سلول گرانولوزا، آندروژن، تستوسترون، تومور تخمدان
|
  • A. Ordookhani, P. Mirmiran, M. Hedayati, R. Hajipour, F. Azizi Page 153
    Introduction
    Screening for congenital hypothyroidism (CH) was re-established in Iran in 1998 following elimination of iodine deficiency.
    Material And Methods
    The incidence of CH and its etiologic factors in addition to some demographic features of the screened neonates were assessed. From 21 February 1998 to 21 June 2001 cord blood spot samples from 8 hospitals and a rural birth center were collected and tested for TSH measurement using a two-site IRMA method. TSH values  20 mU/mL were recalled. The diagnosis of CH was confirmed using age adjusted reference values for serum TSH and T4 levels and replacement L-T4 therapy, 10-15 g/kg/d, started promptly.
    Results
    Out of 20107 screened neonates 256 had cord TSH values 20 U/mL (recall rate: 1.3%) and 22 showed hypothyroidism (1: 914 live births). Median iodine excretion levels of 50 recalled neonates and 47 mothers were 37.5 and 21 g/dl, respectively. History of drugs and dietary goitrogens was negative. 15 out of 21 CH neonates had parental consanguinity. The odds ratio of CH occurrence in blood-related to non-related marriages was 6.9 (95% CI = 1.82-25.87) and the risk of CH in consanguineous marriages was 0.0036. Thyroid dysgenesis occurred in 10 neonates 1: 2011 births.
    Conclusion
    There is a high incidence of CH and thyroid dysgenesis in Islamic Republic of Iran. Consanguineous marriages could be considered a probable causative factor for the increased incidence of CH in the study.
  • Sr Zakavai, Z. Mousavi, H. Rezaei Deluie, M. Mehrabi Page 161
    Introduction
    Increased prevalence of thyroid cancer has been noted in patients with a previous history of radiotherapy of the head and neck region in childhood. According to previous research, radiotherapy for Tinea Capitis was used for 30 years (1945-1975) in Khorasan province. This study has tried to evaluate the prevalence of benign and malignant thyroid nodules and to detect and treat affected patients earlier to prevent further complications and costs.
    Material And Methods
    Using mass media, we recalled all patients with history of radiotherapy for Tinea Capitis in childhood. A questionnaire was filled out for each patient and thyroid examination, thyroid scan and thyroid sonography were performed. Fine needle aspiration biopsy (FNAB) was done if a thyroid nodule larger than 1 cm was palpable. Serum TSH was measured in all patients. Also thyroid surgery was recommended for all patients with thyroid nodules of more than 1 cm. A control group were selected from a group of patients referred for non thyroidal sonography to the radiology department of Ghaem Hospital. These patients also were evaluated by clinical examination and thyroid sonography. We studied 180 patients with a mean age of 47.5 years and 127, age and sex matched controls.
    Results
    Thyroid nodules were palpable in 45.5% of patients and 7% of controls (p<0.01). Ultrasonography also detected thyroid nodules in 51.2% of patients and 26.1% of the controls (p<0.01). The largest mean diameter of nodules were 24.8 mm in patients and 10.8 mm in the control group (p<0.001). 73.1% of patients agreed to FNAB and 5% of them had suspicious cytology results. No suspicious or malignant results were noted in the control group. Twenty-seven patients (33.7%) were operated. Pathological results were benign in 89.9% and malignant in 11.1% of patients. This study showed that thyroid nodules and thyroid neoplasm were significantly more frequent in patients in comparison with control group, the thyroid nodules being larger in size in the patient group. Thyroid neoplasms were more frequent among younger patients with a latent period (from radiotherapy) of less than 40 years.
    Conclusion
    Aggressive evaluation is recommended in these groups.
  • Sh Manighalam, M. Hajeabdolhamid, P. Tosi, A. Amirjavanbakht, N. Sadat Page 165
    Introduction

    Considering existing controversies regarding an association between vitiligo and thyroid dysfunction, this study was conducted among patients afflicted with vitiligo and a control group in Tehran-2001.

    Material And Methods

    This was an analytical case-control study carried out on 30 individuals of whom those whose disease had begun, at least one year ago, were registered as cases and some information such as age, sex, duration and rate of skin involvement, also symptoms and signs of thyroid disease was documented. Thirty individuals referring to dermatology clinics for complications other than vitiligo were considered as the control group (age and sex were matched with patient\'s group). Both patients and control groups were assessed for T3, T4, TSH, T3RU and FTI was calculated. Then hypo-hyper- and euthyroids were determined based on FTI and T3 (For T3 Hyperthyroidism) levels and findings were analyzed by statistical methods (T test, chi-square, fisher test).

    Results

    Each study group consisted of 30 people (73% female, 27% male) with a mean age of 31.7±11.4 in patient group and 31.7±11.2 in control group. Duration of disease was 8.3 ± 2.4 years and rate of skin involvement was 22.4 ± 12.5 % only one of them showing signs and symptoms of hyperthyroidism. T3 levels were 1.5 ± 0.54 ng/dl in the patient group and 1.4 ± 0.47 ng/ dl in control group. T4 level was 8.8 ± 2.8 in the patient group and 7.53 ± 0.32 µg/dl in the control group. TSH level was 0.75 ± 0.5 in the patient group and 0.81 ± 0.5 µ unit /ml in the control group. T3RU in the patient group was 31.2 ± 3.2 % and in control group was 29.8 ± 4.2% and FTI 2.8 ± 0.97 in patient group and 2.5 ± 0.55 in the control group. Based on FTI, there are 16.6% thyroid dysfunctions among patients with vitiligo consisting of 10% hyperthyroidism and 6.6% hyperthyroidism. There was no T3 hyperthyroidism, based on T3 levels. In the control group there were no cases of thyroid dysfunction.

    Conclusion

    This study demonstrated that vitiligo seems to have an association with thyroid dysfunctions (hypo & hyperthyroidism). To confirm this, further studies with larger sample sizes and complementary lab tests are recommended. In future, patients with vitiligo will be evaluated for thyroid dysfunctions in a periodical manner and if necessary be treated to prevent occurence of complications of thyroid disease.

  • M. Mokhtari Page 169
    Introduction
    Diagnosis of thyroid lesions at the time of operation can help the physician in decision making to select appropriate treatment and to prevent total thyroidectoy and its complications. Using intraoperative cytology and frozen section prepare this opportunity. The main aim of this study is the assessment of the diagnostic value study of intra operative cytology (IOC) as an alternative to Frozen section (FS) in thyroid lesions. This is a cross-sectional study, conducted in 2000, on 126 thyroidectomy specimens in Alzahra hospital.
    Material And Methods
    3 slides, one by frozen section, one by touch print after fixation, and another by paraffin section (PS) were prepared. FS and IOC results were compared with those of PS.
    Results
    Sensitivity and specificity of FS for neoplastic lesions were 79, 97%, and for nonneoplastic lesions 97% and 79%. The validity of FS for neoplastic and nonneoplastic lesions was 77 percent. Sensitivity and specificity of IOC for neoplastic were 79, 91% and for nonneoplastic lesions 91 and 79%, and validity for neoplastic and nonneoplastic 71 and 73% respectively.
    Conclusion
    FS and IOC have equal sensitivity and specificity in diagnosis of neoplastic and nonneoplatic lesions and FS can be replaced by IOC.
  • M. Amini, N. Horri, M. Farmani, A. Hassan Zadeh Page 173
    Introduction

    Hypertension in one of the aggravating factors for cardiovascular complications among diabetics, which in turn leads to increased mortality among these patients. This study investigated the annual and 5-year incidence rate of hypertension in type 2 diabetic patients referring to Isfahan Endocrine and Metabolism Research Center (IEMRC).

    Material And Methods

    In a prospective study, all type 2 diabetic patients with normal blood pressure, who were referred to IEMRC in 1995, underwent investigation. Age, sex, weight, height, serum cholesterol, triglycerides and HbA1c and urine protein were measured and the results recorded in addition to the history of smoking and the duration of diabetes. All measurements (including blood pressure, ophthalmologic exam) were repeated every 6 months for 5 years.

    Results

    Of 770 patients, 174 (23%) were excluded because of high blood pressure at their first visit. The 5-year incidence rate was 41.5%. The mean±SD of BMI and age in hypertensive vs normotensive patients were 27.8±3.8 vs 26.2±3.8 kg/m2 (p<0.05), 52.6±10 vs 45.6±10 years (p<0.05), respectively. Differences observed among other variables were not significant. Presence of retinopathy and proteinuria at base line causes significant increase in the 5-year incidence of hypertension.

    Conclusion

    The incidence of hypertension in type 2 diabetic patients is higher in our society as compared with that seen in other studies. Age, duration of the diabetes and BMI affect the incidence of hypertension. Retinopathy and proteinuria are important risk factors of hypertension among our patients.

  • S. Kashef, Z. Karamizadeh, M. Kashef Page 179
    Introduction
    Type 1 diabetes is believed to be an autoimmune disease. Pancreatic islet cell destruction occurs by infiltration of T lymphocytes. BCG vaccine modulates the development of type 1 diabetes in animal models. Based upon the studies in animals and man a clinical trial using a single dose of BCG vaccine was carried out in newly diagnosed type 1 diabetic patients.
    Material And Methods
    Ten newly diagnosed type 1 diabetic patients 4-14 years of age, were enrolled in this study. All patients had been vaccinated with BCG at birth. PPD positive patients and those with other autoimmune diseases were excluded from this study. Single dose of BCG (0.1 ml of 1 mg/ml) was administered intracutaneously to all patients. Ten newly diagnosed type 1 diabetic patients matched for age and sex were also followed as the control group. All patients were followed with fasting blood sugar, HbA1c and the needed insulin per kg of body weight for nine months.
    Results
    There was no significant difference in fasting sugar, insulin dose & HbA1c levels at any time between the BCG-vaccinated and control groups.
    Conclusion
    Our study does not support the effect of BCG therapy in this group of diabetic patients.
  • M. Razzaghy-Azar, F. Zangeneh, M. Nourbakhash Page 185
    Introduction
    Congenital adrenal hyperplasia (CAH) is due to a group of enzymatic defects in the synthesis of cortisol from cholesterol. To review all the files, patients with CAH who were referred to us between 1968 to 2001 were studied.
    Material And Method
    Diagnosis was based on measurement of 24-hour urine 17 ketosteroids and pregnanetriol, 17 hydroxycorticosteroids (Porter Silber method). Thereafter it made using the assessment of serum 17OH-progesterone, serum cortisol, ACTH, aldosterone, Plasma renin activity, dehydroepiandrosterone sulfate and androstenedione by radioimmunoassay method.
    Results
    Of 433 patients (270 girls, 163 boys), 347 (80.1%) (226 girls, 121 boys) were diagnosed as having 21 hydroxylase deficiency (21OHD) 260 (75%) were salt waster, 76 (22%) had simple virilizing and 11 girls (3%) had late onset type. Sixty-three (14.5%) had 11 hydroxylase deficiencie, 11 (2.5%) had 3βhydroxysteroid dehydrogenase deficiency, 3 (0.7%) lipoid adrenal hyperplasia, 5 girls (1.2%) 17-hydroxylase deficiency and 4 patients (0.9%) had hyperreninemic hypoaldosteronism. Parental consanguinity was reported in 134 (61%) of 218. Family occurrence was noticed in 79 (43%) of 184 patients. Twenty-one of 85 patients had no virilization, 11 had grade 5 of Prader staging. Three patients with grade 4 virilism had normal electrolytes and high PRA, compatible with simple virilizing type of 21OHD. Two patients have had pregnancy. Final Height (FH) was 184 cm in the affected boys and 168 cm in the girls. Mortality rate reduced from 10% in 1985 to 1% thereafter, mostly due to providing guidelines for stress confrontation, to the patients.
    Conclusion
    The most common type of CAH is the salt wasting type of 21OHD. FH became completely normal with good control of the disease and the mortality rate decreased after giving stress guidelines to the parents.
  • A case with androgenic granulosa cell tumor of the ovary
    Aa Mirsaid Ghazi, H. Delshad, R. Mashayakhi, B. Gafari Page 195
    This article reports the cliniopathologic findings of an unusual case of granulosa cell tumor with androgenic manifestations in a 16-year-old girl. The patient presented with a 2-year history of amenorrhea. Physical examination revealed an increase in facial, chest and abdominal hair with breast atrophy and horseness of voice. Pelvic ultrasound demonstrated a 87x85x66mm left adnexal cyst. Plasma testosterone and 17-hydroxy progesterone levels were elevated. She underwent an exploratory laparotomy in which a left ovarian tumor, 8cm in diameter was found and extracted. Microscopic examination of the tumor revealed the typical features of a granulosa cell tumor of the ovary. Two months after surgery, plasma testosterone and 17-hydroxy progesterone levels were within the normal range and the patient had a regular menstrual cycle. To our knowledge, this represents the first case of a granulosa cell tumor with androgenic manifestations reported in Iranian literature.