Annals of Military and Health Sciences Research
Volume:4 Issue: 1, 2006

سولفور موستارد تحت عنوان گاز خردل در جنگ علیه ایران به کار گرفته شد واین گاز از جمله گروه مواد تاول زا بوده واز طریق آلکیله کردن عوامل موجود در بدن انسان باعث فلج شدن اعمال فیزیولوژیک واختلال در کارکرد غشاء سلولی ودر نتیجه انهدام سلولها می گردد. در این مطالعه تاثیر سه دوز متفاوت از سولفور موستارد بر روی پارانشیم کبد موش بزرگ آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.
در این تحقیق 80 راس رت نر بالغ، سه ماهه، از نژاد NMARI در 8 گروه آزمایشی مورد مطالعه قرارگرفت. گروه های مورد بررسی شامل: نرمال، حلال و سولفور موستارد با دوزهای mg/kg 5/2 و kg / mg 5 و kg / mg 10بوده است. تزریق ها در ناحیه ایلیاک راست و به صورت داخل صفاقی (IP)صورت گرفت و گروه های مذکور بعداز سپری شدن 2و8 هفته بیهوش گشته و بعداز نمونه برداری از دو نقطه مشخص ویکسان، در همه نمونه ها در فرمالین 10 درصد قرار داده شد و پس از سپری شدن مراحل پاساژ بافتی با رنگ آمیزهای HE و PAS مورد بررسی قرار گرفتند.
یکی از عوارض قابل مشاهده در گروه آزمایشی kg / mg 5/2 دیلاتاسیون و پر خونی وریدمرکز لبولی،محو شدن حدود سیتوپلاسم، هیپرکرومازی هسته هپاتوسیت ها وبعضا متورم شدن سلولها وپرخونی سینوزوئیدها می باشد. در گروه آزمایشی kg / mg 5 بهم خوردگی نظم سلول های کبدی و طرح لبولی کبد، متورم شدن بعضی از هپاتوسیت ها و آرایش لبولی کبد، دیلاتاسیون چشمگیر سینوزوئیدها می باشد. در گروه آزمایشی kg / mg 10 بهم خوردن نظم قرارگیری هپاتوسیت ها و آرایش لبولی کبد، دیلاتاسیون وپرخونی سینوزوئیدها و وریدمرکز لبولی،پیدایش واکوئل های حاوی چربی در سیتوپلاسم هپاتوسیت ها،از بین رفتن حالت یکنواختی سیتوپلاسم، همچنین متورم شدن و پیکنوز هپاتوسیت ها می باشد. این تحقیق، کاهش میزان گلیکوژن رادر گروه آزمایشی kg / mg /5 و kg / mg 10با رنگ آمیزی PAS نشان می دهد.
سولفور موستارد به عنوان یک عامل آزار رسان برکارکرد کبد شناخته شد که موجب اختلال عملکرد در آن می شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن می باشد که آسیب سلول های کبدی در دوزها وزمانهای متفاوت، یکسان نمی باشدو به نظر می رسد هر چه دوز عامل بالاتر بوده وزمان در معرض قرارگیری طولانی تر باشد، آسیب شدیدتر خواهد بود.

فراوانی همراهی انواع نوروپاتی دیابتی با سندرم تونل کارپ، مشابهت تظاهرات و نحوه رویکرد درمانی وتوانبخشی متفاوت در این دو مورد، لزوم دسترسی به ابزار و روش های افتراق دقیق تر وراحت تر نوروپاتی دیابتی ازسندرم تونل کارپ را توجیه می کند. هدف از انجام این مطالعه تعیین میانگین نسبت تاخیر انتهایی شاخه پالمارکوتانئوس عصب مدین به تنه اصلی مدین در سه گروه افراد سالم، مبتلایان به نوروپاتی دیابتی و افراد مبتلا به سندرم تونل کارپ و مقایسه این نسبت ها با هم بود.
مطالعه از نوع تحلیلی - مقطعی و جمعیت مورد مطالعه 60 نفر از مبتلایان به سندرم تونل کارپ، 60 نفر از مبتلایان به نوروپاتی دیابتی و 60 نفر افراد سالم مراجعه کننده به درمانگاه طب فیزیکی و توانبخشی والکترودیاگنوز طی سال 1383 بود. نمونه گیری به صورت تصادفی متوالی انجام شدوداده ها با برنامه spss نسخه 5/10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
مینگین نسبت تاخیر انتهایی پالمار کوتانئوس عصب مدیان در مبتلایان به نوروپاتی دیابتی به طور معنی داری از مبتلایان به سندرم تونل کارپ بیشتر بود(1../.> p). این نسبت در هیچ یک از گروه های مورد مطالعه ارتباطی با جنسیت نداشت(1../.> p)امادر مبتلایان به نوروپاتی دیابتی با سن معکوس (1../.> p)و در مبتلایان به سندرم تونل کارپ و افراد سالم با سن رابطه مستقیم داشت(1../.> p).
در کل به نظر می رسد پس از تعدیل این نسبت بر حسب سن، بتوان ازآن در افتراق نوروپاتی های دیابتی از سندرم تونل کارپ بهره جست. اما میزان حساسیت وویژگی های این شاخص و رابطه آن با شدت این دو بیماری نیاز به مطالعات بیشتری دارد.

دیسمنوره اولیه یک اختلال شایع به خصوص در میان دختران جوان می باشد.این اختلال از شایع ترین مواردی می باشدکه منجر به غیبت از محل تحصیل و کارمی گرددکه باعث کاهش بازدهی فرد می شود که عدم توجه به آن، باعث صدمات اقتصادی، اجتماعی و خانوادگی می گردد. در درمان این عارضه معمولا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و قرص های ضد بارداری استفاده می شود که بعلت عوارض جانبی توسط بعضی بیماران استقبال نمی شود. نظر به ضرورت موضوع، اخیرا مطالعاتی در زمینه بررسی تاثیر داروهای کم عارضه تر انجام شده است.هدف از این مطالعه مقایسه شدت دیسمنوره اولیه قبل وپس از مصرف ویتامین E و مفنامیک اسید است.
این تحقیق، یک کارآزمایی بالینی تصادفی و متقاطع می باشد که بر روی تعداد 86 نفر صورت گرفت. نمونه گیری از بین دانشجویان گروه پزشکی که در محدوده سنی 26-18 سال و مبتلا به دیسمنوره اولیه که شرایط لازم جهت ورود به مطالعه را داشتند انتخاب گردیده و سپس افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 43 نفر گروه اول ویتامین E به مقدار 500 واحد دو روز قبل از شروع قاعدگی و طی 24 ساعت اول خونریزی و 43 نفر گروه دوم از دو روز قبل از شروع قاعدگی و در طی 48 ساعت اول خونریزی قاعدگی هر 8 ساعت یک عددکپسول مفنامیک اسید 250 میلی گرمی استفاده نمودند. هر روش درمانی، طی دو ماه متوالی انجام پذیرفت. سپس، یک دوره یک ماه بدون دارو جهت wash out و بعد، هر گروه درمانی، داروی گروه مقابل را به همان روش بالا دریافت نمودند و در نهایت هر گروه به مدت 5 ماه به روش متقاطع و نمونه گیری غیر احتمالی آسان مورد مطالعه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل آماری از دو روش آمار استنباطی و توصیفی استفاده گردید.
نتایج این تحقیق نشان داد که شدت دیسمنوره اولیه در هر دو گروه درمانی نسبت به قبل از درمان، کاهش معنی دار آماری را نشان می دهد (p<0/05) و در مقایسه بین دو دارو در کلیه افراد تحت مطالعه، میزان تفاوت کاهش شدت درد از لحاظ آماری معنی دارنمی باشد (p>0/05) یعنی هر دو دارو، به یک مقدار درد را کاهش داده اند، همچنین نتایج پژوهش نشان داد که هیچ عارضه جانبی با مصرف ویتامین E وجود ندارد، ولی با مصرف مفنامیک اسید، عوارض گوارشی و خستگی به وجود آمده است. همچنین این پژوهش نشان می دهد تمایل به ادامه مصرف دارو بعد از مصرف ویتامین E نسبت به مفنامیک اسید بیشتر است.
با توجه به خواص ویتامین E، این دارو به عنوان دارویی موثر، جهت درمان دیسمنوره اولیه پیشنهاد می گردد که آثار درمانی آن با داروی شناخته شده و موثر مفنامیک اسید قابل مقایسه و برابری است ولی از در جه تحمل پذیری بیشتری در بین مصرف کنندگان و از عوارض کمتری نسبت به مفنامیک اسید برخودار می باشد.

موسیقی باعث تغییرات فیزیولوژیک نه تنها بر انسان بلکه بر حیوانات و گیاهان میشود. امروزه موسیقی درمانی به عنوان یک رشته تخصصی در دانشگاه های معتبر آمریکا و اروپا می باشد. با توجه به تاثیر موسیقی و همچنین عدم مطالعه علمی در این مورد، مطالعه حاضر در سه دوره مختلف زمانی از سال 1370 تا 1382 انجام شد.
این مطالعه به روش تقاطعی از نوع کارآزمایی بالینی بر روی 60 نفر بدون هیچگونه بیماری ظاهری جسمانی و یا درگیری بارز روانی بصورت داوطلبانه انجام شد. از هر کدام در 6 نوبت قبل و بعد از قرارگرفتن بمدت 20 دقیقه در معرض موسیقی " نی نوا" و " تکنو" با شدت 60 دسی بل خونگیری انجام و تعداد گلبولهای سفید اندازه گیری شد. نتایج بر اساس Paired t Test محاسبه شد.
دامنه تعداد گلبولهای سفید در حالت قبل از شروع موسیقی " نی نوا " 9200-4000 در میلی لیتر با میانگین 6481 در میلی لیتر و پس از 20 دقیقه 8400-3700 در میلی لیتر با میانگین 6263 در میلی لیتر بود. جمع جبری تفاوت قبل و بعد از آزمون 1300- بود که از نظر آماری معنی دار بود (05/0 P<).
تحقیق حاضر نشان میدهد، موسیقی " نی نوا" می تواند روی تعداد گلبولهای سفید خون اثر گذارد و بعنوان یک عامل تسکین دهنده جسمانی و یا تسکین دهنده روحی، تعدادگلبولهای سفید را در خون محیطی کم کند. این تحقیق زمینه ساز تحقیقات دیگری را فراهم می سازد تا تاثیر انواع موسیقی را بتوان بر سیستم ایمنی بدن بررسی نماید.

عفونت مجرای ادراری یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی است که در بیماران سرپایی و بیماران بستری در بیمارستان ایجاد می شود. با توجه به اینکه باکتری اشریشیاکلی، بیشترین سهم را در ایجاد آن به خود اختصاص داده است، هدف از این تحقیق، بررسی عفونت های ادراری ناشی از E. coli، تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی و مشاهده الگوی پلاسمیدی E. coli جدا شده از ادرار بیماران بوده است.
این تحقیق به مدت 6 ماه بر روی نمونه های ادراری بیماران مبتلا به عفونت مجرای ادراری مراجعه کننده به بیمارستان پیمانیه و آزمایشگاه خصوصی دکتر جزایری شهر جهرم در سال 1383 انجام گرفت. در مجموع، 3361 نمونه ادراری مورد آزمایش کشت قرار گرفت. پس از جداسازی و شناسایی باکتری ها به روش های استاندارد باکتریولوژی، مراحل بعدی آزمایش بر روی 100 نمونه E.coli صورت گرفت. مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری ها به روش دیسک دیفیوژن ا گار مشخص شد. سپس پلاسمید باکتری ها به طریق متلاشی کردن باکتری به روش قلیایی تخلیص گردید و بوسیله الکتروفورز بر روی ژل آگاروز مشاهده شد.
کشت باکتری از 356 بیمار، مثبت بود. باکتری های بدست آمده شامل اشریشیاکلی (34/80%)، کلبسیلا (67/10%)، انتروباکتر (65/3%)، سیتروباکتر (69/1%)، سودوموناس (41/1%)، استافیلوکوک (84/0%)، سراشیا (84/0%) و پروتئوس (56/0%) بودند. ایزوله های E.coli، بیشترین مقاومت را به کوتری موکسازول (49%) نشان دادند و سیپروفلوکساسین هم به عنوان مؤثرترین آنتی بیوتیک با حساسیت 82% شناخته شد. به طور کلی،80% باکتری ها دارای پلاسمید بودند. بیشترین تعداد پلاسمیدها در سویه های جدا شده از بیماران بستری بود. تمام باکتری هائی که حداقل به یک نوع آنتی بیوتیک مورد مطالعه مقاوم بودند، پلاسمید داشتند.
وجود تشابه الگوی پلاسمیدی سویه های جدا شده از بیماران بستری، احتمال منشا گرفتن این باکتری ها را از یک کلون باکتریایی یا شیوع بالای انتقال ژن در بین سویه های بیمارستانی را مطرح می سازد. با توجه به مشکلات روزافزون باکتری های مقاوم به دارو و استقرار باکتری های مقاوم در بیمارستان ها بویژه در بخش مراقبت های ویژه، انجام تست آنتی بیوگرام برای هر بیمار، اقدامات کنترل عفونت و محدودیت در استفاده از آنتی بیوتیک ها می تواند مانع انتشار باکتری های مقاوم شود.

سولفورموستارد به عنوان یک عامل شیمیایی بکار رفته در جنگ ایران و عراق دارای اثرات آلکیلان بر روی سلولهای بدن است. این عامل باعث ایجاد جهش ژنی در سطح سلولی و ایجاد انواع کارسینوم در بدن می شود. این مطالعه با هدف بررسی شیوع تومورهای پوستی با توجه به گزارشهای موجود در ارتباط با افزایش ریسک ابتلا به سرطانهای ریه و بدخیمی های خونی انجام شد.
این مطالعه به روش توصیفی- تحلیلی و گذشته نگر با مراجعه تصادفی به پرونده 9605 جانباز شیمیایی در 17 استان کشور انجام شد که از زمان مجروحیت این جانبازان بین 15-10 سال سپری شده بود. در پرونده های این بیماران برگه مراجعه به متخصص پوست شامل شکایات اصلی، شرح حال مختصر و تشخیص نهایی بیماران وجود داشت که اطلاعات مورد نیاز از آنها جمع آوری شد.
در بین بیماران مورد مطالعه 62 مورد تومور پوستی مشاهده شد که 4 مورد آنها مبتلا به BCC بودند و بدخیمی دیگری در بین مصدومین شیمیایی وجود نداشت. در 58 بیمار دیگر مبتلا به ضایعات خوش خیم پوستی، 16 مورد لیپوم و 14 مورد خال بکر بعنوان شایعترین یافته ها مطرح بودند. سایر موارد تومورهای خوش خیم پوستی به ندرت در بین جانبازان مشاهده شد.
میزان شیوع BCC در این تحقیق نسبت به شیوع گزارش شده در منابع معتبر اختلاف معنی داری نداشت.(P>0/05). در مورد شیوع تومورهای خوش خیم پوستی نیز اختلاف معنی داری با آنچه در منابع مختلف ذکر شده است دیده نشد (P>0/05). میانگین سنی پائینتر رزمندگان نسبت به سنین افزایش شیوع بدخیمی های پوستی(بالای 50 سال) بعلاوه گذشت تنها 15-10 سال از مواجهه این عزیزان با عامل خردل می تواند دلیل قانع کننده ای برای عدم وجود تفاوت باشدو از طرف دیگر مدت زمان تماس مداوم با عامل شیمیایی نیز در میزان بروز ضایعات پوستی موثر است که در مطالعات مشابه، حداقل مدت تماس برای بروز عوارض کارسینوژن 6 ماه بوده است که در خصوص بررسی این عوارض پس از یکبار مواجهه با عامل خردل نیاز به بررسی بیشتر در سالهای آتی وجود دارد.

خدمات مشاوره ای یکی از ضروریات زندگی امروزی است. کارکنان نظامی و خانواده های آنان و سایر نیروهای تحت پوشش از قبیل پرسنل وظیفه وبسیجی نیاز به آمادگی روانی بیشتر دارند تا توان تحمل استرس های ناشی از محیط نظامی، ماموریت های ویژه نظامی و از این قبیل را نیز داشته باشند. گام اول در این جهت سنجش و ارزیابی نیاز های افراد و سازماندهی خدمات مشاوره ای در سازماندهی نظامی است. هدف از تحقیق حاضر که در سال 1382 انجام پذیرفته است بررسی نیازهای خانواده های نظامی در زمینه خدمات مشاوره ای بوده است.
در این پژوهش تعداد1892 نفر از کارکنان نظامی و خانواده های آنان با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای انتخاب و مورد بررسی قرارگرفتند. برای جمع آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه محقق ساخته با عنوان پرسشنامه نیاز سنجی خدمات مشاوره ای استفاده شد. اطلاعات حاصل از پژوهش با استفاده از امکانات نرم افزاری رایانه ای وبا بهرگیری از شاخص هایی از قبیل محاسبه فراوانی، در صد، نسبت، میانگین، انحراف استانداردو آزمون کی2 مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که دومین منبع مشورتی در مسایل زندگی کارکنان نظامی و خانواده های آنان متخصصین خدمات مشاوره ای است و عمده ترین مشکلات زندگی کارکنان و خانواده های آنان برای دریافت خدمات مشاوره ای عبار تند از: مشکل روابط بین اعضای خانواده، تربیت فرزند و مسائل روانشناختی. همچنین بیشتر افراد خواستار وجود مراکزی برای مراجعه ودریافت خدمات مشاوره ای بودندونیز عمد افراد مورد بررسی در دسترس بودن مراکز خدمات مشاوره ای برای کارکنان نظامی و خانواده های آنان و به کار گیری متخصصان مجرب در این مراکز را خواستار بودند.
سیستم ارائه خدمات مشاوره ای در نیروهای نظامی از لحاظ کمیت وکیفیت نیاز به تقویت دارد. این مراکز باید از نظر نیروی انسانی متخصص، محل استقرار، ویژگی های کارکنان ونوع خدمات قابل ارائه، با نیازهای کارکنان نظامی و خانواده های آنان باشند.

مننژیت مننگوکوکی از عفونت های شدید، با مرگ ومیر بالا می باشد. با وجود واکسیناسیون الزامی علیه مننژیت مننگوکوکی، گزارشات پراکنده ای از بروز این بیماری در بین سربازان وظیفه گزارش می گردد. لذا، هدف این تحقیق، سروتایپینگ مننژیت های مننگوکوکی در بیماران مبتلا به مننژیت مراجعه کننده به 5 بیمارستان نظامی است.
در این تحقیق مقطعی، تجربی به منظور تعیین سروتیپ مننژیت های مننگوکوکی در سربازان مراجعه کننده به 5 بیمارستان وابسته به نیروهای نظامی، این مطالعه طراحی و انجام گردید. دراین تحقیق از محیط کشت تایر مارتین تقویت شده و نیز روش های استاندارد باکتریو لوژیک استفاده گردید. نمونه به مدت 5 دقیقه با دور xg 10000 و در دمای آزمایشگاه سانتر یفیوژ گردید و از رسوب آن کشت باکتریو لوژیک انجام، اسمیر تهیه و بررسی شد. شناسایی باکتری های جدا شده با کمک آزمایشات بیوشیمیایی انجام گردید. باکتری های دیپلوکوکوس گرم منفی که به عنوان نایسریا مننژیتیدس شناسایی شدند، با استفاده از آنتی سرم اختصاصی تعیین سرو تیپ گردیدند.
یافته های این تحقیق نشان داد، از 12نفر سرباز که به علت مننژیت بستری شدند، تنها از 6 نفر نایسریامننژیتیدیس جدا گردیدکه 5 مورد ناشی از سرو تیپ C و یک نفر در اثر سرو تیپ B تشخیص داده شدند. یک نفر مبتلا به مننژیت ناشی از نایسریا سیکا واز سه نفر دیگر هیچ شواهد باکتریولوژیک به دست نیامد. در مایع نخاع دو نفر از سربازان مبتلا به مننژیت مننگوککی، به علت تجویز آنتی بیوتیک قبل از LP باکتری رشد نکرد، در حالی که در لام مستقیم دیپلوکوکوس گرم منفی مشاهده شد. در یک مورد عود عفونت وجود داشت. اندازه گیری اجزای کمپلمان در سرم 5 بیمار به مننژیت مننگوکوکوسی نشان داد، غلظت اجزا C3، C4 و CH50 کمتر از حد طبیعی بود(80 گرم در هر دسی لیتر).
تنها 6 مورد نایسر یا مننژیتیدیس از بیماران مشکوک به مننژیت جداشد که همگی سرباز بودند. با وجود اجرای برنامه واکسیناسیون سربازان علیه مننگوکک، ابتلا به این بیماری نیازمند علل یابی است. در هرحال، با توجه به بروز 6 مورد مننژیت مننگوکوکوسی در خلال 3 سال که در نقاط مختلف کشور (تهران،شیراز،یزدوعسلویه) رخ داده است، به نظر می رسدکه برنامه واکسیناسیون جاری موثر وقادر به کنترل بیماری بوده باشد. هرچند که نقص سیستم ایمنی در افراد مبتلا به مننژیت مننگوکوکوسی وجود داشت، ریشه کنی کامل بیماری نیازمند اجرای سایر روش های پیش گیری است.

ضخامت مخاطی جدارمثانه به دنبال عفونت های ادراری، کموتراپی، مثانه نوروژنیک، دریچه خلفی پیشابراه، سنگ والتهاب افزایش می یابد. بنابراین با توجه به اهمیت ضخامت مخاطی جدارمثانه در تشخیص سلامت آن و تناقضاتی که در مورد میزان آن حتی در کتب مرجع وجودداشته،و این تحقیق برروی افراد نرمال مراجعه کننده به مراکز درمانی وابسته به دانشگاه شهید بهشتی در سال های 82-1381 انجام شد.
این مطالعه به صورت مقطعی (Cross-Sectional) برروی 122 فرد بالغ انجام شد. همه افرادی که ترای سونوگرافی به دلایل مختلف به جز مشکلات ادراری مانند درد شکمی، آنومالی احتمالی وبررسی روتین مراجعه واز نظر سایر عوامل موثر در ضخامت مخاط جدار مثانه سالم بودند، بررسی شدند. پروب مورد استفاده5-5/3 مگا هرتز بود. ضخامت مخاط جدار مثانه در مقطع عرضی و ساژیتال از کف مثانه خلفی جانبی تریگون اندازه گیری شد. همچنین نقش سن، جنس وپریاخالی بودن مثانه برروی ضخامت جداری آن تعیین گردید.
تحقیق برروی 212 نفر بیمار بالغ درسنین 12تا70 سال، 78درصدزن و 22 درصد مرد انجام شد. میزان ضخامت مخاط جدار پر 57/.±57/2 میلیمتر با احتمال 95 درصد با دامنه 41/1 تا 65/3 میلیمتر ودر مثانه خالی 12/.± 48/5 میلیمتر با دامنه 86/3 تا 10/7 میلیمتربود.
در یکی از کتب مرجع ضخامت مخاط جدار مثانه نرمال 2-3 میلیمتر ودر ماخذ دیگر 4-6میلیمترذکر شده است. یافته های فوق تا حدی با یافته این تحقیق در مورد مثانه پر همخوانی دارد اما در مورد ضخامت مخاطی جدار مثانه خالی مطلبی بیان نشده است

بیش از 50 درصد بیماران با بدخیمی مری یا کاردیا در زمان علامت دار شدن، غیر قابل درمان هستندولذا نیازمند در مان تسکینی جحت اختلال بلع می باشند. استفاده از استنت فلزی خود بازشونده، در مان انتخابی این گونه بیماران گردیده است. در این مطالعه، نتایج تعبیه اولین مورد استنت فلزی خود بازشونده پوشش دار در بیمار با کارسینوم سلولهای سنگفرشی (SCC) در محل اتصال مری به معده بررسی گردید.
بیمار مرد 62 ساله ای بود که به جهت دیسفاژی به بخش گوارش بیمارستان 501 ارتش جمهوری اسلامی ایران ارجاع گردید. در آندسکوپی دستگاه گوارش فوقانی، یک تومور به طول 7 سانتی متر در فاصله 35 سانتی متری از خط دندانی مشاهده شد. در بررسی پاتولوژی بیوپسی از ضایعه، کارسینوم بدخیم سلول های سنگفرشی گزارش گردید. تومور در مرحله]]]/ IV و لذا غیر قابل درمان بود. بیمار کاندید در مان تسکینی با استفاده از استنت 11 سانتی متری پوشش دار مری tm)CHOOSTENT) (شرکت Techltd - MI، سئول،کره جنوبی) گردید. در روز 21 اسفند 84 پس از تسکین بیمار با میدازولام، تحت گاید فلوروسکوپی وآندوسکوپی،استنت در محل قرارداده شد. سپس بیمار تحت رادیوتراپی قرارگرفت. علائم بیمار برطرف شد و در پیگیری دو ماهه حال عمومی بهبود یافت و بیمار افزایش وزن داشت.
تعبیه استنت فلزی خود بازشونده تحت گاید فلوروسکوپی، روش مطمئن وآسان جهت تسکین دیسفاژی ناشی از تومور بدخیم است. حهت پیشگیری از انسداد مجدد، انتخاب استنت های پوشش دار ارجحیت دارد.