ماهنامه گزیده مدیریت
پیاپی 86 (مهر 1387)

سده هاست که دانشمندان علوم دقیقه و نجوم، انگاره (فرضیه) تخت بودن زمین را مردود شناخته اند، اما امروز بار دیگر اندیشمندان علوم اجتماعی انگاره «جهان تخت» را مطرح می کنند. اکنون که هشدارمان می دهند گام به جهان تخت گذاشته ایم، هنگام آن رسیده که بدانیم جهان تخت چگونه جهانی است؟ جهان تخت را چگونه باید یا می توان اداره کرد؟ سازمان ها در جهان تخت چه ویژگی هایی دارند؟ انسان هایی که توان اداره این سازمان ها را دارند، چگونه انسان هایی هستند؟ و در پایان، مدیریت این انسان ها چگونه است؟
این نوشته بر آن است که ضرورت پرداختن به پرسش های بالا و یافتن پاسخ های مناسب برای آنان را برای مدیران و دانش پژوهان مدیریت مطرح سازد. همانان که باید بیندیشند که جهان تخت نیاز به سازمان های تخت دارد و سازمان های تخت، انسان هایی با ذهنیت تخت را می طلبد. اهمیت پرداختن به پرسش ها و پاسخ های بالا برای مدیران و دانش پژوهان مدیریت کشورمان دوچندان می شود هنگامی که در جدول سنجش فاصله قدرت در کشورهای جهان، ایران را از صدرنشینان این جدول می یابیم. در این جدول، ایران در گروه فرهنگ هایی است که بالاترین فاصله قدرت را داراست. پرسش این است: چنین فرهنگی چگونه می تواند به نیازهای جهان تخت پاسخ دهد؟
برای پاسخگویی به پرسش های یادشده به سه پرسش می پردازیم: جهان تخت چیست و چگونه شکل گرفته است؟ فاصله قدرت به چه معناست و چه پیامدهایی دارد؟ ویژگی ها و مهارت های ناسازه انسان هایی که در یک فرهنگ با فاصله قدرت زیاد می زیند برای زیستن در جهان تخت کدامند.

در ایران، نقش دولت در عرصه اقتصادیکی از پررنگ ترین نقش ها در جهان است، حضور دولت در عرصه فعالیت های ناب اقتصادی (حتی درباره کالاهایی چون قند و شکر) کسی را به تعجب وانمی دارد، چه رسد به زمینه هایی چون صنعت سلامت که به هزارویک دلیل و اما و اگر، موانع بسیاری برای آزادسازی آن، از قدرت خرید مردم گرفته تا حساسیت اجتماعی، وجود دارد. از این رو، سخن گفتن از این صنعت با زبان فعالیتی اقتصادی که در خدمت منافع اجتماعی باشد بسیاری را به تعجب وامی دارد و دچار تردید می سازد. اقداماتی هم که هر از چند گاهی در جهت اقتصادی کردن بخشی از این صنعت صورت گرفته به دلایل مختلفی از نپختگی طرح ها تا حساسیت جامعه دچار شکست شده اند.
اما سلامت صنعت سلامت در آن است که به آن هم چون سایر فعالیت های اقتصادی (البته با نظارت و کنترل قانونی بیش تری) نگریسته شود. این راهی است که در بسیاری از کشورها پیموده شده و نتیجه آن، ارتقا کیفیت خدمات پزشکی، پاسخگوترشدن دست اندرکاران این صنعت به ویژه پزشکان و رفاه افراد جامعه است. ساده انگاری است اگر توقع داشته باشیم یک شبه به وضعیت قابل قبول (چه رسد آرمانی) در این صنعت برسیم. از این رو باید دل به تلاش های معدود افرادی ببندیم که عمدتا از خود جامعه پزشکی و در کسوت کارآفرین در این عرصه پا می گذارند و امیدوار باشیم شرایط به گونه ای پیش رود که زمینه برای رشد و ارتقا جایگاه این صنعت به عنوان فعالیت اقتصادی سالم و هم سو با منافع جامعه فراهم شود.
پایه گذاری (یا راه اندازی) بیمارستان تخصصی چشم پزشکی نور از دیدگاه ما یکی از این نوع تلاش هاست که می تواند در مسیر تحقق اهداف گفته شده اتفاق مبارکی باشد. در بخشی از صنعت سلامت که فضای رقابتی بسیار خوبی حاکم شده و بیمار به نوعی دارای حق انتخاب شده است، واردشدن به عرصه رقابت بدون اتکا به پشتیبانی های دولتی یا کمک گرفتن از خیرین می تواند از لحاظ اقتصادی اقدامی پرمخاطره باشد. اما در هر صورت تجربه ای است نو که می تواند آن را نوعی فعالیت کارآفرینانه دانست. فعالیتی که شنیدن نحوه شکل گیریش از زبان بنیان گذار آن می تواند بسیاری از چالش ها و فرصت های این عرصه را برای خوانندگان روشن سازد.

یزدی با بیابان می جنگد، با کم آبی در ستیز است و با محرومیت ها و محدودیت های اقلیمی مبارزه می کند و به جای ناله و شکایت و انزوا و تسلیم می کوشد تا راهکارها، ابزارها و سازوکارهایی مناسب برای رفع نبودها و کمبود ها بیابد و با مدیریت هوشمندانه دخل وخرج و افزایش کارایی و اثربخشی نوعی توان بخشی مدیریتی را مطرح سازد و به بهره وری بیش تری دست یابد. یزدی راه نتیجه گیری بهتر و بیش تر را در ساده کردن امور و ساده زیستی یافته است و با بهبود فرایندهاو فعالیت ها، به جبران نداشته ها پرداخته است.
یزدی یاد گرفته است که برای دستیابی به آب باید از خواب گذشت و اندیشه ای ناب داشت و چون با سختی و مشقت به آب می رسد قدر هر قطره آن را بداند. امروزه هر جا چاه آبی وجود دارد و کشاورزی مبتکرانه، اثری از مقنی و کشاورز یزدی نیز هست. یزدی با پرکردن آب در کوزه و قراردادن آن در کنار دانه ها و بوته های کاشته شده، آبیاری قطره ای را بنیان گذاری کرد. یزدی در جنگ با طبیعت تسلیم نشد، بلکه یاد گرفت با واقع بینی و درک شرایط، چگونه زندگی کند. او چهار عنصر «عزم، حزم، نظم و رزم» را به عنوان الزامات غلبه بر محرومیت و محدودیت و موفقیت در مدیریت می داند و با اراده، دوراندیشی، انضباط و مبارزه برای رسیدن به اهداف خود در زندگی و کسب وکار تلاشی خستگی ناپذیر دارد.
ویژگی ها و سبک های مدیریتی گوناگونی در دنیا وجود دارند که آگاهی و شناخت آن ها می تواند نگرش، دانش، رفتار و رویکرد افراد را تحت تاثیر قرار داده و تغییر و تحولاتی در مدیریت آنان به وجود آورد. بررسی و مطالعه ویژگی ها و سبک های مدیریت بعضی از ملل و کشورها به ویژه کشورهایی مانند ژاپن و چین و نیز افراد و چهره های برجسته و موفق هم چون جک ولش، بیل گیتس، ماتسوشیتا و هوندا در سال های اخیر برای علاقه مندان مدیریت جذابیت خاصی داشته اند.
نگارنده در چند سال گذشته با تمرکز بر ویژگی ها و سبک مدیریت ایرانی ها از جمله دریانی ها، یزدی ها، بازاری ها و نیز بعضی از چهره های موفق کشورمان در حوزه های گوناگون کوشیده تا تصویری از مدیریت ایران و ایرانی ارائه داده و آن را در معرض ارزیابی علاقمندان قرار دهد. (این تلاش ها هنوز ادامه دارد.)در مطالعات و بررسی های انجام شده و مصاحبه با تعداد زیادی از کارآفرینان، کارفرمایان، مدیران و کارشناسان، موارد و نکات بسیار زیادی در مورد ویژگی ها، خصلت ها و شیوه مدیریت یزدی ها مطرح شدند که نتایج حاصله را با عنوان «مبانی مدیریت یزدی ها» یا «ده فرمان مدیریت یزدی ها» به شرح زیر تقدیم می دارد. لازم است اشاره شود گرچه عوامل و نکاتی که در این مقاله به آن ها پرداخته شده اند در مدیریت سایر شهرها و گروه ها نیز وجود دارند، اما به طور نسبی نزد یزدی ها پررنگ تر و محسوس تر هستند.

آقای سپهری، مدیر فروش 45 ساله شرکت خوبان (تولیدکننده موادغذایی) که لیسانس اقتصاد دارد و ده سال است در این سمت در شرکت خوبان مشغول فعالیت است، از دیدن ابلاغ فوق روی تابلو اعلانات شرکت متعجب شد. مدت ها بود بحث تشکیل واحد بازاریابی در شرکت مطرح بود و حتی افرادی هم برای مدیریت آن نامزد شده بودند، اما چون در ماه های اخیر نه در جلسات مدیران و نه در جاهای دیگر با حضور مدیرعامل، بحثی در این باره مطرح نشده بود، تصور می کرد موضوع از دستورکار خارج شده است. اصولا آقای سپهری دلیلی به تشکیل واحد مستقل بازاریابی نمی دید. معتقد بود، بخشی از کار های واحد فروش به فعالیت های بازاریابی مربوط است: «تبلیغات که در واحد ما متمرکز است، برنامه های فروش را نیز بچه های ما پیش می برند. پس چه نیازی به ایجاد واحد دیگری هست، این واحد جز این که هزینه شرکت را زیاد کند، تاثیری بر فعالیت های ما نخواهد گذاشت.» از این ها گذشته، سپهری انتظار داشت در تشکیل واحد بازاریابی مورد مشورت قرار گرفته و به عنوان کسی که سال ها مسئولیت فعالیت های این بخش را در قالب مدیریت واحد فروش به عهده داشته نظراتش موردتوجه قرار گیرد.
طی روز های بعد، سپهری نگاه سنگین همکاران در واحد فروش و سایر واحد ها را احساس می کرد. در پاسخ به پرسش هایی که در رابطه با مدیر جدید و امکان انتقال بخشی از نیرو های واحد فروش به واحد تازه تاسیس از وی می شد، جز ابراز بی اطلاعی چیزی نداشت بگوید. با وجود احساس نامطلوبی که داشت سعی می کرد خیلی موضوع را بزرگ نکند. فکر کرد احتمالا اشتباهی رخ داده است. رابطه او با مدیرعامل خیلی خوب است و دلیلی برای نگرانی وجود ندارد. با این حال، باز هم احساس نامطلوبی سراپای وجودش را دربر می گرفت.
سپهری می اندیشد: آیا رویداد جدید، پیام نامبارکی دارد؟

ویل دورانت در کتاب درس های تاریخ می نویسد: «برای کسانی که تاریخ را تنها نه به عنوان یادآوری عبرت آمیز حماقت ها و جنایت های انسان، بلکه به صورت یادنامه شوق انگیز انسان های آفریننده نیز می خوانند، گذشته، تاریک خانه نومیدی و هراس نیست، سرزمین پهناور اندیشه است که در آن هزاران قدیس، دولتمرد، مخترع، دانشمند، شاعر، هنرمند، موسیقیدان، عاشق و فیلسوف، هنوز زنده اند، سخن می گویند، تعلیم می دهند، نگارگری می کنند و ترانه می پردازند. کامروا کسی است که پیش از مرگ تا جایی که می تواند از میراث تمدن خوشه بچیند و آن را به فرزندان خود نیز برساند.» همین تاریخ شناس در جای دیگری می نویسد، در بیش از 3500 سال تاریخ مکتوب و مدون، تنها در کم تر از 270 سال آن بشریت جنگی به خود ندیده است. بدین ترتیب باید بپذیریم بسا چیزها را (چه خوب و چه بد) از جنگ آموخته ایم. دانش و هنر مدیریت و رهبری نیز بیش تر در میدان ها و اتاق های جنگ ساخته و پرداخته شده است تا در کشتزارها و کارخانه ها و حتی دانشگاه ها. کاربرد واژگانی چون ماموریت، استراتژی، تاکتیک، هدف، رقابت، چیرگی بر حریف، مبارزه و مانند این ها در ادبیات مدیریت، خود به نوعی بیانگر همین حقیقت است.
دکتر پیتر کوزلوفسکی، استاد فلسفه دانشگاه آمستردام، در سخنرانی خود در کنگره جهانی انجمن بین المللی اقتصاد و اخلاق کسب وکار که در جولای 2007 در کیپ تاون آفریقای جنوبی برگزار شد، می گوید: «هدف اصلی مدیریت، مدیریت بر خویش و مدیریت بر دیگران است و این موضوعی است که در کانون اخلاق فلسفی و فلسفه سیاسی قرار دارد. مدیریت همان حکومت است، بدون قدرت سیاسی. فرمان روایی است بدون توسل به قدرت سیاسی یا دینی. مشروعیت مدیریت از عملکرد آن است. مدیریت مشروعیت دارد، چون کارایی را افزایش می دهد نه این که چون از نظر سیاسی پسندیده است یا که مدیریت شوندگان به آن رضایت داده اند. وجاهت مدیریت، نه سنتی است نه رضایتی، بلکه عملکردی است. عملکرد مدیریت نشان خواهد داد که برای مدیریت شوندگان سود داشته است یا زیان.»

در مقایسه با سایر علوم و معرفت ها، مدیریت عمر چندان درازی در ایران ندارد. حقیقت آن است که منشا دانش مدیریت به شکل امروزین، جهان غرب است و هنوز هم با وجود توسعه و گسترش آن در ایران، سهم دانش تولیدی در داخل کشور به نسبت دانشی که در بیرون از مرزها خلق می شود بسیار اندک است. چه بخواهیم و چه نخواهیم، در ایران، مدیریت دانشی است که وابستگی زیادی به واردات دارد. همین امر، دشواری و اهمیت کار ترجمه در گسترش ادبیات مدیریت را دوچندان می سازد. دشوار از آن جهت که چون مدیریت دانشی بومی نیست، پس زبانی برای بیان آن نداریم و در مواجهه با مفاهیم جدید (که سرعت خلق آن ها بسیار زیاد است) دچار سختی و مشقت می شویم. به عبارت دیگر وقتی علمی درون زا نباشد، یافتن واژگانی مناسب برای بیان بیرونی آن هم بسیار سخت می شود.
اهمیت کار ترجمه در مدیریت هم از آن روست که فقدان آن می تواند باعث فاصله گرفتن از دانش روز مدیریت شود و بی اغراق می توان گفت در صورت ترجمه نکردن متون و مفاهیم جدید مدیریت، بخش چشمگیری از بدنه مدیریت کشور اعم از مدیران و کارشناسان از علم روز مدیریت دور می افتند.
خوشبختانه امروزه بحث ترجمه متون مدیریتی گسترش قابل توجهی یافته و صرف نظر از کیفیت کارها کمابیش و در زمانی که بسیار معقول تر و مقبول تر از گذشته است، مطالب جدید مدیریتی ترجمه و در اختیار علاقه مندان گذاشته می شود. اما هم چنان کار ترجمه باکیفیت در مدیریت کاری سترگ و دشوار می نماید.
پس کاری به گزاف نیست اگر سعی در شناساندن و شناختن کسانی داشته باشیم که در این عرصه صاحب نظر و تجربه هستند و هر یک به سهم خود گامی در جهت گسترش ادبیات مدیریت و آشناسازی علاقه مندان برداشته اند. در این شماره به آشنایی با فعالیت ها و نظرات دو تن از پیش کسوتان این عرصه می پردازیم که از بدو شروع فعالیت گزیده مدیریت با ما همراه بوده و خدمات ارزنده ای به جامعه مدیریت عرضه کرده اند. در شماره های بعدی ویژه نامه مدیریت در ایران نیز سعی در معرفی دیگر فعالان عرصه ترجمه متون مدیریتی خواهیم کرد. باشد که با این کار گامی در جهت ثبت و انتقال تجربه های گران قدر این عزیزان به نسل بعدی علاقه مند به ترجمه متون مدیریت برداشته باشیم.

به عنوان یک طراح گرافیک، اوقات کاریم یا پشت کامپیوتر می گذرد یا در جلسه با مدیران. این مدیران ممکن است مدیر منطقه ای یک موسسه بزرگ بین المللی باشند یا صاحب یک مغازه. فعالیتشان ممکن است بازرسی صنعتی باشد یا فروش لباس. برای من همین قدر کافیست که علاقه یا احساس نیاز به ایجاد نوعی هویت سازمانی داشته باشند.
تا همین جای ماجرا کافیست که شغلم برایم جذاب باشد: ملاقات با مدیرانی در سطوح مختلف، با تفاوت ها و شباهت های بسیار و البته آشنایی با مشاغل متنوع و دانستن دغدغه ها و فوت وفن و حتی اصطلاحات رایج در پیشه ها و سازمان های مختلف.
فکر می کنم داشتن اطلاعات عمومی وسیع برای یک طراح گرافیک مزیت بزرگیست و در کنار آن توان جذب اطلاعات جدید و کلیدی هر سازمان. با این اطلاعات هم می توان اطمینان مدیر سازمان را به دست آورد تا خیالش از این که طراح حرفش را می فهمد راحت باشد و هم گزینه های بیش تری برای ارائه تصویری از آن سازمان داشت.
در طول این سال ها چیزهای زیادی از کار با سازمان ها و مدیران مختلف آموخته ام که از بسیاری از آن ها برای پیشبرد کارم استفاده می کنم، اما فکر می کنم دانستن همین نکات شاید برای خود مدیران هم جالب باشد.
ریشه همه کارهایی که من برای مشتریانم انجام می دهم یک چیز است: هویت سازمانی.
من به عنوان یک طراح گرافیک قرار است قسمتی از این هویت را ایجاد کنم یا بهبود بخشم یا لااقل آن را بشناسم تا کاری که برای سازمان انجام می دهم خدشه ای به هویت پیشین آن وارد نیاورد. اما پیش از آن باید دید، رابطه من با سازمان چگونه برقرار می شود.

نمی خواهم نگرانتان کنم! اما در زندگی روزمره، به خصوص در کار، بیش از آن چه ادعا می شود مسائلی برای ایجاد نگرانی، تنش، فشار روانی، افسردگی و... وجود دارد که ممکن است سلامت روانی هر یک از ما را به خطر اندازد. روزی را در نظر گیرید که به عنوان یک کارمند آغاز می کنید. در حالی که به شدت نگران وضعیت نامطلوب تحصیل فرزندتان هستید به سوی محل کار حرکت می کنید. در یک ترافیک سنگین و پیش بینی نشده گیر می افتید. دیر به محل کارتان می رسید. هنگام ورود مدیرتان به علت تاخیر سرزنشتان می کند. او عذر شما را نمی پذیرد. ناراحت می شوید زیرا علت برخورد غیر منطقی او را نمی فهمید، مگر آن که احتمال دهید مدیرتان با هواپیمای شخصی و از فراز آسمان به محل کار خود آمده باشد. به طرف اتاق کار خود می روید. نور و فضای اتاق کارتان را دوست ندارید. تاریک و پر ازدحام است. از همکارتان دلخورید. به یک سلام غیردوستانه بسنده می کنید. هیچ انرژی مثبتی بین شما و همکارتان ردوبدل نمی شود. به سمت میز کار خود می روید. برگه هایی به صورت نامرتب روی میز شماست. ذهنتان به شدت درگیر است و احساس می کنید تمرکز کافی برای رسیدگی به آن ها ندارید. از لحاظ روانی برای انجام کار آماده نیستید. ولی باید آن را تا آخر وقت اداری تحویل دهید. انگیزه ای برای تحویل به موقع کار ندارید، چرا که فکر می کنید حقوق شما با کاری که انجام می دهید متناسب نیست. با خود می گویید، «با انجام این کار، توانایی های خود را در معرض سنجش قرار داده و حس کفایت و کارامدی شخصی را در خود تقویت می کنم.»ولی امروز به یک محرک قوی تر نیاز دارید. محرک و انرژی مثبت را در جایی نمی یابید. خود را مجبور به انجام کار می کنید. در حین انجام کار به چند تماس از جانب مشتریان پاسخ می دهید. یکی از آن ها به علت درخواست غیر منطقی خود، باعث ایجاد فشار روانی مضاعف در شما می شود. آخر وقت برگه های کاری را به مدیر تحویل می دهید. از کاری که انجام داده اید به هیچ عنوان احساس رضایت نمی کنید، چرا که می دانید در صورت داشتن شرایط روانی مطلوب، کار را به نحو بهتر و موثرتری انجام می دادید. کار کردن از روی وظیفه و نه عشق شما را خشنود نمی کند. مدیرتان نگاهی به برگه های شما می اندازد و به شدت عصبانی می شود. او برگه ها را به شما برگردانده و می گوید، «از شناگرانی که فقط سعی می کنند سر خود را بالای آب نگه دارند، متنفرم!» مدیر شما اعتقاد دارد، «هنر خوب کارکردن چیزی فراتر از فقط کارکردن در مجموعه ای خاص از موقعیت هاست.»اکنون سوال این است، مقصر کیست؟ کارمند؟ مدیر؟

صاحب نظران معتقدند سهم بهره هوشی در موفقیت های کاری تنها بیست درصد است، اما هوش عاطفی هشتاد درصد در موفقیت عملکرد موثر است. بنابراین هرچند بهره هوشی به افراد کمک می کند شغلی را به دست آورند، اما این هوش عاطفی است که باعث باقی ماندن در آن شغل می شود.
در سال های اخیر، با رشد چشم گیر شرکت های نرم افزاری در ایران مواجه بوده ایم. این روزها یا افراد در یک شرکت نرم افزاری کار می کنند یا در سازمانی کار می کنند که به عنوان مشتری حداقل با یکی از این شرکت ها در ارتباط است. پیش از این کارمندان یک شرکت نرم افزاری با تکیه بر هوش و نبوغ افراد متخصص خود، پله های موفقیت را طی می کردند. این افراد به صورت انفرادی اقدام به طراحی نرم افزار می کردند. اما رویکرد امروز در اداره شرکت های نرم افزاری بر اساس کار تیمی است.

در محیط رقابتی کنونی، بانک ها با محیطی پویا و پرتحول روبه رو هستند. تحولات سریع بازارهای مالی در ایران و سیاست گذاری های دولت و هم چنین رقابت شدید میان بانک های خصوصی و دولتی، تجدیدنظر در استراتژی های رقابتی و دستیابی به مزیت های رقابتی کارآمدتر را ناگزیر کرده است.
تا دیروز چیدمان زیبا، استفاده از گل و گلدان در محیط بانک ها، رنگ های آرامش بخش، سیستم های نوبت دهی منظم، احترام به افراد و پرهیز از سر درگمی مشتریان، بانک های خصوصی را از دولتی جداکرده و برایشان مزیت رقابتی می آفرید. اما امروز با افزایش تعداد بانک های خصوصی که در بدو ورود به تمام این ابزار مجهزند، این امور را نه به یک مزیت رقابتی که به اصلی لازم برای وجود و بقا تبدیل کرده است. تا آن جا که بانک های دولتی نیز برای ادامه و بقا، به چیدمان، تجهیزات و البته روحیات مشتریان خود توجه می کنند و ظاهری مشابه بانک های خصوصی یافته اند.

نقش اینترنت به عنوان یکی از عوامل مهم در توزیع اطلاعات ضروری است. اینترنت به عنوان ابزاری برای پویش و جست وجو جزو انکارناپذیر زندگی بسیاری از افراد شده است. همه ما با افرادی برخورد کرده ایم که به محض مواجهه با لغتی ناآشنا دیگر به سراغ افراد مطلع، کتاب ها یا نوشته ها و مکتوباتی در آن زمینه نمی گردند، بلکه بلافاصله یک سایت جست وجو مثل گوگل یا یاهو را باز می کنند و لغت ناشناخته را در قسمت جست وجو وارد می کنند و در کم تر از دقیقه ای با دریایی از اطلاعات در آن زمینه مواجه می شوند.
شناخت سازمان ها از چگونگی رفتار کاربران ایرانی اینترنت، نحوه جست وجوی اطلاعات توسط آنان و طریقه استفاده از موتورهای جست وجوگر به آنان این امکان را می دهد که آگاهانه تر به طراحی وب سایت های خود بپردازند.در پژوهشی که به بررسی رفتار کاربران اینترنت در ایران پرداخته، حدود هشتصد نفر از دانشگاهیان شامل استادان، دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه های ایران در نظرخواهی شرکت داشته اند.

امروزه با وجود مشغله های زیاد و مشکلات کلان شهرهایی هم چون تهران، همه سعی در صرفه جویی در وقت و استفاده بهینه از ساعات شبانه روز داریم تا شاید فراغتی برای مطالعه چند برگی از کتاب مورد علاقه مان،دیدن فیلمی که تعریف آن را شنیده ایم، نواختن سازی که دوست داریم و حتی معاشرت با دوستان بیابیم.
در این میان یکی از فعالیت های وقت گیر، تهیه و خرید مایحتاج منزل است که در بسیاری موارد هر یک از ما دوست داریم آن را به دوش بقیه اعضای خانواده بیندازیم، چرا که فرایند خرید اغلب نیازمند صرف انرژی و زمان قابل ملاحظه ای است. به علاوه، ترافیک، آلودگی هوا، شلوغی مراکز خرید، احتمال بسته بودن فروشگاه یا موجودنبودن کالای موردنظر در آن جا از جمله مشکلاتی است که در انجام این فرایند خودنمایی می کند.
اغلب با خود اندیشیده ایم کاش می توانستیم خرید را نیز مانند سایر فعالیت ها از قبیل امور بانکی، ثبت نام دانشگاه، آموزش، مطالعه اخبار و... از داخل منزل و در تمام ساعات شبانه روز به راحتی و تنها با یک کلیک انجام دهیم. بله، خرید الکترونیک از فروشگاه های مجازی که هرگز پشت شیشه آن ها علامت بسته بودن را نمی توان دید. خریدی فراسوی مرزهای زمان و مکان!

تنبیه از ابزارهای اصلی مدیران برای پیشبرد اهداف سازمانی است و بدون آن (یا دست کم تصور وجود آن در اذهان کارکنان) کار مدیریت بسیار پرمشقت و دشوار می شود. اما چه بسیار مدیران که از این ابزار برای تقابل شخصی در هنگام ناتوانی از مواجهه با کارمندی درشت گو بهره می گیرند...