Journal of Reproduction & Infertility
Volume:9 Issue: 4, 2008

یکی از مهمترین فاکتورهای مطرح در ایجاد ترومبوفیلی در زنان مبتلا به سقط مکرر، پلی مورفیسم های فاکتور 5 انعقادی است. ارتباط بین پلی مورفیسم FV Leiden و ترومبوفیلی در زنان مبتلا به سقط مکرر، تاکنون در مطالعات بسیاری بررسی و نتایج متفاوت و گاه متناقضی بدست آمده است. دو پلی مورفیسم جدید FV A4070G و FV A5279G، که باعث نقص فاکتور5 انعقادی می شوند، کمتر مورد توجه و مطالعه بوده اند. این مطالعه به منظور بررسی اثر این سه پلی مورفیسم بر میزان افزایش خطر ابتلا به سندرم سقط مکرر در زنان ایرانی انجام شد.

100 بیمار با حداقل سابقه دو بار سقط، به عنوان گروه بیمار و 100 خانم بدون سابقه سقط و با حداقل سابقه دو زایمان موفق، به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. برای بررسی سه پلی مورفیسم FV Leiden، FV A4070G و FV A5279G، واکنش زنجیره ای پلی مراز (PCR) همراه با استفاده از آنزیم های محدودکننده (PCR-RFLP) طراحی شد. به منظور تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های من ویتنی، آزمون همبستگی اسپیرمن، مدل رگرسیون لجستیک یک متغیره و چندگانه به روش پس رو استفاده شد.

با توجه به نسبت افراد واجد موتاسیون FV Leiden در دو گروه (13% در گروه بیماران و 4% در گروه کنترل)، احتمال سقط مکرر در بیماران واجد این پلی مورفیسم بیشتر بود (نسبت خطر: 586/3 و 412/11-127/1: CI 95%). برای پلی مورفیسم های FV A4070G و FV A5279G به ترتیب 14 نفر (14%) و 37 نفر (37%) از افراد گروه بیمار واجد این دو پلی مورفیسم بودند. در مقابل از 100 فرد گروه کنترل، به ترتیب تنها 4 نفر (4%) پلی مورفیسم FV A4070G و 7 نفر (7%) پلی مورفیسم A5279G را داشتند. احتمال سقط مکرر در بیماران واجد این دو پلی مورفیسم نیز در مقایسه با گروه کنترل بیشتر بود، به ترتیب (نسبت خطر: 273/3 و 523/10-018/1: CI 95%) و (نسبت خطر: 803/7 و 603/18-273/3: CI 95%). نسبت افراد دارای دو یا سه موتاسیون در دو گروه بیمار و کنترل نشان داد که بین دو پلی مورفیسم FV Leiden و FV A4070G، ارتباط متقابل دیده می شود. با بررسی اثر همزمان سه پلی مورفیسم بر شانس وقوع سقط مکرر، به کمک آزمون رگرسیون لجستیک چندگانه به روش پس رو مشخص شد که با بررسی دو پلی مورفیسم FV A4070G و FV A5279G، می توان اثر همزمان هر سه موتاسیون را روی شانس وقوع سقط مکرر ارزیابی کرد.

براساس نتایج این مطالعه هر سه پلی مورفیسم ژن فاکتور5 انعقادی با افزایش خطر سقط مکرر همراه است. بین دو پلی مورفیسم FV Leiden و FV A4070G، ارتباط متقابل وجود دارد. با بررسی دو پلی مورفیسم FV A4070G و FV A5279G، می توان اثر همزمان هر سه موتاسیون را روی شانس وقوع سقط مکرر ارزیابی کرد و لذا بررسی وجود این پلی مورفیسمها در زنان مبتلا به سقط مکرر توصیه می گردد.

در حال حاضر شیمی درمانی و پرتودرمانی به عنوان روش معمول درمان انواع سرطانها در مردان، سبب اختلال در اسپرماتوژنز و در نهایت ایجاد آزواسپرمی و ناباروری می گردد. تا سالیان اخیر، استروژن به عنوان هورمون زنانه مورد توجه بود؛ اما مطالعات جدید معرف نقش مهم آن در اسپرماتوژنز است. با توجه به نقش هورمون محرک فولیکولی (FSH) در فرایند اسپرماتوژنز و اهمیت هورمون استرادیول در تنظیم ترشح آن، این مطالعه به بررسی نقش این دو هورمون به خصوص استرادیول در القاء مجدد اسپرماتوژنز در موش های آزوسپرم شده توسط بوسولفان پرداخته است.
در این مطالعه 20 موش نر بالغ با دوز mg/kg30 داروی بوسولفان، آزواسپرم شدند. پس از اطمینان از آزواسپرمی، به سه گروه آزمایشی و یک گروه کنترل تقسیم بندی شدند. گروه اول هورمون FSH با دوز 5/7 واحد به صورت تزریق زیر جلدی، گروه دوم هورمون استرادیول با دوز g/kgμ5/12 به صورت داخل صفاقی و گروه سوم هر دو هورمون را تواما و همزمان دریافت نمودند. گروه چهارم به عنوان کنترل، دارویی دریافت نکرد. تزریق این هورمونها طی 10 روز متوالی (روزانه یک دوز) انجام گرفت و در روز یازدهم سطح تستوسترون خون اندازه گیری شد. یک بیضه از هر موش جهت آنالیز DNA به روش فلوسایتومتری و بیضه دیگر جهت رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین و بررسی هیستولوژیک استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی و دقیق فیشر انجام شد.
بیشترین میزان افزایش تستوسترون، در گروه دریافت کننده هر دو هورمون مشاهده شد که اختلاف معنی داری با گروه کنترل داشت (05/0p<). بیشترین میزان افزایش در تعداد سلول های هاپلوئید در گروه های سوم و چهارم مشاهده شد و اختلاف این گروه ها نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (05/0p<). در گروه اول، افزایش اندکی در سطح تستوسترون سرم و تعداد سلول های هاپلوئید بافت بیضه نسبت به گروه کنترل مشاهده شد که از لحاظ آماری معنی دار نبود. بررسی هیستولوژیک مقاطع رنگ آمیزی شده بافت بیضه نیز نشان دهنده بازگشت مجدد اسپرماتوژنز در بیضه موش های آزواسپرم گروه های دوم و سوم بود (0001/0p<).
در مطالعه حاضر، تزریق مجزای هورمون FSH تاثیری در از سرگیری مجدد اسپرماتوژنز در موش های آزواسپرم نداشت؛ اما تزریق مجزای استرادیول نه تنها اثر مهاری روی اسپرماتوژنز نداشت، بلکه نقش تحریکی در بازیابی اسپرماتوژنز در موش های آزواسپرم داشت و تزریق همزمان FSH و استرادیول اثر هم افزایی در القاء اسپرماتوژنز در بیضه موش های آزواسپرم داشت.

لکوسیت های پراکسیداز مثبت، منبع اصلی تولید رادیکال های آزاد اکسیژن (ROS) در مایع سمینال می باشند. استرس اکسیداتیو در نتیجه افزایش ROS از دو منبع لکوسیت های مایع سمینال و اسپرمهای معیوب، تولید می شود که منجر به پراکسیداسیون لیپیدها، اختلال در تحرک و کاهش توانایی باروری اسپرم می شود. هدف از این مطالعه، مقایسه پارامترهای اسپرم (تعداد، تحرک و مورفولوژی اسپرم) در مردان نابارور مبتلا به لکوسیتواسپرمی و بدون لکوسیتواسپرمی و اندازه گیری میزان ملان دی آلدئید (MDA) و قدرت تام آنتی اکسیدانی ایجاد شده در مایع سمینال می باشد.
تعداد 110 مرد مراجعه کننده به مرکز ناباروری کاشان، طی سال های 87-1386 بر اساس نتایج آنالیز مایع سمینال در گروه های لکوسیتواسپرمی و بدون لکوسیتواسپرمی تقسیم شدند. 45 مرد با پارامترهای نرمال (براساس معیارهای WHO) به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. پس از ارزیابی اسپرم، مایع سمینال برای اندازه گیری MDA و TAC در دمای °C80- ذخیره شد. میزان ملان دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدان در مایع سمینال، به روش اسپکتروفتومتری تعیین شد. با استفاده از آزمون های کروسکال والیس، 2 و فیشر نتایج دو گروه مقایسه شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
براساس نتایج اسپرموگرام30 نفر در گروه لکوسیتواسپرمی و 35 نفر علیرغم وجود لکوسیت در مایع سمینال (کمتر از 106×25/0 در میلی لیتر)، در گروه غیر لکوسیتواسپرمی قرار گرفتند. تحرک اسپرم (a b) در گروه لکوسیتواسپرمی در مقایسه با گروه غیرلکوسیتواسپرمی و گروه افراد سالم، اختلاف معنی داری را نشان داد (به ترتیب 05/0p< و 001/0(p<. میزان MDA در گروه لکوسیتواسپرمی (mol/L48/18178) به مقدار زیادی بیشتر از گروه غیر لکوسیتواسپرمی (mol/L73/17/2) و افراد سالم (mol/L14/04/0) بود (به ترتیب 001/0p< و 0001/0p<). همچنین میزان TAC در گروه لکوسیتواسپرمی (mol/L 58/75636) در مقایسه با گروه غیر لکوسیتواسپرمی (mol/L 56/105986) و کنترل (mol/L95/95989) به طور معنی داری (0001/0p<) پایین تر بود.
وجود مقادیر بالای لکوسیت منجر به افزایش تولید رادیکال های آزاد (ROS) در مایع سمینال می شود. رادیکال های آزاد و محصولات پایدار ناشی از آن (MDA)، باعث کاهش ظرفیت آنتی اکسیدانی (TAC) مایع سمینال می گردد. کاهش TAC و افزایش میزان MDA، باعث اختلال در عملکرد اسپرم به ویژه تحرک آن می گردد. با توجه به تاثیر مستقیم پارامترهای اسپرم بر قدرت باروری اسپرم و لقاح، می توان نتیجه گرفت که احتمالا لکوسیتواسپرمی منجر به اختلال در قدرت باروری مردان می گردد

خانم های مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) دارای عوامل خطر بیماری های قلبی عروقی به خصوص افزایش لیپوپروتئینها، فشار خون و هیپرانسولینمی می باشند. افزایش هموسیستئین نیز ممکن است زمینه ساز ایجاد بیماری قلبی عروقی در این افراد شود. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه سطح سرمی هموسیستئین در زنان ایرانی مبتلا و غیر مبتلا به PCOS انجام شد.

در این مطالعه مورد شاهدی، 52 خانم 35-20 ساله مراجعه کننده به درمانگاه های ناباروری و زنان بیمارستان ولیعصر (عج) با معیارهای تشخیصی PCOS (معیار رتردام) به عنوان گروه مورد و 104 خانم 35-20 ساله غیر مبتلا به PCOS، فاقد بیماری کلیوی و دیابت، به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شدند. برای اندازه گیری سطح هموسیستئین و برخی پارامترهای متابولیکی و آندوکرینی، نمونه خون ناشتا در روز دوم تا پنجم سیکل قاعدگی دریافت شد و میزان هموسیستئین، انسولین، اسید فولیک، تری گلیسرید، کلسترول و انواع لیپوپروتئینها در دو گروه اندازه گیری شد. روش آماری Shapiro-Wilks برای بررسی نرمال بودن توزیع متغیر اصلی (هموسیستئین) و آزمون t برای مقایسه متغیرهای کمی در دو گروه به کار رفت. همبستگی ساده نیز به منظور بررسی ارتباط هموسیستئین و دیگر متغیرهای بیوشیمیایی در هر کدام از دو گروه استفاده شد و برای حذف اثر مخدوش کنندگی BMI و سن، از همبستگی جزئی استفاده گردید. همچنین از رگرسیون چندگانه پس از حذف مخدوش کننده ها، برای بررسی رابطه متغیر لگاریتم طبیعی هموسیستئین و فولات استفاده شد. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

سطح سرمی انسولین و فولات در گروه PCOS (به ترتیب IU/ml45/762/16 و ng/ml37/448/7) به طور معنی داری بالاتر از زنان گروه کنترل (به ترتیب IU/ml23/404/12 و ng/ml15/343/5) بود (001/0p<). سطح سرمی تری گلیسیرید در گروه PCOS (mg/dl02/7362/116) به طور معنی داری بالاتر از زنان سالم (mg/dl29/5000/88) بود (01/0p=). میانگین هموسیستئین در گروه PCOS، mol/L553/4±21/12و در گروه زنان سالم mol/L307/4±68/13 به دست آمد که اختلاف مذکور از نظر آماری معنی داری نبود (057/0p=). در بررسی رگرسیون چندگانه، تغییرات لگاریتم نپرین هموسیستئین بیشتر تحت تاثیر تغییرات فولات و FBS بود

هموسیستئین در بیمارانPCOS با میزان اسید فولیک ارتباط مستقیم دارد؛ لذا با تجویز مناسب اسید فولیک، می توان در کاهش سطح هموسیستیئن و کنترل عوارض قلبی عروقی منسوب به آن اقدام نمود.

سیگار یکی از مهمترین عوامل آسیب رسان به سلامت عمومی است که با مکانیسم های متعددی سبب انواع بیماری ها از جمله اختلال در تولیدمثل و کاهش باروری می گردد؛ لذا به منظور بررسی اثر دخانیات در باروری و روش های درمان ناباروری، اولین اقدام بررسی وضعیت استعمال دخانیات در جامعه مورد نظر است. مطالعه حاضر با هدف بررسی چگونگی وضعیت استعمال دخانیات در افراد نابارور مراجعه کننده به مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا انجام شد.

این مطالعه به صورت مقطعی روی 342 زوج با شکایت ناباروری، مراجعه کننده به مرکز فوق تخصصی درمان ناباروری و سقط مکرر ابن سینا تهران، انجام شد. توسط پرسشنامه اقتباس شده از پرسشنامه WHO با عنوان IUATLD، مشتمل بر سئوالاتی در مورد اطلاعات دموگرافیک، وضعیت استعمال دخانیات و میزان وابستگی به نیکوتین (بر حسب تست فاگرشتروم با نمره بندی 1 تا 10) بررسی انجام شد. اطلاعات حاصل با آزمونt و 2 مورد ارزیابی قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

از 342 زوج مورد بررسی، 264 نفر (6/38%) تجربه مصرف دخانیات داشتند (6/12% خانمها و 4/59% آقایان). متوسط سن شروع مصرف در این افراد 8/5±1/20 سالگی بود. میزان شیوع مصرف مردان بیش از زنان بود (01/0p<). از کل نمونه های مورد بررسی 141 نفر (6/20%) سیگاری بودند که به ترتیب 12 نفر خانم (5/3%) و 129 نفر آقا (7/37%) را شامل می شد که شیوع سیگاری بودن در مردان بیشتر از زنان بود (01/0p<). از این افراد، 70 نفر (2/10%) بطور روزانه و 29 نفر (2/4%) گهگاه سیگار می کشیدند و 42 نفر (1/6%) سیگار خود را ترک کرده بودند. در این مطالعه نمره میزان وابستگی به نیکوتین براساس تست فاگرشتروم در گروه سیگاری 8/2±9/2 به دست آمد و مشخص شد که در بین افرادی که هنوز سیگار خود را ترک نکرده اند، 1/16% دارای وابستگی زیاد، 3/18% دارای وابستگی متوسط و 6/65% دارای وابستگی کم بودند.

با وجود شیوع 5/12% مصرف دخانیات در جامعه ایرانی، تفاوت معنی داری در شیوع مصرف دخانیات در جامعه مورد مطالعه نسبت به جامعه عادی مشاهده نشد. البته این امر قابل توجه بود که علی رغم خطرات بالقوه مصرف دخانیات بر باروری، هنوز 4/14% از نمونه های مورد بررسی به مصرف دخانیات ادامه می دادند. از آنجاییکه سیگار می تواند به عنوان یک عامل خطر ایجادکننده ناباروری و کاهش دهنده احتمال موفقیت درمان ناباروری مطرح باشد بررسی های تکمیلی بیشتری مورد نیاز است.

ناباروری یکی از مهمترین بحران های دوران زندگی است که منجر به مشکلات روانی و تجربیات استرس زای هیجانی می شود. تشخیص ارتباط این پدیده و عوامل فوق، تاثیری عمیق در بهبود کیفیت زندگی و سلامت روان خواهد داشت؛ لذا هدف از این پژوهش، بررسی فراوانی اختلالات روانپزشکی و تیپ های شخصیتی در زنان نابارور و بارور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) بود.
150 زن نابارور در درمانگاه ناباروری مرکز تحقیقات بهداشت باروری ولیعصر (عج) و150 زن بارور در درمانگاه زنان بیمارستان امام خمینی (ره) با روش نمونه گیری ساده (در دسترس)، انتخاب و اطلاعات لازم بوسیله پرسش نامه های SCL-90-R و آیزنک (EPQ) از نظر وضعیت ابتلا به اختلالات روانپزشکی و تیپ های شخصیتی و همچنین پرسشنامه محقق ساخته به منظور تعیین عوامل زمینه ساز این اختلالات، گردآوری گردید. در این پژوهش از آزمون های من ویتنی، 2 و رگرسیون لجستیک به منظور تجزیه و تحلیل داده ها استفاده و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
براساس نتایج این بررسی 44% زنان نابارور و 7/28% زنان بارور، مبتلا به اختلالات روانی بودند. بالاترین میانگین نمرات زنان نابارور در آزمون SCL-90-Rدر مقیاس های افکار پارانوئیدی، افسردگی، حساسیت در روابط بین فردی و کمترین آنها در مقیاس های روان پریشی و ترس مرضی بود. زنان نابارور در مقیاس های حساسیت در روابط بین فردی، افسردگی، ترس مرضی، افکار پارانوئیدی و روان پریشی با زنان بارور تفاوت معنی داری داشتند (05/0p<). همچنین نتایج نشان داد که زنان نابارور از لحاظ شخصیتی بر اساس آزمون آیزنک، نااستوارتر از زنان بارور هستند و این اختلافات از لحاظ آماری معنی دار بود (001/0p<).
با توجه به شیوع اختلالات روانی در زنان نابارور، نیاز به توجه جدی متخصصین در زمینه درمان های روانی این گروه از بیماران می باشد و استفاده از درمان های روانشناسی خصوصا روان درمانی حمایتی باید در چارچوب درمان های ناباروری مورد توجه قرار گیرد.

استفاده از رحم جایگزین، که در آن یک زن (مادر جانشین) برای یک زوج، جنینی را حمل می کند و به مجرد تولد، نوزاد را به زوج می دهد، یکی از درمان های کمکی در ناباروری است. این روش در سال های اخیر در ایران در بین زوجین نابارور رایج شده است. این زنان در صورتی که بدون آگاهی های لازم اقدام به این کار نمایند، ممکن است در طول بارداری و پس از زایمان و یا به هنگام تحویل جنین به زوج درخواست کننده، دچار مشکلات رفتاری روانی شوند که تاثیرات نامطلوبی بر زندگی آنان و زوج صاحب فرزند بگذارد. هدف از این مطالعه، شناسایی خطرات احتمالی و مواردی است که ممکن است برای مادران جانشین مشکل ساز شده و یا ایجاد نگرانی کنند تا قبل از اقدام به اهدای رحم جایگزین، این نکات طی جلسات مشاوره برای آنها توضیح داده شود.
این مقاله براساس مروری بر مطالعات صورت گرفته طی سال های 1987 تا 2008 نگاشته شده و در زمینه های فرهنگی و حقوقی، به منابع و مطالعات داخل کشور نیز توجه شده است. در این نوشتار ابتدا مطالعات انجام شده روی مادران جانشین، مرور می شود و سپس نکات حائز اهمیت در مشاوره با این زنان بیان می گردد.
براساس نتایج این مطالعه در مراکز درمان ناباروری، پزشک یا مشاور باید در اولین مشاوره، به مسائل اخلاقی و قانونی استفاده از رحم جایگزین، همچنین به خطرات پزشکی و مزایای همه جانبه این عمل، اشاره داشته باشد. ارجاع برای مشاوره بهداشت روانی باید امکان پذیر باشد و قبل از اقدام به بارداری صورت گیرد؛ بدین ترتیب به مادر جانشین امکان داده می شود دامنه نتایج و اثرات طولانی مدت این عمل را بررسی نماید و نیز خطرات روانشناختی و آسیب پذیری خودش و همچنین اثرات احتمالی بارداری بر روابط اجتماعی اش را بررسی کند. مادر جانشین بالقوه باید اهمیت داشتن توافقنامه کتبی مشتمل بر شرایط، پیش شرطها و حوادث احتمالی را درک کند. آگاهی مادر جانشین از روند درمان و پیامدهای آن، از نکات مهمی است که باید در مشاوره به آن توجه شود.
مطالعات انجام شده نشان می دهد که انجام مشاوره دقیق و آگاه ساختن زنان داوطلب رحم جایگزین از مسیری که پیش رو دارند، می تواند به آنها کمک کند تا این دوران را به صورت یک تجربه مثبت و همراه با حس کمک و نوع دوستی نسبت به زوج درخواست کننده پشت سر بگذارند؛ لذا باید در مراکز باروری و ناباروری، یک تیم مشاور متشکل از متخصصان مختلف تشکیل شود که بتوانند تمامی ابعاد مشاوره برای رحم جایگزین اعم از پزشکی، روان شناختی، فقهی، حقوقی و اجتماعی را برای زوج درخواست کننده و همچنین مادران جانشین به تفکیک ارائه دهند.

جفت اینکرتا عارضه ای ناشایع و تهدیدکننده حیات مادر در دوران بارداری است. این عارضه معمولا به صورت خونریزی واژینال به دنبال خارج کردن مشکل جفت در سه ماهه سوم تظاهر می یابد. با وجود این، جفت اینکرتا ممکن است باعث ایجاد عوارضی مانند سقط های سه ماهه اول و دوم گردد که تشخیص آن مشکل می باشد. هدف از ارائه این گزارش، معرفی یک مورد نادر هیسترکتومی به دلیل جفت اینکرتا در سه ماهه اول بارداری می باشد.
معرفی مورد: بیمار خانمی 34 ساله بود که 18 روز پس از کورتاژ به دلیل سقط ناقص، با خونریزی شدید واژینال در بارداری چهارم به بیمارستان مراجعه کرد. نامبرده سابقه 2 مورد سزارین قبلی داشت. به علت خونریزی شدید با تشخیص احتمالی تخلیه ناکامل رحم، مجددا تحت عمل کورتاژ قرارگرفت که به علت خونریزی غیرقابل کنترل حین عمل برای وی هیسترکتومی انجام شد. در بررسی آسیب شناسی، جفت اینکرتا در سگمنت تحتانی رحم گزارش گردید.

در زنان با سابقه سزارین قبلی، احتمال جایگزینی غیرطبیعی جفت وجود دارد که حتی در سه ماهه اول بارداری نیز ممکن است دچار خونریزی غیر قابل کنترل گردد که بدلیل ماهیت غیر طبیعی جفت، ممکن است حتی نیاز به هیسترکتومی اورژانس ایجاد شود.

عفونت نایسریا گنوره یکی از شایع ترین عفونت های باکتریایی در کشورهای در حال توسعه می باشد و اطلاعات محدودی در مورد فراوانی عفونت گنوره در زنان بارور و نابارور ایران، بالاخص وجود دارد؛ لذا مطالعه ای با هدف تعیین فراوانی عفونت گنوره در زنان نابارور و بارور تهرانی انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، 209 زن نابارور به عنوان گروه مورد و 170 زن باردار در سه ماهه سوم بارداری به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند که توسط پرسشگران آموزش دیده، فرم جمع آوری اطلاعات طی مصاحبه با این افراد کامل و بخش اول نمونه ادرار (ml15) ایشان برای تشخیص وجود باکتری نایسریا گنوره به روش PCR جمع آوری شد. اطلاعات پرسشنامه همراه با نتایج حاصل از آزمون در دو گروه به روش PCR مورد تحلیل آماری قرار گرفت.
در ارزیابی نتایج مولکولی تشخیص باکتری در هر دو گروه، موردی از عفونت به گنوره مشاهده نشد و به دلیل عدم وجود موارد مثبت در دو گروه مورد مطالعه، آزمون های تکمیلی و تحلیلی روابط مقدور نبود.
براساس نتایج این تحقیق، عدم یافتن هیچ مورد مثبتی از عفونت گنوره در جمعیت زنان بارور و نابارور، ممکن است بیانگر موفقیت احتمالی برنامه های پیشگیری و درمانی در ایران از نظر این عفونت باشد.