فهرست مطالب

تحقیقات دامپزشکی - سال شصت و چهارم شماره 4 (زمستان 1388)

مجله تحقیقات دامپزشکی
سال شصت و چهارم شماره 4 (زمستان 1388)

  • 90 صفحه، بهای روی جلد: 30,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1388/12/25
  • تعداد عناوین: 14
|
  • مجتبی زاغری، شیرین هنربخش، رضا طاهرخانی صفحات 271-278
    مصرف خوراک مازاد بر نیاز مرغ های مادر گوشتی، باعث شروع تغییرات متابولیک و هورمونی و نهایتا تضعیف عملکرد تولیدمثلی می گردد. در این آزمایش، پاسخ مرغ های مادرگوشتی به دو نوع نحوه خوراکدهی (تحت تغذیه آزاد و خوراکدهی محدود) و دو حالت تزریق یا عدم تزریق روزانه دز زیاد پروژسترون، در مقابل گروه کنترل ارزیابی شد. 64 قطعه مرغ مادر گوشتی کاب 500 از سن 27 الی 38 هفتگی در دو گروه متفاوت تغذیه آزاد یا خوراکدهی محدود توزیع شدند. از هر گروه، 14 پرنده برای تزریق پروژسترون انتخاب گردید. در یک دوره 3 هفته ای، روزانه به میزان 5/2 میلی گرم پروژسترون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، زیر پوست پشت ناحیه ابتدای گردن آن ها تزریق شد. هر تیمار 7 تکرار داشت. تعداد تخم مرغ های قابل جوجه کشی و تخم مرغ های غیرطبیعی، روزانه ثبت گردید. قبل از شروع دوره تزریق، 10 روز و 20 روز بعد از آغاز تزریقات، خونگیری انجام شد. غلظت گلوکز، کلسترول، تری آسیل گلیسرول، پروژسترون، استرادیول، تستوسترون، 3Tو 4Tدر پلاسما ها اندازه گیری شد. تزریق پروژسترون در پرندگان تحت تغذیه آزاد و مرغ های با خوراکدهی محدود، منجر به تحلیل تخمدان گردید و تخمدان های این پرندگان فاقد سلسله مراتب فولیکولی بودند (05/0.)p> تزریق پروژسترون، وقوع پدیده توقف تخم مرغ در رحم را افزایش داد (05/0.)p> بر اساس نتایج، علیرغم این که در اوایل دوره تزریق، دز زیاد پروژسترون، در مرغ های مادر گوشتی تحت تغذیه آزاد و خوراکدهی محدود، موجب تخمک گذاری مکرر گردید (05/0)p> ولی این نرخ بالای تخمک گذاری منجر به افزایش میزان تولید تخم مرغ های قابل جوجه کشی نشد. مرغ های مادر گوشتی در هر دو نحوه خوراکدهی، به تزریق دز زیاد پروژسترون، پاسخ مشابهی دادند.
    کلیدواژگان: اوج مصنوعی پروژسترون، نحوه خوراکدهی، مورفولوژی تخمدان، هورمون های پلاسما
  • حمید میرزایی، محمدرضا نهایی، افشین جوادی، مهدی احمدی منش صفحات 279-282
    در دو دهه گذشته استفاده از پروبیوتیک ها در مهار باکتری های بیماری زا اهمیت بسیاری پیدا کرد. در این مطالعه تاثیر پروبیوتیک های بیفیدوباکتریوم آنگولاتوم، بیفیدوباکتریوم بیفیدوم، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس کازئی بر سرعت رشد اشریشیاکلی 7:H157O در شرایط رشد توامان در شیر مورد بررسی قرار گرفت.ابتدا به داخل 500 میلی لیتر شیر استریل CFU/ml108*5/1 باکتری شریشیاکلی اضافه و بعد از همگن سازی در 5 ارلن مایر استریل به طور مساوی توزیع شد. ارلن اول به عنوان کشت انفرادی لحاظ گردید و به ارلن های دوم تا پنجم به ترتیب CFU/ml108*5/1 از باکتری های پروبیوتیک فوق تزریق و بعد از 24 و 48 ساعت گرمخانه گذاری در دمای 37 درجه سانتیگراد، pH و تعداد اشریشیاکلی موجود در هر میلی لیتر از آنها به ترتیب با استفاده از pH متر و کشت مخلوط در محیط ویولت رد بایل آگار (VRBA) اندازه گیری شد. این عملیات 10 بار تکرار و میانگین pH و تعداد اشریشیاکلی موجود در هر میلی لیتر از کشت انفرادی و کشت های توامان با پروبیوتیک ها با استفاده از آزمون های آماری آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی مورد مقایسه قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصله رشد توامان هر کدام از پروبیوتیک ها در طول 48 ساعت گرمخانه گذاری بطور معنی دار رشد اشریشیاکلی 7:H157Oرا مهار نمود (01/0. )p< pH نمونه شیر حاوی کشت E.coli + L. casei بعد از 48 ساعت گرمخانه گذاری از pH نمونه شیر حاوی E.coli بطور معنی دار کمتر بود (01/0. )p< در مجموع نتایج این مطالعه نشان می دهد که مصرف طولانی مدت محصولات حاوی فوق الذکر می تواند در جلوگیری از بروز عفونت با اشریشیاکلی 7:H157O و درمان آن مفید واقع شود.
    کلیدواژگان: اشریشیاکلی، پروبیوتیک، رشد توامان، شیر
  • احمدرضا خیرخواه، شعبان رحیمی، محمد امیر کریمی ترشیزی، حمید ملک محمدی صفحات 283-289
    ال–کارنیتین به عنوان مشتق لیزین محلول در اب دارای نقش بیولوژیکی مهمی در متابولیسم چربی می باشد. هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی عملکرد، ترکیبات سرم، خصوصیات لاشه و سیستم ایمنی جوجه های گوشتی است که مادر یا خودشان به تنهایی و یا به طور تواCم از مکمل ال–کارنیتین تغذیه نموده اند. مرغ های مادر در سن 25 هفتگی با جیره های حاوی سطوح 0 و ppm60 و نتاج آنها با سطوح 0، 100 و 200. ppm مکمل ال– کارنیتین تغذیه شدند. عملکرد دوره های آغازی، رشد، پایانی و کل دوره بررسی شد. عیار پادتن علیه واکسن نیوکاسل و تزریق گلبول قرمز گوسفند به عنوان معیار پاسخ ایمنی تعیین و در پایان آزمایش خصوصیات لاشه پرندگان بررسی شد.ال–کارنیتین باعث کاهش خوراک مصرفی و افزایش وزن جوجه های گوشتی گردید(01/0p<)، اما بر ضریب تبدیل غذایی تاثیری نداشت (05/0. )p> کلسترول و تری گلیسرید سرم و صفات مربوط به لاشه تحت تاثیر ال–کارنیتین قرار نگرفت (05/0.)p> ال– کارنیتین تاثیری بر تولید پادتن علیه SRBC نداشت (05/0)p>، اما در 48 روزگی سطوح ال– کارنیتین مادری باعث ایجاد تفاوت معنی داری در پادتن علیه SRBC گردید (01/0p<) و سبب ایجاد اختلاف در وزن طحال جوجه های گوشتی در سن 21 روزگی شد (05/0<. )p اثر متقابل بین مکمل موجود در جیره غذایی مرغ های مادر و جوجه ها باعث ایجاد اختلاف چشمگیری در پاسخ جوجه ها به عیار پادتن علیه واکسن نیوکاسل گردید (05/0p<. )
    کلیدواژگان: مرغ های مادر گوشتی، جوجه گوشتی، ال، کارنیتین، فاکتورهای خونی، خصوصیات لاشه
  • فرید فیروزبخش، رضویان الله کاظمی، محسن کاظمی، علیرضا خسروی، جلیل جلیل پور، حسینعلی ابراهیم زاده موسوی صفحات 291-295
    عفونت های قارچی ماهیان پراکندگی جهانی دارند که اغلب گونه های وحشی و پرورشی را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف از مطالعه حاضر، جداسازی و شناسایی قارچ های سطحی در تاس ماهی ایرانی پرورشی و صید شده از دریای خزر بود. نمونه ها از پوست، باله و آبشش ماهیان تهیه و در محیط های کشت قارچی همراه با آنتی بیوتیک تلقیح و در دمای 1±23 درجه سانتیگراد نگهداری شدند. سیزده نوع قارچ از ماهیان جداسازی شد که شامل: آلترناریا آلترناتا، کلادوسپوریوم کاریونی، موکور، اورئوبازیدیوم، پنی سیلیوم سیترینوم، پنی سیلیوم نوتاتوم، پنی سیلیوم فرکوئینتس، پسیلومایسس، آسپرژیلوس فلاووس، آسپرژیلوس فومیگاتوس، سودوآلشریا بوئدی، رودوتورلا روبروم و فوزاریوم بودند. در این میان کلادوسپوریوم کاریونی بیشترین فراوانی را در بین قارچهای جدا شده از تاس ماهی ایرانی پرورشی (95/16درصد) و صید شده از دریا (17/10درصد) نشان داد. همچنین بیشترین و کمترین میزان قارچ ها بترتیب از باله (68/40درصد) و پوست (82/28درصد) ماهیان جدا شدند.
    کلیدواژگان: فلورقارچی، تاس ماهی ایرانی، آبشش، باله، پوست
  • ابوالقاسم نبی پور، احمدرضا راجی، محمدرضا باسامی، ماندانا بابازاده صفحات 297-300
    با توجه به ارزش اقتصادی بالای شترمرغ و همین ط ور برخی ویژگی های منحصر به فرد این پرنده، داشتن اطلاعات کافی در زمینه های مختلف علمی بخصوص در ارتباط با خصوصیات دقیق بافتی و هیستوشیمیایی ارگان های بدن شتر مرغ ضروری به نظر می رسد. در این تحقیق ساختار بافتی بخش های مختلف مری در 4 قطعه جوجه شتر مرغ مورد بررسی قرار گرفت. مقاطع بافتی تهیه و با روش های متداول بافت شناسی رنگ آمیزی شدند. اپیتلیوم مری از نوع سنگفرشی مطبق و به میزان بسیار کم شاخی بود. لایه پارین شامل بافت همبندی متراکم و دارای میزان اندکی رشته الاستیک بود. این لایه دارای غددی موکوسی، از نوع ساده و به شکل لوله ای–آلوئولی (عمدتا لوله ای) بود. ترشحات غدد دارای کربوهیدرات از نوع موکوپلی ساکارید خنثی و اسیدی بود. ماهیچه مخاطی در تمام طول مری به صورت ساختاری کامل وجود داشت و از نوع ماهیچه صاف بود. طبقه زیر مخاطی از نوع بافت همبندی سست و دارای میزان اندکی رشته الاستیک بود. طبقه ماهیچه ای دارای دو لایه ضخیم تر حلقوی داخلی و لایه نازک تر طولی خارجی بود. طبقه سروزی و ادوانتیس از نوع بافت همبندی نسبتا متراکم بود. در این تحقیق نتایج حاصله، با اطلاعات موجود در خصوص سایر پرندگان و همچنین انسان و سایر پستانداران مقایسه شد که شباهت ها و تفاوت هایی بین مری جوجه شتر مرغ و سایر گونه ها وجود داشت.
    کلیدواژگان: شترمرغ، مری، غدد مری، بافت شناسی، هیستوشیمی
  • کاظم عبدی، بابا مخیر، بهیار جلالی، ایرج موبدی، محمدرضا احمدی، سعید میرزرگر، بهنام مشکی، علیرضا باهنر صفحات 301-306
    منوژن ها عمدتا انگل خارجی ماهیان می باشند که در میان ماهیان آب شیرین ایران نیز شیوع بسیار بالایی داشته و هر ساله باعث بروز خسارات اقتصادی زیادی در بچه ماهیان و در مواردی ماهیان پرواری ومولدین می شوند. هدف از انجام این تحقیقق جداسازی و شناسایی انگل های منوژن آبشش شانک ماهیان زرد باله وحشی و پرورشی خلیج فارس بود. در این تحقیق که به مدت یک سال از پاییز 1385 تا پاییز 1386 بر روی مجموعا 276 قطعه ماهی انجام گرفت دو گونه انگل منوژن پلی لابریس آنجیفر و لاملودیسکوس آکانتوپاگری برای اولین بار جداسازی و مورد شناسایی قرار گرفتند. درصد آلودگی به انگل پلی لابریس آنجیفر در کل شانک ماهیان وحشی و پرورشی مورد بررسی 3/12 درصد و شدت آلودگی نیز 62/2 ± 76/2 درصد بود. در ماهیان پرورشی جزیره هنگام درصد آلودگی 5/12 و شدت آلودگی 78/0± 43/2 و در بندر امام نیز به ترتیب 60 درصد و 98/3 ± 50/6 بود. بیشترین درصد آلودگی به انگل پلی لابریس آنجیفر در فصل بهار و کمترین آن مربوط به فصل پاییز بود. بیشترین شدت آلودگی نیز در فصل تابستان مشاهده گردید. درصد آلودگی به انگل لاملودیسکوس آکانتوپاگری در شانک ماهیان وحشی و پرورشی مورد بررسی 5/6 و شدت آلودگی 73/5 ± 33/6 بود. در ماهیان پرورشی در قفس بندر امام نیز درصد آلودگی 60 و شدت آن 07/2 ±50/5 بود. بیشترین درصد و شدت آلودگی به این انگل در فصل زمستان مشاهده شد. این انگل در ماهیان پرورش در قفس جزیره هنگام جداسازی نگردید. در بررسی رابطه بین تغییرات آلودگی به انگل منوژن با وزن ماهیان نیز مشاهده شد که با افزایش وزن بر درصد آلودگی به این انگل ها افزوده می شود. ضایعات آسیب شناسی مشهود انگل پلی لابریس آنجیفر ازدیاد سلول های جامی، در آبشش شامل خونریزی و اتساع لاملای اولیه و چسبندگی لاملاهای ثانویه بود.
    کلیدواژگان: پلی لابریس آنجیفر، لاملودیسکوس آکانتوپاگری، آبشش، شانک زردباله، خلیج فارس
  • عبدالکریم زمانی مقدم، بابک امراء، ادریس شیروانی صفحات 307-310
    ویروس های خانواده ارتومیکسوویریده(ویروسهای آنفلوآنزا) عامل عمده ای در ایجاد بیماری ومرگ ومیر ناشی از بیماری های تنفسی در انسان به شمارمی روند. با وجودی که عامل ایجادبیماری آنفلوانزای مرغی درجمعیت طیور ایران تحت تیپ 2N9H می باشد تاکنون میزان آلودگی به تحت تیپ 2N9H آنفلوانزا در جامعه انسانی مطالعه نشده بود. در این تحقیق به بررسی سرلوژیکی آلودگی ویروس آنفلوانزای مرغی تحت تیپ 2N9H در گروه های مختلف انسانی پرداخته شده است. تعداد334 نمونه سرم خون شامل136 نمونه سرم بیماران با عوارض تنفسی بستری در بیمارستان،130 نمونه سرم بیماران بدون عوارض تنفسی بستری در بیمارستان‚42 نمونه سرم مرغداران و کارگران مرغداری ها و26 نمونه سرم کارورزان رشته دامپزشکی و افراد مرتبط با حرفه دامپزشکی جمع آوری گردید. عیار آنتی بادی های ضدویروس آنفلوانزا به وسیله دو آزمایش الایزا و HI سنجیده شد. درآزمایش الایزا 1/59 درصد از بیماران بیمارستانی،1/88 درصد از مرغداران و کارگران مرغداری ها و7/80 درصد ازکارورزان و افراد مرتبط با حرفه دامپزشکی از نظر آلودگی به ویروس آنفلوانزا تیپ A مثبت بودند. در آزمایش HI،6/17 درصد از بیماران با عوارض تنفسی بستری در بیمارستان،5/11 درصد از بیماران بدون عوارض تنفسی بستری در بیمارستان،8/54 درصد از مرغداران و کارگران مرغداری ها،8/30 درصد از کارورزان و افراد مرتبط با حرفه دامپزشکی از نظر آلودگی به تحت تیپ 2N9H ویروس آنفلوانزای A مثبت بودند. این گروه ها بوسیله آزمون T با هم مقایسه شدند (0.05p<. ) نتایج این مطالعه حاکی از آلودگی گروه های مختلف جمعیت انسانی با تحت تیپ 2N9H ویروس آنفلوآنزا بود که این آلودگی در مرغداران وکارگران مرغداری ها بیشتر نشان داده شده است.
    کلیدواژگان: آنفلوانزای مرغی، تحت تیپ H9N2، جمعیت انسانی، شهرکرد
  • علی لویی منفرد، زهرا طوطیان، سیمین فاضلی پور صفحات 319-322
    فنل یکی از مواد ضد عفونی کننده ای است که از راه های مختلف و به صورت گسترده مورد استفاده قرار می گیرد. هدف از این مطالعه اثرات وابسته به دز فنل در تغییرات مرفومتریک و هیستومتریک کلیه در موش می باشد. در این تحقیق 60 سر موش سوری ماده نژاد Balb/C انتخاب، وزن اولیه آنها تعیین و به صورت تصادفی به سه گروه تیمار و یک گروه شاهد تقسیم گردید. موش های گروه های تیمار فنول را به مدت 10 روز متوالی به روش گاواژ به میزان 80، 180و 320 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و موش های گروه شاهد تنها آب مقطر فاقد هر گونه ماده افزودنی را به همان روش دریافت نمودند. در پایان دوره آزمایش موش ها وزن گیری و سپس توسط کلروفرم بیهوش شدند. پس از باز کردن حفره شکم، کلیه راست موش ها مورد مطالعه مرفومتری قرار گرفت. جهت مطالعه هیستومتری، مقاطع بافتی تهیه و به روش H&E رنگ آمیزی گردید. تجزیه و تحلیل آماری نتایج حاصله نشان داد که تغییرات وزن، طول و عرض کلیه در مقایسه بین گروه های تیمار و شاهد معنی دار بوده (05/0 p<) ولی تغییرات وزن بدن، قطر کلیه و قطر جسمک کلیوی از نظرآماری معنی دار نمی باشد. به علاوه قطرکلافه مویرگی جسمک، قطر دهانه داخلی لوله های پیچیده دور و نزدیک و همچنین ارتفاع سلولی بافت پوششی لوله های پیچیده دور و نزدیک در گروه های تیمار نسبت به گروه شاهد، اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (05/0 p<. ) وسعت ارتشاح گلبول های سفید تک هسته ای در بافت کلیه در گروه های تیمار در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود. نتایج حاصله بیانگر تاثیر فنول بر ساختار مرفومتری و هیستومتری کلیه می باشد.
    کلیدواژگان: فنول، کلیه، مرفومتری، هیستومتری، موش
  • فاطمه نظری چمک، جمیله پازوکی، مهتاب ابراهیمی، محمود معصومیان صفحات 323-327
    سیاه ماهیان در مناطق مختلف آب های داخلی کشور پراکنده بوده و بررسی انگل های این ماهیان می تواند از نظر چرخه حیات انگل ها و انتقال به سایر ماهیان و نهایتا بوم شناختی انگل های آب های داخلی ایران حائز اهمیت باشد. هدف از این مطالعه بررسی انگل شناسی بر روی سیاه ماهیان رودخانه هلیل رود در استان کرمان می باشد. نمونه برداری از مهرماه 1386 تا شهریور 1387 انجام گرفته ودر مجموع109 عدد سیاه ماهی (Capoeta damascina) مطالعه گردیدند. ماهیان از چهار ایستگاه در هلیل رود صید و به آزمایشگاه تحقیقات آبزیان دانشکده علوم زیستی دانشگاه شهید بهشتی منتقل و پس از شناسایی گونه ماهی از نقطه نظر آلودگی انگلی معاینه گردیدند. بر اساس نتایج این تحقیق مجموعا 7 انگل از جنس میکسوبولوس (Myxobolus) از ماهیان بررسی شده بدست آمد. گونه های انگل های بدست آمده عبارتند از: M. samgoricus، M. cristatus، M. varicorhini، M.musajevi، M. karelicus، M. buckei، M. suturalis آلودگی به چهار انگل اول در گذشته از ماهیان سایر نقاط ایران مشاهده و گزارش شده بودند در این تحقیق گونه های انگل های میکسوبولوس بوکئی، میکسوبولوس کارلیکوس و میکسوبولوس سوتورالیس نه تنها برای اولین بار است که از ماهیان ایران گزارش می شوند، بلکه به همراه میکسوبولوس موسایوی، سیاه ماهی (Capoeata damascina) از رودخانه هلیل رود را به عنوان میزبان جدید برای چهار انگل فوق معرفی می نماید.
    کلیدواژگان: سیاه ماهی، M، yxozoa، Capoeatadamascina، هلیل رود، کرمان
  • محمد یخچالی، شمس الدین اطهاری، بهادر حاجی محمدی، مجتبی رئیسی صفحات 329-332
    لینگواتولا سراتا انگلی با گسترش جهانی است که مطالعاتی برای تعیین شیوع آن در ایران صورت گرفته است. در این مطالعه مقطعی، شیوع آلودگی و ارتباط آن با سن و جنس دام ها تعیین گردید. به این منظور کبد و گره های لمفاوی مزانتریک لاشه 623 راس گاو، 784 راس گاومیش، 787 راس گوسفند و 527 راس بز طی هفت ماه جمع آوری شد. جستجو و شمار ش نوچه ها با له کردن گره های لمفاوی مزانتریک انجام می شد. کبد نیز چرخ شده و در اسید پپسین 5/0 درصد انکوبه می گردید. نتایج بیانگر شیوع آلودگی در بین همه دام های نشخوارکننده تحت مطالعه بود. میزان آلودگی در گره های لمفاوی مزانتریک و کبد گوسفند (79/65درصد و 28/32درصد) بیشتر از بز (78/59درصد و 46/5درصد) بود. به علاوه، بیشترین و کمترین میزان شیوع آلودگی به ترتیب در گره های لمفاوی بزهای ببیشتر از 3سال (5/47درصد) و در کبد گاومیش های بیشتر از 4سال (7/0درصد) مشاهده گردید. تعداد نوچه های جمع آوری شده از گره های لمفاوی مزانتریک دام ها به طور متوسط 45-1عدد بود. میزان شیوع آلودگی با افزایش سن افزایش معنی داری نشان داد (05/0 < p.) اختلاف معنی داری نیز میان میزان آلودگی در دام های نر و ماده وجود داشت (05/0 <. )p با توجه به شیوع آلودگی لینگواتولا سراتا در بین دام های نشخوارکننده منطقه امکان بروز لینگواتولوزیس در مردم منطقه به دلیل مصرف خام یا کم پخته کبد دام های آلوده وجود دارد.
    کلیدواژگان: لینگواتولاسراتا، نشخوار کنندگان، نوچه، ارومیه
  • محمدرضا پریانی، حسن گیلانپور صفحات 333-337
    اسبچه خزر نژادی نادر از اسب های ایران است که دارای جثه کوچکی می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی موقعیت توپوگرافیک تنه بازویی سری منشعب شده از آئورت و انشعابات آن می باشد. در این مطالعه از 5 راس اسبچه خزر بالای 2 سال استفاده گردید. بدین منظور ابتدا از این اسبچه ها خونگیری بعمل آمده و 3 راس از آنها پس از تزریق محلول فیکساتیو و بقیه بصورت تازه مورد تشریح قرار گرفتند. در تمام نمونه های مورد مطالعه تنه بازویی سری از قسمت محدب قوس آئورتی جدا شده و به سمت قدامی و پشتی رفته که در این مسیر همانند اسب ابتدا سرخرگ زیر ترقوه ای چپ و سپس تنه گردنی راست از آن جدا می گردد ودر نهایت به سرخرگ کاروتید دوتایی ختم می گردد. در این مطالعه اختلافاتی در رابطه با برخی انشعابات مشاهده گردید که با گزارش های موجود در رابطه با موارد نادر در اسب ها مطابقت دارد.
    کلیدواژگان: آناتومی، اسب، اسبچه خزر، توجوگرافی، تنه بازویی سری
  • احمد نعمت الهی، غلامعلی مقدم صفحات 339-342
    برونکوپنومونی یکی از بیماری های مهم گوسفندان در ایران می باشد که عوامل مختلفی از قبیل باکتری ها، ویروس ها و انگل ها می توانند سبب بروز آن گردند. به نظر می رسد که کرم های ریوی بیشترین نقش را در بروز این بیماری در نشخوارکنندگان داشته باشند. این مطالعه جهت مشخص شدن میزان آلودگی نشخوارکنندگان کوچک منطقه آذربایجان شرقی به کرم های ریوی صورت گرفت. نمونه های مدفوع از 1000 راس گوسفند در طول یک سال (250 نمونه در هر فصل) از گوسفندان مناطق مختلف تبریز گرفته شد ودرآزمایشگاه توسط دستگاه برمن نوزادان مرحله اول کرم های ریوی از آنها جداگردید و مورد شناسایی قرار گرفت. همچنین 400 نمونه ریه ضبطی از کشتارگاه صنعتی تبریز در طول همان سال (100 نمونه در هر فصل) تهیه گردید ودر آزمایشگاه کرم های بالغ موجود جدا گردید وبا استفاده از کلید های تشخیصی مورد شناسایی قرار گرفت. نتایج بررسی نمونه های مدفوع نشان داد که 9/56 درصد نمونه ها آلوده به نوزادان کرم های ریوی بودند. آلودگی به نوزاد دیکتیوکالوس فیلاریا (9/28درصد)، پروتوسترونجیلوس روفسانس (7/12درصد)، مولریوس کاپیلاریس (29درصد) و سیستوکالوس اکراتوس (4/29درصد) مشاهده گردید. آنالیزیافته ها با واریانس یک طرفه نشان داد که میزان آلودگی درفصول مختلف سال اختلاف معنی داری دارد (05/0 p<. ) بیشترین میزان آلودگی در پاییز و کمترین میزان آلودگی در فصل تابستان مشاهده گردید. همچنین اختلاف معنی داری در میزان آلودگی مدفوع گوسفندان زیر دو سال به نوزادان کرم های ریوی نسبت به گوسفندان بالای دو سال مشاهده گردید(05/0 p<. ) میزان آلودگی درگوسفندان نر بیشتر از گوسفندان ماده بود. از مجموع 400 نمونه ریه مورد بررسی، آلودگی به کرم های بالغ دکتیوکالوس فیلاریا (34درصد)، پروتوسترونجیلوس روفسانس (11درصد) و سیستوکالوس اکراتوس (32درصد) مشاهده گردید. اما کرم بالغ مولریوس کاپیلاریس بدست نیامد. همچنین بیشترین میزان آلودگی به کرم های ریوی در فصل پاییز مشاهده گردید. با توجه به میزان نسبتا بالای میزان آلودگی به نوزادان کرم های ریوی در گوسفندان منطقه تبریز اعمال روش های پیشگیری و درمان توصیه می گردد.
    کلیدواژگان: گوسفند، کرم های ریوی، آزمایش مدفوع، کشتارگاه
  • خلاصه انگلیسی مقالات
    صفحه 343
|
  • Zaghari M., Honarbakhsh S., Taherkhani R Pages 271-278
    Increase in feed intake of broiler breeder hens, results to incidence of metabolic and hormonal changes and finally leads to poor reproductive performance. An experiment was conducted to evaluate responses of feed-satiated and feed-restricted laying breeder hens to daily injection of an acute dose of progesterone (P4). A total of 64 Cobb 500 hens were fed either restricted or ad libitum from 27 to 38 wk of age. Fourteen laying hens from each group were selected to conduct P4 injection assay. Each P4 injection were 2.5 mg P4/kg BW subcutaneously, at the base of the neck, daily for 21 days. Each treatment had 7 replicates. Settable and abnormal eggs were recorded daily. Blood sample were taken just before initiation of injections, 10-d and 20-d after initiation of injection. Plasma samples were analyzed for glucose, cholesterol, triacylglycerol, P4, estradiol (E2), testosterone, T3 and T4 concentrations. Progesterone injection in feed-satiated and feed-restricted birds resulted in ovary regression; the ovary of these birds had no hierarchical follicle (p>0.05). Progesterone injection increased incidence of holding hard-shelled eggs in the uterus (p>0.05). Our results revealed that whereas injecting an acute dose of P4 induced frequent ovulation early in the injection period in both feed-satiated and feed-restricted breeder hens (p>0.05); however this higher ovulation rate did not result in more settable egg production. Restricted fed and ad libitum fed laying breeder hens respond in a similar way to an acute dose of P4 injection.
  • Nahaei M., Mirzaei H., Javadi A., Ahmadi-Manesh M. Pages 279-282
    In the past two decade, the application of probiotics to the inhibition of pathogenic or microorganisms has recieved much interest. The aim of the present was to study the effect of Bifidobacterium angulatum, Bifidobacterium bifidum, Lactobacillus acidophilus and Lactobacillus casei on Escherichia coli O157:H7 was evaluated during associated growth in milk. At first a quantity of 1. 5×108 E. coli O157:H7 was inoculated to 500 ml of sterilized milk, homogenized and distributed equally in five erlene meyers. The first erlene meyer was considered as the control one and into the second, third, fourth and fifth a quantity of 1. 5×108 of the above probiotics were inoculated, respectively. after 24 and 48 hours of incubation at 37 °C, pH and the number of E. coli per ml of them were determined using pH meter and pour plate method in VRBA medium. This procedure was repeated 10 times and the mean of pH and number of E. coli per ml of the Control and probiotic treatments was compared by one way ANOVA Results showed that associated growth of mentioned probiotics significantly (p<0.01) inhibited the growth rate of E. coli O157:H7 during 48 hours incubation. The pH of sample containing E. coli + L. Casei was lower than the control after 48 hours incubation (p<0.01). It can be concluded that the consumption of products containing mentioned probiotics could have beneficial effects on prevention and treatment of E. coli O157:H7 contamination.
  • Kheirkhah A. R., Malekmohamadi H., Karimi Torshizi M. A., Rahimi S Pages 283-289
    L-carnitine as a water soluble derivative of lysine has a crucial biological role in lipid metabolism. Present experiment was conducted to study the effect of L-carnitine supplementation into broiler and/or breeder diets on broiler's performance, blood related factors, carcass characteristics and immune system. L-carnitine was added to the broiler breeder's diets at levels of 0, and 60 PPM from 25th weeks of age and their progenies diets at levels of 0, 100, and 200 PPM. The broilers performance was investigated in starter, grower and finisher periods. Feeding of L-carnitine reduced feed intake and body weight gain of broilers (p<0.01), while feed conversion ratio was not affected (p>0.05). Serum cholesterol and triglyceride, carcass characteristics and anti-SRBC titers were not influenced by L-carnitine supplementation to broiler's diets (p>0.05). Breeder's diet supplementation with L-carnitine resulted in significant differences in broiler's anti-SRBC titers at 48 day of age and spleen weights at 21 day age (p<0.05). Significant interaction was evidenced for breeders and broiler's diets supplementation with L-carnitine for anti-NDV titers in broilers sera (p<0.05). Key words: broiler, broiler breeder, L-carnitine, blood related factors, carcass characteristics.
  • Firouzbakhsh F., Kazemi R., Kazemi M., Khosravi A., Jalilpour J., Ebrahimzadeh Mousavi H Pages 291-295
    Fungal infections of fish are widespread problem which affect wild and farmed species. The aim of the present study was to isolate and identify fungal flora in cultivated and natural Caspian Sea Acipenser persicus. The samples were obtained from skin, fin and gill of the fish and were inoculated into culture media with antibiotics and incubated at 23±1? C. 13 species of fungi isolated from the fishes including: Alternaria alternata, Cladosporium carioni, Mucor spp., Aureobasidium spp., Penicillium citrinum, Penicillium frequentans, Penicillium notatum, Paecilomyces spp., Aspergillus flavus, Aspergillus fumigatus, pseudallescheria boydii, Rhodotorula rubrum and Fusarium spp. The most frequent one was Cladosporium carioni in cultivated (16.95%) and natural fishes (10.17%). While the most fungi were isolated from fin (40.68%), the lowest were isolated from skin (28.82%) of fishes.
  • Nabipour A., Raji A. R., Basami M., Babazade M. Pages 297-300
  • Jalali B., Mobedi I., Ahmadi M., Abdi K., Bahonar A., Mirzargar S., Meshgi B., Mokhayer B Pages 301-306
    Monogenetic termatodes are exoparasites of Iranian freshwater fishes with high pervalency in both wild and cultured fishes which cause economoic loss each year. The aim of the present study was to detect parasites of gills in yellow- fin seabreams of persian gulf. This study was conducted for one year (between autumn 2007 to autumn 2008) on both wild and cultured yellow-fin seabreams of Persian gulf. 276 fishes were studied and two species of monogenetic trematodes, Polylabris angifer and Lamellodiscus acanthopagri, were identificated. Infestation and intensity rates for Polylabris angifer in all seabreams were 12.3% and 2.76±2.62% respectively. Infestation rate and intensity rates in cultured fishes of Hengam Island were 12.5% and 2.43±0.78% and in Imam Port were 60% and 6.50±3.98% respectively. The highest and lowest rates of infestation with Polylabris angifer were found in spring and autumn respectively. The highest infestation intensity was found in summer. The infestation rate and it's intensity with Lamellodiscus acanthopagri in all wild and cultured seabreams were 6.5% and 6.33±5.73% and in cultured fishes in Imam Port were 60% and 5.50 ± 2.07% respectively. This parasite didnt find in the cultured fish of Hengam Island. There was a direct positive relation between weight and infestation rate. The pathological signs of polylabris angifer infestations are as increase in goblet cells, haemorrhage, dilatation of primary lamella and adhesion of secondary lamella.
  • Zamani Moghaddam A., Amra B., Shirvani E. Pages 307-310
    Orthomixoviridae family viruses (Influenza viruses) are major cause of death in human with respiratory diseases. Although avian influenza in Iranian chickens are associated with H9N2 subtype, there was not any study for H9N2 human infection as yet. This investigation conducted to serological study of H9N2 avian influenza infection in different human groups. The number of 334 blood sera including 136 serum samples of hospitalized patients with respiratory complications, 130 sera of hospitalized patients without respiratory complications, 42 sera of farmers and poultry workers and 26 sera of students and related ones to veterinary profession were collected. The influenza virus antibody titres were measured by enzyme linked immunosorbent assey (ELISA) and hemagglotination inhibition (HI) tests. 59.1% of hospitalized patients, 88.1% of farmers and poultry workers, 80.7% of students and related ones to veterinary profession were positive to influenza virus type A contamination by using ELISA test. In HI test, 17.6% of hospitalized patients with respiratory complications, 54.8% of farmers and poultry workers, 30.8% of students and related ones to veterinary profession were positive for H9N2 subtype of avian influenza type A. These groups were compared one by one by T test (p<0.05). The results indicated that different groups of humans were infected with H9N2 avian influenza virus whence farmers and poultry workers were shown more infection.
  • Louei Monfared A., Tootian Z., Fazelipour S Pages 319-322
    Phenol is widely used in numerous non prescription products and the aim of present study was to investigate the dose- dependent effects of phenol on morphometrical and histometrical changes of kidney in an animal model. For this experiment, 60 adult female Balb/C mice were weighed, and categorrzed as one control and three experimental groups of 15 individuals each. Control group, received only distilled water without any additive materials and experimental groups received phenol (80, 180 and 320 mg/kg, respectively) by gastric tube for 10 days. After the 10th days, the mice were weiged and anesthetized by chloroform. Furthermore, after opening the abdomen, the length, diameter and width of right kidney were studied morphometrically. For histometrical studies, sections were prepared and stained with Hematoxylin and Eosin. weight, length and width of the kidney in the experimental groups showed significant increase compared to the control group. However, body weight, diameters of kidney and renal corpuscle did not show any difference among groups. In this respect, significant changes were shown for, the diameters of glomeruli, the lumen of distal and proximal convoluted tubules and tubular epithelial height in experimental groups compared to the control (p<0.05). Furthermore, the leukocytes infiltration in experimental groups showed more increase, compare to control. These results show morphometrical and histometrical changes of kidney after phenol administration.
  • Pazooki J., Ebrahimi M., Masoumian M., Nazari Chamak F Pages 323-327
    The fishes of Capoeta genus are living in different fauna regions of Iranian freshwater fishes. The parasitological studies of these fishes are important on subjects of ecology and life cycles in different fishes. The aim of this study was to study the parasites of Capoeta spp. in Halil-Rud River, Kerman Province. Samples were collected from the freshwater fishes (between Oct. 2007 to Sep. 2008) and 109 specimen of Capoeta damascina were examined. The fishes were collected from 4 stations, identified under species and examined for parasitic infections. According to the results, seven different Myxobolus spp. were detected as follows: Myxobolus samgoricus, M. cristatus, M. varicorhin, M. musajevi, M. karelicus, M. buckei and M. suturalis. While the first ordered 4 out of 7 parrasites had been already reported from different parts of Iran, M. karelicus, M. buckei and M. suturalis are reported for the first time. During this research Capoeata damascina was introduced as a new host for M. musajevi, M. karelicus, M. buckei and M. suturalis.
  • Yakhchali, Athari, Hajimohammadi, Raeisi Pages 329-332
    Linguatula serrata is a cosmopolitan parasite which has been reported in Iran. The aim of the present cross-sectional study was to determine the prevalence of linguatulosis in ruminants and its association with the age and sex of infected animals. For this purpose, mesenteric lymphatic nodes (MLNs) and liver of 2721 slaughtered animals including 623 cattle, 784 buffaloes, 787 sheep and 527 goats at Urmia abattoir were collected during seven months. Isolation and counting of parasite nymphs were performed by massaging MLNs. The collected livers were blended and incubated in 0.5% pepsin acid. The results revealed the existence of the parasite in both MLNs and livers of investigated animals. Infection of MLNs and liver with L. serrata in sheep (65.79% and 32.28%) was more than goats (59.78% and 5.46%). The infection rate of MLNs was 47.5% in goats with the age of over three year-olds and it was 0.7% in the liver of cattle with the age of over four year-olds. Average number of collected nymphs in MLNs recorded 1-45. There was a significant positive correlation between the infection with L.serrata and the age of animals (p<0.05). The infection of MLNs and livers with L. serrata were independent of sex in each age group. A significant difference was observed between the prevalence of L. serrata in males and females (p<0.05). It was concluded that consumption of raw or under-cooked ruminants liver may be resulted in nasopharyngeal linguatulosis (Halzoun syndrome) in human beings in the area.
  • Paryani M., Gilanpour H Pages 333-337
    Caspian miniature horse is a rare small horse in Iran. In this horse, Brachiocephalic trunk originates from the craniodorsal of the convex part of the aortic arch. It supplies the head, neck, forelimbs and cranial part of the thoracic cavity. In this reseach topographical location of brachiocephalic trunk arising from the aorta and its ramifications have been studied. Five Caspian miniature horses over two years were used in this study. The horses were euthanized by exsanguination after general anesthesia. Three horses were embalmed and two others were studied in fresh condition. The thorax was dissected and the topographical location of brachiocephalic trunk was determined relative to the ribs and intercostals spaces. The distances between branches were measured using ruler and caliper. The results showed that there are general similarity and some topographical variation between Caspian miniature horse and the other horses.
  • Moghaddam G., Nematollahi A. Pages 339-342
    Bronchopneumonia is one of the most important ovine diseases in Iran. This disease can be due to bacteria, viruses and parasites. In the ruminants pulmonary worms are the most prevalent cause of this disease. This study was conducted to diagnose the infestation rate of pulmonary worms in small ruminants of East-Azarbaijan. One thousand fecal samples were collected from sheep of different regions of Tabriz (during one year 250 samples per season) and tested for the first stage of respiratory nematodes larvae by bearmann apparatus. Furthermore, 400 lungs of slaughtered sheep were inspected and adult worms were isolated in the laboratory and recognized by diagnostic keys. Results showed that 56.9% of the fecal samples were infested. Infestation rate of sheep to Dictyocaulus filarial, Protostrongylus rufescens, Muelerius capillaries and Cystocaulus ocreatus were 28.9 %, 12.7%, 29% and 29.4%, respectively. Significant difference was observed in the rate of infestation according to seasons by ANOVA (p<0.05). In autumn, infestation rate was higher than the other seasons. Significant difference was observed in infestation level of approximate 2 years old sheep (p<0.05). Infestation rate of male sheep was higher than the female ones.Isolated worms from the 400 lungs which were inspected, were Dictyocaulus fillaria (34%), Protostrongylus rufescens (11%) and Cystocaulus ocreatus (32%). Muelerius capillaris was not observed. Infestation rate to lung worms in autumn was higher than the other seasons. It is suggested to prevent from and treatment of sheep according to high rate of infestation to lung worms in this area.