Journal of Reproduction & Infertility
Volume:11 Issue: 2, 2010

اثرات سیتوتوکسیک شیمی درمانی و اثرات آن در قدرت باروری، از نظر بالینی حائز اهمیت است. ملاتونین، هورمون غده اپی فیز به عنوان آنتی اکسیدان شناخته شده است. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات محافظتی ملاتونین روی اختلالات اسپرماتوژنز ناشی از درمان با بوسولفان با کمک ارزیابی های بافت شناسی بافت بیضه می باشد.
مطالعه حاضر روی 32 موش نر بالغ 8 هفته انجام شد. حیوانات در چهار گروه شامل گروه کنترل دریافت کننده DMSO گروه 2، دریافت کننده تک دوز mg/kg20 بوسولفان به صورت داخل صفاقی و گروه 3 با mg/kg10 ملاتونین برای 5 روز به صورت داخل صفاقی درمان شدند. گروه 4 به دنبال تجویز mg/kg20 بوسولفان، به مدت 5 روز ملاتونین دریافت می کرد. 35 روز پس از شروع درمان، بیضه همه حیوانات از بدن خارج شد و ارزیابی ها از طریق مشخص نمودن نمره بندی جانسون، مطالعات مورفومتری لوله های سمی نیفروس، تخمین حجم سلول های لیدیگ و شمارش سلول های زایا انجام شد. آنالیزهای آماری با کمک روش ANOVA انجام گرفت و سطح آماری 05/0p< معنی دار در نظر گرفته شد.
موش های تحت درمان با بوسولفان در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی دار در ارزیابی ها براساس معیار نمره بندی جانسون و کیفیت اسپرماتوژنز نشان دادند (001/0p<). پارامترهای کمی لوله های سمی نیفروس (05/0p<) و حجم هسته سلول های لیدیگ به طور معنی دار در گروه دوم در مقایسه با کنترل کاهش داشت. در حالیکه ملاتونین در گروه 4، باعث طبیعی شدن قابل توجه پارامترهای لوله های سمی نیفروس (p05/0p<)، حجم هسته سلول های لیدیگ (001/0p<) و نتایج ارزیابی براساس معیار جانسون (001/0p<) در مقایسه با گروه 2 شد. ملاتونین تعداد همه سلول های زایا را در گروه 4 در مقایسه با گروه 2 به صورت معنی دار (p05/0p<) افزایش داد.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که ملاتونین دارای اثر محافظتی روی آسیب های بیضه القاء شده با بوسولفان است، هرچند که مکانیسم نامشخص است. احتمالا این عمل از طریق کاهش آسیب های اکسیداتیو صورت می گیرد.

اکستازی یا متیل دی اکسی متاآمفتامین دارویی است که بعضا جوانان به دلیل رهایی از فشارهای روانی و اجتماعی بدان پناه می برند. این داروی محرک و توهم زا عوارض بسیاری روی مغز و اعصاب قلب و عروق و سیستم ایمنی بدن دارد. سیستم هورمونی بدن نیز از تاثیر سوء این ماده در امان نیست و با اثر بر محور هیپوفیز گنادی می تواند بر روی تخمک گذاری نیز تاثیرگذار باشد. با توجه به این که درصد زیادی از جمعیت کشور ما را جوانان تشکیل می دهند هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر احتمالی این دارو روی تخمدان کیفیت تخمکها و میزان لقاح در موش به عنوان یک مدل پستاندار بود.
تعداد 30 موشNMRI در سه گروه قرار گرفتند. ابتدا سیکل تخمک گذاری موشها با یکدیگر هماهنگ شد و از شروع سیکل به مدت دو روز داروی اکستازی به روش داخل صفاقی تزریق گردید (گروه A حداقل دوز دارو یعنی mg/kg5 و گروه B حداکثر دوز دارو یعنی mg/kg20). در پایان روز دوم به هر موش 10 واحدPMSG و در پایان روز چهارم 10 واحد HCG تزریق شد. پس از 13 ساعت موشها بیهوش و تمام تخمک های آسپیره شده از نظر تعداد و بلوغ بررسی شدند. سپس جهت انجام لقاح خارج رحمی به تخمک های متافاز II اسپرم اضافه شد. پس از 5 ساعت وضعیت لقاح با شناسایی دو پرونوکلئوس مشخص گشت. اما در گروه کنترل تمام مراحل فوق بدون تزریق اکستازی صورت گرفت. نتایج حاصله با استفاده از برنامهSPSS تجزیه و تحلیل و با آزمون هایFisher exact test، Chi square تفسیر شد. 05/0p< معنی دار تلقی گشت.
تعداد تخمک های حاصل در گروه های تجربی و کنترل تفاوت معنی داری نداشت. ولی کیفیت تخمک های حاصل از نظر بلوغ قابل ملاحظه بود. بدین صورت که در گروه کنترل 2/31% تخمکها متافاز II بودند؛ در صورتی که در گروه های تجربی A 2/15% و B 8/12% به بلوغ رسیده بودند (0001/0p<). همچنین در میزان لقاح بین گروه کنترل (4/68%) و گروه تجربی A (4/36%) تفاوت معنی دار دیده شد (0001/0p<). در مقایسه تعداد تخمک های بارور شده با کل تخمک های اولیه نیز بین گروه کنترل (3/21%) و گروه های تجربی (5/5%A=) (6/7%=B) تفاوت معنی دار بود (0001/0p<).
تزریق داروی اکستازی در موش می تواند روی کیفیت تخمک و متعاقبا قدرت باروری اثر بگذارد. با ازدیاد دوز مصرفی داروی اکستازی کیفیت تخمک و میزان لقاح تحت تاثیر شدید قرار نمی گیرند. مطالعات بیشتری در خصوص نقش داروی اکستازی روی تشکیل جنین و لانه گزینی نیاز می باشد.

پره اکلامپسی، یک اختلال ویژه بارداری با اتیولوژی ناشناخته است. شواهد فراوانی مبنی بر نقش مهم تغییرات عملکردی سلول های اندوتلیال در پاتوژنز پره اکلامپسی وجود دارد. هدف از این مطالعه، تعیین سطح سرمی نیتریت، نیترات و مالون دی آلدئید (MDA) در پره اکلامپسی و استفاده از این پارامترها در تشخیص پره اکلامپسی و کنترل سطح آنها به منظور کاهش عوارض این اختلال بود.
این مطالعه از نوع مشاهده ای تحلیلی است و در دو گروه، شامل 35 زن باردار با عارضه پره اکلامپسی و 35 زن باردار دارای فشار خون طبیعی (گروه کنترل) از بین مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان اندیمشک به منظور دریافت مراقبت های دوران بارداری در سه ماهه سوم طی سال 1387 انجام شد و سطح سرمی نیتریت، نیترات و MDA، سن، فشار خون و سن بارداری آنها در زمان نمونه گیری، با یکدیگر مقایسه گردید. اندازه گیری نیتریت و نیترات با واکنش گریس و مالون دی آلدئید توسط روش تیوباربیتوریک اسید انجام شد.
سطح سرمی نیتریت، نیترات و MDA در گروه دارای پره اکلامپسی به ترتیب 8/3±6/12، 6/8±8/23 و 8/2±7/9 میکرومول در لیتر و در گروه کنترل 5/2±7/8 (001/0p<)، 4/5±4/16 (01/0p<) و 6/1±3/6 (001/0p<) میکرومول در لیتر بود.
با توجه به افزایش معنی دار سطح سرمی نیتریت، نیترات و MDA در پره اکلامپسی در مقایسه با گروه کنترل و نقش این ترکیبات در پاتوژنز پره اکلامپسی، به نظر می رسد که اندازه گیری این ترکیبات در تشخیص زودرس پره اکلامپسی و کنترل سطح آنها در کاهش عوارض پره اکلامپسی می تواند مفید باشد.

در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) به دلیل افزایش مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1) بیشترین قابلیت مهار روند فیبرینولیز وجود دارد. کاهش سطح فعالیت فیبرینولیز در زنان مبتلا به PCOS می تواند به واسطه اعمال اثرات پروترومبوتیک ترومبوفیلی، موجب از دست رفتن بارداری یا سایر عوارض شود. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه فاکتورهای ترومبوفیلی در زنان مبتلا و غیر مبتلا به PCOS انجام گردید.
در این مطالعه تحلیلی 123 زن نابارور مبتلا به PCOS به عنوان گروه مورد و 73 زن نابارور با علل مردانه ناباروری و عدم ابتلا به PCOS به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه شدند. تمامی موارد برای درمان ناباروری در سال 1387 به بیمارستان روئین تن آرش تهران مراجعه کرده بودند. برای اندازه گیری فاکتورهای ترومبوفیلی، پروتئین S، APC-R، هموسیستئین و پارامترهای متابولیکی و آندوکرینی (FSH، LH، LH/FSH، FBS GTT دو ساعته و پرولاکتین)، نمونه خون ناشتا در روز سوم سیکل دریافت گردید و در هر دو گروه بررسی شد. از آزمون های آماری t مستقل، رگرسیون لجستیک، 2 و من ویتنی برای بررسی داده های این تحقیق استفاده شد. 05/0p به عنوان سطح معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین پروتئین S و APC-R در گروه مورد کمتر از گروه شاهد بود؛ اما این اختلاف معنی دار نبود (به ترتیب با 752/0p= و603/0p=)، همچنین میانگین هموسیستئین در گروه شاهد (mmol/l 25/13) بیشتر از گروه مورد (mmol/l 49/12) بود؛ اما اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (157/0p=). افزایش سن و ابتلا به PCOS شانس غیر طبیعی شدن هموسیستئین را افزایش می دهد (05/0p<).
براساس نتایج این مطالعه فاکتورهای ترومبوفیلی در گروه PCOS طبیعی و با گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت. مطالعه حاضر ارتباط چندانی بین فاکتورهای ترومبوفیلی و PCOS نشان نمی دهد؛ اما ابتلا به PCOS و افزایش سن، شانس غیرطبیعی شدن سطح هموسیستئین را افزایش می دهد.

پره اکلامپسی یکی از شایع ترین عوارض طبی در بارداری و از علل اصلی مرگ و میر دوره پره ناتال می باشد. یکی از مارکرهایی که جهت پیشگویی پره اکلامپسی مورد بررسی قرار گرفته،CRP است. هدف این مطالعه تعیین ارتباط CRP نیمه اول بارداری با وقوع پره اکلامپسی بود.
در این مطالعه کوهورت آینده نگر، سطح سرمی CRP در400 خانم باردار زیر 20 هفته اندازه گیری شد و تا زمان زایمان مادران پیگیری شدند. پره اکلامپسی خفیف و شدید طبق تعریف کالج آمریکایی متخصصین زنان و زایمان، تعریف شدند. داده های مطالعه توسط نرم افزار آماری. 15 SPSS، با روش های آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و تعقیبی توکی، آنالیز رگرسیون لجستیک و منحنی ROC، تجزیه و تحلیل آماری و p-value کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد.
در آنالیز رگرسیون لجستیک با در نظر گرفتن سن مادر (کمتر از 19 و بیشتر از 35 سال)، بارداری اول، مصرف مکمل کلسیم در بارداری وBMI، همراه با سطح CRP، ارتباط معنی داری بین سطح CRP و پره اکلامپسی خفیف (11/2-39/1CI= 95%، 71/1OR=) و شدید (45/2 OR=و 34/3-80/1 CI=95%) یافت شد. نقطه برش CRP در پره اکلامپسی خفیف با استفاده از آنالیز منحنی ROC با حساسیت 94% و ویژگی 81%، mg/l35/5 و در پره اکلامپسی شدید با حساسیت 4/94% و ویژگی 5/82%، mg/l45/5 بود.
به نظر می رسد مارکر التهابی CRP، می تواند در شناسایی مادران در معرض خطر پره اکلامپسی و کاهش عوارض آن با مراقبت بیشتر، کمک کننده باشد؛ البته برای اثبات این رابطه به مطالعات وسیع تری نیاز است.

دیابت بارداری شایعترین اختلال متابولیک در دوران بارداری است. یکی از روش های غربالگری این اختلال، تست چالش گلوگز (GCT) است که در هفته 24 تا 28 بارداری برای تمام زنان تحت مراقبت پریناتال انجام می شود و در صورت غیر طبیعی بودن تست چالش گلوکز (بالای mg/dl130) تست تحمل گلوکز (GTT) انجام میشود. در صورتی که این تست غیر طبیعی باشد، زن باردار با تشخیص دیابت بارداری تحت درمان قرار میگیرد. بعضی از مطالعات قبلی نشان میدهد که تست غیر طبیعی چالش گلوکز به تنهایی با افزایش بروز پیامدهای نامطلوب بارداری همراه است؛ لذا این مطالعه به بررسی پیامد بارداری در افراد با تست چالش گلوکز غیر طبیعی میپردازد.
تست چالش گلوکز در تمامی زنان باردار 28-24 هفته مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل برای انجام مراقبت های دوران بارداری، انجام شد. در این مطالعه 225 زن باردار تحت مراقبت پریناتال که تست چالش گلوکز غیر طبیعی و تست تحمل گلوکز طبیعی داشتند با 225نفر زن باردار (گروه شاهد) که تست چالش گلوکز طبیعی داشتند از نظر پیامدهای نامطلوب بارداری از جمله افزایش وزن زمان تولد، پرهاکلامپسی، پارگی زودرس کیسه آب و نیاز به سزارین مقایسه شدند.
میانگین وزن نوزاد در گروه GCT غیر طبیعی kg5/0±5/3 و در گروه GCT طبیعی kg4/0±3/3 بود (001⁄0p<). 8 نوزاد (6/3%) در گروهGCT طبیعی و 25 نوزاد (1/11%) در گروه GCT غیر طبیعی، ماکروزوم بودند (003/0p=). فراوانی پارگی زودرس کیسه آب در گروه GCT غیر طبیعی 40 نفر (8/17%) و در گروه GCT طبیعی 20 نفر (9/8%) بود (008⁄0p=). فراوانی پره اکلامپسی در گروه GCT غیر طبیعی 10 نفر (4/4%) و در گروه GCT طبیعی 4 نفر (8/1%) بود (173⁄0p=). فراوانی سزارین در گروه GCT غیر طبیعی 95 نفر (2/42%) و در گروهGCT طبیعی 63نفر (28%) بود (001/0p<).
به نظر میرسد در زنان باردار با تست چالش گلوکز غیر طبیعی، میزان وقوع ماکروزومی نوزادی، پارگی زودرس کیسه آب و سزارین، بیشتر از زنان باردار با تست چالش گلوکز طبیعی است. بنابراین به دلیل افزایش برخی پیامدهای نامطلوب بارداری، تشخیص زودرس و پیگیری مناسب در مراقبتهای پرهناتال باید مدنظر قرار گیرد.

اگرچه مطالعات متعددی ارتباط پیامدهای نامطلوب بارداری با باروری آتی فرد را نشان داده اند، اما هنوز نقش این پیامدها در کاهش باروری و یا ناباروری ثانویه، مورد سئوال است. داشتن سابقه عوارضی نظیر سقط، بارداری خارج رحمی، عفونت نفاسی، پارگی طولانی مدت کیسه آب، سابقه جراحی، خارج کردن دستی جفت، کورتاژ بعد از زایمان و دیگر عوارض بارداری و زایمان می تواند باروری آینده فرد را تحت تاثیر قرار دهد؛ لذا شناسایی این عوامل جهت انجام اقدامات پیشگیرنده و یا درمانی در مواقع لزوم، ضروری به نظر می رسد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط پیامدهای نامطلوب بارداری با وقوع ناباروری ثانویه انجام شده است.
این مطالعه به صورت مورد شاهدی گذشته نگر بر روی 182 خانم 45-15 ساله مراجعه کننده به درمانگاه زنان و مامایی بیمارستان امام جواد (ع) ناغان در استان چهارمحال و بختیاری (شامل 92 زن نابارور و 90 زن باردار) در مدت 6 ماه در سال 88-1387 انجام شد. بیماران با سابقه ناباروری ثانویه با عامل ناشناخته از نظر پیامد بارداری قبلی نظیر سقط، بارداری خارج رحمی، عفونت نفاسی، زایمان طولانی، پارگی طولانی مدت کیسه آب، خارج کردن دستی جفت و کورتاژ بعد از زایمان با گروه کنترل مقایسه شدند. در دو گروه، مقایسه داده های کمی با استفاده از آزمون t و یافته های کیفی از طریق آزمون 2 و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
سابقه سقط القایی و عفونت نفاسی در گروه مورد نسبت به گروه کنترل به شکل معنی داری بالاتر بود (05/0p<) اما دو گروه از نظر سابقه سقط خودبخودی، بارداری خارج رحمی، زایمان طولانی، پارگی طولانی کیسه آب، خارج کردن دستی جفت و کورتاژ بعد از زایمان تفاوت معنی دار نداشتند.
یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهد که سابقه سقط القایی و عفونت نفاسی قبلی می تواند اثر منفی بر باروری آتی فرد داشته باشد؛ لذا به نظر می رسد که با افزایش سطح آگاهی زنان و همچنین کادر بهداشتی درمانی جهت پیشگیری و درمان به موقع آنها، بتوان از تاثیر منفی این موارد بر باروری فرد در آینده پیشگیری نمود.

ابهام در دستگاه تناسلی بیرونی نوزادان از اورژانس های پزشکی به شمار می آید و تلاش می شود گزینش جنسیت و جراحی های ترمیمی هر چه زودتر انجام شود؛ ولی در نمونه های زیادی، میان جنسیت برگزیده شده برای نوزاد و هویت جنسی بروز یافته در سال های آتی، ناهماهنگی دیده شده است. از آنجا که تناقض بین دستگاه تناسلی و هویت جنسی پیامدهای گسترده ای به دنبال دارد، نیاز است برآیند روش های درمانی کنونی بازنگری گردد؛ لذا هدف این پژوهش، بررسی یافته های کنونی درباره این مساله است.
یافته ها با جستجو در پایگاه های آگاهی رسانی شامل National Library of Medicine (Medline)، Scopus و Psyclic و پایگاه اطلاعات علمی جهاددانشگاهی (SID) و بررسی نوشته های در دسترس، گردآوری و ارائه شده اند. برای آغاز جستجو هیچگونه دامنه زمانی در نظر گرفته نشد و روند به روزشدن آن تا شهریور 1388- آگوست 2009 پی گیری شد.
در شمار چشمگیری از موارد ابهام در دستگاه تناسلی بیرونی، جنسیتی که به دست گروه پزشکی و با جراحی های ترمیمی برای آنها برگزیده شده، با هویت جنسی که در سال های پس از آن و به ویژه در نوجوانی، بلوغ و بزرگسالی، در آنها آشکار شده، هماهنگ نبوده است. گروه عمده ای از آنها در بزرگسالی برابر با جنسیتی که برایشان انتخاب شده بود، زندگی نمی کنند و حتی گروهی دوباره جنسیت خود را با جراحی تغییر می دهند تا با هویت جنسی کنونی آنها سازگار گردد. شمار زیادی از آنها درباره درمان هایی که در کودکی برایشان انجام شده است به دادخواهی پرداخته اند. آنها این شیوه درمان را نادرست، قیم مآبانه و ناسازگار با اخلاق پزشکی و حقوق انسانی می دانند.
دانش کنونی ما درباره پیچیدگی های تمایز جنسی و تکامل هویت، نقش و گرایش جنسی با کاستی ها و ناشناخته های زیادی روبه رو است. چارچوب کنونی برای درمان نوزادان دچار ابهام در دستگاه تناسلی بیرونی نیاز به بازنگری ریشه ای دارد. بهتر است گزینش جنسیت و جراحی تا آشکارشدن هویت جنسی کودکان و تا هنگامیکه خودشان بتوانند برای جنسیت خود تصمیم گیری قانونی نمایند، به تعویق انداخته شود.