فصلنامه پرستاری و مامایی
پیاپی 8 (زمستان 1386)

بستری شدن در بیمارستان و انتظار برای عمل جراحی به عنوان یک رویداد ایجاد کننده اضطراب زیادکه باعث ایجاد عوارض رفتاری و شناختی می شود پذیرفته شده که می تواند روی فرایند بهبودی تاثیر گذار باشد. ذهنیت داشتن عمل جراحی چه در جراحی های بزرگ یا پروسیجرهای کوچک، باعث ایجاد اضطراب می شود. هدف این مطالعه تعیین اثر ملاقات پرستاری قبل از عمل بر اضطراب قبل از عمل بیماران تحت اعمال جراحی گوش و حلق و بینی می باشد.
با استفاده از یک آزمون کنترل شده، 46 بیمار منتظر عمل جراحی الکتیو گوش و حلق و بینی، توسط پرستار جراحی ملاقات شدند (گروه تجربی). یک گروه کنترل (46 نفر) فقط مراقبت های روتین بخش را دریافت نمودند. نتیجه مورد اندازه گیری در این مطالعه، اضطراب قبل از عمل بود که با استفاده از ابزار اضطراب و آگاهی قبل از عمل آمستردام اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که نمرات اضطراب قبل از عمل در گروه تجربی کاهش یافت اما در بیماران گروه کنترل افزایش یافت و این تغییرات از نظر آماری معنی دار است (05/0>P).
نتیجه گیری می شود که ملاقات پرستاری قبل از عمل اثرات بالینی قابل توجهی داشته و مراقبت بیماران تحت اعمال جراحی گوش و حلق و بینی را ارتقا می دهد.

چاقی در کودکان سراسر جهان هم به سرعت در حال افزایش است و یکی از مشکلات بهداشتی دنیا، شناخته شده است. چاقی جز اختلالات روانی به شمار نمی آید اما با شرایط جدی و خطرناک همراه می باشد. چاقی خطر بیماری های روانی را بالا می برد که مشکلات رفتاری برونی شده (رفتارهای بزه کارانه و پرخاشگرانه)، از آن جمله اند. هدف از این مقاله بررسی ارتباط چاقی یا اضافه وزن با مشکلات برونی شده در دختران مدارس ابتدایی می باشد.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی مقایسه ای می باشد. نمونه پژوهش شامل 300 نفر دانش آموز دختر 11-7 ساله از مدارس ابتدایی دخترانه تبریز بوده که بطور تصادفی طبقه بندی شده بر حسب وضعیت شاخص توده بدن، انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش چک لیست رفتاری کودک بود. این ابزار 113 سوال دارد که30 سوال آن برای تعیین مشکلات رفتاری برونی شده کودکان طراحی شده است و رفتارها با مقیاس سه درجه ای رتبه بندی می شوند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که میانگین نمرات گروه چاق و دارای اضافه وزن در مقیاس رفتارهای بزه کارانه، پرخاشگرانه و کل رفتارهای برونی شده، بالاتر از گروه دارای وزن طبیعی بود. اختلاف میانگین بین گروه چاق و اضافه وزن، در مقیاس پرخاشگری و امتیاز رفتارهای برونی شده از نظر آماری معنی دار بود (01/0P<). بر اساس نتایج، چاقی و اضافه وزن با مشکلات رفتاری برونی شده در دختران، ارتباط معنی دار نداشت (194/0P=).
اگرچه این داده ها نتوانست همبستگی بین چاقی و مشکلات رفتاری برونی شده را در دختران اثبات نماید، با این وجود پیشگیری از چاقی همچنان ضروری به نظر می رسد.

مدت ها باور بر این بوده است که شیرخواران قادر به حس درد نیستند. شواهد اخیر نشان داده است که شیرخواران رسیده و نارس از بدو تولد به طور آناتومیکی و فیزیولوژیکی قابلیت پاسخگویی به محرک های دردناک را دارند. شیرخواران منجمله نوزادان درد را مشابه و احتمالا شدیدتر از کودکان بزرگتر و بزرگسالان تجربه می کنند. آنها، همچنین، در معرض خطر عوارض جانبی رفتاری و تکاملی طولانی مدت درد قرار دارند اگر چه تاکنون توجه کافی برای تسکین درد در دوران اولیه زندگی نشده است. لذا این مطالعه به منظور بررسی پاسخ فیزیولوژیکی نوزادان به درد در پاسخ به رویه دردناک خونگیری انجام شده است.
این مطالعه یک مطالعه توصیفی مقطعی است که در آن 50 نوزاد سالم که نیاز به سنجش قند خون و بیلی روبین خون داشتند به طور تصادفی انتخاب شدند و سپس، شاخص های فیزیولوژیکی نوزاد (تعداد ضربانات قلب، تعداد تنفس، میزان اشباع اکسیژن) 10 دقیقه قبل، حین خونگیری و 10 دقیقه بعد از خونگیری مشاهده و ثبت شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج آزمون های آماری نشان داد که تعداد ضربانات قلب نوزاد حین خونگیری و 10 دقیقه بعد از خونگیری نسبت به قبل از خونگیری افزایش یافته بود که این افزایش از نظر آماری معنی دار بود. تعداد تنفس نیز حین و بعد از خونگیری افزایش یافته بود ولی از نظر آماری معنی دار نبود. نتایج همچنین حاکی است که میزان اشباع اکسیژن نوزاد حین خونگیری نسبت به قبل از خونگیری کاهش یافته بود که این یافته نیز از نظر آماری معنی دار بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که نوزادان نیز به محرک های دردناک واکنش نشان داده و بررسی پارامترهای فیزیولوژیکی ابزار مناسبی برای بررسی درد نوزادان می باشد.

پرستاران با توجه به شرایط ویژه شغلی خود ممکن است با مشکلات جسمی، روحی و اجتماعی متعددی مواجه باشند که مجموعه این مشکلات می تواند منجر به کاهش کیفیت زندگی آنان گردد. از آنجائی که تحقیقات اندکی در زمینه بررسی کیفیت زندگی پرستاران صورت گفته است، لذا هدف این مطالعه بررسی کیفیت زندگی پرستاران می باشد.
این مطالعه یک پژوهش توصیفی است که در آن کیفیت زندگی پرستاران شاغل در مراکز آموزشی-درمانی از جنبه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استانداردی بود که در سال 1998 توسط فرانس و پاور تدوین گردیده است و شامل دو جدول 33 بیانیه ای (میزان رضایت از جنبه های مختلف زندگی و اهمیت جوانب مختلف زندگی برای فرد) می باشد. نمونه پژوهش برابر با 55 نفر بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی و بوسیله نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که میانگین کیفیت زندگی پرستاران در مرکز آموزشی بطورکلی 85/22 و در بعد سلامت و عملکرد 46/22، در بعد اجتماعی –اقتصادی 20/21، در بعد روحی- روانی 93/22 و در بعد خانوادگی 8/26 از سقف 30 امتیاز بود. میانگین کیفیت زندگی پرستاران در مراکز درمانی بطور کلی 21/20 و در بعد سلامت و عملکرد، بعد اجتماعی-اقتصادی، بعد روحی- روانی و بعد خانوادگی به ترتیب 40 /20، 89/17، 49/20 و 51/23 از سقف 30 امتیاز بود. بین میانگین نمره کیفیت زندگی افراد مورد مطالعه با محل کار آنان (01/0 P=) و سمت شغلی (005/0P=) آنها ارتباط معنی دار آماری وجود داشت.
گروه درمانی از نظر کیفیت زندگی در حد متوسط و از بعد خانوادگی در حد نسبتا خوب بودند و گروه آموزشی از نظر کیفیت زندگی در حد نسبتا خوب و از بعد خانوادگی در حد خوبی قرار داشتند. میانگین کیفیت زندگی پرستاران در مراکز آموزشی بطورکلی از میانگین آن در مراکز درمانی در کلیه ابعاد بالاتر بود. این امر ممکن است ناشی از تفاوت در محیط های کاری بوده باشد.

گروه هایی نظیر سندیکای ملی زایمان، انجمن طرفدار اصلاحات اساسی و بهبود خدمات مامایی زنان را تشویق به حرکت و انتخاب در طی زایمان می کنند. بدلیل تاثیر مطلوبی که وضعیت قایم بر نتایج زایمان دارد و با توجه به اینکه در اتاق های زایمان مراکز آموزشی - درمانی تبریز اکثریت عاملین زایمان در خصوص تعیین وضعیت به زنان امکان انتخاب کمتری می دهد، لذا این امر انگیزه ای جهت انجام مطالعه حاضر با هدف پاسخگویی به دو سوال زیر شده است: 1) آیا زنانی که وضعیت های قایم انتخاب می کنند بیش از زنانی که وضعیت های خوابیده دارند احساس راحتی دارند؟ 2) آیا انقباضات رحم (تعداد، فرکانس، طول مدت انقباضات،...) در وضعیت قایم در طول فاز فعال زایمانی متفاوت از زنانی است که وضعیت های خوابیده را انتخاب می کنند؟
مطالعه حاضر از نوع مشاهده ای تحلیلی آینده نگر است که روی60 زن باردار در دو گروه مطالعه (قایم 30 زن) و شاهد (خوابیده به پهلو 30 زن) انجام شد. روش نمونه گیری در دسترس و ابزار گردآوری داده ها برگ مصاحبه و برگ مشاهده از پیش تنظیم شده بود، برای تعیین سطح راحتی زنان از ابزار سنجش راحتی مادر، طراحی شده توسط کوررانوسکی و یانگ که میزان پایایی آن 91 درصد محاسبه شده بود استفاده شد. ابزار سطح راحتی شامل دو بخش بود که بخش اول شامل هفت رفتار (محور توجه، تماس چشمی موقع انقباضات، الگوی تنفسی، رفتار صوتی، کشش عضلانی، فعالیت مادر در موقع انقباضات و رفتار کلامی)، بخش دوم شامل سنجش پارامترهای فیزیولوژیک (فرکانس و مدت و...) بود که متغیرهای فوق در طول مدت فاز فعال زایمان به فاصله هر یک ساعت تعیین و در نهایت، میانگین آنها برای هر مادر محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و از آمار استنباطی (آزمون تی و کای دو) استفاده شد.
یافته های این مطالعه نشان داد که وضعیت های قایم در مقایسه با وضعیت های خوابیده در زنان چند زا موجب افزایش احساس راحتی شده و الگوی انقباضات رحم در وضعیت های قایم موثر تر از وضعیت خوابیده بوده بطوری که در ساعات اول فاز فعال زایمان طول مدت انقباضات در زنان با وضعیت قایم، طولانی تر و تعداد انقباضات بیشتر از زنان با وضعیت خوابیده بوده است.
با انجام این تحقیق مشخص شد انتخاب وضعیت های قایم باعث افزایش سطح راحتی مادران می گردد و راحتی مادر باعث تسهیل فرآیند مراحل زایمانی شده و موجب اکسیژن گیری جنین می گردد. در واقع، منجر به تامین سلامت مادر و جنین می گردد.

سازمان های بهداشتی و درمانی بیش از سایر سازمان ها در پیشرفت و توسعه کشورها مسوولیت دارند. بنابراین توانمند سازی مدیران این سازمان ها باتوجه به تاثیر این سازمان ها در جامعه، از ضروریات است. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین نیازهای آموزشی مدیران پرستاری بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان، جهت برنامه ریزی آموزش ضمن خدمت با توجه به نیازهای واقعی انجام شده است.
مطالعه با روش مقطعی انجام گرفت. نمونه مورد پژوهش با روش سرشماری کلیه ی مدیران پرستاری (111 نفر) بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که بر اساس شرح وظایف مصوب مدیران پرستاری، اطلاعات آنها را در 13 بعد مورد ارزیابی قرار می داد.
یافته ها نشان داد که اصول برنامه ریزی (4/51 %)، نظریه های مدیریتی (2/98 %)، اصول بودجه بندی (100 %)، روش های تامین نیروی انسانی (9/91 %)، اصول تصمیم گیری (4/96%)، روش های کنترل و ارزشیابی پرسنل (1/99 %)، در مورد روش های تقسیم وظایف پرسنل (2/52 %)، روش های آموزش ضمن خدمت (4/96 %)، ارتباط موفق (74 %)، روش های ایجاد انگیزه (4/96 %)، و اصول اقدامات انضباطی (9/98 %) از مدیران اطلاعات خود را در حد متوسط تا ضعیف ارزیابی نموده بودند. 3/52 درصد مدیران خواستار آموزش های تکمیلی در مورد کلیه ی پروسیجرهای پرستاری بوده اند. در مورد تجهیزات پزشکی 3/42 درصد مدیران خواستار آموزش روش کار با ونتیلاتورها بودند. متغیر سن نیز با کلیه ی نیازهای آموزشی مدیران ارتباط مثبت و معنی دار داشته است.
یافته های این پژوهش نشان داد که در مجموع اکثریت مدیران پرستاری بیمارستان های دولتی و خصوصی شهر کرمان اطلاعات متوسط تا ضعیف در مورد عملکرد و وظایف خود داشته اند و به نظر می رسد بسیاری از فعالیت های روزانه ی مدیریتی خود را بدون آگاهی یا با آگاهی ضعیفی اجراء می کنند.

بیماری های عروق کرونر ی از جمله بیماری های مزمنی محسوب می شوند که نه تنها شمار مرگ و میر بالایی را به خود اختصاص می دهند بلکه در دراز مدت با ماهیت ناتوان کننده خود، با پاره ای از محدودیت های زندگی همراه هستند. بیماری های عروق کرونری به عنوان اولین عامل مرگ و میر در کشور ما سالانه 110000 نفر را به کام مرگ می کشد. ورزش، فعالیت جسمی، تغییر رژیم داروئی و رژیم غذایی جز رفتارهای خود مراقبتی هستند که برای درمان بیماری های عروق کرونری توصیه می شوند. افزایش آگاهی افراد و درک آنها از عوامل خطرزای بیماری و آموزش رفتارهای خود مراقبتی می تواند موجب ارتقای سلامتی بیماران عروق کرونری شود.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی است که بر روی 160 نفر از بیماران مبتلا به بیماری های عروق کرونری که بطور در دسترس از بخش های داخلی و جراحی قلب مرکز آموزشی درمانی شهید مدنی تبریز انتخاب شده بودند انجام گرفت.
نتایج پژوهش نشان داد 1/33 درصد کل نمونه ها از آگاهی متوسط برخوردار بودند. در حیطه رژیم دارویی 30 درصد، 9/66 درصد و 1/3 درصد به ترتیب دارای آگاهی ضعیف، متوسط و خوب بودند. در حیطه رژیم غذایی 6/0درصد، 4/39 درصد و 60 درصد نمونه ها به ترتیب دارای آگاهی ضعیف، متوسط و خوب بودند. در حیطه فعالیت فیزیکی 3/6 درصد نمونه ها دارای آگاهی متوسط و 7/93 درصد دارای آگاهی خوب بودند.
با توجه به اینکه در این پژوهش کمترین میزان آگاهی مربوط به حیطه آگاهی از رژیم دارویی می باشد و دارو درمانی بخش عظیمی از رژیم درمانی این بیماران محسوب می شود پرستاران باید تکنیک های خود مراقبتی مناسب را در جهت کنترل عوارض و علایم بیماری آموزش دهند.