فهرست مطالب

قلم - پیاپی 12 (پاییز و زمستان 1389)

نشریه قلم
پیاپی 12 (پاییز و زمستان 1389)

  • 146 صفحه، بهای روی جلد: 15,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1389/11/02
  • تعداد عناوین: 9
|
  • علی عباسی، روح الله قاسمی صفحه 5
    مسئله کنایه – از بدو شکل گیری و استفاده اش توسط سقراط – تحت اشکال مختلفی خود را نشان می دهد که همگی این قالب ها در خدمت نوعی نوشتار و یا گفتار غیرمستقیم قرار می گیرند. در آثار ژید، این نوع آرایه ی ادبی اهمیت و کاربرد قابل توجهی پیدا می کند و ژید خود معتقد است که چیزی جز کنایه ننوشته است. نوع ادبی که داستان در قالب آن شکل میگیرد و پیش میرود زمینه ی مناسبی برای ارائه ی نکات دور از ذهن و عجیب است و این امر با ساختار کنایه که مبتنی بر وجود دو معنای متضاد در کلام است همخوانی دارد. در واقع، تولید یک کنایه همچون مکالمه است که فهم و درک نکات کنایه آمیز را مهم می نماید علاوه بر اینکه در این فضای گفتگویی گاه پاسخی شایسته به کنایه پرداز داده می شود که درواقع بازخورد عمل و یا گفتار خود اوست. بنا به این دلایل و نیز به علت پیچیدگی فرآیند تولید یک کنایه، این آرایه ی ادبی توجه بیشتری را می طلبد. رفتار و موضع گیری های کنایه آمیز راوی داستان هم مطالعه ی ساختار روایی و نیز چند و چون آن را مهم می نمایاند.
    کلیدواژگان: کنایه لفظی، کنایه موقعیتی، راوی، گفته پردازی، مرداب، نوشتار، غیر مستقیم
  • ایزابل ژنن صفحه 25
    این مقاله به بررسی رابطه بین ترجمه و متن اصلی در ترجمه ژان ژیونو با مشارکت لوسین ژاک و جان اسمیت از اثر معروف انگلیسی زبان موبی دیک می پردازد. در این مقاله می بینیم که به هنگام برگردان یک نوشته به زبان دیگر چگونه میل به نوشتار در مترجم ظهور می کند. آیا یک مترجم خود را در افق دید نویسنده اصلی قرار می دهد یا افق دید خود را بر متن ترجمه شده تحمیل می کند؟ ژیونو خود معتقد است که به هنگام ترجمه این کتاب به شدت تحت تاثیر آن قرار گرفت. در حالیکه افق دید این کتاب کاملا متفاوت از افق دید ژیونوست و به عکس تاثیر خود را در آثار لوسین ژاک به جا گذاشته و در آثاری چون نبرد کوهستان، درود بر ملویل، پاره هایی از بهشت، رنگ و فضای کتاب موبی دیک را می بینیم.
    کلیدواژگان: ژنویو، موبی دیک، ترجمه، بازنوشتار، نویسنده، مترجم
  • نرگس هوشمند صفحه 43
    رشد فزاینده انتشار سفرنامه در سال های اخیر در کشورهای اروپایی بخصوص در فرانسه و رویکرد به سمت مطالعه ادبیات سفرنامه از نظر تئوری و نوع ادبی، ما را بر آن داشت تا در این مقاله به مطالعه نوع ادبی سفرنامه بپردازیم. بدین ترتیب مطالعه مشکلات مربوط به ارائه تعریف مشخص از نوع ادبی سفرنامه و چندگانه بودن فرم و قالب آن، ما را به سمت طرح مسئله تعریف سفرنامه رهنمون ساخت.
    در این مقاله با هدف پرداختن به مطالعه نوع ادبی که «ژان ماری شفر» در کتاب خود با عنوان«نوع ادبی چیست»، به آن پرداخته است، سفر نامه را از نظر ادبی مورد مطالعه قرار داده ایم. بدین ترتیب در این مقاله با در نظر گرفتن تقسیم بندی انجام شده برای سفرنامه به وجود نقطه تلاقی چند نوع ادبی در سفر نامه پی خواهیم برد. در این مقاله همچنین به روایت و توصیف و تحول آن در این نوع ادبی خواهیم پرداخت.
    کلیدواژگان: سفرنامه، مطالعه نوع ادبی، روایت و توصیف، تصور خیالی
  • آذین حسین زاده صفحه 65
    اثر، نوشته امیل زولا، (1886) صرف نظر از روایت محیط هنری نیمه دوم قرن نوزدهم در فرانسه و جدال بین آوانگارد و فرهنگستان گرایی، به تعبیری، نقلی است از داستان دوستی زولا و پل سزان، نقاش مطرح آوانگارد فرانسوی. اما، در ورای این جدال آشکار، این رمان توصیفی است کامل، هرچند جانبی در قیاس با پیرنگ اصلی، از پدیده کیچ. چنین به نظر می رسد که زولا به هنگام نگارش اثر از معنای این واژه که در سال 1870 ابداع شد اطلاع نداشته است. با این همه، این داستان-پرداز با فراست فراوان و عطف به نگاه دقیقی که به جامعه و بارزه های آن دارد خصایص متنوع و پنهان این پدیده را نیز روایت می کند. از همین رو می توان مدعی شد که این رمان می تواند چشم اندازی گسترده از محیط فرهنگی اجتماعی دوران خود عرضه دهد.
    کلیدواژگان: زولا، اثر، آوانگارد، کیچ، فرهنگستان گرایی
  • روح الله حسینی صفحه 85
    اندیشه و آثار آلبر کامو واجد ویژگی هایی هستند که در کل می توان آنها را به ئالیسم نسبت داد. اما، رئالیسم علاوه بر معنایی که به طور عمومی در دنیای ادب و هنر دارد، نزد کامو بار مشخصی دارد که عبارت است از تلاش نویسنده به منظور حفظ گونه ای تعادل در ارتباط میان انسان و جهان. ارتباطی که بی شک مساله دار و پر تنش است. با این حال و به ویژه پذیرش ذات ناسازگار این ارتباط است که به رئالیسم کامو معنا می بخشد و به ما اجازه می دهد تا او را نویسنده ای واقع گرا و مدرن بنامیم. در واقع اینگونه می توان گفت که کامو، محدودیتهای هستی خویش را می شناسد و آگاهانه آنها را می پذیرد. تمام هنر و زندگی این نویسنده متاثر از چنین نگرشی به هستی است و این همان نکته ایست که ما در این مقاله بر آن انگشت گذاشته ایم. باری تفکر آلبر کامو واجد یک جور هنر خویشتندار و ظریف است که وی را از در غلتیدن در دام افراط کاری های قوه استدلال و انتزاع محافظت می کند و او را در عرصه واقعیت نگاه می دارد.
    کلیدواژگان: کامو، رئالیسم، قبول شادمانه، روشن بینی، کشمکش، حد و اندازه
  • ژاله کهنمویی پور، مینا مظهری صفحه 99
    در ادبیات مربوط به خود- زندگی نامه نویسی، بازگشت به گذشته به شدت با دلتنگی و نگاه حسرت بار نویسندگان به گذشته، به این لحظات شادی، همراه است. لحظاتی که با گذشت انکار ناپذیر زمان ناپدید شده اند. با این حال، گلی ترقی، یکی از معدود چهره های حال حاضر ادبیات معاصر ایران که به نگارش زندگی نامه خود پرداخته، توانسته با ورود به دنیای گذشته وبر قراری ارتباط میان گذشته و حال، احساسات و عواطف دوران کودکی و نوجوانی خود را دوباره تجربه کند.
    هدف از این مقاله بررسی چارچوب زمانی و پدیده های سبک شناسی در خود- زندگی نامه این نویسنده، تجزیه و تحلیل لحظاتی که حال و آینده در هم میامیزند و این «من» که همراهی خواننده را طلب میکند، می باشد. فرایندی که به نویسنده اجازه می دهد که میان لحظات مختلف حرکت کند، احساسات خود را بیان کند و این احساسات را نزد خواننده ایجاد نماید.
    کلیدواژگان: خود زندگی نامه نویسی، چارچوب زمانی، خاطرات، گذشته، حال، بیان احساسات از طریق نوشتار
  • غلامرضا ذات علیان، عفت الله وردی صفحه 115
    «پیش درآمد» نخستین فصل تشکیل دهنده یک نمایشنامه کلاسیک به شمار می رود. در این قسمت قهرمانانی که نویسنده پیش از شروع نمایش به صورت فهرست وار آنان را معرفی کرده است به بیان مشکلاتی می پردازند که به تدریج باعث بروز بحران در عمق ماجرا می شود و موضوع تراژدی از آن شکل می گیرد.
    در قرن هفدهم «پیش درآمد» از جمله دشوارترین بخش های تشکیل دهنده یک نمایشنامه محسوب می شد و نویسندگان برای پرداختن به این قسمت ناگزیر از رعایت قوانین دست و پا گیر دوران بودند. با این حال این فصل در تراژدی های راسین، از پرجاذبه ترین و کاملترین نمونه های آن است و نویسنده موفق می شود از همان ابتدای نمایش خواننده/بیننده خود را تحت تاثیر قهرمانانی قرار دهد که در رویارویی مستقیم با بحران، تهدید و تنش، نومیدانه می کوشند تا خود را از بند مشکلات رها سازند.
    در اینجا با نگاهی بر چهار نمایشنامه معروف راسین: آندروماک، بریتانیکوس، برنیس و فدر تلاش می کنیم به بررسی شیوه راسین در ساخت این قسمت از تراژدی بپردازیم و دریابیم که وی چگونه با اهداف حساب شده و کم نظیر تماشاگر خود را آماده می کند که اندوه حاصل از یک نمایشنامه تراژیک، که به عقیده نویسنده «تمام لذت تراژدی ناشی از آن است» را باور کند و آن را بپذیرد.
    کلیدواژگان: پیش درآمد، آندروماک، بریتانیکوس، برنیس، فدر، صحنه نخستین، واقع گرایی، محرم راز
  • صفحه 138
|
  • Ali Abassi, Rouhollah Ghassemi Page 5
    PH.D student in French literature – University of Shahid Beheshti Irony, since its first usages by Socrates, cover a great variety of forms that have been at the service of this kind of writing called “oblique”. This figure of speech has a particular importance in Gide’s works who thinks that “he had never written anything but irony” in his books and stories. The comprehension of the notion of the irony and the meaning that emerges ofsuch a figure of speech makes sometimes a few problems for those who are not so familiar with this kind of sense-making. Some the act of the production of the irony looks like a dialogue that needs an active participation of the both sides and solicits an appropriate response from the target. As a study on this notion, we should consider a double categorization: verbal irony and irony of situation; we will see that Gide has largely used the both forms in his story Paludes.
  • Isabelle G., Eacute, Nin Page 25
    The paper studies the relationship between translating and writing in the particular context of Jean Giono translating Moby-Dick in collaboration with Lucien Jacques and Joan Smith. The way a translator-writer translates can significantly be transformed when the desire is both to translate and to write. Do translators-writers translate to reach out to the other, to welcome that other within their own creative horizon or do they desire to substitute their own voice for the other’s, thus erasing it from the reader’s horizon? Theparatext Giono left suggests that he was deeply affected by his reading of Moby-Dick which he then decided to translate. However the writing of the translation itself, the rewriting into French of this “Livre des monstres et des merveilles de la mer” (Book about the monsters and marvels of the sea) did not easily find its place in the creative horizon of Giono, so obsessed by his work as a writer that he eventually neglected the project which was kept afloat mostly through Lucien Jacques’s enthusiasm. The complexrelationships between the Self and the other which are usually at play in the translating process take on other forms in Giono’s case with thematic influence in the novels, and particularly in Batailles dans la montagne, the fusion and confusion of authorial identities in Pour Saluer Melville and creative reappropriation in Fragments d’un paradis.
  • Nargues Hooshmande Page 43
    PH.D student in French literature – University of Shahid Beheshti The abundant production of the Travel Literature in the recent years has encouraged us to undertake the study of the genre of Travel Literature based on the work of Jean Marie Schaeffer, entitled What is a genre? In this study we bring up the problem to propose a clear definition for this genre which possesses multiple forms. We will study also the descriptionand narration and their evolution in this genre.
  • Azine Hosseinzadeh Page 65
    Zola's Work, which has usually been read as a narrative about the author's friendship with Cezanne, is really a description of the artistic atmosphere during the second half of the 19th Century and portrays the struggle between the Avant-garde and Academicism. This novel also provides the reader with a complete description of the kitsch phenomenon, even if this is not openly expressed and doesnt take a central role in the plot. Zola, who undoubtedly was a meticulous observer of society, was able to decipher the traits of thisphenomen, thanks to his talents at lucid observation.
  • Rouhollah Hosseini Page 85
    Albert Camus’ ideas and works enjoy eligible features which can be generally attributed to Realism. But, in addition to the mining realism has in the world of art and literature, it has a special meaning in Camus’s thought consisting of the author’s effort to maintain a kind of balance in the relation between human and the world. The relation is certainly problematic and stressful. However it is the acceptance of inconsistent nature of this relation which gives meaning to the realism of Camus and allows us to call him amodern and realist author. In fact, it can be said that Camus knows the limitations of his existence and accepts them consciously. The whole art and life of the author is affected by such attitude. Thus, Albert Camus’ thinking enjoys a kind of delicate art which protects him from wallowing in the trap of extremist reasoning and abstraction and keeps him in the realities arena.
  • Jaleh Kahnamouipour, Mina Mazhari Page 99
    The purpose of this paper is to investigate the time frame of the autobiography and the stylistics of the author to analyze those present moments which are twisted to the past processes allowing the author to move between the two different moments, and to externalize her internal emotions and various sensations and make it realize in reader.
  • Gholam Reza Zatalyan, Effat Allahverdi Page 115
    Effort will be made in this paper to study the methodology of Racine in developing his preludes in the four tragedies of Andromach, Britannicus, Berenice and Phedra. The purpose is to evaluate the remarkable and precise approach of this playwright to prepare his audience believes and accepts “this glorious melancholy that lies beneath the entire pleasure of tragedy”.