فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 119 (هفته سوم‎بهمن‎ماه1389)

  • تاریخ انتشار: 1389/11/20
  • تعداد عناوین: 14
|
  • مقاله پژوهشی
  • مهناز عباسی، زهرا رضایی یزدی*، جلیل توکل افشاری، محمدرضا هاتف، مریم صاحباری صفحه 1311
    مقدمه

    ویتامین D دارای عملکرد تعدیل سیستم ایمنی است. پلی مورفیسم های ژن گیرنده ی ویتامین D (VDR) موجب تنوع در عملکرد آن می شود. گزارش هایی در مورد پلی مورفیسم BsmI، ژن گیرنده ی ویتامین D، با ابتلا به نفریت لوپوس موجود است. این مطالعه جهت بررسی فراوانی ژنوتیپ های پلی مورفیسم BsmI ژن VDR در بیماران با نفریت لوپوسی انجام شد.

    روش ها

    ژنوتیپ های پلی مورفیسم BsmI ژن VDR به روش PCR/RFLP در 29 بیمار مبتلا به نفریت لوپوس بررسی شد.

    یافته ها

    در این بیماران، ژنوتیپ های BB در 6 نفر (6/20 درصد) و Bb در 15 نفر (7/51 درصد) و bb در 8 نفر (5/27 درصد) بود که تفاوت آماری معنی داری بین ژنوتیپ ها وجود نداشت (090/0 = P). در 21 بیمار بیوپسی کلیه انجام شد که شایع ترین ژنوتیپ Bb (8/42 درصد)بود. اختلاف معنی داری بین تیپ گرفتاری بافت کلیه در بیوپسی با ژنوتیپ های مختلف گیرنده ی ویتامین D وجود نداشت (067/0 = P).

    نتیجه گیری

    در این مطالعه، پلی مورفیسم BsmI ژن VDR با ابتلای کلیوی بیماری ارتباط نداشت.

    کلیدواژگان: نفریت لوپوسی، BsmI، ژن گیرنده ی ویتامین
  • فرشته اشتری، محمد زارع، صدیقه اکرمی صفحه 1317
    مقدمه
    در تعداد زیادی از بیماران مبتلا به صرع، با وجود مصرف داروهای متعدد، حملات تشنج تکرار می شوند؛ در این بیماران روش های جراحی می تواند مؤثر باشد. قبل از جراحی، تعیین کانون تشنج ضروری است و به همین دلیل، مانیتورینگ الکتروانسفالوگرافیک به منظور تعیین کانون صرع بایستی انجام شود. از طرف دیگر، با این روش موارد تشنج کاذب را هم می توان تشخیص داد. بخش صرع بیمارستان کاشانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان یکی از اولین مراکز صرع در ایران است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی نتایج مربوط به بیماران بستری در بخش صرع بیمارستان کاشانی در سال 1386 بود.
    روش ها
    طی یک مطالعه ی مشاهده ای توصیفی- مقطعی، اطلاعات کلیه ی بیماران بستری در بخش صرع بیمارستان کاشانی در سال 1386 شامل جنس، سن، نوع تشنج، مدت ابتلا به صرع، نوع داروی مصرفی و یافته های مربوط به الکتروانسفالوگرافی جمع آوری شد و در پایان، به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    در سال 1386 در مجموع، 101 بیمار با تشخیص تشنج مقاوم به درمان در بخش صرع بیمارستان کاشانی بستری شده بودند. میانگین سن بیماران 8/26 سال بود. 50 نفر (5/49 درصد) مرد و 51 نفر (5/50 درصد) زن بودند. در 27 نفر (7/26 درصد) از بیماران تشخیص تشنج کاذب داده شد و 6 نفر (9/5 درصد) ضایعه ی فوکال اپی لپتیک داشتند و کاندید عمل جراحی شدند.
    نتیجه گیری
    انجام مونیتورینگ الکتروانسفالوگرافی در بیمارانی که از نظر کلینیکی مبتلا به تشنج مقاوم به درمان باشند، ضروری است.
    کلیدواژگان: صرع، تشنج مقاوم، مونیتورینگ الکتروانسفالوگرافی
  • محمدرضا سهرابی، محمد رحمتی رودسری، حمید سوری، مریم مرتضوی، شهلا قنبری، شهناز نظرعلی، مهناز بالادست، ایاد بهادری منفرد، سید سعید شریعت، مجید ملکپور، علی اصغر کلاهی صفحه 1324
    مقدمه
    این پژوهش با هدف تعیین اولویت های پژوهشی نظام سلامت جهت هدفمند نمودن پژوهش ها و تخصیص بهینه ی منابع پژوهش در معاونت های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.
    روش ها
    در یک مطالعه ی توصیفی از نوع پژوهش های نظام سلامت، با بررسی ذی نفعان کلیه ی معاونت های دانشگاه، اولویت های پژوهشی نظام سلامت به تفکیک معاونت استخراج گردید. لیست ذی نفعان، حیطه های پژوهشی و معیارهای امتیاز دهی ابتدا با حضور مدیران حوزه و تیم پژوهش، با روش بارش افکار شناسایی و با روش دلفی توسط کلیه ی ذی نفعان تکمیل و نهایی شد. برای تعیین اولویت ها، با استفاده از پرسش نامه ی خودایفا معیارها وزن دهی شد و هر حیطه ی پژوهشی بر اساس معیارها امتیاز دهی گردید. امتیاز نهایی با جمع حاصل ضرب متوسط وزن معیار در متوسط امتیاز هر معیار تعیین شد.
    یافته ها
    در مجموع، 89 حیطه به عنوان اولویت های پژوهشی نظام سلامت به دست آمد. اولویت های اول معاونت پژوهشی تدوین نقشه ی پژوهشی و اولویت های پژوهشی دانشگاه و مراکز تحقیقاتی، معاونت دانشجویی مشکلات روان شناختی دانشجویان، معاونت پشتیبانی شاخص های جذب نیروی انسانی، معاونت درمان عفونت های بیمارستانی، معاونت غذا و دارو اتوماسیون کامل خدمات در مناطق تحت پوشش و معاونت بهداشتی نیازسنجی و تعیین وضعیت بهداشتی منطقه ی تحت پوشش تعیین شد.
    نتیجه گیری
    ارایه ی اولویت های پژوهشی نظام سلامت (Health system Rrsearch) علاوه بر ارایه ی مسیر مورد نظر نظام سلامت، که مبتنی بر نیازهای جامعه است، ابزار مناسبی برای استفاده ی بهینه از منابع محدود پژوهشی را نیز ارایه می نماید.
    کلیدواژگان: اولویت پژوهشی، پژوهش نظام سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
  • نظام الدین برجیس، فریبرز زندیه، سید احسان علایی طباطبایی * صفحه 1327
    مقدمه

    رینیت آلرژیک از بیماری های با شیوع به نسبت بالا می باشد که با وجود داشتن ماهیت بی خطر می تواند کیفیت زندگی بیمار را به طور جدی متاثر کند و در صورت عدم تشخیص و درمان به موقع، عوارض وخیمی را به همراه داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارزش تشخیصی دو تست آزمایشگاهی تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی، در بیماران با علایم رینیت آلرژیک، طراحی شده است.

    روش ها

    این مطالعه مقطعی با جهت رو به آینده بر روی 70 نفر بیمار با علایم رینیت آلرژیک صورت گرفت. برای هر فرد تحت مطالعه پرسشنامه ای شامل سن، جنسیت، نوع رینیت آلرژیک، وجود ریسک فاکتور برای آلرژی، شدت و تکرر علایم بالینی تکمیل گردید و نهایتا برای هر یک تست های تیتر IgE توتال سرم، درصد ائوزینوفیل های بینی و تست پوستی پریک (به عنوان تست استاندارد طلایی) انجام شد.

    یافته ها

    در این مطالعه 30 زن و 40 مرد دارای علایم رینیت آلرژیک بررسی شدند. میانگین سنی افراد تحت مطالعه 7/10 ± 8/19 سال بود. میزان حساسیت و ویژگی IgE توتال سرم بر اساس عدد IU/mL 61 به ترتیب 80% و 75% و میزان حساسیت و ویژگی درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی بر اساس عدد 5% به ترتتیب 7/72% و 100% می باشد. از بین تمامی متغیر های بررسی شده، تنها 4 متغیر منطقه زندگی، سابقه فامیلی آلرژی، تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی با نتیجه تست پوستی پریک (استاندارد طلایی) ارتباط معنی دار آماری نشان دادند. بین مقادیر این دو تست و شدت و تکر ر علایم بالینی ارتباطی مشاهده نشد. اگرچه دو تست مذکور در کل ارتباط خطی و مستقیم با یکدیگر نداشتند ولی در شدت های بالاتر رینیت آلرژیک، ارتباط بیشتری را نسبت به یکدیگر نشان دادند.

    نتیجه گیری

    دو تست آزمایشگاهی تیتر IgE توتال سرم و درصد ائوزینوفیل های ترشحات بینی، جهت تشخیص رینیت آلرژیک تست های قابل قبولی می باشند ولی از این دو تست جهت تعیین شدت بیماری نمی توان استفاده کرد. در گرفتن شرح حال جهت تشخیص رینیت آلرژیک، نسبت به سابقه فامیلی و منطقه زندگی بیمار باید توجه ویژه ای نمود. همراهی دو تست آزمایشگاهی مذکور در شدت های بالای بیماری، ارزش تشخیصی بیشتری دارد.

    کلیدواژگان: رینیت آلرژیک، IgE توتال سرم، ائوزینوفیل های بینی، تست پوستی پریک، حساسیت و ویژگی، شدت علایم بالینی
  • بتول هاشمی، فرشته علی اکبری، فرزانه صادقی، ابراهیم اسفندیاری، حسین صادقی، حمید بهرامیان صفحه 1348
    مقدمه
    بیماری ها و آسیب های استخوانی شامل شکستگی های استخوانی در طی تصادفات و تروما در همه ی جوامع شیوع فراوانی دارد و در اکثر موارد استخوان خرد شده قادر به ترمیم نیست؛ به علاوه، روش های درمانی مورد استفاده نظیر پیوند بافت استخوانی به صورت آلوگرافت و اتوگرافت خطرات و مشکلاتی را به دنبال دارد. یکی از راه های درمان، استفاده از سلول های استخوانی خود فرد، کشت آن ها بر روی داربست مناسب و انتقال به بیمار می باشد. در این مطالعه، ضمن کشت سلول های استئوبلاست به صورت تک لایه ای و داربست هیدروکسی آپاتیت-تری کلسیم فسفات (HA-TC)، رفتار این سلول ها در دو نوع کشت متفاوت مورد بررسی قرار گرفت.
    روش ها
    در جریان عمل جراحی کرانیوتومی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان از 5 فرد نمونه ی استخوانی تهیه و به روش استریل به آزمایشگاه ارسال شد. هر نمونه پس از شستشو با PBS به قطعات کوچک تقسیم و پس ازقرار دادن در پلیت محتوی محیط کشت به انکوباتور منتقل گردید. در روز 12-10 سلول ها شروع به خروج از استخوان نموده، پس از پوشاندن کف پلیت با استفاده از آنزیم Trypsin_EDTA ازکف پلیت جدا شد و به دوگروه تقسیم گردید. در گروه اول، سلول ها بر داربست HA-TC و در گروه دیگر به صورت تک لایه ای کشت داده شدند. رنگ آمیزی Van kossa، شمارش سلولی، روش MTT، رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و روش فلوسایتومتری جهت بررسی ویژگی های سلول های استئوبلاستی به کار گرفته شد.
    یافته ها
    در کشت سلول ها به صورت تک لایه ای، سلول هایی با مورفولوژی فیبروبلاستی و یا دوکی مشاهده شد. با رنگ آمیزی Van kossa وجود رسوبات مواد معدنی در دو گروه مشخص گردید. میزان تکثیر سلولی در داربست HA-TC نسبت به تک لایه ای بیشتر بود (001/0 > P). میزان فعالیت سلول های زنده نیز در داربست HA-TC نسبت به تک لایه ای بیشتر بود (001/0 > P). در رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز وجود گرانول های آبی مشاهده شد؛ در فلوسایتومتری در کشت اولیه 57 درصد سلول ها در پاساژ سوم 5 درصد سلول ها فعالیت آلکالین فسفاتازی از خود نشان دادند.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان گفت که داربست هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم داربست مناسب تری برای کشت سلول های استئوبلاستی نسبت به کشت تک لایه ای است. احتمال می رود علت این باشد که داربست هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم حاوی کلسیم و اجزای مشابه ماتریکس استخوانی است و وجود تخلخل و منافذ مناسب در این داربست موجب تسهیل تغذیه ی سلول ها نسبت به کشت تک لایه ای می شود.
    کلیدواژگان: کشت تک لایه ای، ترمیم استخوان، هیدروکسی آپاتیت، تری کلسیم فسفات، استئوبلاست
  • حسن رزمجو، کبری نصراللهی، فرهاد جانباز، حمید فشارکی، حسین عطارزاده صفحه 1359
    مقدمه
    یکی از دلایلی که قدرت لنز داخل چشمی (IOL) بعد از عمل Photorefractive keratectomy(PRK) پایین تر از مقدار واقعی گزارش می شود، اندازه گیری اشتباه قدرت ریفراکتیو قرنیه به وسیله ی سیستم های توپوگرافی قرنیه و کراتومترها است. دستگاه های مختلفی با دقت های متفاوت برای اندازه گیری کراتومتری بعد از عمل وجود دارند که در این میان شناسایی مناسب ترین وسیله که در اندازه گیری کراتومتری دقیق عمل نماید، ضروری به نظر می رسد. دراین مطالعه بر آن شدیم تا دو دستگاه کراتومتری دستی و دستگاه IoL-Master را از نظر تعیین کراتومتری بعد از عمل مقایسه کنیم.
    روش ها
    این مطالعه یک کارآزمایی بالینی (Clinical trial) پروسپکتیو بود که بر روی بیمارانی که جهت انجام جراحی فتورفراکتیو مراجعه کرده بودند، انجام شد. از بین مراجعه کنندگان. 35 نفر از بیماران بین 20 تا 30ساله، به طور تصادفی انتخاب شدند. کراتومتری توسط دستگاه کراتومتری دستی ژاوال(،china GM300)و دستگاه IOL Master انجام شد. سه ماه بعد از عمل PRK برای بیماران کراتومتری مجدد با هر دو روش و با فاصله ی 5 دقیقه انجام شد. همه ی بیماران تحت رفراکشن قبل و بعد از عمل PRKقرار گرفتند. تفاوت کراتومتری بعد از عمل در گروه IOL Master و گروه کراتومتری دستی با کراتومتری که با روش Clinical history method و به تفکیک هر دستگاه محاسبه شد تعیین گردید. آنالیز آماری تحت نرم افزار SPSS نسخه ی 16 و آزمون های Paired t-test و Student t-test انجام شد.
    یافته ها
    70 چشم از 35 بیمار شامل 10 نفر مرد و 25 نفر زن بررسی شدند. میانگین سن بیماران 55/1±45/23 سال بود. تفاوت بین کراتومتری بعد از عمل با روش IOL Master با کراتومتری حاصل از CHM در مقایسه ی با تفاوت بین کراتومتری دستی ژاول با کراتومتری حاصل از CHM (31/4±73/4- و 37 /0±14/0) از نظر آماری معنی دار بود. ارتباط معنی دار مستقیمی بین کراتومتری با دستگاه IOL master و روش CHM برابر 0.86 دیده شد اما بین روش دستی و CHM ارتباط معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    نتایج حاصل ازاین مطالعه نشان دادند که اعدادبه دستآمده به روش IOL Master به روش CHM بسیار نزدیک تر هستند لذا توصیه می شود برای انجام کراتومتری بعد از عمل PRK از دستگاه IOL Master استفاده شود.
    کلیدواژگان: کراتومتری دستی، لنز داخل چشمی، Photorefractive keratectomy، Clinical History Method
  • علیرضا شایگان نژاد، تورج روشن ضمیر، بهرام پاکزاد، هنگامه جمشیدی صفحه 1367
    مقدمه
    تست راه رفتن 6 دقیقه ای یک شاخص مناسب جهت ارزیابی وضعیت فیزیکی و پاسخ های درمانی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن ریوی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه نتایج تست راه رفتن 6 دقیقه ای با متغیرهای اسپیرومتری در بیماران نیازمند توراکوتومی طراحی و اجرا گردید.
    روش ها
    در این مطالعه توصیفی–تحلیلی 65 بیمار نیازمند توراکوتومی بصورت تصادفی آسان و به ترتیب مراجعه افراد به بیمارستان الزهرا شهر اصفهان مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا بیماران تحت اسپیرومتری و سپس تحت 6MWT قرار گرفتند. معیارهای اسپیرومتری (FEV1، FVC نسبتFEV1 به FVC) یافته های 6 MWT مسافت طی شده در طی 6 دقیقه و تعداد نبض و میزان (saturation of oxygen)SaO2 در طی انتهای 6 دقیقه، یک دقیقه و 3 دقیقه بعد از اتمام تست 6MWT استفاده گردید. اطلاعات 65 بیمار در آنالیز نهائی وارد گردید.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران 2/14 ± 8/44 سال بود، میانگین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه ای راه رفتن در بیماران 98 ± 27/427 متر بود. بر اساس نتایج آزمون همبستگی پیرسون بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه و درصد FEV1 ارتباط معنی داری مشاهده گردید. (0.5، P-value = 0.043 r=) و ارتباط معنی داری بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه با سن (-0.15، P-value = 0.5 r=) ومیزان اکسیژن اشباع شده در بیماران مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان داد که بین مسافت طی شده در تست 6 دقیقه و درصد FEV1 ارتباط معنی داری وجود دارد. اما مطالعات بیشتری در خصوص بررسی ارتباط بین تست راه رفتن 6 دقیقه و متغیرهای اسپیرومتری مورد نیاز است.
    کلیدواژگان: 6MWT، اسپیرومتری، توراکوتومی
  • سید مرتضی جوادی راد، منوچهر توسلی، سیمین همتی صفحه 1374
    مقدمه
    فاکتور رشد شبه انسولینی شماره ی 1 (IGF-I) یک عضو از خانواده ی بزرگ پلی پپتید های تک زنجیره ای مشابه پروتئین پیش ساز انسولین است. این ژن رشد سلولی را افزایش می دهد. هدف این پژوهش، بررسی پلی مورفیسم ستوزین-آدنین (CA) واقع در پروموتور ژن IGF-I در بین مبتلایان به سرطان پستان و افراد سالم و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان پستان است.
    روش ها
    پژوهش حاضر یک مطالعه ی مورد شاهدی بود که بر روی 100 نفر بیمار و 100 نفر شاهد انجام شد. پس از استخراج DNA از خون افراد مورد مطالعه، توالی مورد نظر توسط تکنیک Polymerase Chain Reaction(PCR) تکثیر گردید و تعداد تکرار CA و توالی آن به وسیله ی الکتروفورز بر روی ژل پلی اکریل آمید به دست آمد.
    یافته ها
    نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان دهنده ی این بود که پراکندگی آللی ژن IGF-I در جمعیت اصفهان بین 11 تا 23 تکرار متغیر بوده و بیشترین فراوانی آللی در بین بیماران و افراد شاهد متعلق به آلل 19(CA) است. همچنین، زنان دارای توالی های تکراری بزرگ تر از 19 تکرار CA در خطر فزاینده ای برای ابتلا به سرطان پستان قرار دارند.
    نتیجه گیری
    یافته های این مطالعه نشان می دهد که بین تعداد توالی تکراری ناحیه ی پروموتوری ژن IGF-I و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان رابطه ی مستقیمی وجود دارد. به عبارت دیگر، افزایش تعداد تکرار CA (بیشتر از 19) واقع در پروموتور ژن IGF-I ریسک ابتلا به سرطان پستان در زنان را افزایش می دهد.
    کلیدواژگان: سرطان پستان، توالی تکراری CA، پلی مورفیسم
  • مجتبی رستمی، محسن میر محمد صادقی، امیر الهی فر، مجتبی اکبری صفحه 1383
    مقدمه
    عفونت های بیمارستانی از عوارض مهم جراحی های قلب هستند. انواع اصلی این عفونت ها، در محل عمل یا بصورت تنفسی ظاهر می شوند. میزان عفونت های محل عمل جراحی قلب از 1 تا 9 درصد و میزان عفونت های تنفسی هم تا دو برابر این دامنه گزارش شده است. در مطالعات مختلف سعی شده علاوه بر اقدامات معمول آماده سازی قبل از عمل، از روش های دیگری نیز جهت جلوگیری از عفونت های بعد از عمل استفاده شود. از جمله این روش ها استفاده از پماد با سیتراسین یا جنتامایسین موضعی، پماد موپیروسین داخل بینی و محلول کلرهگزیدین به صورت غرغره دهانی و داخل بینی بوده است. مطالعه حاضر در نظر داشت تاثیر ضد عفونی دهان و بینی با محلول کلرهگزیدین را در کاهش میزان عفونت های محل عمل و تنفسی بعد از اعمال جراحی قلب بررسی نماید.
    روش ها
    این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی بود که از سال 1388 تا 1389 در بخش جراحی قلب بیمارستان سینا در اصفهان انجام شد. بیمارانی که به دلایل مختلف تحت اعمال جراحی قلب باز قرار می گرفتند به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در یک گروه آماده سازی برای اطاق عمل به روش معمول صورت می گرفت و در گروه دیگر علاوه بر آن، ضدعفونی دهان و بینی با محلول کلر هگزیدین 2 دهم درصد هر 6 ساعت یک بار از یک روز قبل از عمل جراحی تا یک روز بعد از آن نیز انجام شد. هر بیمار تا یک ماه بعد از عمل از نظر بروز عفونت های بیمارستانی پی گیری می شد.
    یافته ها
    از 180 بیماری که وارد مطالعه شدند، 88 نفر از بیماران در گروه شاهد و 92 بیمار در گروه مداخله قرار گرفتند. دامنه ی سنی بیماران از 43 سال تا 77 سال بود. میانگین سنی در گروه مداخله 8/61 سال و در گروه شاهد 5/61 سال بود که دو گروه باهم تفاوت آماری معنی داری نداشتند. تعداد کل عفونت های مشاهده شده در گروه مداخله 6 نفر (7%) شامل 2 مورد عفونت محل عمل و 4 مورد عفونت تنفسی بود. تعداد کل عفونت های مشاهده شده در گروه شاهد 13 نفر (14%) شامل 7 مورد عفونت محل عمل و 6 مورد عفونت تنفسی بود. تفاوت معنی داری در میزان عفونت های بعد از عمل در حالت استفاده یا عدم استفاده کلرهگزیدین وجود نداشت (232/0 = P). در گروه شاهد 9 مورد از عفونت ها (69%) در افراد با بیماری هایی زمینه ای به خصوص دیابت دیده شد و در گروه مداخله 4 نفر (66%) از افرادی که دچار عفونت شدند، مبتلا به ببیماری زمینه ای بودند. یک مورد فوت در گروه شاهد در بستری مجدد به علت مشکلات همودینامیک و نارسایی حاد قلب رخ داد که تب و عفونت محل زخم هم داشت.
    نتیجه گیری
    در مطالعه ما با وجود کمتر بودن عفونت ها در گروه مداخله، تفاوت معنی داری دیده نشد. در پاره ای از مطالعات بدون در نظر گرفتن حامل بودن S. Aureus در بینی به نتیجه مشابه دست یافته اند. امادر مطالعاتی که در افراد حامل S. Aureus انجام شده، گه گاه کاهش معنی دار در عفونت های بعد از عمل یافت شده است.
    کلیدواژگان: مدیاستینیت، کلرهگزیدین، عفونت های بیمارستانی
  • حمید کلانتری، احمد موسویان صفحه 1390
    مقدمه
    از آن جایی که ERCP روش بسیار دقیق و مفیدی در تشخیص و درمان زردی و درد مبهم شکم دارد، در این مطالعه بر آن شدیم تا کل ERCP های یک دوره زمانی در شهر اصفهان را مورد بررسی قرار دهیم.
    روش ها
    این مطالعه بر روی پرونده های یکصد بیمار که بین سال های 1382 تا 1389 ERCP شده بودند، انجام شد. کلیه ی اطلاعات حاصل از پرونده ی بیمار (شرح حال، آزمایشات، معاینه کلینیکی و پاراکلینیکی) و نیز اطلاعات جمع آوری شده در زمان ERCP در فرم های جمع آوری اطلاعات خلاصه شد و براساس آن جداول و نتایج حاصل گردید.
    یافته ها
    در 47% کل افراد تشخیص سنگ، در 27% به تشخیص طبیعی، در 9% کلانژیوکارسینوم، 4% آدنوکارسینوم پاپی، 6% سرطان سرپانکراس و 7% علل متفرقه داده شده است. در کسانی که با تشخیص اولیه ی زردی کلستاتیک ERCP شده بودند؛ 51% سنگ، 8/15% کلانژیوکارسینوم، 2/12% طبیعی، 2/5% آدنوکارسینوم پاپی، 7/8% کانسر سرپانکراس و 7% تشخیص های متفرقه داشتند. در کسانی که با تشخیص درد قسمت فوقانی شکم ERCP شده بودند، 7/66% طبیعی، 25% سنگ و 3/8% تومور سرپانکراس داشتند.
    نتیجه گیری
    می توان گفت شایع ترین علت زردی و درد مبهم قسمت فوقانی شکم سنگ می باشد. افرادی که با تشخیص اولیه زردی کلاستاتیک ERCP شده اند، بعد از سنگ بیشترین عامل زردی کلانژیوکارسینوم بوده است. تنها مورد که برخلاف سایر موارد بود در افرادی است که با تشخیص اولیه درد مبهم شکم ERCP شده بودند، در این افراد بیشترین نتیجه ERCP حالات طبیعی بوده است.
    کلیدواژگان: کلانژیوگرافی، کلانژیوپانکراتیکوگرافی، آندوسکوپی، زردی انسدادی
  • محمد علی حقوقی، شهریار سن نماری، علی اکبر بیگی صفحه 1396
    مقدمه
    عمل جراحی رزکسیون بدون آمبولیزاسیون درمان مناسبی برای Carotid Body Tumor (CBT) است که عوارض ناخواسته ای نیز دارد. هدف این مطالعه تعیین خصوصیات و عوارض عمل و سرانجام بیماران مبتلا به CBT که بدون آمبولیزاسیون و به طریقه ی ساب آدوانتیس تحت جراحی قرار گرفتند، بود.
    روش ها
    این مطالعه ی مقطعی در سال 1388 در بیمارستان الزهرای اصفهان (س) بر روی پرونده ی بیمارانی که به علت CBT بین سال های 1383 تا 1388 تحت عمل جراحی بدون آمبولیزاسیون و با برش از طریق ساب آدوانتیس قرار گرفته بودند، انجام شد. اطلاعات دموگرافیک و نیز عوارض ناشی از عمل جراحی جمع آوری و توسط نرم افزار SPSS تحت تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفتند.
    یافته ها
    32 بیمار با 36 عمل جراحی با میانگین سنی62/13 40/51 سال مورد بررسی قرار گرفتند. 5/12درصد افراد مورد مطالعه مرد و 5/87 درصد زن بودند. در بررسی پاتولوژی همه ی موارد پاراگانگلیوما بودند. میانگین اندازه ی توده های عمل شده 91/0 40/3 سانتی متر بود. بیشترین عارضه ای که پس از عمل دیده شد، بزرگی غدد لنفاوی گردن و بعد از آن افت فشار خون وضعیتی Orthostatic Hypotension بود.
    نتیجه گیری
    در بیماران ما که CBT بدون آمبولیزاسیون قبل از عمل، تحت برش از طریق ساب آدوانتیس قرار گرفته اند میزان بروز عوارض مشابه سایر مطالعات بود.
    کلیدواژگان: عوارض عمل، سرانجام، کاروتید بادی
  • مژگان مرتضوی، شیوا صیرفیان، شهرام طاهری، افروز اسحاقیان، مریم قسامی صفحه 1401
    مقدمه
    اختلال پروتئین های فاز حاد از مشکلات بیماران دیالیزی می باشد. بر اساس مطالعات قبلی، مصرف داروی کارنیتین می تواند باعث افزایش سطح آلبومین خون بیماران شود. در این مطالعه، تاثیر داروی کارنیتین بر آلبومین بیماران همودیالیز بررسی شد.
    روش ها
    در این کارآزمایی بالینی تصادفی یک سو کور و با استفاده از دارونما، 51 بیمار همودیالیزی (به ترتیب 16، 17 و 18 بیمار در گروه های دارو، دارونما و شاهد) بالای 21 سال وارد مطالعه شدند. قرص ال- کارنیتین mg 250 و دارونما به صورت روزانه 3 عدد قرص خوراکی در دوزهای منقسم به مدت 6 ماه استفاده شد. گروه شاهد هیچ دارویی دریافت نکردند. آلبومین بیماران قبل از مطالعه و سپس هر ماه اندازه گیری شد.
    یافته ها
    میانگین آلبومین سرم در شروع مطالعه در گروه دارو، دارونما و شاهد به ترتیب g/dl 26/0 ± 87/3، g/dl 35/0 ± 88/3 و g/dl 45/0 ± 96/3 بود و در پایان مطالعه در گروه دارو، دارونما و شاهد به ترتیب 54/0 ± 39/4، 78/0 ± 44/0 و 45/0 ± 84/0 بود. از ماه دوم مصرف دارو و دارونما به بعد، تفاوت بین آلبومین قبل از شروع مطالعه و آلبومین در هر ماه معنی دار بود (05/0 > P). تغییر آلبومین در 3 گروه بین شروع مطالعه و ماه 6 تفاوت معنی داری داشت که مربوط به اختلاف گروه شاهد با گروه دارو و دارونما بود. تفاوتی از نظر مرگ و عوارض جانبی در گروه دارو و دارونما وجود نداشت (05/0 < P).
    نتیجه گیری
    کارنیتین تغییری در آلبومین پلاسما ایجاد نمی کند اما با توجه به بهبود وضعیت آلبومین در گروه دارو و دارونما نسبت به گروه شاهد، می توان این مساله را به اثر دارونمایی و بهبود روحیه ی بیماران نسبت داد. مطالعات مشابه با دوز بالاتر دارو توصیه می گردد.
    کلیدواژگان: همودیالیز، ال کارنیتین، آلبومین
  • سید عباس طباطبایی، سید مظفر هاشمی، محمود زندی صفحه 1409
    مقدمه
    پیوند کلیه یک فرایند جراحی است که در آن یک کلیه ی سالم با کارکرد خوب جایگزین کلیه ی کسی که مشکل و نارسایی شدید دارد، می شود. کلیه ی پیوندی با یک سری عوارض کوتاه مدت و دراز مدت همراه است که مهم ترین عوارض ایجاد شده عفونت، عوارض کلیوی و عوارض قلبی می باشد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی توزیع فراوانی عوارض دراز مدت پیوند کلیه طراحی و اجرا شد.
    روش ها
    این مطالعه ی توصیفی تحلیلی در سال 1388 در مرکز آموزشی درمانی الزهرای (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه ی آماری مورد مطالعه شامل بیمارانی بود که طی سه سال در این بیمارستان تحت عمل پیوند کلیه قرار گرفته بودند که طی آن 130 مورد پیوند کلیه مورد بررسی قرار گرفت. داده های مطالعه پس از جمع آوری با کمک نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون های t، 2χ و آزمون تحلیل بقای کاپلان مایر تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    عوارضی که در این مطالعه مد نظر قرار گرفت شامل عوارض کلیوی و عفونت ادراری بود که طبق نتایج به دست آمده 44 نفر (8/33 درصد) مبتلا به عوارض پیوند گردیده و 86 نفر (2/66 درصد) مبتلا به عارضه ای نشده بودند. عوارض کلیوی در 13 نفر از بیماران (10 درصد) به صورت ریفلاکس وزیکویورترال ظاهر گردید. همچنین عوارض قلبی در 4 بیمار (1/3 درصد) رخ داده بود که به صورت سکته ی قلبی بود. عفونت نیز در 35 بیمار (9/26 درصد) ایجاد شده بود.
    نتیجه گیری
    طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه، حدود 27 درصد بیماران تحت پیوند کلیه دچار عفونت مجاری ادراری شده بودند؛ به منظور حفظ کلیه ی پیوندی و تداوم بقای کلیه لازم است اقدامات پیش گیرانه ی لازم در مورد بیماران انجام گیرد و به فرد بیمار و خانواده ی وی نیز آموزش های لازم جهت پیش گیری از عفونت داده شود.
    کلیدواژگان: پیوند کلیه، عوارض پیوند کلیه، نارسایی مزمن کلیه
  • محمد هادی رفیعی، وحید گوهریان صفحه 1419
    مقدمه
    عمل جراحی فتق اینگوئینال شایع ترین عمل جراحی در بین کودکان است. هدف از انجام این مطالعه، بررسی نتایج عمل جراحی فتق اینگوئینال غیر مستقیم با یا بدون باز کردن فاسیای عضله ی مایل خارجی در کودکان کمتر از 6 سال بود.
    روش ها
    در این مطالعه، 49 کودک دچار فتق اینگوینال در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در طی یک دوره ی یک ساله، 25 بیمار بدون باز کردن فاسیای عضله ی مایل خارجی (جراحی بسته) و 24 بیمار با باز کردن آن (جراحی باز) در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان تحت عمل جراحی قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به سن، جنس، مدت زمان بیهوشی، مدت زمان عمل جراحی و عوارض بعد از عمل جراحی (شامل میزان درد و وضعیت زخم) جمع آوری و به وسیله ی آزمون های آماری t و 2χ تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی داری از نظر سن و جنس وجود نداشت. میزان درد پس از عمل، میانگین مدت زمان جراحی و میانگین مدت زمان بیهوشی در گروه جراحی بسته کمتر بود ولی تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. در گروه جراحی بسته به نحو معنی داری میزان سفتی زخم کمتر بود. در پی گیری یک ساله هیچ موردی از فتق مجدد در بیماران دو گروه مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    عمل جراحی فتق اینگوئینال بدون باز کردن فاسیای عضله ی مایل خارجی عملی از نظر میزان بهبودی و عدم عود نظیر عمل جراحی با باز کردن فاسیای عضله می باشد و با توجه به کمتر بودن برخی عوارض پس از عمل در آن، انجام آن توصیه می شود.
    کلیدواژگان: عمل جراحی فتق اینگوئینال، فاسیای عضله ی مایل خارجی، اطفال، عوارض پس از عمل
|
  • Mahnaz Abbasi, Zahra Rezaieyazdi, Jalil Tavakol Afshari, Mohammadreza Hatef, Maryam Sahebari Page 1311
    Background

    Vitamin D has immunomodulatory function. Polymorphisms of the gene encoding the vitamin D receptor detected by BsmI may be source of diversity in its action. An association between vitamin D receptor gene BsmI polymorphisms and lupus nephritis has been reported. This study was performed to evaluate vitamin D receptor gene BsmI polymorphisms in lupus nephritis.

    Methods

    Twenty nine patients with lupus nephritis enrolled in this study. Vitamin D receptor gene typing was performed based on polymerase chain reaction-restriction fragment length polymorphism.

    Finding

    Vitamin D receptor genotyping of BsmI polymorphisms was 20.6% for BB, 51.7% for Bb, and 27.5% for bb without statistically significant difference (P = 0.090). In 21 patients that renal biopsy was done, the Bb genotype was the most (42.8%). There was not any correlation between renal histology and vitamin D receptor gene BsmI polymorphisms (P = 0.068).

    Conclusion

    There was no relationship between vitamin D receptor gene BsmI polymorphisms and lupus nephritis.

  • Fereshteh Ashtari, Mohammad Zare, Sedigheh Akrami Page 1317
    Background
    Many of the epileptic patients although are treated by multiple antiepileptic drugs but have recurrent multiple seizures. Surgery may be useful in these patients. Video-electroencephalic monitoring (VEM) is useful for finding epileptic focus or differentiating pseudoseizure from true seizure. This study was done in epilepsy centre of Kashani Hospital in Isfahan University of Medical Sciences to assess the clinical and paraclinical findigs of patients with intractable epilepsy.
    Methods
    This cross-sectional study was done in epilepsy ward in Kashani hospital in 2009. To-tal data of admitted patients such as sex, age, type of seizure, type of medications, family history, duration of disease, and EEG findings were gathered in questionnaire forms. Data were analyzed by SPSS13 software.
    Finding
    101 patients were admitted in epilepsy ward of Kashani hospital in 2009. Mean age of patients was 26.8 and 50.5% (51 patients) were women. 26.7% (27 patients) had pseudoseizure and 5.9% (6 patients) had focal epileptic lesion and were candidated for surgery.
    Conclusion
    Video-electroencephalic monitoring is necessary in patients with intractable epilepsy for confirming diagnosis and selecting the patients that surgery could help them.
  • Mohammad Reza Sohrabi, Mohammad Rahmati Roodsari, Hamid Souri, Maryam Mortazavi, Shahla Ghanbari, Shahnaz Nazarali, Mahnaz Baladast, Ayad Bahadori, Seyed Saeed Shariat, Majid Malekpour, Ali Asghar Kolahi Page 1324
    Background
    Health system research improves health system processes. This study was designed to define health system research priority setting for sub-secretaries of Shahid Beheshti University of Medical Sciences. These could be lead to purposeful researches and better resource allocation.
    Methods
    Through a health system research, stakeholders of each sub-secretary were defined and analyzed. Those who had the base score were selected to be asked. Research fields were listed through brain storming and finalized by Delphi technique. Research fields were prioritized through a questionnaire in which weighted criteria used for scoring. Final score calculated by multiplication of mean of each criterion’s weigh by research field mean score.
    Finding
    Totally 89 sub-secretary were selected in 15 research fields. The top priority for sub-secretary of research was providing the University research map and priority setting, for sub-secretary of students was psychological problems in students, for sub-secretary of resources was criteria for workforce planning, for sub-secretary of food and drug was automation of services, for sub-secretary of treatment was hospital infections and for sub-secretary of health was needs assessment and situational analysis in the field of Shahid Beheshti University of Medical Sciences.
    Conclusion
    Health system research committees in Shahid Beheshti University of Medical Sciences should be considered as an opportunity. Announcing the health system research priorities shows the way to promote community health based on its need. It also provides a tool for better resource allocation when there is resource shortage.
  • Nezamodin Berjis, Fariborz Zandieh, Ehsan Alaei Tabatabaei Page 1327
    Background

    Allergic rhinitis, one of the rhinitis syndromes, is associated with a symptom complex characterized by paroxysms of sneezing, rhinorrhea, nasal obstruction, and itching of the eyes, nose, and palate. Allergic rhinitis is associated with significant morbidity. The main goal of this study is to determine the sensitivity and the specificity of both said paraclinic test and the relationship between clinical manifestation severity and paraclinic test results.

    Methods

    This study is a cross-sectional one with forward direction has been performed in allergy clinic of Esfahan Alzahra hospital. The sampling was done in consecutive nonrandom mode. The tool of gathering the data were a questionnaires asking about age, sex, family history, smoking, pet contact, allergic rhinitis type, severity and frequency of clinical presentation; Also total serum IgE, nasal eosinophil count and Prick skin test results noted in questionnaires. The gathered data was analyzed by SPSS(v.17) software.

    Results

    All of the questionnaires were analyzed. There were significant differences in patients Prick skin test results as the gold standard test depend on their family history and place of life; Also total serum IgE titer and nasal eosinophil count in patient who have positive skin test was significantly more than otherwise who have negative skin test. For the other analyzed factors there were no significant differences in patient Prick skin test result as the gold standard test. There was no significant relation between total serum IgE titer and clinical presentation severity and frequency, a same result was seen about nasal eosinophil count too. Based on Spearman’s correlation coefficient there was no significant correlation between total serum IgE titer and nasal eosinophil count; however this correlation coefficient will be raised ever the clinical presentation severity raises. The calculated cut of point for total serum IgE titer in this study was 61 IU/mL with 75% specificity and 80% sensitivity. The calculated cut of point for nasal eosinophil percentage in this study was 5% with 100% specificity and 72.7% sensitivity.Discuss: Noticing the obtained results, It seems the physicians should concern family history and place of life in history taking as a important clue to allergic rhinitis diagnosis. This study clarified that total serum IgE titer and nasal eosinophil count can be acceptable paraclinic tests to allergic rhinitis diagnosis; but they should not be used to determine or guess how much the disease severity is.

  • Fereshteh Ali Akbari, Batool Hashemi, Farzaneh Sadeghi, Ebrahim Esfandiary, Hosein Sadeghi, Hamid Bahramian Page 1348
    Background
    Bone diseases and injuries, including bone fractures during accidents and trauma, in all communities are prevalent and in most cases, crushed bone is not able to repair; various treatment ways including tissue graft from an allograft or autograft have risks and lead to problems. One method for treatment of bone fractures is using outologous osteoblasts with culturing on suitable scaffolds and then implant of cells to defect region. In this study, we cultured osteoblast cells on monolayer and more calcium phosphate hydroxyapatite (HA-TC) scaffolds and the behavior of these two types of cells in different cultures were analyzed.
    Methods
    During the craniotomy operation in Alzahra hospital in five individual, bone samples were obtained and in sterile technique were sent to the laboratory. Each sample after washing with PBS was cut into small pieces and plates containing the medium culture were transferred to the incubator. In 10-12 days, the cells have started to leave the bones covering the floor plate and after using the enzyme Trypsin_EDTA isolated from plate divided into two groups. One group as HA-TC scaffolding and at the other group as a single layer were cultured. Staining Van kossa, MTT methods, alkaline phosphatase staining and flow cytometry were used to investigate osteoblast cells.
    Finding
    Cultivation monolayer cells with fibroblast morphology were observed or round. Van kossa staining determined the mineral deposits in the two groups. The cell proliferation increased in cellular scaffolding HA-TC more than monolayer (P < 0.001). Results of MTT showed more activity items on living cells scaffold HA-TC than monolayer (P < 0.001). In alkaline phosphatase staining, blue granules were observed; in the flow cytometry, 57 percent of primary cultured cells and 5 percent in the third passage cells showed alkaline phosphatase activity.
    Conclusion
    According to the results of this study, the hydroxyapatite scaffold is better than monolayer scaffold for osteoblast cells culture. This could be because of having more calcium and similar elements to bone matrix facilitate feeding cultured the cells.