فهرست مطالب
فصلنامه مطالعات حفاظت گیاهان
سال بیست و پنجم شماره 2 (تابستان 1390)
- تاریخ انتشار: 1390/08/21
- تعداد عناوین: 14
-
-
صفحه 107لوبیا با حدود 23000 هکتار، یکی از مهمترین محصولات زراعی در استان لرستان می باشد. در این مناطق کنه تارتن دولکه ای Tetranychus urticae Koch به عنوان آفت درجه اول این محصول به حساب می آید. به منظور بررسی تاثیر عناصر غذایی نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر کنترل کنه تارتن دو لکه ای و تاثیر آن بر مشخصه های زراعی لوبیا قرمز رقم درخشان، دو آزمایش مشابه و جداگانه (1- سمپاشی شده یا شاهد 2- سمپاشی نشده یا آلوده) در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با آرایش فاکتوریل با سه عامل نیتروژن (N0، N1 و N2 به ترتیب 0، 50 و 65 کیلوگرم در هکتار)، فسفر (P0،P1 و P2 به ترتیب 0، 100 و 130 کیلوگرم در هکتار) و پتاسیم (K0 و K1 به ترتیب 0 و 50 کیلوگرم در هکتار) جمعا 18 تیمار و چهار تکرار در سال 1381 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بروجرد اجرا شد. نتایج نشان داد که در آزمایش آلوده (سمپاشی نشده) افزایش نیتروژن عملکرد دانه لوبیا را به شکل معنی داری کاهش داد. در تیمار N0P2K1 جمعیت کنه تارتن به شکل معنی داری پایین بود. همچنین پتاسیم در تیمار N1P0K1 باعث افزایش معنی دار تعداد غلاف در بوته شد. بر اساس نتایج این تحقیق، تیمار کودی N0P2K1 در مزارع لوبیا جهت مدیریت تلفیقی آفت قابل توصیه می باشد.
کلیدواژگان: لوبی، ا قرمز درخشان، Tetranychus urticae، عناصر غذایی پر مصرف، مدیریت تلفیقی -
صفحه 116برای تعیین دوره ی بحرانی علف های هرز آفتابگردان رقم اروفلور، آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با 10 تیمار و سه تکرار در سال زراعی 1385 در مزرعه ی پژوهشی دانشکده ی کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا اجرا شد. تیمارها به دو دسته شامل تیمارهای کنترل (عاری از علف های هرز تا 20، 40، 60، 80 و 100 روز پس از سبز شدن آفتابگردان) و تیمارهای تداخل علف های هرز در دوره های مذکور تقسیم شدند. که در دسته اول کرت ها در طول دوره های مذکور وجین شدند و سپس تا پایان دوره رشد و نمو گیاه زراعی به علف های هرز امکان رقابت شد. در دسته دوم، از شروع دوره رشد تا 20، 40، 60، 80 و 100 روز پس از سبز شدن آفتابگردان به علف های هرز اجازه رشد داده شد و سپس تا زمان برداشت، علف های هرز کنترل شدند. دو تیمار شاهد رقابت و عاری از علف های هرز نیز برای مقایسه تاثیر وجود علف های هرز بر آفتابگردان در نظر گرفته شد. داده های عملکرد دانه در تیمارهای تداخل و کنترل علف های هرز در توابع گامپرتز و لجستیک نشان داد که دوره بحرانی کنترل علف های هرز برای آفتابگردان با در نظر گرفتن کاهش مجاز 5 و 10 درصد عملکرد به ترتیب 79-10 و 59-15 روز پس از کاشت است. بیشترین و کمترین عملکرد دانه 3544 و 321 کیلوگرم در هکتار به ترتیب در تیمارهای شاهد عاری و تداخل تمام فصل علف های هرز بدست آمد.
کلیدواژگان: آفتابگردان، دوره ی بحرانی، علف های هرز، تداخل، کنترل -
صفحه 127به منظور بررسی قدرت رقابتی ارقام مختلف گندم ((Triticum aestivum L. در رقابت با علف هرز بروموس(Bromus japonicus Thunb.) این آزمایش در سال زراعی 83-1382 در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان در 20 کیلومتری شهرستان زابل در جنوب شرق ایران اجراء شد. در این آزمایش شش رقم گندم شامل دو رقم بومی(بولانی و کلک افغانی) و چهار رقم جدید (چمران،کویر، هیرمند و هامون) به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و در تراکم مطلوب خود، با و بدون علف هرز بروموس کشت شد. تراکم بروموس در پلات های آلوده 100 بوته در متر مربع در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که توانایی رقابت ارقام بومی بیشتر از ارقام جدید و رقم قدیم بولانی دارای بیشترین شاخص رقابت، اما کمترین عملکرد را در بین ارقام داشت. رقم قدیم کلک افغانی از لحاظ شاخص رقابت در درجه دوم قرار گرفت و بیشترین عملکرد را در بین ارقام دارا بود و بعنوان رقم با بیشترین توانایی رقابت و رقم جدید هیرمند کمترین شاخص رقابت و کمترین عملکرد را داشت و بعنوان رقم با کمترین توانایی رقابت انتخاب شدند. رقم کلک افغانی در حضور بروموس از نظر خصوصیاتی مانند تجمع ماده خشک، شاخص سطح برگ، تعداد پنجه، ارتفاع، عملکرد بیولوژیک و عملکرد دانه بر رقم جدید هیرمند برتری داشت و وزن خشک بروموس در مخلوط با ارقام بومی (بولانی و کلک افغانی) به مراتب کمتر از وزن خشک آن درمخلوط با ارقام جدید (کویر، چمران، هیرمند و هامون) بود.
کلیدواژگان: گندم، بروموس، رقابت، عملکرد -
صفحه 136نقش سودوموناس های فلورسنت در کنترل بیولوژیک بیماری پاخوره گندم با عامل قارچ(Ggt) Gaeumannomyces graminis var. tritici، در سال های اخیر توسط بسیاری از محققین مورد توجه قرار گرفته است. تشکیل بایو فیلم توسط سودوموناس های فلورسنت درکنترل بیماری های گیاهی از اهمیت فراوانی برخوردار است. برای مطالعه این پدیده، 130 جدایه سودوموناس فلورسنت از ریزوسفر گندم در نواحی مختلف استان خراسان جداسازی شد و از این میان 21 جدایه بر اساس توانایی بازدارندگی از رشد قارچ Ggt در روش کشت متقابل انتخاب شدند. جدایه های انتخاب شده از نظرتشکیل بایو فیلم مورد ارزیابی قرار گرفتند و چسبندگی جدایه ها به پلیتهای شیشه ای در طول موج 492 نانومتر بررسی شد. نتایج نشان داد که شش جدایه F1، F3، F4، F141، P4 و 2-79 دارای توانایی تولید بایو فیلم بودند. نتایج آزمایشهای گلخانه ای نیز نشان داد که این جدایه ها نسبت به سایرین دارای توانایی بیشتری در بیوکنترل بیماری پاخوره گندم بودند. جدایه های F1، F3، F4، F141، P4 و 2-79 شدت بیماری را به ترتیب به میزان79، 80، 77، 79، 77 و80درصد کاهش دادند؛ در حالی که در سایر تیمارها که تشکیل بایو فیلم مشاهده نشده بود میزان کاهش بیماری بسیار اتدک بود، بطوریکه در جدایه F140 تنها 10% کاهش در میزان بیماری ناشی از قارچ Ggt در بوته های گندم به ثبت رسید. از سوی دیگر بررسی های انجام شده روی میزان همبستگی بین قابلیت بیوکنترل جدایه های برتر و تشکیل بایو فیلم در آنها نشان داد که همبستگی معنی دار بالائی (84/0) بین این دو خصوصیت وجود دارد. نتایج این تحقیق بیانگر نقش مهم تولید بایو فیلم توسط سودوموناسهای فلورسنت و ارتباط آن با قابلیت بیوکنترلی آنها در میباشد. این پدیده را شاید بتوان به کلنیزاسیون بهتر و با دوام تر جدایه های تشکیل دهنده بایو فیلم در سظح ریشه و در منطقه ریزوسفر نسبت داد.
کلیدواژگان: بایو فیلم، بیوکنترل، پاخوره گندم، سودوموناس فلورسنت، Gaeumannomyces graminis var، tritici -
صفحه 145
این آزمایش به منظور بررسی کارایی کاربرد کود اوره و علفکش تو-فور-دی بر کنترل علف های هرز و عملکرد گندم در سال زراعی 88-87 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. فاکتورهای مورد آزمایش دو سطح نیتروژن (بدون کود و کاربرد 150 کیلوگرم اوره در هکتار) و دو سطح علفکش (بدون علفکش و کاربرد علفکش تو-فور-دی) بودند. نتایج نشان داد که اگرچه کاربرد کود نیتروژن تاثیر معنی داری بر تراکم علف های هرز گندم نداشت، اما وزن خشک علف های هرز را تا 2 برابر افزایش داد. همچنین، در تیمارهایی که کود نیتروژن استفاده شده بود سهم بیشتری از وزن خشک علف های هرز در لایه های بالایی ارتفاع گندم قرار داشت. کاربرد علفکش تو-فور-دی تاثیر معنی داری بر تراکم و وزن خشک علف های هرز داشت و تراکم علف های هرز یکساله بهاره را در مقایسه با عدم کاربرد علفکش بیش از 90 درصد کاهش داد. عملکرد گندم نیز به هنگام کاربرد علفکش در مقایسه با عدم کاربرد آن 44 درصد افزایش یافت. در حضور علف های هرز، عملکرد گندم در کرت هایی که کود نیتروژن بکاربرده شده بود با کرت هایی که کود نیتروژن دریافت نکرده بودند تفاوت معنی داری نداشت.
کلیدواژگان: نیتروژن، علفکش، توانایی رقابتی، علف های هرز -
صفحه 152طی فصلهای زمستان و بهار سالهای 1386 و 1387، از گلخانه های اطراف مشهد و چناران تعداد 450 نمونه از گیاهان میخک که برگهای آنها دارای علایم رنگ پریدگی، ابلقی و بدشکلی بود، جمع آوری شد. با استفاده از آزمون ساندویچ دو طرفه الایزا نمونه های آلوده مشخص گردید.RNA ی کل گیاه با استفاده از محلول RNXTM (-Plus) از نمونه های جمع آوری شده استخراج گردید. کیت AccuPowerR RT Pre Mix Kit به همراه پرایمر اختصاصی برگشت هر دو قطعه مورد هدف جهت ساخت رشته cDNAی ویروسی به کار رفت. واکنش PCR نیز با استفاده از کیت AccupowerR PCR PreMix انجام شد. واکنش RT-PCR دو قطعه از ژنوم ویروس را به اندازه های تقریبی bp 1037 و bp 676 تکثیر کرد که جهت تعیین توالی محصولات PCR؛ مورد استفاده قرارگرفتند. توالی نوکلئوتیدی 3 ژن از قطعه bp 676 جدایه FUM2 با توالی نوکلئوتیدی 23 جدایه از سایر نقاط دنیا با کمک نرم افزارBioEdit و در ClustalW2 مقایسه و درخت فیلوژنتیکی رسم شد. تجزیه و تحلیل فیلوژنتیکی جدایه ایرانی FUM2 در مقایسه با جدایه های موجود در بانک ژن نشان داد که جدایه مذکور در گروه I و در زیر گروه IA قرار می گیرد.
کلیدواژگان: ویروس ابلقی میخک (CarMV)، FUM2، RT، PCR، درخت فیلوژنتیکی، تعیین توالی، ایران -
صفحه 158به منظور ارزیابی اثر سطوح مختلف کود نیتروژن بر توانایی رقابتی کلزا در شرایط تداخل با علف هرز خردل وحشی، آزمایشی به صورت کرت-های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل مقدار کود نیتروژن از منبع کود اوره (46% ازت) در چهار سطح (100، 150، 200 و 250 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) به عنوان عامل اصلی و سطوح تراکم خردل وحشی در پنج سطح (صفر، 4، 8، 16 و 32 بوته در متر مربع) به عنوان عامل فرعی بود. مدل های عکس عملکرد تک بوته، افت عملکرد و سطح برگ نسبی یک و دو پارامتره، بر داده های حاصل از آزمایش برازش داده شدند و از ضرایب معادلات مذکور جهت بررسی تغییرات توانایی رقابتی کلزا در سطوح نیتروژن استفاده شد. نتایج نشان داد که هر چهار مدل به خوبی روند تغییرات کاهش عملکرد کلزا را در شرایط تداخل با خردل وحشی توصیف کردند. کاربرد بیشتر نیتروژن سبب افزایش عملکرد بیولوژیک و دانه کلزا در شرایط تداخل شد. با افزایش تراکم خردل وحشی در هر چهار سطح کود نیتروژن، عملکرد بیولوژیک و دانه کلزا، کاهش معنی داری داشت. ضرایب به دست آمده از مدل عکس عملکرد تک بوته نشان داد که افزایش کود نیتروژن تا 200 کیلوگرم در هکتار، سبب افزایش توان رقابت نسبی کلزا در برابر خردل وحشی شد. همچنین در تمامی سطوح نیتروژن، عملکرد دانه بیشتر از عملکرد بیولوژیک تحت تاثیر رقابت قرار گرفت. کمترین شیب اولیه کاهش عملکرد (I)، بیشترین آستانه خسارت خردل وحشی و کمترین ضریب خسارت نسبی (q) در مدل سطح برگ نسبی دو پارامتره در تیمار کودی 200 کیلوگرم نیتروژن در هکتار به دست آمد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که بهترین سطح مصرف کود نیتروژن، سطح 200 کیلوگرم در هکتار بود و مقادیر پیش بینی شده در مدل دو پارامتره سطح برگ نسبی، روند تغییرات کاهش عملکرد کلزا را بهتر نشان داد.
کلیدواژگان: کلزا، رقابت، خردل وحشی، عملکرد، مدل تجربی -
صفحه 168
به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهی مرکبات شرق گیلان و غرب مازندران طی سال های 1387 و 1388 تعداد 110 نمونه خاک و ریشه از باغ های مرکبات جمع آوری گردید. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه، نماتدها استخراج، تثبیت و به گلیسیرین منتقل شدند. سپس از نماتد های جدا شده به تفکیک جنس، اسلایدهای میکروسکوپی دائم تهیه شد. پس از بررسی های میکروسکوپی مشخصات ریخت شناسی و ریخت سنجی تعیین و با استفاده از منابع معتبر علمی شناسایی انجام گردید. در این مطالعه 27 گونه متعلق به 15 جنس شامل:Aphelenchoides asterocaudatus، A. bicaudatus، A. sacchari، Aphelenchus avenae، Basiria graminophila، Boleodorus thylactus، Criconemoides xenoplax، C. curvatum، Ditylenchus myceliophagus، Filenchus facultativus، F. vulgaris، Helicotylenchus digonicus، H. dihystera، H. exallus، H. pseudorobustus، H. vulgaris، Nagelus obscurus، Ogma civellae، Paratylenchus nanus، Pratylenchus loosi، P. neglectus، P. jaehni، P. zea، Psilenchus hilarulus، Seinura lii، S.prospera، Tylenchulus semipenetrans.
شناسایی گردید. گونه هایPratylenchus jaehni، Seinura lii و S. prospera برای اولین بار از ایران گزارش می شوند.کلیدواژگان: مرکبات، گیلان، مازندران، نماتد -
صفحه 178یکی از آفاتی که در سالهای اخیر، گونه های مختلف بلوط را (به ویژه در جنگلهای غرب و شمال غرب کشور) مورد حمله قرار داده، پروانه جوانهخوار بلوط. Tortrix viridana L میباشد که آفتی بسیار مخرب در مناطق انتشار این گونه ها است. در استان آذربایجان غربی این آفت قسمتهایی از جنگلهای پیرانشهر و سردشت را از سال 1377 تا کنون تحت تاثیر قرار داده و با طغیان هرساله، خسارتهای زیادی را به شادابی و بقای درختان بلوط وارد میسازد. در این مطالعه ابتدا دو منطقه جنگلی، یکی در قسمت آفت زده به مساحت 20 هکتار و دیگری در منطقه بدون شیوع آفت (شاهد) به مساحت 5/5 هکتار، انتخاب شدند. سپس در هر منطقه تعداد 10 درخت از بلوط ویول Q. libani با استفاده از روش ترانسکت مشخص شده و به وسیله مته سال سنج نمونه های رویشی (مغزی) از هر کدام تهیه شد. پس از آماده کردن نمونه ها، پهنای دوایر سالیانه اندازهگیری شده و مقایسه بین میانگین آنها درمناطق آفت زده و شاهد و همچنین همبستگی بین میانگین پهنای دوایر سالیانه و داده های اقلیمی (بارندگی و دما) صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که در یک دوره 11 ساله (1387-1377) در منطقه آفتزده، میانگین پهنای دوایر سالیانه بعد از طغیان آفت، کاهش معنی داری داشته در حالی که در منطقه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. همچنین شیوع پروانه جوانهخوار در منطقه آفتزده منجر به کاهش میانگین پهنای دوایر به میزان 31% نسبت به دوره قبل از طغیان آن شدهاست. عدم وجود همبستگی بین پهنای دوایر سالیانه و داده های اقلیمی در دوره طغیان آفت نشان میدهد که میتوان پروانه جوانه خوار بلوط را عامل کاهش مقدار پهنای دوایر سالیانه دانست و باید نسبت به کنترل این آفت اقدام نمود.
کلیدواژگان: پروانه جوانهخوار بلوط، بلوط ویول، رویش قطری، پیرانشهر، سردشت -
صفحه 186برای تعیین اثر قارچ بووریا باسیانا روی لاروهای زمستان گذران آفت ساقه خوار برنج آزمایش مزرعه ای در موسسه تحقیقات برنج کشور در رشت طی سال های 1387و 1386 اجرا گردید. این تحقیق به صورت آزمایش فاکتوریل با سه فاکتور شاملa – غلظت (106 × 1کنیدیوم در میلی لیتر و 108 ×1 کنیدیوم در میلی لیتر)، b- نوع فرمولاسیون (روش گرانول پاشی و محلول پاشی) و c- زمان نمونه برداری سه مرحله آبان، دی و اسفند ماه)در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در پلات هایی به ا بعاد 7×3 متر در چهار تکرار انجام شد. قارچ بووریا باسیانا پس از برداشت برنج در مزرعه استفاده شد. دو روز بعد از اسپورپاشی 100 عدد لارو ساقه خوار داخل کرت های آزمایشی بطور مصنوعی رهاسازی گردید. بعداز رهاسازی لاروها، نمونه برداری جهت تعیین تعداد لاروهای مرده و زنده درطی سه مرحله انجام شد. زمان نمونه برداری به فاصله 45 روز از همدیگر از تعداد 10 بوته از هر کرت با حرکت در اقطار صورت گرفت. آخرین نمونه برداری قبل از شخم انجام گردید. تجزیه مرکب دوساله نشان داد که مناسترین غلظت، فرمولاسیون مورد استفاده و زمان نمونه برداری بترتیب مربوط به غلظت 108 × 1 کنیدیوم در میلی لیتر، گرانول پاشی و مرحله سوم نمونه برداری بود. ازلحاظ آماری بیشترین میانگین درصد مرگ و میر طی دو سال آزمایش با 66/57 با غلظت 108 × 1 کنیدیوم در میلی لیتر به روش گرانول پاشی درسومین مرحله نمونه برداری مشاهده گردید. کمترین مرگ و میر مربوط به تیمار شاهد (بدون آلودگی قارچ) در طی دوسال آزمایش بود.
کلیدواژگان: کنترل بیولوژیکی، جمعیت زمستان گذران، کرم ساقه خوار نواری برنج، قارچ Beauveria bassiana -
صفحه 194به منظور ارزیابی حساسیت هفت گیاه زراعی مختلف به بقایای علف کش توتال در خاک آزمایش زیست سنجی در پائیز سال 1388 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. در این مطالعه که به صورت فاکتوریل و در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در سه تکرار اجرا شد، حساسیت هفت گیاه (نخود، عدس، لوبیا، گوجه فرنگی، ذرت، کلزا و چغندرقند) به بقایای مختلف علف کش توتال (0، 0002/0، 0005 /0، 001/0، 002/0، 004/0، 006/0 میلی گرم در کیلوگرم خاک) بررسی شد. بعد از آماده کردن خاک با غلظتهای مذکور علف کش، به گلدانهایی به قطر 15 سانتی متری منتقل و کشت گیاهان در آنها انجام گرفت. یک هفته بعد از سبز شدن گیاهان درصد سبز شدن آنها تعیین شد و 30 روز پس از سبز شدن، درصد بقا و زیست توده ساقه و ریشه گیاهان مورد مطالعه اندازه گیری شد. جهت تحلیل نتایج آزمایش ضمن آنالیز واریانس داده ها، پاسخ گیاهان مورد آزمایش به بقایای علف کش توتال از طریق برازش داده های زیست توده ساقه به معادله های 3 و 4 پارامتری سیگموئیدی و محاسبه مقدار بقایای توتال برای 50 درصد بازدارندگی رشد ساقه گیاهان انجام شد. نتایج نشان دادند که شاخصهای اندازه گیری شده در تمام گیاهان تحت تاثیر معنی دار)01/0 >P) بقایای توتال درخاک قرار گرفتند و با افزایش بقایای توتال در خاک، درصد سبز شدن، بقا و زیست توده ریشه و ساقه در همه محصولات مذکور کاهش معنی داری یافت. بر اساس نتایج آزمایش، نخود و کلزا بترتیب کمترین (3/29، 30 درصد) و بیشترین (3/86، 5/93 درصد) درصد تلفات زیست توده ساقه و ریشه را داشتند. براساس شاخص ID50، ذرت (0031/0 میلی گرم در کیلوگرم خاک) و کلزا (00019/0 میلی گرم در کیلو گرم خاک) به ترتیب متحمل ترین و حساس ترین گیاهان به بقایای علف کش توتال در خاک شناخته شدند وترتیب تحمل گیاهان مورد مطالعه به بقایای علف کش توتال به صورت زیر بود: کلزا< چغندرقند < عدس< لوبیا < گوجه فرنگی
-
صفحه 202به منظور بررسی کارایی علف کش های گلیفوسیت و نیکوسولفورون در کنترل علف های هرز سوروف و گاوپنبه در محیط های کنترل شده و پیدا کردن شاخص ED50، آزمایش های دز- پاسخ جداگانه برای هر علف هرز در سال 88-1387 به صورت فاکتوریل 7×2 و در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد اجرا شد. علف کش های گلیفوسیت و نیکوسولفورون به صورت پس رویشی در مرحله 3 تا 4 برگی علف های هرز سوروف و گاوپنبه در دزهای صفر (شاهد)، 125/0، 25/0، 5/0، 1، 2 و 3 لیتر ماده تجاری در هکتار (به ترتیب معادل 0، 51، 102، 205، 410، 820 و 1230 گرم ماده موثره در هکتار علف کش گلیفوسیت، و 0، 5، 10، 20، 40، 80 و 120 گرم ماده موثره در هکتار علف کش نیکوسولفورون) مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که ارزیابی چشمی (بر اساس نمره دهی 0-9)، درصد بقاء، ارتفاع بوته، سطح برگ و وزن خشک اندام هوایی علف های هرز به طور معنی داری (01/0P≤) تحت تاثیر دز علف کش ها قرار گرفت. منحنی های واکنش به دز وزن خشک اندام هوایی علف هرز سوروف (نسبت به شاهد) تحت تیمار هر دو علف کش شبیه بود، ولی وزن خشک اندام هوایی گاوپنبه پاسخ متفاوتی به دز علف کش ها نشان داد، به طوری که برای50 درصد کاهش زیست توده گاوپنبه (ED50) حدود 6/1 برابر نیکوسولفورون بیشتری در مقایسه با گلیفوسیت مورد نیاز بود. همچنین با بررسی منحنی های درصد کنترل علف های هرز با افزایش دز علف کش ها، ملاحظه شد که تاثیر کنترل علف های هرز توسط گلیفوسیت بیشتر از نیکوسولفورون بود که با نتایج حاصل از منحنی های پاسخ وزن خشک بخش هوایی علف های هرز (نسبت به شاهد) تحت اثر دز علف کش ها مطابقت دارد. همچنین بر اساس مقدار ED50 به دست آمده برای هر علف کش در شرایط گلخانه ای که متفاوت از گزارش های مزرعه ای است، می توان نتیجه گرفت که تاثیر علف کش ها در شرایط مزرعه و کنترل شده مشابه نبوده و نمی توان دزهای توصیه شده مزرعه ای را برای آزمون های گلخانه ای به شکل یکسان به کار برد. علاوه بر این، با توجه به همبستگی مناسب بین میانگین داده های درصد وزن خشک اندام هوایی و درصد کنترل علف های هرز (**98/0=2R)، به نظر می رسد که بتوان از مقادیر درصد کنترل (بر اساس خسارت چشمی) در ارزیابی میزان تاثیر علف کش روی علف هرز به جای وزن خشک بهره گرفت.
کلیدواژگان: ارزیابی چشمی، پتانسیل نسبی، زیست توده، واکنش به دز، ED50 -
صفحه 214این تحقیق به منظور شناسایی نماتدهای انگل گیاهی مزارع کلزای استان های اصفهان و فارس با جمع آوری به ترتیب 96 نمونه و 112 نمونه از این استان ها طی سالهای 1384 الی 1386، صورت پذیرفت. نماتدهای موجود در ریشه و خاک پس از استخراج تثبیت و به گلیسیرین منتقل گردیدند. شناسائی نماتدها براساس بررسی های مرفولوژی و مرفومتری و با استفاده از منابع علمی معتبر انجام شد. همچنین پراکنش گونه های شناسایی در دو استان تعیین گردید. گونه های شناسایی شده در دو استان شامل 23 گونه متعلق به14 جنس بودند که گونه Filenchus thornei برای اولین بار از ایران گزارش می گردد. همچنین در هر دو استان، گونه Pratylenchus neglectus بیشترین پراکندگی و گسترش را نسبت به سایر گونه ها در مزارع کلزای هر دو استان داشت.
کلیدواژگان: کلزا، استان اصفهان، استان فارس، نماتد -
صفحه 224استفاده گسترده از آترازین و به دنبال آن سمیت این علفکش در محیط زیست، توجه پژوهشگران را در زمینه پیدا کردن روش های نوین پالایش این آلاینده آلی به خود معطوف کرده است. یکی از روش های موثر در حذف آترازین از محیط زیست، روش تجزیه زیستی میباشد. با توجه به اهمیت آترازین به عنوان یک آلاینده آلی زیست محیطی، مطالعهای بصورت طرح کاملا تصادفی در قالب فاکتوریل در زمینه تجزیه زیستی این علف کش با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو گونه باکتری سودوموناس آرژینوزا و سودوموناس فلورسنس و سه غلظت آترازین (100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که باکتری های جنس سودوموناس به طور معنی داری منجر به تجزیه آترازین شدند. باکتری سودوموناس فلورسنس آترازین را 45 درصد و باکتری سودوموناس آرژینوزا 88/38 درصد در مدت زمان 48 ساعت تجزیه کردند. باکتری فلورسنس به گونهای معنیدار توان تجزیه بیشتری نسبت به باکتری آرژینوزا داشت. همچنین نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش غلظت، تجزیه آترازین به وسیله هر دو باکتری افزایش یافت به گونهای که بیشترین درصد تجزیه به وسیله هر دو باکتری سودوموناس در غلظت 300 میلی گرم در لیتر و کمترین در غلظت 100 میلی گرم در لیتر روی داد.
کلیدواژگان: آلودگی، علفکش آترازین و باکتریهای سودوموناس فلورسنس و آرژینوزا
-
Page 107Common bean (Phaseolus vulgaris L.) is one of the most important crops in Lorestan province with about 23000 ha. In this area, Two spotted Spider Mite (TSSM) Tetranychus urticae Koch is the key pest of this crop. To study the effect of macroelements (NPK) fertilizers, on controlling TSSM and their effect on some agronomic characters of Derakhshan bean cultivar, two same trails (1. treatmented with acaricide 2. no treatmented) were conducted in two fields at Borujerd agricultural research station in 2002. The experiment was carried out according to randomized complete block design in factorial arrangement with 18 treatments and 4 replications. Treatments were based on three factors: nitrogen (N0=0, N1=50 and N2=65 kg/ha), phosphore (P0=0, P1=100 and P2=130 kg/ha) and potassium (K0=0 and K1=50 kg/ha). Results showed that in the second trial (no treatmented trial), the seed yield was significantly decreased by increasing the nitrogen fertilizer levels. In most sampling times, number of TSSM/leaf in treatment N0P2K1, was significantly lower than that of most treatments. Also, the potassium fertilizer in treatment N1P0K1 caused an increasing in number of Pods/plant. Based on this research treatment N0P2K1 was recommended in integrated control of TSSM in common bean fields.
-
Page 116In order to determine the critical period of weed control in Euro-flour variety of sunflower (Helianthus annus, L.) an experimental was conducted with a randomized complete block design with 10 treatments and three replications in Islamic Azad University Astara-branch-Agricultural College in 2006 growing season. Experimental treatments were conducted in two sets, the first set included weed free periods of 20, 40, 60, 80 and 100 days after crop emergence and the other set was weed infested in the same periods. In the first set, weeds removed in mentioned periods and then were allowed to compete with corp. In the second set of treatments, weeds competed with sunflower in those periods, and then removed up to harvest. In basis of percentage of sunflower seed yield in various treatments compare with completely weed free treatment, the two sets of treatments fitted with Gompertz and Logistic equations, respectively. The result showed that the critical period for sunflower. using %5 and %10 reductions, were 10-79 and 15-59 days after emergence, respectively. The highest yield was found in weed free control (3544 kg/ha), and the lowest yield was seen in weedy check treatment (321 kg/ha). Redroot pigweed (Amaranthus retroflexus), Knot grass (Paspalum disticum), Crab grass (Digitaria sanguinalis) were the most dominant weeds of the experimental site.
-
Competitive Characteristics of Wheat Cultivars in Competition with Japanese Brome (Bromus japonicus)Page 127A field experiment was conducted to study the competitiveness of wheat cultivars against Bromus japonicus at Sistan Agricultural Research Station during 2003. The experimental design was a randomized complete block assigned in factorial arrangement of treatments with four replications. Six wheat cultivars comprised two natives (old cultivars; Boulani and Kalak-Afghni), and four new-released cultivars (Chamran, Hirmand, Kavir, and Hamoun) (as factor a) were grown in pure stand and in mixture with B. japonicus (as factor b). Weed density was 100 plants m-2. The old cultivars were found more competitive than new-released ones. Boulani was the most competitive cultivar, however, had the lowest yield. In contrast, Kalak-Afghani with a good competitive ability indicated the highest yield. Cultivar Hirmand with a low yield and the highest weed infestation was indicated the least competitive cultivar. The more competitive cultivars had more biomass, leaf area, plant height, tiller number, and grain yield than the less competitive ones in competition with B. japonicus.
-
Page 136The role of Fluorescent Pseudomonads in biocontrol of Take-all Disease caused by Gaeumannomyces graminis Var.Tritici (Ggt) has been the subject of many researchs in the recent years. Biofilm formation in Fluorescent Pseudomonads play an important role in biocontrol disease. For this purpose,130 strains of fluorescent Pseudomonads isolated from wheat rhizosphere in different regions of Khorasan province were chosen for different Experiments. Among them, 21 strains with higher inhibitory effect in dual culture test against Ggt colony were selected for more investigations. The ability of selected strains for forming biofilm, and for their adhesion power to the glass plates were determined in 492 nm wave length. This results indicated that 6 strains(F1, F3, F4, F141, P4 and 2-79) were able to forming the biofilm and demonstrated the higher level of adhesion to the glass plates. The same strains also shown better biocontrol potential on Take-all disease in greenhouse experiments. The decrease rate of Take-all disease in treatments using F1, F3, F4, F141, P4 and 2-79 strains was noted %79, %80, %77, %79, %77 and %80 respectively. Whereas for treatments using strains which were not able to forming Biofilm, the biocontrol potential was very less important, Among them F140 strain reduced only 10% of disease severity. The good and significative correlation (0/84) was found between biocontrol potential of strains and their ability to forming biofilm. These results showed the Important role of fluorescent pseudomonads strains which are able to forming biofilm in biocontrol of Take-all disease of wheat. This ability can probably be attributed to the better colonization and more longer persistence of strains on the roots and in rhizospheric zone of wheat.
-
Page 145
To study the effect of nitrogen application and 2-4-D on weed density and weed architecture in winter wheat an experiment was conducted at agricultural research site, university of Mohaghegh Ardabili, Ardabil in 2009. Treatments were two nitrogen levels (no fertilizer and 150 kgNha-1 application) with or without 2-4-D (1.5 kg ai ha-1). Results showed that nitrogen application had no significant effect on weed density. Nitrogen application has increased weed dry weight to two-fold. Nitrogen application increased weeds dry weight on top layers of wheat canopy. 2-4-D application decreased weed density and weed dry weight. 2.4. D decreased density of annual spring weed over 90%. Wheat yield increased to 44% when herbicide applied compare to no herbicide application. Wheat yield was not significantly affected by N application.
-
Page 152During the winter and spring of 2007 and 2008, 450 samples (leaves of carnation plants) showing symptoms of yellowing, mottling, leaf malformation, and stunting were collected from greenhouses in Mashhad and Chenaran regions. The samples were tested by DAS-ELISA for the presence of CarMV. Total RNA was extracted by RNXTM (-Plus) solution from positive infected samples confirmed in DAS-ELISA tests. AccuPowerR RT Pre Mix Kit was used for synthesis of cDNA with reverse specific primer according to two segments of genome. PCR amplification of cDNA was carried out using AccupowerR PCR PreMix. RT-PCR assay amplified two DNA fragments approximately 1037bp and 676 bp using. PCR products directly sequenced. The nucleotide sequence identity was also compared with different isolates of the world. The determined sequences of FUM2 isolate of CarMV were compared which previously reported 23 CarMV isolates, using Bioedit software and ClastalW2. A Neighbor-joining method of MEGA 3.1 was applied to construct unrooted trees for 3 genes (p7, p9 and partial p38). Analysis of the phylogenetic tree showed that our isolate is in group I and subgroup A.
-
Page 158To evaluate the effect of different levels of nitrogen fertilizer on competitive ability of canola against wild mustard interference, a split plot trial based on a randomized complete block design with 3 replications was carried out. Experimental treatment were amounts of nitrogen fertilizer of urea (46% nitrogen) in 4 levels (100, 150, 200 and 250 kgN/ha) and 5 wild mustard densities (0, 4, 8, 16 and 32 plant/m2). Linear reciprocal, yield loss and one and two parameter relative leaf area index models were fitted on data obtained from experiment, coefficients of these equations were used to evaluate changes in competitiveness of canola in nitrogen application levels. The results showed that all models well described the trend of canola yield loss in wild mustard interference. More nitrogen application led to increase biological and grain yield of canola on interference conditions. Biological and grain yield of canola decreased significantly with increasing plant density of wild mustard in four levels of nitrogen. Coefficients obtained from reciprocal model showed that increasing of nitrogen to 200 kg/ha led to increase relative competitive ability of canola against wild mustard, also grain yield was more affected by competition at all levels of nitrogen than biological yield. The lowest initial slope of yield loss (I) and the highest economic threshold of wild mustard and minimum relative damage coefficient (q) of two-parameter relative leaf area model were obtained in 200 kgN/ha. Overall results of this study showed that the optimum level of nitrogen fertilizer was 200 kgN/ha.
-
Page 168
In order to identify the plant parasitic nematodes of citrus orchards in Guilan east and Mazandaran west province, 110 soil and root samples were collected during 2008 and 2009. The samples were washed and the nematodes extracted by centrifugal flotation technique. Then, they were fixed and transferred to glycerin. The permanent slides were prepared from the extracted nematodes. After microscopic consideration, the useful measurements and drawing were attained by using a drawing tube attached to the microscope. In this study 27 species belonging to 15 genera were identified using morphological and morphometrical characters as following: Aphelenchoides asterocaudatus, A. bicaudatus, A. sacchari, Aphelenchus avenae, Basiria graminophila, Boleodorus thylactus, Criconemoides xenoplax, C. curvatum, Ditylenchus myceliophagus, Filenchus facultativus, F. vulgaris, Helicotylenchus digonicus, H. dihystera, H. exallus, H. pseudorobustus, H. vulgaris, Nagelus obscurus, Ogma civellae, Paratylenchus nanus, Pratylenchus loosi, P. neglectus, P. jaehni, P. zea, Psilenchus hilarulus, Seinura lii, S.prospera, Tylenchulus semipenetrans. The species "Pratylenchus Jaehni, Seinura lii and S. prospera＂ which are reported for the first time in Iran.
-
Page 178The oak leafroller moth, Tortrix viridana L. is a destructive pest within it’s spreading area which invades the oak species, especially in west and northwest forests of Iran, in recent years. Some parts of West Azarbayjan’s forests which are located in Piranshahr and Sardasht region have been affected by this pest since 1989 that oak trees vigor and survival have been gone down resulting the pest outbreak anually. In this study, 2 forest sites were chosen primarily which the first one was located in infested area (ca. 20 ha) and the second one was in non-infested area (as a control, ca. 5.5 ha). In each site, 10 trees of Lebanon oak (Q. libani Oliv.) were selected using transect method and a core was brought out from each tree employing increment borer. After preparing the cores, tree ring width was measured and after that comparing of the mean tree ring width between two sites (infested and control) and correlation between them and climatic data (precipitation and temperature) were determined. The results showed that the mean tree ring width in the infested site was decreased significantly after outbreak while this significant reduction was not seen in the control through an eleven years period (1998-2008). Also the pest outbreak caused tree ring width reduction of lebanon oak 35% as compared with the period before outbreak. Lack of any correlation between tree ring width and climatic data could be considered as a reason which indicates the oak leafroller moth can cause tree ring width reduction, so control measures should be taken into account immediately.
-
Page 186In order to evaluate the effect of Beauveria bassiana fungus on overwintering larvae populations of rice stem borer(Chilo suppressalis) was studied during 2007-2008 in Rice Reaserch Institute, Rasht. This study was carried out based on factorial experiment with RCBD in 4 replications with three factors as follow: (a1) Concentration of 1× 108 conidia/ml., concentration of 1× 106 conidia/ml. from spores of B. bassiana and check(only distilled watter), (b) use of spores granular formulation, use of spores liquid formulation and(c) Time of sampling(first, second third steps).The plots size were 3×7 m., Fungus of B. bassiana used after harvest of rice in the field. After two days spraying with fungus, number of 100 larvae were released inside each plot. Sampling was carried out in three times, as follow: 45 and 90 day after releasing of larvae and before wintering plow.Two year analyze showed that the most suitable of concentration, formulation and sampling time were 1× 108 conidia/ml., granular and third step, respectively. The results showed that the highest mortality percentage average of larvae observed 1× 108 conidia/ml. (57.66) in third sampling. The least mortality was observed in check.
-
Page 194In order to study the sensitivity of seven crops to total herbicide soil residue, an experiment was carried out under controlled conditions in 2009 at the College of Agriculture, Ferdowsi University of Mashhad-Iran. In this study 7 crops (pea, bean, lentil, corn, rape, beet and tomato), across 7 simulated soil residual concentration of total herbicide (0, 0.0002, 0.0005, 0.001, 0.002, 0.004 and 0.006 mg kg-1 soil) were evaluated in a completely randomized design with factorial arrangement and three replications. Soil samples WERE wereprepared and transported to 10 Cm diameter pots and crop seeds were planted. Crops emergence percentage was determined 1 week after emergence. Survival, shoot and root biomass production was measured 30 days after emergence. Plants response to total residue was fitted with sigmoidal 3 and 4 parametric equation to the shoot biomass data as a function of the herbicide residue concentrations and was used to calculate the residue concentration for 50% inhibition of plants shoot growth inhibition (ID50). Results showed, that the effect of different total residue concentration were significant (P
-
Page 202To study the efficacy of glyphosate and nicosulfuron herbicides on barnyardgrass [Echinochloa crus-galii (L.) P. Beauv.] and velvetleaf (Abotilon theophrasti Medicus.) control and to find the ED50 index, experiments were conducted as factorial arrangement of treatments 2×7 based on completely randomized design with six replications for each weed in 2008-9 at Research Greenhouse, Ferdowsi University of Mashhad. Glyphosate and nicosulfuron herbicides applied to 3-4 leaves of weeds as post-emergence at 0, 0.125, 0.25, 0.5, 1, 2 and 3 Lha-1 product (0, 51, 102, 205, 410, 820, 1230, and 0. 5, 10, 20, 40, 80, 120 gai ha-1, recpectively). The results showed significant effect of herbicide dosages on visual assessment, survival percentage, plant height, leaf area, and shoot dry weight of weeds (P≤0.01). Dose response curves of barnyardgrass biomass for both herbicides were similar, but velvetleaf biomass showed different responses to herbicides. So that, 50 percent reduction of velvetleaf biomass (ED50) required 1.6 fold nicosulfuron herbicide incomparison with glyphosate herbicide. Also, control percentage curves of weeds changed with glyphosate higher slope than nicosulfuron, that emphasized the results of dose response curves. Based on the amount of ED50 obtained for each herbicide in greenhouse conditions that is differ from the farm reports, it can be concluded that the effect of herbicides under field and controlled conditions was not the same and can not be recommended from dosage for greenhouse tests. According to the proper correlation between the mean of shoot dry weight and weed control percentage (R2=0.98**), it seems that using the values of this index (based on visual assessment) for evaluation of herbicides effect on weeds instead of dry biomass could be useful as well.
-
Page 214In order to identify of plant parasitic nematodes of rapeseed in Isfahan and Fars provinces, 208(96 from Esfahan and 112 from Fars province) soil and root samples were collected from rapeseed fields during 2005-2007. Nematodes were extracted from root and soil, then fixed and transferred to glycerin. The nematodes were mounted on slides and examined by light microscope and identified by valid references. The distribution of identified species was determined too. In this survey 23 species belonging to 14 genera were identified from mentioned provinces. Filenchus thornei is reported from Iran for the first time. Pratylenchus neglectus has the most distribution among the species, in both provinces.
-
Page 224Extensive application of atrazine and its toxicity in environmental has attracted researcher attention for finding new degradation methods to this organic pollutant. Biodegradation is one of most effective methods for removing atrazine. Due to the importance of atrazine herbicide as an organic pollutant, a design carried out at factorial experiment in completely randomized design with three repeats. The experiment consisted of two pseudomonas bacteria (fluorescence and aeruginosa) and three levels of atrazine concentrations 100, 200 and 300 mg.l-1. The data of experiment showed that Pseudomonas bacteria degraded atrazine significantly. Pseudomonas fluorescence and Pseudomonas aeruginosa degraded atrazine 45 % and 38.88% in 48 hours, respectively. Pseudomonas fluorescence was more efficient than Pseudomonas aeruginosa. Results showed that the increasing of atrazine concentration led to more degradation of this herbicide by both bacteria. The most degradation by both Pseudomonas bacteria was at 300 ppm concentration and the less degradation occurred at 100 ppm concentration.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.