فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 150 (هفته دوم مهر1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/07/02
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقایسه ی اثربخشی تزریق هپارین به دو شیوه ی انفوزیون مداوم و دوزهای متعدد وریدی بر وضعیت انعقادی پس از جراحی عروق محیطی
    عنایت یدالهی، علی اکبر بیگی صفحه 1046
    مقدمه
    ترومبوآمبولی پس از اعمال جراحی از عوارض مهم با مرگ و میر و عوارض بالا می باشد. در حال حاضر، هپارین جهت پیش گیری از بروز این عوارض به کار می رود. در این مطالعه اثر دو روش انفوزیون مداوم با انفوزیون دوزهای متعدد وریدی بر وضعیت انعقادی پس از عمل جراحی عروق محیطی مقایسه شد.
    روش ها
    این کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده بر روی 120 بیمار که تحت عمل جراحی عروق محیطی قرار گرفتند در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد. بیماران به صورت تصادفی تحت درمان با انفوزیون مداوم هپارین (750 واحد به ازای هر کیلوگرم در 24 ساعت) یا درمان با دوزهای متعدد هپارین (150 واحد به ازای هر کیلوگرم هر 4 ساعت) قرار گرفتند. PTT (Partial thromboplastin time) در گروه انفوزیون مداوم هر 6 ساعت و در گروه دوزهای متعدد ابتدا ده دقیقه پس از تزریق و سپس یک دقیقه قبل از تزریق دوز بعدی هپارین چک می شد. شمارش پلاکتی، هموگلوبین، هماتوکریت، و خون ریزی به صورت دقیق مانیتور شد.
    یافته ها
    دو گروه مورد مطالعه از نظر سن، جنس، بیماری های زمینه ای و فراوانی انجام جراحی های بزرگ یکسان بودند. ترومبوز در 3/18 درصد بیماران گروه انفوزیون مداوم و 3/3 درصد بیماران گروه دوزهای متعدد مشاهده شد (008/0 > P). در 20 درصد بیماران گروه انفوزیون مداوم و در 6/6 درصد بیماران گروه دوزهای متعدد، PTT بیشتر از 5/58 ثانیه بود (029/0 > P). ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین و خون ریزی فعال در هیچ یک از بیماران مشاهده نگردید و افت هماتوکریت تنها در 1 مورد (6/1 درصد) در هر گروه دیده شد.
    نتیجه گیری
    تجویز دوزهای متعدد هپارین برتری بیشتری نسبت به انفوزیون هپارین در جلوگیری از ترومبوز بعد از عمل جراحی عروق محیطی داشت. انجام مطالعات بیشتر با پی گیری طولانی تر و حجم نمونه ی مناسب قبل از توصیه به استفاده از این شیوه ی درمان با هپارین پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: هپارین، ترومبوز، ترومبوآمبولی، عوارض، جراحی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • نتایج بینایی جراحی رفرکتیو Phakic IOL Implantation در بیماران میوپ با استفاده از لنز آرتیزان یا آرتیفلکس
    حسن رزمجو، کبری نصرالهی، عرفان محمداسماعیل * صفحه 1052
    مقدمه

    امروزه جراحی رفرکتیو پیشرفت و مقبولیت روزافزونی در چشم پزشکی دارد. این مطالعه نتایج بینایی حاصل از دو لنز داخل چشمی آرتیزان و آرتیفلکس را در تصحیح میوپی بررسی کرد.

    روش ها

    در این بررسی، 58 چشم از 29 بیمار دچار میوپی بالا پس از معاینه، تحت جراحی رفرکتیو با استفاده از لنز آرتیزان یا آرتیفلکس قرار گرفتند. آرتیفلکس در 24 و آرتیزان در 34 چشم مورد استفاده قرار گرفت. بیماران برای 6 ماه پی گیری شدند و دید بدون اصلاح، دید اصلاح شده و رفرکشن در دو گروه ثبت گردید و در نهایت یافته ها با آزمون های آماری مناسب آنالیز شدند.

    یافته ها

    هر چند نتایج بینایی با استفاده از لنز آرتیفلکس بهتر بود، اما این برتری تنها در دو ماه اول پی گیری معنی دار بود و پس از 6 ماه نتایج بینایی در دو گروه مشابه بودند. با این که مقدار آستیگمات در چشم هایی که از لنز آرتیزان استفاده کردند در 3 ماه اول پی گیری بیشتر بود، رفرکشن پس از این دوره به نسبت ثابت بود و تفاوت دو گروه به طور پیش رونده رو به کاهش بود. عارضه ای طی عمل و دوره ی پس از آن مشاهده نشد.

    نتیجه گیری

    نتایج درازمدت لنزهای آرتیزان و آرتیفلکس مشابه بودند هرچند زمان لازم برای ثبات دید و رفرکشن هنگام استفاده از لنز آرتیفلکس کوتاه تر بود.

    کلیدواژگان: جراحی رفرکتیو، میوپی، آرتیزان، آرتیفلکس
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • عوامل پیش گویی کننده ی نیاز به لوله گذاری تراشه در مسمومین با سم ارگانوفسفره
    نسترن ایزدی مود، متین شریعتی*، احمد یراقی، فرزاد قشلاقی، غلامرضا معصومی، زهرا دانا سیادت صفحه 1058
    مقدمه

    مسمومیت با سم ارگانوفسفره چهارمین علت شایع مراجعه به اورژانس مسمومین بیمارستان نور اصفهان و دومین مسمومیت منجر به مرگ در این مرکز شناخته شده است. با توجه به محدودیت امکانات درمانی، تشخیص به موقع و اتخاذ تدابیر مناسب بر اساس علایم بدو ورود جهت بستری بیماران در بخش مراقبت های ویژه، راهکاری جهت نجات جان این بیماران خواهد بود که مرگ و میر و عوارض مسمومیت را به طور چشم گیری کاهش می دهد. آگاهی از عوامل پیش گویی کننده ی نیاز به لوله گذاری می تواند پزشک را در تصمیم گیری در مورد بیماران و انجام درمان مناسب یاری دهد.

    روش ها

    این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و مقطعی بود که طی 16 ماه و در اورژانس بیمارستان نور و حضرت علی اصغر (ع) شهر اصفهان انجام گرفت. بیماران طی بستری به دو گروه بیماران با لوله گذاری تراشه و بدون لوله گذاری تراشه تقسیم شدند. عوامل پیش گویی کننده ی احتمالی نیاز به لوله گذاری تراشه در بیماران مورد مطالعه تعیین شد و در دو گروه بیماران مقایسه و بررسی شد.

    یافته ها

    تعداد 43 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. 8 نفر از آن ها (6/18 درصد) لوله گذاری تراشه شدند. شیوع علایم موسکارینی (4/88 درصد) و علایم عصبی (2/44 درصد) از علایم نیکوتینی (5/39 درصد) بیشتر بود. شایع ترین علامت در مسمومین با ترکیبات ارگانوفسفره در این مطالعه، استفراغ (8/55 درصد)، سیالوره (9/41 درصد)، تغییر سطح هوشیاری (2/30 درصد)، میوز (3/23 درصد) و تعریق (3/23 درصد) بود. 5 نفر (6/11 درصد) از افراد مطالعه فوت کردند. بین علایم میوز، دیسترس تنفسی، برونکوره، علایم ترکیبی، علایم عصبی، کاهش سطح هوشیاری و غیر طبیعی بودن سمع ریه در دو گروه لوله گذاری شده و افرادی که لوله گذاری برای آن ها انجام نشده بود، اختلاف معنی داری وجود داشت. سن بیشتر از 35 سال، فشار خون دیاستولی بیشتر از 90 میلی متر جیوه در اولین معاینه، سمع غیر طبیعی ریه، قند خون وی بیش از 126 میلی گرم در دسی لیتر، کاهش سطح هوشیاری بیمار، داشتن علایم عصبی، داشتن علایم ترکیبی، بروز میوز، برونکوره یا دیسترس تنفسی، عوامل پیش گویی کننده ی نیاز به لوله گذاری داخل تراشه شناخته شدند.

    نتیجه گیری

    شناخت عوامل پیش گویی کننده ی نیاز به لوله گذاری تراشه می تواند به پزشک در جهت انجام لوله گذاری و انتقال بیمار به واحد مراقبت های ویژه و در نتیجه کاهش مرگ و میر بیماران، کمک کند

    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • شیوع رفتارهای پرخطر در زنان زندانی استان اصفهان
    بهروز عطایی، فریبرز خوروش، سارا آزاده، زری نخودیان، نازیلا کساییان، آناهیتا بابک صفحه 1070
    مقدمه
    مطالعات متعدد بیانگر وقوع رفتارهای پرخطر مانند تزریق مواد مخدر در بیرون و یا درون زندان می باشد که این جمعیت را در خطر ابتلا به عفونت های ناشی از ویروس های عامل هپاتیت B (Hepatitis B virus یا HBV)، هپاتیت C (Hepatitis C virus یا HCV) و ایدز (HIV یا Human immunodeficiency virus) قرار داده است. شیوع این بیماری ها در بین زندانیان نوجوان و بزرگ سال چندین برابر جامعه ی عادی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع رفتارهای پرخطر که می توانند زمینه ساز بروز بیماری های عفونی از قبیل ایدز و هپاتیت شوند، در زنان زندانی استان اصفهان در سال های 90-1389 طراحی و انجام گردید.
    روش ها
    در این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی، تمامی 163 زندانی زن محبوس در زندان مرکزی استان اصفهان به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. اطلاعات لازم از این افراد از طریق چک لیست استاندارد شده در خصوص رفتارهای پرخطر و خصوصیات دموگرافیک، توسط مددکاران زندان به دست آمد. آنالیز اطلاعات با استفاده از روش های آمار توصیفی، آزمون های 2χ، Kruskal-Wallis و Mann-Whitney انجام گرفت.
    یافته ها
    شایع ترین رفتارهای پرخطر در افراد مورد مطالعه به ترتیب شیوع مصرف سیگار (3/31 درصد)، مصرف مواد مخدر (1/30 درصد)، تعدد نوبت های دستگیری (4/26 درصد)، رابطه ی جنسی نامشروع همسر (1/22 درصد)، مصرف الکل، رابطه ی جنسی نامشروع و سابقه ی ازدواج موقت (هر کدام 8/17 درصد) بود. مصرف سیگار، الکل و مواد مخدر در اعضای خانواده به ترتیب در 95 نفر (2/60 درصد)، 42 نفر (9/26 درصد) و 62 نفر (2/39 درصد) از افراد مورد بررسی مشاهده شد. 10 نفر (4/6 درصد) اعتیاد تزریقی در اعضای خانواده را ذکر کردند.
    نتیجه گیری
    یافته های فوق بر توجه بیشتر مسوولین ذی ربط به اجرای دقیق و مداوم برنامه های کاهش آسیب و پیش گیرنده در سطح زندان ها و ارائه ی آموزش های موثر به گروه های در معرض خطر تاکید می کند.
    کلیدواژگان: رفتار پرخطر، زنان زندانی، ایران
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • کیست درمویید: گزارش مورد
    سید محمد باقر رضیئی، سعادت میرصدرایی، نازنین اورعی ناسوتی، آرمین الهی فر صفحه 1078
    مقدمه
    کیست های درمویید از شایع ترین ضایعات تکاملی شکل گرفته در دوران جنینی هستند. این کیست ها در هر نقطه ای می توانند وجود داشته باشند، اما به طور شایع در خط وسط بدن دیده می شوند. از جمله مناطق غیر معمول گزارش شده تاکنون، ناحیه ی تمپورال به ویژه پشت گوش و حتی در گوش میانی بر روی شیپور استاش است که البته بسیار نادر می باشد.
    گزارش مورد: ما در این جا بیماری را با کیست درمویید پشت گوش معرفی می کنیم که علاوه بر ظهور در یک ناحیه ی غیر شایع، دچار افزایش تدریجی و نامعمول در اندازه ی توده طی چندین سال نیز بوده است.
    کلیدواژگان: کیست درمویید، ناحیه ی تمپورال، پشت گوشی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Continuous Infusion versus Intermittent Intravenous Heparin Injection Ef-fect on Coagulation State after Peripheral Vascular Surgery
    Enayat Yadollahi, Ali Akbar Beigi Page 1046
    Background
    Thromboembolism is one of the major surgery complications with high rates of mortality and morbidity. We compared effects of two methods of heparin administration (continuous vs. intermittent) on coagulation state after peripheral vascular surgery.
    Methods
    This randomized clinical trial was conducted on 120 patients underwent peripheral vascular surgery in Alzahra University Hospital in Isfahan, Iran. Patients randomized to receive continuous (750 u/kg/24h, n = 60) or intermittent (150 u/kg/4h, n = 60) heparin infusion. In the continuous infusion group, PTT was checked every six hours, and in the intermittent group PTT was checked 10 min after each dose and then 1 min before the following dose. Platelets counts, hemoglobin, hematocrit, and bleeding were precisely monitored.
    Findings
    The two groups were similar in age, gender, concurrent disease, and type of surgery. Thrombosis was occurred in 18.3% and 3.3% of the patients in the continuous and intermittent heparin infusion groups respectively (P < 0.05). PTT greater than 58.5 s was seen in 20% of the patients in continuous group versus 6.6% of the patients in intermittent heparin infusion groups (P < 0.029). No cases of heparin induced thrombocytopenia or active bleeding was occurred, but decreasing in platelets counts was observed in one patient (1.6%) in each group.
    Conclusion
    The intermittent heparin infusion has better outcomes compared with continuous infusion in preventing thrombosis after peripheral vascular surgery. Future studies with larger sample sizes and longer follow-ups are required before recommendation of this strategy for prevention of thrombosis after surgeries.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Artiflex versus Artisan Phakic Intraocular Lens for Correction of High Myopia
    Hassan Razmju, Kobra Nasrollahi, Erfan Mohammad Esmaeil Page 1052
    Background

    Refractive surgery is the most rapidly evolving issue in ophthalmology. In this study, we compared the effect of two phakic intraocular lenses, Artisan and Artiflex, in refractive surgery.

    Methods

    In a prospective clinical trial studyd 58 eyes of 29 patients with high myopia were treated by phakic intraocular lenses. Artiflex lens was used in 24 eyes and Artisan lens in 34 eyes. Patients were followed up for 6 months. Uncorrected visual acuity (UCVA), best corrected visual acuity (BCVA) and refraction were assessed in both groups.

    Findings

    Artiflex lens had better visual outcomes; but the difference with Artisan lens was only significant in first two months of follow-up. After 6 months, both groups had similar visual outcomes. Although astigmatism was greater in Artisan group in first three months, refraction in both groups was stable after 6 months and the results were not significantly different between the groups. Adverse reaction was not noticed.

    Conclusion

    Artisan and Artiflex had similar long-term outcomes but refraction and vision establishment occur in a shorter period in Artiflex lenses.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • Predictive Factors of Endotracheal Intubation in Poisoned Patients with Organophosphates
    Nastaran Eizadi-Mood, Matin Shariati, Ahmad Yaraghi, Farzad Gheshlaghi, Gholamreza Masoomi, Zahra Dana Siadat Page 1058
    Background

    Organophosphates poisoning (OP) is the forth common cause of poisoning and the second cause of death in poisoned patients in Isfahan referral poisoning center. Early diagnosis and appropriate management can reduce both, the complications and mortality. In this study, we determined the predictive factors of endotracheal intubation in patients poisoned by organophosphorus pesticides.

    Methods

    This was a descriptive analysis cross-sectional study. We collected the data of all poisoned patients referred to Noor and Ali Asghar hospital from 2009 June to 2010 October.

    Findings

    In the study period, 43 patients with organophosphate poisoning were evaluated. The prevalence of muscarinic, nicotinic and central nervous system manifestations were 88.4%, 44.2% and 39.5% respectively. Vomiting (55.8%), sialorrhea (41.9%), change in mental status (30.2%), miosis (23.3%), and diaphoresis (23.3%) were the most frequent signs respectively. Overall mortality rate was 13.1%. There was a significant difference in miosis, respiratory distress, bronchorhea, central nervous sign and changes in mental status, and abnormal chest auscultation in endotracheal intubate patients. More than 35 years of age, more than 90 mmHg of diastolic blood pressure, greater than 126 mg/dl blood sugar, change in mental status, abnormal chest auscultation, central nervous system sign, miosis, respiratory distress, and bronchorhea would predict requiring to intubation.

    Conclusion

    The found predicting factors can help emergency physicians to admit patients with organophosphates poisoning in the intensive care unit (ICU) to reduce mortality and morbidity.

    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Prevalence of High Risk Behaviors among Women Prisoners in Isfahan, Iran
    Behrooz Ataei, Fariborz Khorvash, Sarah Azadeh, Zary Nokhodian, Nazila Kassaian, Anahita Babak Page 1070
    Background
    Many studies have recognized high-risk behaviors in prisoner populations. The prevalence of sexually transmitted diseases and blood born diseases in prisoners are often higher than the general population. AIDS and hepatitis are the most important diseases among prisoners. The purpose of the present study was to determine the prevalence of high-risk behaviors, in women prisoners in Isfahan, Iran.
    Methods
    In this cross-sectional study, all of the women prisoners in the central prison of Isfahan were investigated. Demographic characteristics and high-risk behaviors information were fetched by a standardized questionnaire. Data was analyzed by descriptive tests and χ2, Kruskal-Wallis, and Mann-Whitney tests. P < 0.05 was considered statically significant.
    Findings
    160 women prisoners were investigated. Smoking (31.3%), addiction (30.1%), multiple arrests (26.4%), extra-marital sex in their husbands (22.1%), alcohol drinking, extra-marital sex and temporary marriage (17.8%) were the most common high-risk behaviors in the studied population. Smoking, drinking and addiction was seen respectively in 92 persons (60.2%), 42 persons (26.9%) and 62 persons (39.2%) of prisoners family. 10 women (6.4%) claimed intravenous drug abusing in their families.
    Conclusion
    Regarding the results of this study, performing the harm reduction and preventing programs in prisons and obligation of raising awareness in high-risk groups is recommended.
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Postauricular Dermoid Cyst: A Case Report
    Mohammad Bagher Raziee, Saadat Mirsadraee, Nazanin Oraee Nasooti, Armin Elahifar Page 1078
    Background
    Dermoid cyst is one the most common developmental lesions in the embrioyonic period. The cyst can exist anywhere but commonly is seen in the midline of the body. One of the uncommon areas dermoie cysts are seen is temporal area (postauricular skin, the middle ear or, even rare on the Eustachian tube). Case Report: In this study, a rare case of a dermoid cyst located behind the ear with abnormal gradual growth in several years is reported.
    Abstract View Paper Original: Persian