مجله پرستار و پزشک در رزم
سال یکم پیش شماره 2 (بهار و تابستان 1391)

بیمارستانها به عنوان مهمترین مرکز ارجاع مصدومان در زمان حوادث غیر مترقبه مطرح هستند. بیمارستان های نظامی به دلیل بعد امنیتی خاص نقش دو چندانی را در زمان بحران ایفا می کنند، از این رو نیازمند کسب آمادگی مناسب در هنگام بحران هستند، این مطالعه با هدف ارزیابی آمادگی مقابله با حوادث غیر مترقبه در بیمارستان های منتخب نظامی طراحی شده است.
مطالعه به روش توصیفی- مقطعی انجام شده و ازمیان بیمارستان های نظامی کشور به روش نمونه گیری خوشه ایو مبتنی بر هدف، 12 بیمارستان انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه 210 سوالی استفاده گردید و اطلاعات اخذ شده با استفاده از آمار توصیفی توسط 18spss تجزیه و تحلیل شد.
میزان آمادگی بیمارستان ها از نظر اورژانس، پذیرش، انتقال و تخلیه، ترافیک، پشتیبانی، نیروی انسانی و مدیریت به ترتیب با نمره های 29/53، 89/46، 65/45، 81/58، 58/52، 46/51 و 40/52 درصد در حد متوسط ارزیابی گردیده و اهداف ارتباط، امنیت و آموزش به ترتیب با درصد امتیازهای 09/69، 87/68 و 61/69 در حد خوب ارزیابی گردید. کمترین امتیاز متعلق به واحد انتقال و تخلیه و بالاترین امتیاز متعلق به واحد آموزش اندازه گیری گردید. در مجموع نیز امتیاز کلی بیمارستان های مورد پژوهش از نظر آمادگی مقابله با حوادث غیر مترقبه 80/56 یعنی متوسط، ارزیابی گردید که با توجه به پیشگامی و نقش برجسته نیروهای مسلح در هنگام بروز حادثه قابل تامل بوده، توجه و تجدید نظر در باب سیاست گذاری را برجسته می نماید.
امتیاز کلی به دست آمده در پژوهش با وجود درگیر بودن اغلب این بیمارستان ها در حوادث چند سال اخیر کشور و رجحان طب رزم در این واحدها با توجه به وظایف ذاتی بیمارستان های نیروهای مسلح، انتظارات را برآورده نمی نماید.

چای به عنوان پر مصرف ترین نوشیدنی پس ازآب در جهان به شمار می آید. طی سالیان اخیر مشخص شده است که چای به عنوان یک ماده ضد عفونی کننده عمل می کند و می تواند با آثار زیانبار رادیکال های آزاد اکسیژن مقابله کند در پژوهش های اخیر نشان داده شده است که چای می تواند ایمنی بدن را درمقابل ویروس ها وانواع مختلف سرطان افزایش دهد. چای دارای انواع پلی فنل است پلی فنل ها ترکیبات آنتی اکسیدان هستند که سلول های انسانی را از صدمه محافظت می نمایند.
در یک مطالعه توصیفی – تحلیلی فاکتور های شیمیایی 109 نمونه چای ارسالی از واریته های مختلف شاملCTC (Crash treat corel)، سیلان، ایرانی وکلکته شامل رطوبت، عصاره آبی، فیبر،کافئین،خاکستر محلول ونا محلول در اسید،وخاکستر کل اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS19 وروش آماری آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
بحث و میانگین فیبر در چای ایرانی بیشتر از نمونه های خارجی و میانگین کافئین آن کمتر بوده است و این امر به خاطر تفاوت اقلیمی، نوع خاک وساختار گیاه می باشد. بین سایر متغیرهای فیزیکی و شیمیایی تفاوتی دیده نشد.

زائده پوستی (Skin tag) شایعترین ضایعه فیبروی پوست است. فراوانی افزایش یافته ابتلا به اختلال قند خون در بین بیماران دارای زائده پوستی گزارش شده است. هدف این مطالعه ارزیابی فراوانی اختلال قند خون ناشتا و دیابت در افراد بدون علامت دارای حداقل یک زائده پوستی و مقایسه آنها با گروه شاهد است. این مطالعه نوعی مطالعه مورد- شاهدی است که گروه مورد شامل 100 بیمار دارای حداقل یک زائده پوستی و گروه شاهد شامل 100 فرد فاقد زائده پوستی می باشد. برای تمامی شرکت کنندگان آزمایش قند خون ناشتا اندازه گیری شد. اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه 15 و با استفاده از آزمونهای آماری تست t، مجذور کای و... مورد تحلیل قرار گرفت. گردن شایعترین محل وجود زائده پوستی بود. میانگین قند خون در گروه مورد 66/19 ± 65/95 و در گروه شاهد 02/13 ± 98/92 بود. اما تفاوت آنها از نظر آماری معنادار نبود (252/0P: ) بین محل، اندازه و تعداد زائده پوستی با اختلال قند خون ناشتا و دیابت رابطه ای وجود نداشت. بیماران دارای زائده پوستی در مقایسه با سایر افراد دارای ریسک بالاتر ابتلا به اختلال قند خون ناشتا و دیابت نمی باشند و نمی توان از این ضایعه پوستی به عنوان نشانه ای برای غربالگری دیابت استفاده کرد.

کم خونی یافته ای شایع در بخش مراقبتهای ویژه محسوب می شود. خونگیری های مکرر می تواند در بروز این مسئله دخیل بوده و به بروز یا تشدید کم خونی کمک نماید. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین کم خونی و خونگیری در بخش مراقبتهای ویژه می باشد.
در این مطالعه مقطعی، اطلاعات کلیه بیمارانی که در سال 1390 بیش از یک هفته در بخش مراقبتهای ویژه بیمارستان هاجر (س) بستری گردیدند، از نظر معیارهای کم خونی مورد بررسی قرار گرفت. حجم خونگیری روزانه و کل در این بیماران بررسی شده و در نهایت با استفاده از نرم افزار SPSS 19.0 و ضریب همبستگی پیرسون، رابطه بین کم خونی و حجم خونگیری مورد آزمون قرار گرفت.
در مجموع 19 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین سن افراد مورد مطالعه 8/65 سال (انحراف معیار 6/17 سال) بود. میانگین کل حجم خون اخذ شده از بیماران مورد مطالعه در طی دوران بستری 229 میلی لیتر (انحراف معیار ml 7/157) بود. میانگین اختلاف بین میزان هموگلوبین در بدو ورود به ICU با مینیمم مقدار مشاهده شده هموگلوبین بیماران در طی دوران بستری 8/2 گرم در دسی لیتر (با انحراف معیار gr/dl 1/3) بود. میانگین اختلاف بین میزان هماتوکریت در بدو ورود به ICU با مینیمم مقدار مشاهده شده هماتوکریت بیماران در طی دوران بستری 7/8 درصد (با انحراف معیار 9/10%) بود. بین اختلاف میزان هموگلوبین در بدو ورود به ICU با مینیمم مقدار مشاهده شده هموگلوبین بیماران در طی دوران بستری و حجم کل خون نمونه گیری شده از بیمار در طی دوره بستری، و همچنین بین اختلاف میزان هماتوکریت در بدو ورود به ICU با مینیمم مقدار مشاهده شده هماتوکریت بیماران در طی دوران بستری و حجم کل خون نمونه گیری شده از بیمار در طی دوره بستری، رابطه معنی داری مشاهده نشد.
با توجه به کم بودن نسبی حجم نمونه در این مطالعه و مقادیر P-Value محاسبه شده، در مطالعات آینده بایستی با افزایش توان آماری حاصل از افزایش حجم نمونه رابطه معنی دار احتمالی بین حجم خونگیری و بروز کم خونی در این بیماران را مشاهده نمود.