مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 302 (هفته سوم آبان 1393)

گیرنده های فعال کننده ی تکثیر پروکسی زوم ها (PPARs یا Peroxisome proliferator–activated receptors) گروهی از گیرنده های هسته ای وابسته به لیگاند می باشند که به عنوان عوامل نسخه برداری عمل می کنند و در انسان دارای 3 ایزوفرم شناخته شده ی β/δ، γ و α هستند. مشخص شده است که PPARs اثرات متعددی بر سیستم قلبی- عروقی دارند. هدف از این مطالعه، بررسی اثر محرک های مختلف گیرنده ی فعال کننده ی پرولیفراسیون پروکسی زوم بر بازسازی قلبی (Cardiac remodeling) در رت های سالم و مبتلا به دیابت بود.
60 موش صحرایی نر به دو دسته ی کلی مبتلا و غیر مبتلا به دیابت تقسیم شدند. حیوانات مبتلا و غیر مبتلا به دیابت به 5 زیر گروه شاهد دریافت کننده ی حلال دارو؛ حیوانات دریافت کننده ی فنوفیبرات mg/kg/day 100 (آگونیست PPAR آلفا)؛ حیوانات دریافت کننده ی رزیگلیتازون (Rosiglitazone) mg/kg/day 8 (آگونیست PPAR گاما)؛ حیوانات دریافت کننده ی 742GWO mg/kg/day 1 (آگونیست PPAR بتا/دلتا)؛ حیوانات دریافت کننده ی بزافیبرات mg/kg/day 400 (آگونیست Pan PPAR) تقسیم شدند. طول مدت درمان 21 روز بود. در پایان آزمایش، بطن چپ رت ها خارج شد و نمونه ها با Picro sirius red جهت بررسی محتوای کلاژنی رنگ آمیزی گردید.
محتوای کلاژن (Collagen content) در بطن چپ گروه مبتلا به دیابت بسیار بیشتر از گروه سالم (غیر مبتلا به دیابت) بود و این تفاوت، معنی دار بود (27/1 ± 00/9 درصد در مقابل 13/1 ± 00/5 درصد) و تجویز محرک های مختلف PPAR نتوانست تغییر معنی داری در فیبروز انترستیسیال نه در گروه سالم و نه در گروه مبتلا به دیابت ایجاد نماید (050/0 < P).
به نظر می رسد محرکین مختلف PPARها اثری بر بازسازی قلبی در رت های سالم و مبتلا به دیابت ندارند. اثرات دیگر این داروها بر سیستم قلبی- عروقی باید مورد توجه و بررسی قرار گیرد.

سرطان کولورکتال شایع ترین سرطان دستگاه گوارش می باشد و 10 درصد مرگ و میر ناشی از سرطان را شامل می شود. در ایران، میزان فراوانی سرطان کولورکتال در دهه های اخیر افزایش چشمگیری داشته است. تا کنون مطالعه ای در ایران به بررسی شیوع فشار خون بالا و دیابت نوع دو و اثر آن ها بر بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال نپرداخته است. این مطالعه به این منظور انجام گردید.
این مطالعه یک بررسی هم گروهی بود که در آن، 1127 بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال در مرکز ثبت سرطان وابسته به مرکز تحقیقات گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در 2570 نفر- سال پیگیری شدند. برای تشخیص دیابت نوع دو، از آزمایش قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله استفاده گردید. برای تشخیص فشار خون بالا از اندازه گیری فشار خون افراد در دو نوبت استفاده گردید. شاخص های توصیفی محاسبه و با استفاده از آنالیز بقا، میانه ی زمان بقای بیماران از تشخیص بیماری محاسبه و با آزمون Log-rank زمان بقای آن ها مقایسه گردید. از نرم افزار Stata نسخه ی 12 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
شیوع فشار خون بالا و دیابت نوع دو در بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال به ترتیب 38/13 درصد (با فاصله اطمینان 95 درصد: 8/15-1/11) و 69/8 درصد (با فاصله اطمینان 95 درصد: 7/10-0/7) بود. میانه ی زمان بقا در این بیماران به ترتیب 52/8 و 9/4 سال بود. بر اساس آزمون Log-rank تفاوت معنی داری بین بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال که به فشار خون بالا و دیابت نوع دو نیز مبتلا بودند، مشاهده نگردید (818/0 = P).
شیوع فشار خون بالا، بیشتر از دیابت است و با وجود کاهش بقای بیماران مبتلا به دیابت نوع دو در مقایسه با پرفشاری خون، دو بیماری متابولیک بر میزان بقای بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال اثر یکسانی دارند.

مالاریای مغزی یکی از شایع ترین عفونت های سیستم اعصاب مرکزی است. این بیماری که در کودکان فراوانی بیشتری دارد، اختلالات عصب شناختی متعددی را سبب می شود. اختلالات عصب شناختی ناشی از این بیماری، می تواند بر عملکرد شناختی کودکان مبتلا به آن اثر بگذارد. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی عملکرد شناختی کودکان مبتلا به مالاریای مغزی و مقایسه ی آن با کودکان سالم بود.
جامعه ی آماری پژوهش علی- مقایسه ای حاضر، شامل کودکان 12-7 ساله ی مبتلا به مالاریای مغزی و سالم استان سیستان و بلوچستان بود. آزمودنی ها شامل 30 کودک مبتلا به مالاریای مغزی و 30 کودک سالم بودند که با روش نمونه گیری در دسترس از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان رازی شهرستان سراوان، بیمارستان امام علی (ع) شهرستان چابهار و مراکز مربوط به کودکان این دو شهرستان انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از آزمون توجه ردیابی رنگی (CTT یا Trails test color)، شاخص حافظه ی فعال ویرایش چهارم آزمون هوش Wechsler (WMS یا Wechsler memory scale)، آزمون های حافظه ی دیداری- شنیداری Rey و آزمون عملکردهای اجرایی برج لندن (Tower of London) و برای تحلیل داده ها از آزمون ANOVA (Analysis of variance) استفاده شد.
تفاوت معنی دار بین عملکرد دو گروه در مقیاس های توجه (001/0 > P)، حافظه ی فعال (001/0 > P)، حافظه ی دیداری فوری (001/0 > P)، حافظه ی دیداری تاخیری (001/0 > P)، حافظه ی شنیداری فوری (001/0 > P)، حافظه ی شنیداری تاخیری (001/0 > P) و کارکردهای اجرایی (010/0 > P) مشاهده شد.
مالاریای مغزی نقص هایی را در عملکرد شناختی کودکان مبتلا به آن ایجاد می کند.

یکی از تکنیک های مورد استفاده در تشخیص بیماری های قلبی، استفاده از سیگنال الکتروکاردیوگرام (ECG یا Electrocardiography) می باشد. در برخی موارد خاص مانند مراقبت های سیار در آمبولانس و شرایط اورژانسی، می توان با استفاده از سیگنال 3 لیدی وکتورکاردیوگرام (VCG یا Vectorcardiography)، ضمن صرفه جویی در وقت، با زحمت کمتری از بیمار سیگنال گرفت. اما از طرفی، به دلیل شکل و ساختار سه بعدی سیگنال وکتورکاردیوگرام، تحلیل آن پیچیده تر و تمایل به استفاده از آن کمتر است. از این رو، هدف از این مطالعه، یافتن روش مناسبی برای تبدیل سیگنال وکتورکاردیوگرام به الکتروکاردیوگرام بود. با این کار، ضمن دریافت سیگنال با تعداد لید کمتر، حجم اطلاعات نیز کاهش و سرعت انتقال آن افزایش می یابد.
ابتدا هر دو سیگنال ECG و VCG از 50 فرد سالم گرفته شد و سپس با ارایه ی یک روش تخمینی آماری، سیگنال VCG به سیگنال ECG 12 کاناله تبدیل شد که بر اساس تبدیل خطی محلی (روش مربع حداقل) استوار است. سپس روش جدید معرفی شده، با سایر روش های موجود تبدیل این دو سیگنال (روش Dower و Affine) مقایسه شد.
روش تبدیل خطی محلی معرفی شده، ضرایب تبدیل متفاوتی برای هر قطعه از سیگنال مورد نظر را ارایه داد؛ در حالی که ضرایب تبدیل روش داور (Dower) و افاین (Affine) برای همه ی قطعات سیگنال ثابت می باشد.
با توجه به مطالعه ی انجام شده، سیگنال ECG که با به کارگیری روش تبدیل خطی محلی از سیگنال VCG به دست آمده است، دارای شاخص های آماری مقایسه ای بهتر و Correlation بالاتر با سیگنال ECG اصلی است که به طور مستقیم از فرد گرفته می شود. بنابراین استفاده از این روش تبدیل به منظور دریافت سیگنال ECG نزدیک به نوع اصلی آن، روشی کارا و مناسب می باشد.

بسیاری از گونه های قارچی با تولید مایکوتوکسین های پایدار در مواد غذایی، می توانند عامل خطرناکی برای انسان باشند. نان یکی از مواد در معرض آلودگی به قارچ ها است و کپک ها عمده ترین عامل میکروبی آلوده کننده ی نان هستند. هدف از این پژوهش، بررسی آلودگی میکروبی و شیمیایی نان های ضایعاتی، به کپک و مخمرهای پاتوژن و انواع مایکوتوکسین های تولید شده در دو منطقه ی شهرداری تهران بود.
جهت کشت 20 نمونه ی نان ضایعاتی جمع آوری شده در ادارات بازیافت شهرداری تهران، از محیط های کشت عمومی قارچ، جهت شناسایی کپک و مخمر استفاده شد. جهت تشخیص آلودگی نمونه ها به مایکوتوکسین ها، از روش HPLC و آشکارساز فلوئورسانس (FLD) استفاده گردید.
از 20 نمونه ی مورد آزمایش، تنها یک نمونه عاری از آلودگی قارچی بود و 19 نمونه ی دیگر، دارای آلودگی به کپک نظیر جنس آسپرژیلوس، پنی سیلیوم، موکورهای رایزوپوس و مخمر مانند جئوتریکوم کاندیدوم، کاندیدیا آلبیکنز و ساکرومایسس سروزیه بودند. از مجموع نمونه های مورد بررسی، 8 نمونه آلودگی به مایکوتوکسین های آفلاتوکسین، اکراتوکسین A و دی اکسی نیوالنول داشتند و هیچ یک از نمونه ها به زیرالنون آلوده نبودند.
وجود آلودگی های قارچی در نان، امری اجتناب ناپذیر و تهدیدی جدی برای سلامت انسان و دام به حساب می آید. از این رو، کنترل بهداشتی ضایعات نان و فراورده های حاصل از آن، جهت کاهش یا حذف خطرات میکروبی در هنگام بازیافت نان و امکان استفاده ی مجدد آن ضروری می باشد.