فهرست مطالب
نشریه تاکسونومی و بیوسیستماتیک
سال ششم شماره 2 (پیاپی 19، تابستان 1393)
- تاریخ انتشار: 1393/05/09
- تعداد عناوین: 11
-
-
صفحات 1-14تنوع ژنتیکی ماهی خیاطه با نام علمی Alburnoides eichwaldii در دو رودخانه کرگان رود و چالوس با استفاده از شش جفت نشانگر مولکولی ریزماهواره BL1-2b، Ca3، CnaB-030، CtoF-172، LleA-071 و Z21908 بر 30 قطعه ماهی صید شده از هر یک از رودخانه ها ارزیابی شد. میانگین تعداد آلل مشاهده شده در هر جایگاه ژنی 5/6 عدد بود. دامنه باندی در جایگاه های CtoF-172، BL1-2b، CnaB-030، LleA-071، Ca3 و Z21908 به ترتیب برابر با: 107-147، 147-184، 124-157، 332-387، 300-347 و 147-183 جفت باز بود. در بین شش جایگاه چندشکل، نشانگر Z21908 پایین ترین و نشانگر Ca3 بالاترین چندشکلی را نشان دادند. جمعیت ها در تمامی جایگاه ها انحراف از تعادل هاردی-وینبرگ را نشان دادند. میانگین تعداد آلل موثر، هتروزیگوسیتی مورد انتظار، هتروزیگوسیتی مشاهده شده و محتوای اطلاعات چندشکلی به ترتیب برابر با 86/4، 81/0، 96/0، 94/0 بود که همگی می تواند بیانگر تنوع ژنتیکی مطلوب دو جمعیت باشد. میانگین ضریب درون آمیزی FIS برای تمامی جایگاه ها و برای دو جمعیت منفی و در دامنه 23/0-3/0 قرار داشت که نشان دهنده عدم وقوع درون آمیزی در جمعیت ها بود. میزان فاصله ژنتیکی بین دو جمعیت برابر با 363/0 محاسبه شد. آنالیز واریانس مولکولی نشان داد که بخش اعظم تنوع درون جمعیت ها (69/93 درصد) و بخش اندکی از آن مربوط به بین دو جمعیت (31/6 درصد) و میزان FST برابر با 063/0 و معنی داربود. فاصله ژنتیکی قابل توجه بین دو جمعیت شاید بیانگر تطابق محلی به علت شرایط متفاوت اکولوژیک دو رودخانه باشد.
کلیدواژگان: ژنتیک جمعیت، ماهی خیاطه، Alburnoides eichwaldii، ریزماهواره، حوضه جنوب غربی دریای خزر -
صفحات 15-26در پژوهش حاضر، بررسی تنوع ژنتیکی شگ ماهی خزری (Alosa braschnikowi) به عنوان گونه بومی دریای خزر در دو منطقه گمیشان و میان کاله با استفاده از پنج جفت نشانگر ریزماهواره AsaD030)، AsaD042، AsaC249، AsaD312 و (AsaC051 انجام شد. برای انجام این تحقیق، تعداد 56 قطعه ماهی از این گونه در دو منطقه گمیشان و میان کاله (28 قطعه از هر منطقه) از صید پره نمونه برداری شد. نتایج حاصل از بررسی تنوع ژنتیکی این ماهی نشان داد که میزان متوسط هتروزیگوسیتی مشاهده شده برابر با 525/0 بود که مقدار متوسط آن در جمعیت گمیشان و میان کاله به ترتیب 536/0 و 514/0 به دست آمد. همچنین، میزان متوسط آلل مشاهده شده در هر یک از جایگاه های ژنی برابر با 4/12 و محدوده آن از 8-17 آلل در جایگاه های ژنی بود. میانگین تعداد آلل موثر در سطح جایگاه های ژنی برای جمعیت گمبشان 53/8 و برای جمعیت میان کاله 61/7 به دست آمد. بررسی تعادل هاردی-وینبرگ در جمعیت ها میزان انحراف بالایی را از تعادل در سطح جایگاه ها نشان داد و 8 مورد از 10 آزمون اختلاف معنی داری نشان دادند (001/0P<). میانگین جریان ژنی و ضریب درون آمیزی محاسبه شده به ترتیب برابر با 34/17 و 395/0 بود. میزان شاخص جدایی جمعیت ها (Fst) کم و برابر با 016/0 به دست آمد. نتایج حاصل از آنالیز واریانس مولکولی بر اساس شاخص Fst تنوع ژنتیکی درون جمعیتی بالا (99 درصد) و میزان تمایز بین جمعیتی پایینی (1 درصد) را نشان داد. نتایج نشان دهنده غنای آللی نسبتا مناسب این گونه بود اما احتمال در تنگنا قرار گرفتن آن وجود دارد.
کلیدواژگان: تنوع ژنتیکی، دریای خزر، ریزماهواره، شگ ماهی براشنیکووی -
صفحات 27-36محدوده امن منطقه حفاظت شده البرز مرکزی در استان مازندران جمعیت بزرگی از خرس قهوه ای، بزرگترین گوشتخوار ایران را در خود جای داده است. درک و شناخت رژیم غذایی گونه به طور قطع درک بوم شناسی گونه است. بررسی رژیم غذایی اهمیت زیادی در مطالعات تاریخچه زندگی، پراکنش فصلی، انتخاب زیستگاه، رفتار نظام اجتماعی، اندازه جثه و تولید مثل گونه دارد. بزرگترین گوشتخوار ایران رژیم غذایی همه چیز خواری را برگزیده است که اساس آن بر روی گیاهان و میوه هاست. این گونه در ماه های مختلف سال از منابع غذایی متفاوتی استفاده می کند و نوسانات زیادی در رژیم غذایی آنها وجود دارد که بر حسب فراوانی و کیفیت تغییر می کند. از این رو طی خرداد 1385 تا اردیبهشت ماه 1386 مطالعه جامعی در ارتباط با رژیم غذایی این گونه در منطقه مذکور صورت گرفته است. نتایج پژوهش نشان می دهد که منابع غذایی گیاهی، بخش عمده ای از رژیم غذایی این گونه را در بهار و تابستان دارد و بیشترین فراوانی را در سرگین های بررسی شده دارند. حشرات به ویژه مورچه ها اغلب در نیمه اول تابستان خورده می شوند. ذخیره چربی و اهمیت آن برای دوره خواب زمستانی موجب می شود که هر چه سرما نزدیک می شود، میوه ها به ویژه آنهایی که دارای چربی بالاتری هستند یا تولید چربی بیشتری در بدن خرس ها می کنند، بیشترین فراوانی را در رژیم غذایی خرس ها داشته باشند. هیچ گاه بقایای سم داران وحشی در سرگین خرس ها یافت نشد. بر این اساس به نظر می رسد که رژیم غذایی این گونه در البرز مرکزی غالبا گیاه خواری است. همچنین هیچ گاه مشاهده مستقیم، سرگین و رد تازه آنها در بازه زمانی اواسط آذر تا اول فروردین مشاهده نشد. همچنین در این دوره بر اساس مصاحبه های صورت گرفته از محیط بانان و مردم محلی هیچ گونه گزارشی مبنی بر مشاهده مستقیم آنها نیز به دست نیامد. بر این اساس، خرس های قهوه ای در البرز مرکزی یک دوره سه تا سه و نیم ماهه را در خواب زمستانی سپری می کنند.
کلیدواژگان: خرس قهوه ای، رژیم غذایی، گیاه خواری، منطقه حفاظت شده البرز مرکزی -
صفحات 37-54در پژوهش حاضر نتایج بررسی فلوریستیک در جنگل های صلاح الدین کلای نوشهر گزارش گردید. این جنگل ها به دلیل تنوع دامنه ارتفاعی و ویژگی های فیزیوگرافیک، بستر رویش اغلب تیپ های جنگلی منطقه رویشی هیرکانی است. مطالعه فلوریستیک-فیزیونومیک با روش پیمایش زمینی نشان داد که در این منطقه 85 تیره، 196 جنس و 237 گونه گیاهی وجود دارد. تیره های Asteraceae (23 گونه)، Poaceae (20 گونه) و Rosaceae (14 گونه)، Lamiaceae (13 گونه) و Fabaceae (10 گونه) به عنوان مهم ترین تیره های گیاهی در منطقه هستند که در مجموع، 17/33 درصد از کل گونه ها را شامل می شوند. در این جنگل ها، کریپتوفیت ها (7/28 درصد)، همی کریپتوفیت ها (5/27 درصد) و فانروفیت ها (5/22 درصد) مهم ترین گروه های ساختاری طیف زیستی منطقه با روش رانکایر هستند که پس از آنها به ترتیب تروفیت ها با 7/17 درصد و کامه فیت ها با 4/3 درصد قرار دارند. از نظر پراکنش جغرافیایی بر اساس روش Zohary، بیشترین سهم مربوط به عناصر اروپا-سیبری (6/33 درصد) و عناصر چند ناحیه ای (26 درصد) است.
کلیدواژگان: جنگل های صلاح الدین کلا، فلور، شکل زیستی، پراکنش جغرافیایی، استان مازندران -
صفحات 55-66آنالیز تنوع ژنتیکی برای فهم فرآیند تکامل و استفاده های به نژادی حایز اهمیت فراوان است. پیشرفت های اخیر در کاربرد واکنش زنجیره ای پلیمراز امکان بررسی افراد یک جمعیت را در تعداد مکان های ژنی بیشتری از ژنوم فراهم ساخته است و از نشانگر RAPD به طور موفقیت آمیزی در مطالعات مختلف تنوع ژنتیکی و تاکسونومیک استفاده شده است. تنوع ژنتیکی 18 توده Thymus kotschyanus جمع آوری شده از مناطق مختلف ایران که در پژوهش حاضر گزارش شده است، توسط 30 آغازگر DNA چندشکل تکثیر شده تصادفی بررسی شد. تحلیل های چندمتغیره شامل تجزیه مولفه های اصلی و تجزیه خوشه ایبا استفاده از داده های حاصل به منظور گروه بندی توده ها انجام گرفت. در کل، 385 باند قابل امتیازدهی از 29 آغازگر به دست آمد که در نتیجه میانگین باند تولیدی توسط هر آغازگر معادل 27/13 بود. همچنین از کل باندهای قابل امتیازدهی، تعداد 298 باند (معادل 40/77 درصد) چند شکلی نشان دادند. دندوگرام بر اساس روش خوشه بندی UPGMA ترسیم گردید و چهار گروه اصلی به دست آمد. نتایج به دست آمده از گروه بندی با دو روش تجزیه مولفه های اصلی و تجزیه خوشه اینشان داد که در بیشتر موارد گروه بندی ارایه شده توسط دو روش مزبور با یکدیگر هماهنگ بوده، گروه بندی یکسانی بین توده ها ایجاد کرده اند. مطالعه حاضر تنوع ژنتیکی زیادی را در میان توده های مطالعه شده نشان داد. نتایج نشان داد که نشانگر RAPD برای مطالعات تنوع ژنتیکی در T. kotschyanus مفید است، همچنین این نشانگر توانست تفاوت های جغرافیایی را نیز نمایان سازد.
کلیدواژگان: Thymus kotschyanus، تجزیه خوشه ای، تجزیه مولفه های اصلی، تنوع ژنتیکی -
صفحات 67-84
بررسی فلوریستیک هر منطقه اهمیت فراوانی دارد، زیرا این فهرست، وجود و وضعیت گیاهان آن منطقه را نشان می دهد. در پژوهش حاضر، فلور منطقه حفاظت شده میمند واقع در بخش زاگرس مرکزی در استان کهکیلویه و بویراحمد با گستره ارتفاعی 1806 تا 2730 متر از سطح دریا بررسی شد. تیره، جنس و گونه نمونه های جمع آوری شده بر اساس روش های مرسوم تاکسونومی گیاهی و به کارگیری منابع لازم شناسایی شد. نتایج نشان داد که در منطقه حفاظت شده میمند 48 تیره، 198 جنس و 279 گونه گیاهی وجود دارد. تیره های کاسنی (Asteraceae) با50 گونه (9/17 درصد)، گندمیان (Poaceae) و نعناع (Lamiaceae) هر یک با 23 گونه (2/8 درصد) و باقلاییان (Fabaceae) با 22 گونه (8/7 درصد) به ترتیب دارای بیشترین گونه ها هستند. چیرگی شکل های زیستی همی کریپتوفیت و تروفیت (در مجموع 82 درصد) در منطقه، نشانگر فلور خاص مناطق کوهستانی مرکزی ایران است. چیرگی گیاهان همی کریپتوفیت در فلور گیاهی همچنین نشان دهنده وجود اقلیم سرد و کوهستانی در این منطقه است. بررسی پراکنش جغرافیایی گیاهان منطقه نشان می دهد که 57 درصد گونه ها (160 گونه) به ناحیه رویشی ایرانی-تورانی تعلق دارند. سایر گونه ها علاوه بر ناحیه رویشی ایرانی-تورانی در نواحی رویشی دیگر نیز پراکنش دارند. در منطقه حفاظت شده میمند، تعداد 5 گونه در فهرست گیاهان آسیب پذیر (vulnerable)، 24 گونه در فهرست گیاهان با تهدید کمتر (lower risk) و یک گونه در فهرست فاقد اطلاعات (data deficient) قرار دارند.
کلیدواژگان: پراکنش جغرافیایی، شکل زیستی، فلور، منطقه حفاظت شده میمند -
صفحات 85-96جنس گل فراموشم مکن (Myosotis) یکی از جنس های زیرتیره Boragioideae از تیره Boraginaceae است. این جنس دارای 100 گونه است که در نواحی معتدله نیم کره شمالی و جنوبی پراکنده اند. این جنس دارای دو مرکز تنوع در جهان است: غرب اوراسیا و زلاندنو. تاکنون در ایران 15 گونه از این جنس شناسایی شده است. گیاهانی علفی یک ساله یا چندساله و کرک دار هستند که ویژگی اصلی آنها داشتن فندقه های تخم مرغی صاف و براق و بدون تزیینات قهوه ای یا سیاه رنگ است. در پژوهش حاضر، 58 نمونه (شامل 56 گونه درون گروه و دو گونه Echiochilon fruticosum و E. persicum به عنوان برون گروه) برای بازسازی روابط فیلوژنی مطالعه شد. ناحیه ITS هسته ای ریبوزومی با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز تکثیر شد. برای بازسازی روابط فیلوژنی، تحلیل های فیلوژنی با روش بیشینه صرفه جویی تعبیه شده در نرم افزار PAUP، روش Bayesian با استفاده از نرم افزار Mr Bayes و روش بیشینه درست نمایی با استفاده از برنامه RaxmlGUI انجام شد. تحلیل داده ها با روش بیشینه صرفه جویی، 10000 درخت با کوتاه ترین طول، برابر با 786 گام، با شاخص پایداری یا ثبات (CI) 482/0، شاخص گروه پذیری یا ابقا (RI) برابر با 770/0 ایجاد کرد، تحلیل های فیلوژنی توالی nrDNA ITS نشان داد که جنس Myosotis متشکل از 6 تبار A، B، C، D، E و F است. سیستم رد ه بندی زیرجنسی (زیرجنس های Myosotis و Strophiostoma) حمایت می شود. اما سیستم رده بندی بخشه ای (بخشه های Myosotis و Exarrhena) حمایت نمی شود. گونه های یک ساله، در بین گونه های دو یا چند ساله قرار گرفتند ودر سراسر درخت پراکنده شده اند. گونه های ایرانی و جنوب غربی آسیا نیز در سراسر درخت بین گونه های مختلف از سایر نقاط جهان پراکنش دارند و تک تبار نیستند.
کلیدواژگان: nrDNA ITS، Myosotis، تیره گاوزبان، تبارزایی، ایران -
صفحات 97-110حوزه آبخیز فورک و درمیان در شمال شرق استان خراسان جنوبی واقع شده است. وسعت کل منطقه 11137 هکتار به صورت کوهستانی، دارای آب و هوای نیمه خشک و دارای متوسط بارندگی 250 میلی متر در سال است. در این بررسی فلوریستیکی، 268 گونه گیاهی متعلق به 194 جنس و 47 تیره از این حوزه جمع آوری و شناسایی شد. بزرگترین تیره در منطقه، تیره کاسنی ((Asteraceae با 44 گونه و34 جنس و بزرگترین جنس ها از نظر تعداد و گونه، جنس هزار خار (Cousinia) با 6 گونه، گون (Astragalus) و فرفیون (Euphorbia) هر یک با 5 گونه شناسایی شد. طیف اشکال زیستی گیاهی چیره منطقه، تروفیت ها با 43 درصد، همی کریپتوفیت ها با 37 درصد، فانروفیت ها با 9 درصد، کامه فیت ها 6 درصد، ژئوفیت های پیازدار و ریزوم دار هر کدام با 2 درصد و ژئوفیت های غده دار 1 درصد را به خود اختصاص می دهند.
کلیدواژگان: ایران، خراسان جنوبی، منطقه درمیان، فلور -
صفحات 111-122سرده Salvia به خاطر داشتن گل های دو پرچمی و ریخت شناسی خاص پرچم ها از سایر سرده های نعناییان متمایز است. گروه های طبیعی درون این سرده شامل گونه هایی است که هر یک نوع مشخصی از پرچم را نشان می دهند. در پژوهش حاضر، جایگاه تکاملی و مراحل تکوین پرچم در گونه S. hypoleuca Benth. و گونه های خویشاوند بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که گل دارای دو پرچم است و در هر یک آنها دو نیمه پشتی بساک رشد نیافته است اما دو انتهای عقبی به صورت یک ساختار پیچیده به هم متصل شده است که دسترسی گرده افشان به شهد را دشوار می سازد. تمامی این گونه ها در شاخه ای تک نیا با درجه حمایت بالا قرار گرفتند. بررسی تکوین پرچم S. hypoleuca نشان داد که ظهور و نمو نیمه های زایای بساک ها پیش از سایر اندام های زایشی است و رشد نهایی پرچم در این گونه پیش از باز شدن گل اتفاق می افتد، به طوری که گل های باز شده مرحله نهایی تکوین پرچم و دستگاه زایشی را نشان می دهد. با توجه به نتایج به دست آمده، چنین به نظر می رسد که مراحل تکوین پرچم در گونه های نزدیک به هم، مشابه باشد.
کلیدواژگان: تکوین، فیلوژنی، نعناییان، Salvia hypoleuca Benth -
صفحات 123-134بلوط بزرگ ترین جنس تیره Fagaceae دارای حدود 300 تا 600 گونه در جهان است. پوشش کرکی و تزیینات کرک ها در طبقه بندی گونه ها و هیبریدهای بلوط مهم هستند. این ویژگی ها به عنوان صفاتی ارزشمند در مطالعه بلوط ها قابل اعتماد هستند. اصطلاحات استاندارد نشده در مورد پوشش کرکی و تزیینات کرک ها، تفاوت واژه ها در تعاریف و توضیحات شان باعث شده که شرح های تاکسونومیکی به طور شایان توجهی در توصیف گونه ها متفاوت باشند. در پژوهش حاضر، برای روشن شدن وضعیت تاکسونومیکی گونه های بلوط در زاگرس، تراکم و مورفولوژی کرک های برگ در گونه های مختلف بررسی شده است. پس از شناسایی گونه ها، نمونه های میکروسکوپ الکترونی از برگ ها تهیه شد. واژه شناسی برای نوع کرک ها بر اساس روش Hardin (1976) انجام شد. طبقه بندی بر اساس شکل سلول ها و تعداد بازوهای انواع کرک های شناسایی شده به این شرح است: 1) کرک های ساده با دیواره نازک (simple-thin-walled)، 2) کرک های مجتمع (rosulate-rosette or tuft)، 3) کرک های طویل بلند (solitary-long)، 4) کرک های دسته ای-راست غیر غده ای (fasciculate-erect)، 5) کرک مرکب (multiradiate)، 6) ستاره ای (stellate)، 7) کرک های ستاره ای به هم چسبیده (fused-stellate)، 8) پهن شده جانبی (appressed-lateral)، 9) کرک های ستاره ای غیرتیپیک (atipic stellate)، 10) کرک های ستاره ای مطبق (multinodal stellate). بر اساس داده های حاصل از بررسی کرک ها در مطالعه حاضر، دو گروه از جنس Quercus در کوه های زاگرس شناسایی شد: گروه بلوط های دندانه دار و گروه بلوط های لوب دار که با نتایج ITS منطبق است.
کلیدواژگان: تاکسونومی، زاگرس، میکروسکوپ الکترونی، ITS، بلوط های دندانه دار، بلوط های لوب دار -
صفحات 135-156جنس Carex L. از تیره Cyperaceae با داشتن حدود 2000 گونه یکی از بزرگترین جنس های گیاهان گل دار محسوب می شود. این جنس در فلات ایران دارای 85 گونه است که تقریبا نیمی از آنها در ایران حضور دارند. در پژوهش حاضر ساختار تشریحی ساقه و برگ 12 گونه و زیرگونه در شمال شرق ایران متعلق به دو زیرجنس Vignea و Carex به صورت برش گیری دستی و رنگ آمیزی با آبی تولوئیدین بررسی شد. نتایج گویای این بود که برخی از صفات تشریحی ساقه و برگ نظیر: نحوه قرارگیری دستجات آوندی، اندازه حفره های هوایی، نوع سه وجهی بودن ساقه، تعداد لایه های اسکلرانشیمی، میزان اسکلریدی شدن زوایای ساقه و ضخامت کوتیکول در تفکیک گونه های مزبور موثر هستند. مطالعه حاضر تایید کننده طبقه بندی های کلاسیک بر اساس ویژگی های ریخت شناسی نبود و نتایج حاکی از ارتباط مستقیم شرایط آبی گیاه با صفات تشریحی بود.
کلیدواژگان: Carex، Cyperaceae، ساختار تشریحی برگ و ساقه، رنگ آمیزی آبی تولوئیدین، استان های خراسان
-
Pages 1-14Genetic structure of two populations of Spirlin، Alburnoides eichwaldii from Karganroud and Chalous Rivers was investigated using six microsatellite molecular markers (CtoF-172، BL1-2b، CnaB-030، LleA-071، Ca3 and Z21908) on 30 fishes from each river. The mean of observed alleles at each locus was 6. 5. Allele sizes at CtoF-172، BL1-2b، CnaB-030، LleA-071، Ca3 and Z21908 loci were ranged from 107-147، 147-184، 124-157، 332-387 300-347 and 147-183 bps respectively. Z21908 and Ca3 showed the lowest and the highest polymorphism respectively. All loci in both rivers showed deviations from Hardy-Weinberg equilibrium. The number of effective alleles، expected heterozygosity، observed heterozygosity and polymorphism information content (PIC) were 4. 86، 0. 81، 0. 96 and 0. 94 respectively cindicative of high level of genetic diversity in both populations. The mean FIS value for all loci in both station ranged from -0. 23 to -0. 30 indicating low possibility for inbreeding occurrence. The analysis of molecular variance (AMOVA) indicated that the percent of variance among and within populations were 6. 31 and 93. 69 %، respectively. The genetic distance was 0. 363. Significant FST value (0. 063) was observed between the two populations. The high level of genetic differentiation may reflect local segregation of two populations because of differences in ecological conditions of two rivers.Keywords: Population genetics, Sprilin, Alburnoides echiwaldii, Microsatellite, South, west Caspian Sea basin
-
Pages 15-26The present study was carried out to determine population structure of Alosa braschnikowi، one of the endemic species in the Caspian Sea، with five polymorphic microsatellite loci (AsaD030، AsaD042، AsaC249، AsaD312، AsaC051). Fifty six specimens of A. braschnikowi were collected from Gomishan and Miankaleh (28 specimens for each population) in Golestan province. The results showed that the average observed heterozygosity for Gomishan and Miankaleh were 0. 536 and 0. 514، respectively، with an average of 0. 525 for the two populations. The number of observed alleles per locus ranged from 8 to 17 with an average of 12. 4 alleles. Average number of effective allele in Gomishan and Miankaleh was calculated 8. 53 and 7. 61. Also، in eight cases of 10 tests in Hardy-Weinberg equilibrium there was statistically significant deviation (P<0. 001). The average amount of gene flow and Fis were 17. 34 and 0. 395، respectively. The Fst value was 0. 016 which was indicative of the low genetic differentiation between the Gomishan and Miankaleh populations that could be due to the natural migration of the fishs. The results for molecular variance analysis based on Fst index، exhibited that genetic diversity within population was only 1 percent and among populations was 99 percent. The results of present study showed that although the genetic diversity of A. braschnikowi in Golestan province was appropriate، it is possible that genetic bottleneck will arise in future years.Keywords: Genetic variation, Caspian Sea, Microsatellite, Alosa braschnikowi
-
Pages 27-36Mountains of Central Alborz Protected Area hold a big population of brown bear، the largest varnivore species in Iran. Understanding food habits is crucial to understanding the ecology of the species. Diet influences many ecological and life-history traits، such as spatial distribution، social and foraging behavior، body mass and reproduction. Therefore، during Jun 2006 to May 2007 we had a comprehensive study on brown bear food habits، as the largest omnivorous of the country in Central Alborz Protected Area. Our investigation showed that plant materials composed the main proportion of food items of the brown bears in the spring until mid-summer. Insects، especially ants were predominantly eaten in the first half of summer. As approaching to hibernation period in late autumn، fruits played the main role of bear food items having high fat content. We never witnessed bear attack on wild herbivores. Furthermore، we never found remains of wild herbivores except a few livestock remains in brown bear scats during our survey period. Accordingly، we concluded that brown bears were almost herbivorous in the Central Alborz Protected Area. We never found any bear scats or fresh signs in three consecutive years، between first of December until mid of March. Also، no direct sighting of brown bear was reported to us by local people and game keepers within the mentioned period. Accordingly، it can be concluded that the brown bears hibernate for a period of 3-3. 5 months in winter in the Central Alborz Protected Area.Keywords: Brown bear, Ursus arctos syriacus, Food habits, Herbivorous, Central Alborz Protected Area
-
Pages 37-54This paper reports the floristic survey on the Salaheddinkola forests (Nowshahr). These forests posses high variations in elevation ranges and special physiographic properties، which form the growth platform for most of the typical Hyrcanian forest species. The floristic-physiognomic investigation of the region was performed using field-walk procedure and revealed 237 plant species belonging to 196 genera and 85 families. The important families were Asteraceae، Poaceae، Rosaceae، Lamiaceae and Fabaceae with 23، 20، 14، 13 and 10 species، respectively which represented 33. 17 percent of the total species. According to Raunkaiaer method، Cryptophytes (28. 7%)، Hemicryptophytes (27. 5%) and Phanerophytes (22. 5%) were the most important structure groups of the local biological spectrum followed by Therophytes (17. 7%) and Chamaephytes (3. 4%) Chorotypes. According to Zohary، most of the identified species belonged to Euro-Siberian and Pluriregional regions with 79 (33. 6%) and 62 (26%) taxa، respectively.Keywords: Salaheddinkola Forests, Flora, Life form, Chorotype, Mazandaran province, Iran
-
Pages 55-66Analysis of genetic diversity is a major step for understanding evolution and breeding applications. Recent advances in the application of the polymerase chain reaction make it possible to score individuals at a large number of loci. The RAPD technique has been successfully used in a variety of taxonomic and genetic diversity studies. The genetic diversity of 18 accessions of Thymus kotschyanus collected from different districts of Iran has been reported in this study، using 30 random amplified polymorphic DNA primers. Multivariate statistical analyses including principal coordinate analysis (PCOA) and cluster analysis were used to group the accessions. From 29 primers، 385 bands were scored corresponding to an average of 13. 27 bands per primer with 298 bands showing polymorphism (77. 40%). A dendrogram constructed based on the UPGMA clustering method revealed three major clusters. The obtained results from grouping 18 accessions of T. kotschyanus with two studied methods indicated that in the most cases the applied methods produced similar grouping results. This study revealed nearly rich genetic diversity among T. kotschyanus accessions from different regions of Iran. The results showed RAPD marker was a useful marker for genetic diversity studies of T. kotschyanus and it was indicative of geographica variations.Keywords: Thymus kotschyanus, Cluster analysis, Principal Coordinate Analysis, Genetic diversity
-
Pages 67-84
Floristic studies have great importance as it represent the existence and the status of all plant species in an area. This study aimed to investigate the flora of Meymand Protected Area، located in central Zagros and in Kohkilouyeh va Boyer Ahmad provice with an elevation range of 1806 to 2730 meters from sea level. Plant families، genera and species were identified using taxonomic methods and available resources. According to the results، the flora of this area included 279 plant species belonging to 198 genera from 48 families. The richest families were Asteraceae with 50 species (17. 9%)، Poaceae، Lamiaceae with each 23 species (8. 2%) and Fabaceae with 22 species (7. 8%). The dominance of hemicryptophytes and therophytes (totally، 82%) life forms in the flora، were the characteristics of mountainous regions in central part of Iran. The high proportion of hemicryptophytes plants in the flora also indicated the dominance of a cold and montinious climates in the study area. The chorotypes of plants species showed that 57 percent (160 species) of the plant species belonged to Irano-Touranian zone but other remaining species (119 speciecs) grew in other geobotanical zones too. There were 5 vulnerable، 24 lower risks and 1 data deficient species in this protected area.
Keywords: Chorotype, Life form, Flora, Meymand Protected Area, Iran -
Pages 85-96Myosotis، forget-me-not، is one of the genera of Boraginaceae-Boraginoideae. This genus consists of about 100 species distributed predominantly in the temperate zones of both hemispheres. Myosotis has two centers of diversity-one in western Eurasia and the other in New Zealand. In Iran، 15 species of this genus has been identified. Myosotis species are small tiny perennial and annual plants characterized by smooth nutlets. In this study، 58 accessions (including 56 taxa as ingroups and two taxa Echiochilon persicum and E. fruticosum as outgroups) were included for the phylogenetic analyses using nrDNA ITS sequence data. Phylogenetic analyses were performed using maximum parsimony approach as implemented in PAUP* software، Bayesian inference using Mr Bayes program and Maximum Likelihood method using raxmlGUI program. The heuristic search of the MP analysis resulted in 10000 shortest trees of 786 steps length with a consistency index (CI) = 0. 482 and a retention index (RI) = 0. 770 (excluding uninformative characters). In the trees resulting from maximum parsimony، Bayesian and maximum likelihood methods، Myosotis was monophyletic and composed of six distinct monophyletic clades (A-F). In contrast to the sectional classification system (sections Myosotis and Exarrhena)، the subgeneric classification system (subgenera Myosotis and Strophiostoma) for the genus are supported. Annual species did not form a monophyletic group، instead، they were dispersed among biennials and perennials across the tree. Likewise، the species growing in Iran and southwest Asia were scattered across the tree among other species of the genus.Keywords: nrDNA ITS, Myosotis, Boraginaceae, Phylogeny, Iran
-
Pages 97-110The basin area of the Furk and Darmian river is located in northern-east of the Southern Khorasan province. The whole area was 11137 hectares. The area is mountainous with mild weather and dry climate and the average precipitation is about 250 mm per year. In this study، 268 species belonging to 47 families were investigated and 194 genus were identified. The Asteraceae family with 44 species and 34 genera was the largest family in the area. The largest genera were Cousinia with 6 species and Astragalus and Ephorbia with 5 species. The largest life forms in the Darmian area belong to Therophytes with 43% and Hemicryptophytes 37%، Phanaerophytes 9%، Chamaephytes 6%، Bulbous Geophytes and Rhizomatous Geophytes each with 2% and Tuberous Geophytes 1%.Keywords: Flora, Darmian, Southern Khorasan, Iran
-
Pages 111-122The genus Salvia L. includes a group of plants having two stamens with a special morphology. Natural groups within this genus consist of species with special type of stamen morphology. In this paper، phylogenetic placement and developmental stages of stamen of S. hypoleuca Benth. were studied. Examination of this and related species showed that each flower had two stamens with posterior thecae not expressed and the distal posterior ends of the adjacent connectives were fused into a complex structure blocking access to nectar. All species with such type of stamens grouped into a monophyletic clade with robust support. Study of stamen development in S. hypoleuca showed that normal، anterior thecae were evolved before the other organs and that the stamen found its final matured form before flower opened. In an opened flower، stamen and reproductive organs could be found in their final maturestage. In addition، it seemed that stamen development in related species should be similar.Keywords: Development, Phylogeny, Lamiaceae, Salvia hypoleuca Benth
-
Pages 123-134The Quercus is the main genus of the Fagaceae with about 300 to 600 species in the world. Both the vestiture and trichome types are important in the taxonomy of Quercus species and hybrids. Although particular terms have been used for a long time، the terminology for both vestiture and trichome types has not been standardized، glossaries differ in their definitions and illustrations and floristic manuals vary markedly in their descriptions of the species. In this study، the vestiture and trichomes were described and illustrated for seven species of oaks in the Zagros Mountains. The terminology of trichome types was determined based upon Hardin (1976). Samples for SEM studies of each species were collected from fresh material of early spring and mature leaves and specimens which were deposited in the Herbaria. The ten types of trichomes were distinguished for the Zagros oaks as follows: 1) Simple-thin-walled، 2) Rosulate-rosette، 3) Solitary-long، 4) Fasciculate-erect، 5) Multiradiate، 6) Stellate، 7) Fused-stellate، 8) Appressed-Lateral، 9) Atipic stellate، 10) Multinodal stellate. Based on trichome types two major infrageneric groups were recognized for western of Iran: the cerroid and roburoid oaks matched our results based on ITS data.Keywords: Taxonomy, Zagros, SEM, ITS, Roburoid, Cerroid
-
Pages 135-156The genus Carex L. is one of the largest genera (2000 spp.) of the flowering plants. There are 85 species of Carex in Iran plateau that approximately half of them are present in Iran. In this study، stem and leaf anatomy of 12 species and subspecies of Carex from two subgenera، Carex and Vignea، were investigated using hand cutting method and blue toluidine staining. The results showed that some of anatomical features such as، location of vascular bundles، size of air cavities، type of triangular stem، number of sclerenchyma layer and amount of lignified stem and cuticle thickness were effective in determining the species. This study did not confirm the classical taxonomy based on morphological characteristics and the results revealed that anatomical characteristics were correlated with plant water conditions.Keywords: Carex, Cyperaceae, Stem, leaf anatomy, Blue toluidine staining, Khorasan provinces
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.