فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 313 (هفته دوم بهمن 1393)

  • تاریخ انتشار: 1393/11/12
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • ارزیابی شکست DNA اسپرم در بیماران با گلبوزوسپرمیای نسبی
    فرشته رسولی، مرجان صباغیان، محمد علی صدیقی گیلانی، رامش منجمی صفحه 1
    مقدمه
    ناباروری یکی از مشکلاتی است که حدود 15 درصد از زوج ها با آن مواجه می باشند. مطالعات نشان داده است که اسپرم مردان نابارور دارای نقص های عملکردی و ساختاری متفاوتی می باشد. گلبوزوسپرمیا یک نوع نادر ولی شدید از اختلالات اسپرم با شیوع کمتر از 1/0 درصد است که باعث ناباروری مردان می گردد و اسپرم هایی با سر گرد و فاقد آکروزوم از جمله ویژگی های مورفولوژیک آن محسوب می گردد. در گلبوزوسپرمیای کامل، تمام اسپرم ها ودر گلبوزوسپرمیای نسبی، درصدی از اسپرم ها فاقد آکروزوم بوده، دارای سر گرد هستند. در مطالعات قبلی مشخص شده است که میزان شکست DNA اسپرم با اختلالات مورفولوژی اسپرم در ارتباط می باشد. در نتیجه، ممکن است که اسپرم های سرگرد، دارای اختلال در ساختار کروماتین و یا شکست DNA باشند. هدف از این مطالعه، ارزیابی شکست DNA اسپرم در بیماران مبتلا به گلبوزوسپرمیای نسبی بود.
    روش ها
    این مطالعه بر روی 33 فرد مبتلا به بیماری گلبوزوسپرمای نسبی و 44 مرد با اسپرموگرام طبیعی بر طبق معیارهای سازمان جهانی بهداشت، مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری پژوهشگاه رویان صورت گرفت. شکست DNAاسپرم با استفاده از دو روش TUNEL (Terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling) و SCSA (Sperm chromatin structure assay) برای هر فرد مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    شکست DNA در گروه بیمار و شاهد با روش TUNEL به ترتیب 68/18 ± 81/24 و 22/4 ± 50/11 درصد و با روش SCSA به ترتیب 69/16 ± 57/26 و 24/9 ± 75/14 درصد بود. میزان درصد شکست DNA در بیماران گلبوزوسپرمیای نسبی تفاوت معنی داری با گروه شاهد در هر دو روش TUNEL و SCSA نشان داد. در گروه شاهد و بیمار بین نتایج روش TUNEL و SCSA رابطه ی معنی دار مثبت وجود داشت (001/0 > P؛ 484/0 = r). همچنین، با هر دو روش، رابطه ی معنی داری بین شکست DNA و پارامترهای اسپرمی نظیر سر گرد مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    تا زمان انجام این پژوهش، چندین مطالعه در زمینه ی یافتن ارتباط بین میزان شکست DNA و ویژگی های اسپرم انجام شده بود و این مطالعه بزرگ ترین مطالعه ای بود که درباره ی رابطه ی بین DFI (DNA Fragmentation Index) و اسپر م های با سر گرد با استفاده از روش های TUNEL و SCSA در بیماران گلبوزوسپرم نسبی انجام شد. نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که در اسپرم هایی که شکل سر آن ها غیرطبیعی است، ساختار DNA نیز دچار نقص بوده، در برابر آسیب حساس تر می باشد.
    کلیدواژگان: گلبوزوسپرمیای نسبی، شکست DNA، روش Terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling) TUNEL)، روش Sperm chromatin structure assay) SCSA)، ناباروری مردان
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پایرولیدون بر بهبود زخم باز در موش صحرایی
    رضا فاضلی ورزنه، سید جمال مشتاقیان، اردشیر طالبی، فریدون عابدینی صفحه 2
    مقدمه
    برای سال ها ترکیب ها و روش های مختلف برای بهبود زخم مورد استفاده قرار گرفته که برخی موثر و تعدادی بدون تاثیر و حتی مضر بوده است. پانسمان های جدید مانند هیدروژل، نتایج قابل توجهی در ترمیم زخم نشان داده است. هیدروژل به دلیل شفافیت، تبادل گازهای تنفسی و آب، جذب ترشحات زخم، تنظیم دمای سطح زخم، جلوگیری از عوامل عفونت زا و تعویض آسان مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش با هدف بررسی اثر پانسمان هیدروژل پلی وینیل پیرولیدون بر درمان زخم ایجاد شده در موش صحرایی انجام شد.
    روش ها
    30 موش صحرایی با وزن 20 ± 230 گرم به صورت نیمه تصادفی به گروه های ده تایی شاهد، درمان با تتراسایکلین و درمان با هیدروژل تقسیم شدند. پس از بی هوشی و تراشیدن محل، از پوست پشت هر حیوان قطعه ای به ابعاد cm 1 x 1 برداشته شد. دوره ی درمان 21 روزه در نظر گرفته شد و اندازه گیری سطح زخم در روزهای 0، 7،10، 14،17 و 21 انجام گرفت. زخم ها در روزهای 7 و 14 نمونه برداری و بررسی هیستوپاتولوژیک شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و انجام آزمون ANOVA (Analysis of variance) تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    بهبود زخم در گروه هیدروژل در مقایسه با دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > P) سریع تر و طول مدت ماندگاری اثر زخم و تغییر رنگ پوست در گروه هیدروژل نسبت به دو گروه دیگر به صورت معنی داری (05/0 > P) کمتر بود.
    نتیجه گیری
    نتایج این پژوهش نشان داد که هیدروژل باعث تسریع در فرآیند ترمیم زخم می شود.
    کلیدواژگان: پانسمان هیدروژل، پلی وینیل پایرولیدون، زخم، موش صحرایی، هیستوپاتولوژی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی انواع استرابیسم در 100 کودک بیمار مراجعه کننده به بیمارستان فیض اصفهان در سال 1390
    حسن رزمجو، یحیی حاج یحیی، ابراهیم جعویک، سید محمد علی ابطحی، علی مهرابی کوشکی صفحه 3
    مقدمه
    استرابیسم یکی از بیماری های چشمی شایع است که درجاتی از آن در غالب کودکان وجود دارد. این اختلال می تواند باعث اشکال در بینایی و کاهش عملکرد، به خصوص در طی دوران تحصیل، شود؛ ولی با وجود شیوع بالا و پیامدهای جدی این بیماری، تا زمان انجام این پژوهش، مطالعه ای اپیدمیولوژیک در مورد این بیماری در اصفهان انجام نشده بود. مطالعه ی حاضر با هدف تعیین انواع استرابیسم در 100 کودک بیمار مراجعه کننده به بیمارستان فیض در اصفهان در سال 1390 انجام شد.
    روش ها
    طی یک مطالعه ی مقطعی، که در سال 1390 در بیمارستان فیض اصفهان انجام گرفت، 100 کودک مبتلا به استرابیسم مراجعه کننده به درمانگاه های این بیمارستان مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگی های دموگرافیک، نوع استرابیسم، حدت بینایی، سابقه ی تروما و سابقه ی عمل جراحی قبلی مطالعه شد و داده ها با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، 100 کودک مبتلا به استرابیسم با میانگین سنی 50/4 ± 05/7 سال مطالعه شدند که 32 نفر از آنان پسر و 68 نفر دختر بودند. نوع استرابیسم در 56 نفر ایزوتروپیا، در 34 نفر اگزوتروپیا و در 10 نفر هیپوتروپیا بود. چشم مبتلا به استرابیسم، در 17 نفر چشم راست، در 26 نفر چشم چپ و در 57 نفر هر دو چشم بود. حدت بینایی چشم راست و چپ به ترتیب 127/0 ± 532/0و 160/0 ± 078/0 و اختلاف حدت دو چشم معنی دار بود (001/0 > P). از نظر سوابق بیماری، 15 نفر دارای سابقه ی عمل جراحی قبلی، 2 نفر با سابقه ی تروما و 4 نفر دارای بیماری های زمینه ای بودند.
    نتیجه گیری
    بیماری استرابیسم یک بیماری به نسبت شایع در جامعه ی ما می باشد و از آن جایی که سن تشخیص و درمان این بیماری می تواند در پیش آگهی درمان و حدت بینایی موثر باشد، لازم است در خصوص ارتقای سطح آگاهی های عمومی، معاینه ی چشم پزشکی کودکان و اقدام به درمان در زمان مناسب اقدام گردد.
    کلیدواژگان: استرابیسم، حدت بینایی، هیپوتروپیا، ایزوتروپیا، اگزوتروپیا
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه ی اثر پالس نور شدید همراه با محلول موضعی اریترومایسین 2 درصد در برابر محلول موضعی اریترومایسین 2 درصد تنها در درمان ماکول های مزمن قرمز آکنه صورت
    گیتا فقیهی، امین خرازی های اصفهانی، سیدمحسن حسینی، محمدرضا رادان، محمد علی نیلفروش زاده صفحه 4
    مقدمه
    همواره نیاز برای درمان آکنه به روش های جدیدتر وجود دارد. برای این منظور، از فن آوری پالس نور شدید (IPL یا Intense pulsed light) استفاده شده است، اما تعداد مطالعات محدودی در این زمینه وجود دارد. از آن جایی که ماکول های قرمز و قرمزی باقی مانده از ضایعات التهابی آکنه بسیار معمول، مقاوم و دراز مدت است، در این مطالعه تصمیم به بررسی اثر IPL (به عنوان ابزاری برای کاهش واکنش های قرمز در بافت ها) برای درمان ماکول قرمز باقی مانده در اثر آکنه ی صورت گرفته شد.
    روش ها
    سی و پنج بیمار در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. ثبت نام بیماران بین دی ماه 1389 و خردادماه 1390 صورت گرفت و مطالعه در مهرماه 1390 به پایان رسید. هر بیمار سه جلسه IPL، با فاصله ی 2 هفته ای بین هر جلسه، در سمت راست چهره ی خود دریافت کرد. همچنین، به بیماران توصیه شد تا از محلول اریترومایسین موضعی 2%، دو بار در روز در تمام چهره ی خود از آغاز تا پایان مطالعه (یعنی تا 3 ماه پس از جلسه ی سوم IPL) استفاده کنند. یک پزشک جداگانه شمارش تعداد ماکول های قرمز را قبل از هر جلسه ی IPL و 1 و 3 ماه پس از آخرین جلسه به انجام رساند.
    یافته ها
    سی و سه نفر مطالعه را به اتمام رساندند و در تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج مطالعه نشان داد که درمان IPL تعداد ماکول های قرمز را در طول زمان کاهش می دهد.
    نتیجه گیری
    IPL می تواند سرعت بهبود ماکول قرمز مزمن باقی مانده بعد از آکنه ی التهابی راسرعت بخشد. مطالعات بیشتر مورد نیاز است تا نقش دقیق آن را توضیح دهد.
    کلیدواژگان: آکنه، درمان، پالس نور شدید
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله مروری
  • سلول های جنینی در خون مادر: جنبه های بالینی و تکنیکی
    میثم مصلایی، رسول صالحی صفحه 5
    روش های رایج برای به دست آوردن نمونه از جنین برای تشخیص پیش از تولد، برای جنین و مادر خطرناک می باشد. این موضوع سبب انجام تلاش های زیاد دانشمندان در زمینه ی به دست آوردن سلول های جنینی به روش های غیر تهاجمی شده است که ازآن جمله، به دست آوردن آن ها از خون محیطی مادران باردار قابل ذکر است. انواع سلول هایی که توسط بسیاری از دانشمندان در سر تا سر جهان بر روی آن ها در این زمینه مطالعه صورت گرفته است، شامل لوکوسیت های جنینی به ویژه لنفوسیت ها و گرانولوسیت ها، گلبول های قرمز هسته دار جنینی و سلول های تروفوبلاست می باشد. بسیاری از مطالعات بر روی گلبول های قرمز هسته دار جنینی صورت گرفته است که از علل این توجه می توان به میزان بالای این سلول ها در خون مادر در اوایل بارداری، سرعت تمایز این سلول ها و نیمه عمر کوتاه آن ها در خون مادر و در نهایت، نشان گرهای اختصاصی ای که برای جدا سازی این سلول ها وجود دارد، اشاره نمود. به هر حال، میزان این سلول ها در خون مادر بسیار کم است که نیاز به تکنیک های مناسبی برای خالص سازی آن ها دارد. در حال حاضر، تکنیک هایی که به طور معمول مورد استفاده قرار می گیرند، شامل جداسازی سلولی به روش فعال سازی فلئورسنتی، جداسازی مغناطیسی و جداسازی بر اساس شیب بار می باشد. پس چنانچه سلول های جنینی جداسازی شوند، می توان از آن ها در کاربردهای بالینی همانند غربال گری برای ناهنجاری های کروموزومی به وسیله ی تکنیک هیبریداسیون فلئورسنتی درجا، یا تشخیص ناهنجاری های ژنی با استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمریزاسیون استفاده نمود.
    کلیدواژگان: تشخیص پیش از تولد، سلول های جنینی، غیر تهاجمی، خون مادر
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Assessment of Sperm DNA Fragmentation in Patients with Partial Globozoospermia
    Fereshteh Rasouli, Marjan Sabbaghian, Mohammad Ali Sadighi, Gilani, Ramesh Monajemi Page 1
    Background
    Infertility is estimated to affect up to 15% of couples of reproductive age. Globozoospermia is a rare (incidence < 0.1%) but severe disorder in male infertility. It is characterized by the absence of acrosome in round-headed spermatozoa. Cases with partial globozoospermic are a group of patients whose semen samples show only a fraction with this typical head shape. It is possible that round-headed sperm may have an abnormal chromatin structure and/or DNA strand breaks. Moreover, sperm DNA fragmentation is shown to be associated with teratozoospermia. This study aimed to assess the sperm DNA fragmentation in the patients with partial globozoospermia.
    Methods
    In this prospective cohort study, 77 subjects including 33 infertile men with round-headed sperm (above 20%) and 44 normozospermic men as control was recruited over a 30 month period. Semen examination was based on World Health Organization guidelines. Sperm chromatin structure assay (SCSA) and terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling (TUNEL) assay were done for evaluation of the chromatin structure.
    Findings
    The analysis of sperm DNA fragmentation showed statistical differences between patients with partial globozoospermia and control group. Patients with partial globozoospermia had a higher mean level of DNA fragmentation than the men with normal spermogram in SCSA (26.57 ± 16.69 vs. 14.57 ± 9.24) and TUNEL (24.81 ± 18.68 vs. 11.50 ± 4.22) methods, respectively. The results of TUNEL and SCSA showed a strong relationship (r = 0.484; P < 0.001) in both groups.
    Conclusion
    Some specific morphological abnormalities were shown to be predictive of chromatin alteration. The present study demonstrated that men with round-head sperm have elevated risk for DNA fragmentation in their sperm compared to control group. There are just some case reports about DNA fragmentation rate in men with globozoosprmia and further confirmation in a larger scale study is needed.
    Keywords: Globozoospermia, Sperm DNA fragmentation, Sperm chromatin structure assay (SCSA), Terminal deoxynucleotidyl transferase dUTP nick end labeling (TUNEL) assay
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Efficacy of Intense Pulsed Light Combined with Topical Erythromycin Solution 2% versus Topical Erythromycin Solution 2% Alone in the Treatment of Persistent Facial Erythematous Acne Macules*
    Gita Faghihi, Amin Kharaziha, Isfahani, Seyed Mohsen Hosseini, Mohammad Reza Radan, Mohammad Ali Nilforoushzadeh Page 4
    Background
    There is always a necessity for newer acne treatments. Intense pulsed light (IPL) technology has been used for this purpose but there are limited studies in this field. As macular and erythematous remnants of acne inflammatory lesions are very common, resistant, and long-lasting, we decided to evaluate the efficacy of IPL (as a tool for diminishing erythematous reactions in the tissues) for the treatment of residual erythematous macules following facial acne.
    Methods
    Thirty five patients were registered in the study. Patient recruitment occurred between January 2010 and June 2011, and the study was completed in October 2011. Every patient received three IPL sessions, with a 2 week interval, on the right side of his/her face. Also, we recommended the patients to apply topical erythromycin solution 2% twice daily on their entire face from start to end of the study (i.e. until 3 months after the third IPL session). An independent physician counted the number of erythematous macules before every IPL session and 1 and 3 months after the last session.
    Findings
    Thirty three patients completed the study and were enrolled in analysis. Results of the study showed that IPL therapy decreased the number of erythematous macules along the time.
    Conclusion
    IPL can accelerate the improvement rate of the persistent erythematous macules remained after inflammatory acne subsides. More studies are needed to explain the exact role of it.
    Keywords: Facial acne, Intense pulsed light, Persistent erythematous macules, Topical erythromycin solution 2%
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Fetal Cells in Maternal Blood: Technical and Clinical Aspects
    Meysam Mosallayi, Rasoul Salehi Page 5
    Currently, common used methods to obtain fetal material for prenatal diagnosis are potentially dangerous for fetus and mother; this has led to the effort by many groups to develop methods to recover fetal cells by non-invasive means, such as their enrichment from the peripheral blood of pregnant women. The fetal cell types studied by numerous investigators worldwide include fetal leukocytes, i.e. fetal lymphocytes and granulocytes, fetal nucleated red blood cells (NRBCs) and trophoblast cells. Fetal NRBCs have been the most commonly studied cell type, for this reason: the frequency of NRBCs in the fetus early in gestation is relatively high; these cells are also fairly well differentiated and likely to have a limited life span in the maternal circulation and finally, there are specific markers for the enrichment of these cells. However, the fetal cells in maternal blood are rare and a sophisticate technique is required for their enrichment; currently, the most commonly employed techniques are fluorescent activated cell sorting (FACS), magnetic cell sorting (MACS), and charge flow separation. Then, if the fetal cells can eventually be isolated, possible clinical applications will be included screening for fetal chromosome abnormalities via fluorescence in-situ hybridization (FISH) and for gene abnormalities by polymerase chain reaction (PCR).
    Keywords: Fetal cells, Non, invasive, Maternal blood
    Abstract View Paper Original: Persian