فهرست مطالب

Pathobiology Reaearch - Volume:18 Issue: 1, 2015

Journal of Pathobiology Reaearch
Volume:18 Issue: 1, 2015

  • تاریخ انتشار: 1394/01/10
  • تعداد عناوین: 8
|
  • مقالات مروری
  • شناسایی و کشف microRNA های جدید در ژنوم انسان
    سادات دوکانه ای فرد، بهرام محمد سلطانی صفحه 1
    گر چه بیش از 98% ژنوم مهره داران رونوشت برداری می شود، ولی اغلب آن به پروتئین ترجمه نشده و RNA غیر کد کننده محسوب می شوند. miRNAها دسته ای از RNA های غیر کد کننده هستند که طولی در حدود 22 نوکلئوتید دارند و در تنظیم بسیاری از فرایندهای سلولی از جمله رشد، تکثیر، تمایز، سیکل سلولی، آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلولی) و متابولیسم نقش دارند. همچنین نقش این مولکول ها در ایجاد بسیاری از بیماری های انسانی از جمله انواع مختلفی از سرطان ها و اختلالات قلبی عروقی به اثبات رسیده است. کشف و تعیین عملکرد miRNA های جدید دستاورد بسیار مهمی محسوب می شود. miRNAهایی که بیان کمی دارند و یا در زمان و یا بافت خاصی بیان می شوند با روش های آزمایشگاهی رایج به راحتی شناسایی نمی شوند. بنابراین، نرم افزارهای بیوانفورماتیکی زیادی برای پیش بینی وجود ساختارهای شبه پیش سازهای miRNA در ژنوم انسان طراحی شده است. همچنین، نرم افزارهایی طراحی شده اند که با پیش بینی ژن های هدف miRNA راه را برای درک عملکرد این عوامل در سلول هموار می سازند. در مقاله حاضر، تلاش می شود که روش های کارآمد بیوانفورماتیکی و آزمایشگاهی که برای پیش بینی و کشف miRNAهای جدید و اهداف ژنی آنها در ژنوم انسان مورد استفاده قرار می گیرند، معرفی شوند.
    کلیدواژگان: miRNA، ژنهای هدف miRNAها، بیوانفورماتیک
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله پژوهشی
  • بررسی اثر اصلاح سطحی نانوذرات دندریمری پلی آمیدو آمین با پلی اتیلن گلیکول بر کاهش سمیت سلولی
    فرنوش جعفری ایری سفلی، فاطمه رهبری زاده، داود احمدوند صفحه 23
    هدف
    دندریمرهای پلی آمیدو آمین نسل 5 ابزارهای انتقال ژن چندمنظوره امیدوارکننده ای هستند که ویژگی های مطلوب متراکم کردن مولکول های DNA را فراهم می کنند، هرچند، سمیت آنها کاربردهای آنها را محدود می سازد. سمیت دندریمرهای PAMAM به دوز کاربردی، شماره نسل و نوع آن بستگی دارد، به نحوی که نسل های پائین (پائین تر از G5) و انواع آنیونی دندریمرهای PAMAM سمیت کمتری را نسبت به نسل های بالا و انواع کاتیونی نشان می دهند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر پگیلاسیون بر سمیت دندریمرهای PAMAM نسل 5 است.
    مواد و روش ها
    در این تحقیق، برای بهبود بخشیدن به ویژگی های این مولکول ها به عنوان حاملین انتقال ژنی، دندریمرهای PAMAM نسل 5 به مولکول های پلی اتیلن گلیکول (PEG با وزن مولکولی 3500 دالتون) با سه نسبت مولی مختلف 10، 20و30 متصل شده است. به علاوه تعداد زنجیره های اتصال یافته توسط دو تست TNBSA و المن تعیین شد. تاثیر این درجات مختلف پگیلاسیون بر سمیت سلولی و کارآیی انتقال ژن دندریمرهای PAMAM تغییر یافته، بر روی رده های سلولی BT-474 و MCF-10A مورد ارزیابی قرار گرفت.
    نتایج
    در مقایسه با دندریمرهای PAMAMغیر پگیله، دندریمرهای پگیله شده سمیت کمتری در حالت درون شیشه، به ویژه در نسبت های مولی بالاترPEG نشان داده اند. در بین تمام دندریمرهای تولید شده، دندریمرهای PAMAM نسل 5 که به مولکول های PEG در نسبت مولی 1/10 متصل شده اند توانسته اند بیشترین انتقال ژن در حالت درون شیشه را در هر دو سلول مورد استفاده در این تحقیق نشان دهند.
    بحث: نتایج این تحقیق نشان می دهد دندریمرهای PAMAM کانژوگه شده با PEG دارای پتانسیل قوی برای انتقال ژن در محیط درون شیشه هستند.
    کلیدواژگان: دندریمرهای PAMAM نسل 5، اتصال کوالان PEG، سمیت سلولی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • تثبیت آنزیم ارگانوفسفر هیدرولاز بر روی سطح اسپور باکتری باسیلوس سوبتیلیس به روش جذب سطحی
    سوده خنامانی فلاحتی پور، عباس صاحبقدم لطفی، غلامرضا احمدیان، امین باقی زاده صفحه 39
    اهداف
    ترکیبات ارگانوفسفره به وفور در آفت کش ها و عوامل عصبی شیمیایی مورد استفاده قرار گرفته اند. آنزیم ارگانوفسفر هیدرولاز یک پروتئین همو دایمر است که اولین بار از باکتری سودوموناس دیمینوتا و فلاوباکتریوم جدا شده است. این آنزیم قادر به تجزیه گستره وسیعی از ترکیبات ارگانوفسفره سمی می باشد. استفاده از فرم تثبیت شده این آنزیم در مقابل فرم آزاد آن باعث افزایش پایداری آنزیم شده و قیمت آن را به واسطه امکان بازیافت و استفاده مجدد از آن کاهش می دهد همچنین با تثبیت آنزیم امکان جداسازی آسان و سریع آن از محیط واکنش نیز فراهم می گردد.
    مواد و روش ها
    در این مطالعه ژن کد کننده آنزیم نوترکیب ارگانوفسفر هیدرولاز در وکتور بیانی pET-26b (+) کلون شد و در میزبان E. coli BL21 (DE3) pLysS بیان و به داخل محیط کشت باکتری ترشح گردید. سپس آنزیم خالص سازی شد و برای اولین بار بر روی سطح اسپور باکتری باسیلوس سوبتیلیس به روش جذب سطحی تثبیت گردید.
    نتایج
    نتایج این مطالعه نشان داد که تقریبا حدود 42 تا 45 درصد فعالیت آنزیم ارگانوفسفر هیدرولاز در ارتباط با اسپور ها مشاهده شد و در pH و دمای بهینه فعالیت آنزیم با جذب بر روی اسپور تغییری حاصل نشد اما پایداری آنزیم متصل به اسپور در دما و pH های بالا بیشتر از فرم آزاد آنزیم بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به امنیت اسپور باکتری باسیلوس سوبتیلیس برای انسان و محیط زیست از این سیستم می توان به عنوان یک بیوکاتالیست دوستدار محیط زیست برای تجزیه ترکیبات ارگانوفسفره با کارایی بالا استفاده نمود.
    کلیدواژگان: ارگانوفسفر هیدرولاز، باسیلوس سوبتیلیس، تثبیت، جذب سطحی، اسپور
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • ارزیابی سمیت عصبی و استرس اکسیداتیو ناشی از کروم (VI) در سلولهای PC12
    ابولفضل دشتی، ملیحه سودی، ناهید امانی صفحه 55
    هدف
    ترکیبات کروم شش ظرفیتی [Cr(VI)] از جمله آلوده کننده های محیط زیست می باشند که از طریق فعالیت های صنعتی ایجاد می شوند. مطالعات متعددی در رابطه با اثرات مضرر کروم VI بر روی ارگان های مختلف انجام گرفته است اما در رابطه با سمیت عصبی آن اطلاعات کمی وجود دارد. هدف از این تحقیق بررسی سمیت عصبی کروم VI بر روی سلول های PC12 می باشد.
    مواد و روش ها
    سلول های PC12 بر اساس روش استاندارد کشت داده شدند و با غلظت های مختلف پتاسیم دی کرومات (100-1 میکرومولار) به مدت 24، 48 و 72 ساعت مواجه شدند. بعد از مواجهه بقای سلول ها بوسیله روش MTT مورد ارزیابی قرار گرفت. علاوه براین میزان گونه های فعال اکسیژن و پراکسیداسیون لیپید نیز مورد ارزیابی قرار گرفت.
    یافته ها
    پتاسیم دی کرومات به طور معنی داری باعث مرگ سلول های PC12 شد.IC50 محاسبه شده برای سمیت کروم 01/22، 88/1و 85/1میکرومولار به ترتیب برای زمانهای 24، 48 و 72 ساعت بود که در بین زمان 24 با بقیه زمانها دارای اختلاف معنی داری می باشد (p
    کلیدواژگان: کروم VI، سمیت عصبی، استرس اکسیداتیو
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه یsnRNA-U6 وmicroRNA-16 برای تعیین ژن کنترل درون زاد مناسب برای بررسی بیان ژن هایmicroRNA تحت تیمار کورکومین دندروزومی در در رده های سلولی سرطان کبد
    مینا زمانی، مجید صادقی زاده، مهرداد بهمنش صفحه 67
    هدف
    microRNA ها RNAهای کوچک تک رشته ای با طول 25-18 نوکلئوتید هستند که با مهار ترجمه و برشmRNA در تنظیم بیان ژن شرکت دارند. بیان ناهنجار microRNAها از عوامل رخداد بیماری های مختلف می باشد که این مسئله علاقه به بررسی پروفایل بیان آن هارا افزوده است. Real-time quantitative PCR (RQ-PCR) تکنیکی کمی و حساس در بررسی بیان ژن هاست. برای تصحیح تغییرات سیستماتیک ازجمله میزان الگوی آغازین، کیفیت RNA، کارایی آنزیم ها داده های RQ-PCR نسبت به یک ژن کنترل درون زاد که در مجموعه نمونه های تست به طور پایدار بیان می شود، نرمال سازی می گردد. برای جلوگیری از رخداد خطاهای بیشتر در زمینه ی کمی سازی داده های بیان، الزام ارزیابی ژن های کنترل درون زاد کاندید برای هر نمونه ی آزمایش مورد نظر مبرم است. در این مطالعه بیان ژن های microRNA-16 وsnRNA-U6 (small nuclear RNA) در رده های سلولی سرطانی کبد تحت تیمار با کورکومین دندروزومی جهت تعیین کنترل درون زاد مناسب برای مطالعات سنجش بیان microRNAها مرتبط با کورکومین دندروزومی، مورد ارزیابی قرار گرفت.
    مواد و روش ها
    رده های سلولی مورد نظر توسط کورکومین دندروزومی تیمار شدند. ورود کورکومین دندروزومی به رده های سلولی HepG2 و HuH-7 با تصویربرداری توسط میکروسکوپ فلئورسنت بررسی گردید. RNA از نمونه های مورد نظر استخراج و سنتزcDNA با روش افزودن دم پلی A انجام شد. سپس توسط تکنیک RQ-PCR سنجش بیان صورت گرفت.
    نتایج
    نتایج نشان داد U6 و یا ترکیبی از U6 و miRNA-16 برای HuH-7 وmiRNA-16 برای HepG2 در این شرایط تیمار برای ژن کنترل درون زاد مناسب هستند.
    بحث:در مجموع می توان از این ژن های کنترل درون زاد به دلیل عدم تغییر بیان معنی دار و پایداری بیان بین نمونه های تست، برای سنجش بیان microRNAها تحت تیمار با کورکومین دندروزومی در این رده های سلولی استفاده کرد.
    کلیدواژگان: microRNA، RQ، PCR، ژن کنترل درون زاد، کورکومین دندروزومی، سرطان کبد
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقایسه دو روش متفاوت انجماد شیشه ای بافت تخمدان موش نابالغ با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو
    فریده عیوض خانی، بی تا ابراهیمی، بهپور یوسفی، روح الله فتحی، حمیدرضا ثامنی صفحه 83
    مقدمه
    محلولهای انجمادی متفاوتی برای انجماد بافت تخمدان بیمارانی که در معرض خطر ناباروری هستند، استفاده می گردد. اتیلن گلایکول، دی متیل سولفوکساید و پروپاندیول، با خاصیت تشکیل کریستالهای یخ کمتر بعنوان محلولهای انجمادی نفوذپذیر پایه ای در مقایسه با انواع دیگر توصیه شده اند. در مطالعه حاضر اثرات دو روش انجماد شیشه ای متفاوت بر روی بافت کامل تخمدان موش نابالغ با استفاده از رنگ آمیزی تریپان بلو بررسی شد.
    مواد و روش ها
    تخمدان موشهای 8 روزه نژاد NMRI، پس از جداسازی در گروه های کنترل غیر انجمادی، انجمادی 1 و انجمادی 2 دسته بندی شدند. محلول انجمادی 1 از، محیط پایه α-MEM، اتیلن گلایکول 15درصد، دی متیل سولفوکساید 15 درصد، سرم جنین گاوی 20 درصد و محلول انجمادی 2، از محیط پایه α-MEM، اتیلن گلایکول 20 درصد، پروپاندیول 20 درصد و سرم جنین گاوی 15 درصد، تشکیل شدند. روش های انجمادی 1 و 2 به ترتیب در دمای 4- درجه سانتیگراد و دمای اتاق انجام شدند. مراحل ذوب در گروه انجمادی 1 با استفاده از محیط پایه α-MEM، سرم جنین گاوی 20 درصد و سوکروز 1 مولار و در گروه انجمادی 2 با بهره برداری از محیط پایه α-MEM، سرم جنین گاوی 15 درصد و غلظت های کاهشی سوکروز (1، 5/0 و 25/0 مولار) انجام گردید. بافت های تخمدانی غیر انجمادی و منجمد و ذوب شده، در محلولهای مرکب از محیط پایه α-MEM و رنگ تریپان بلو 4/0 درصد به مدت 20 دقیقه انکوبه شدند. بافت های تخمدانی پس از رنگ آمیزی در محلول بوئن فیکس شده و برشهای بافتی بعد از رنگ آمیزی با هماتوکسیلین و ائوزین با استفاده از میکروسکوپ نوری به صورت سریالی شمارش شدند.
    نتایج
    درصد زیادی از فولیکولهای بدوی در گروه کنترل غیر انجمادی مشاهده شدند و یک اختلاف معنی داری (05/0>P) بین گروه کنترل غیر انجمادی و انجمادی 1و همچنین بین گروه های انجمادی 1 و انجمادی 2 مشاهده شد. اختلافات بین فولیکولهای اولیه و پره آنترال در گروه های گروه های مورد مطالعه معنی دار نبودند. شاخص زنده مانی هم کاهش معنی داری را در هر دو گروه انجمادی نسبت به گروه کنترل غیر انجمادی نشان داد و از طرفی، افزایش شاخص زنده مانی به صورت معنی داری (05/0>P) درهر سه دسته فولیکولی در گروه انجمادی 2 نسبت به گروه انجمادی 1 مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    انجماد به روش 2 گزینه مناسبتری برای حفظ و نگهداری بافت تخمدانی است و همچنین روش رنگ آمیزی تریپان بلو، بعنوان یک شیوه سریع و آسان برای ارزیابی بافت تخمدانی پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: بافت تخمدان، انجماد شیشه ای، تریپان بلو
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله کوتاه
  • پاسخ حاد و مزمن هورمون لپتین سرمی به شدت های متفاوت تمرین ورزشی در موش های ماده مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان
    ناهید بیژه، کیوان حجازی، علیرضا دلپسند صفحه 95
    هدف
    تمرین هوازی می توانددردرمان سندرم پلی کیستیک تخمدان اثرگذار باشد. اما اثرات شدت های مختلف تمرین هوازی در هاله ای ازابهام قراردارد؛ لذاهدف ازاین تحقیق بررسی پاسخ حادومزمن هورمون لپتین سرمی و وزن بدن به شدت های متفاوت تمرین ورزشی درموش های ماده مبتلابه سندرم پلی کیستیک تخمدان می باشد.
    موادوروش ها
    دراین مطالعه تجربی، تعداد هشتادسرموش بالغ هشت هفته ای نژادویستار(گرم22±185)پس ازالقای سندرم پلی کیستیک به دو گروه کلی1و2تقسیم شدند. گروه1 (به جز کنترل)یک وحله فعالیت ورزشی با شدت های50- 55%حداکثر اکسیژن مصرفی(معادل سرعت20 متر/دقیقه)،70-75% حداکثر اکسیژن مصرفی(معادل سرعت28 متر/دقیقه)و80-85%حداکثراکسیژن مصرفی(معادل سرعت34 متر/دقیقه)راانجام دادند، سپس گروه2به مدت هشت هفته برنامه تمرین هوازی باشدت های ذکرشده را،سه روزدرهفته، به مدت 60 دقیقه انجام دادند. نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه برای مقایسه بین گروه ها انجام شدوبرای آزمون فرضیه ها سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد.
    نتایج
    در گروه تمرین حاد، تغییرمعنی داری دروزن هیچ یک از زیرگروه های، گروه1 دیده نشد؛ اما درگروه2، کاهش معنی داری دروزن گروه شدت متوسط2 با گروه کنترل2مشاهد شد.سطوح لپتین سرمی، به یک وحله تمرین ورزشی درسه زیرگروه، گروه1 در مقایسه با گروه کنترل، تغییرمعنی داری نشان نمی دهد. همچنین نتایج نشان دادسطوح لپتین درگروه با شدت متوسط2 در مقایسه باگروه کنترل پلی کیستیک2 کاهش معنی دارداشت(044/0P=).
    نتیجه گیری
    براساس نتایج به دست آمده به نظرمی رسد یک وحله فعالیت ورزشی باهرشدت، اثرمعنی داری برمقادیر لپتین سرمی ندارد اما تمرین هوازی با شدت متوسط همراه با کاهش سطوح لپتین و وزن آزمودنی ها به عنوان یک شیوه درمانی غیردارویی جهت بهبودی بیماران سندرم پلی کیستیک است.
    کلیدواژگان: سندرم پلی کیستیک تخمدان، فعالیت ورزشی، لپتین
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی تغییرات ماتریکس متالوپروتئیناز 2و 9 و مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 1 به دنبال فعالیت بدنی منظم و استفاده هم زمان از مکمل گیاهی کرفس در زنان دارای اضافه وزن
    پروین فرزانگی، فاطمه صیدانلو صفحه 107
    هدف
    افزایش وزن با تحریک فعالیت ماتریکس متالوپروتئینازها (MMPs) در آسیب های پاتولوژیکی سیستم قلبی -عروقی نقش اساسی دارد. به نظر می رسد فعالیت ورزشی منظم و استفاده ازگیاهان دارویی بویژه کرفس در کاهش آسیب موثر باشند. لذا هدف پژوهش حاضر بررسی تغییرات MMP-9، MMP-2 و TIMP-1 متعاقب فعالیت بدنی منظم و مکمل گیاهی کرفس در زنان دارای اضافه وزن بود.
    مواد و روش ها
    دراین مطالعه نیمه تجربی 28 زن دارای اضافه وزن به صورت تصادفی به چهارگروه تمرین، مکمل، تمرین –مکمل و کنترل تقسیم شدند. تمرین پیلاتس به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقیقه انجام شد. مکمل کرفس روزانه به میزان 3900 میلی گرم در قالب 3 عدد کپسول1300میلی گرمی مصرف شد. خون گیری قبل و بعد از 8 هفته تمرین و مصرف مکمل به دنبال 48 ساعت عدم مصرف مکمل و12 ساعت ناشتایی جهت اندازه گیری MMP-9، MMP-2 و TIMP-1 انجام شد. تجزیه و تحلیل یافته ها با استفاده از آزمون های t زوجی و آنالیز واریانس یک راهه انجام شد (05/0p≤).
    نتایج
    پس از هشت هفته میزان MMP-9، MMP-2 و وزن در گروه مکمل، تمرین و تمرین- مکمل کاهش و TIMP-1 افزایش معناداری یافت(05/0p
    کلیدواژگان: پیلاتس، کرفس، ماتریکس متالوپروتئیناز 2و 9و مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 1
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Identification and Discovery of Novel microRNAs in the Human Genome
    Sadat Dokanehiifard, Bahram Mohammad Soltani Page 1
    Although more than 98% of the human genome is transcribed, most of these transcripts are not translated into proteins. Rather, they are considered as non-coding RNAs. MicroRNAs (miRNAs) are very short non-coding RNAs approximately 22 nucleotides in length which regulate many key processes of cells such as growth, proliferation, differentiation, cell cycle, apoptosis (programmed cell death) and metabolism. On the other hand, it is known that these small regulatory molecules are involved in many human diseases such as different cancers and cardiovascular disorders. Therefore, discovery and functional characterization of novel miRNAs is a primary achievement. Low abundance and spatiotemporal expression of these mediator molecules make their discovery difficult by conventional methods. Therefore, bioinformatics software has been designed for the prediction of stem-loop structures capable of producing miRNA precursors in the human genome. On the other hand, there are several bioinformatics tools for prediction of miRNA target genes. Prediction of miRNA target genes helps to characterize the function of the miRNA. In this paper, we have reviewed some of the common efficient bioinformatics tools and experimental approaches used for prediction and identification of the miRNA genes and their target genes.
    Keywords: miRNA, miRNA target genes, Bioinformatics
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluation of Poly(amidoamine) Dendrimer Surface Modification with Poly(ethylene glycol) on Cytotoxicity Reduction
    Farnoush Jafari Iri Sofla, Fatemeh Rahbarizadeh, Davoud Ahmadvand Page 23
    Objective
    Generation 5 poly (amidoamine) dendrimers are promising multipotent gene delivery vectors that provide favorable DNA condensation properties; however, their high toxicity limits their applications. Toxicity of PAMAM dendrimers depends on their type, generation and applied dosage in a way that lower generations (lower than G5 dendrimers) and anionic dendrimers have lower toxicity than higher generations and cationic dendrimers. The aim of this study is to evaluate the effect of PEGylation on toxicity of G5 PAMAM dendrimers.
    Methods
    In this study, to improve their characteristics as gene delivery carriers, G5 PAMAM dendrimers were conjugated to polyethylene glycol molecules (PEG, molecular weight 3500) at three different molar ratios of 10, 20 and 30. Also the number of conjugated PEG chains was quantified using TNBSA and Ellman assays. The effect of different degrees of PEGylation on cytotoxicity and transfection efficiency of modified PAMAM dendrimers toward BT-474 and MCF-10A cell lines were assessed.
    Results
    Compared to unconjugated, PEG conjugated PAMAM dendrimers had lower in vitro cytotoxicity, particularly at higher PEG to PAMAM molar ratios. Among all prepared PEG-PAMAM dendrimers, G5 PAMAM dendrimers that conjugated to PEG at a molar ratio of 10/1 had the highest in vitro transfection rate in both cell lines.
    Conclusion
    Our results showed that these PEG-conjugated PAMAM dendrimers possess a great potential for in vitro gene delivery.
    Keywords: G5 PAMAM dendrimers, PEG conjugation, Cytotoxicity
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Immobilization of Organophosphorus Hydrolase on the Surface of Bacillus subtilis Spores by the Adsorption Method
    Soudeh Khanamani Falahati, Pour, Abbas Sahebghadam Lotfi, Gholamreza Ahmadian, Amin Baghizadeh Page 39
    Objective
    Organophosphorus (OPs) compounds are widely used in many pesticides, insecticides and chemical nerve agents. These compounds are hazardous for humans and the environment. Organophosphate hydrolase (OPH) is a homodimeric protein initially isolated from Pseudomonas diminuta MG and Flavobacterium species. This enzyme is able to degrade a broad spectrum of toxic OPs compounds. Using immobilized OPH commonly presents a variety of advantages versus the free form of the enzyme. Advantages include an increase in stability, cost reduction by simple recovery and reutilization of the enzyme, quick and easy separation of the reactant and product in the reaction medium.
    Methods
    Plasmid pET-26b (+) was used to generate the OPH protein under the control of the T7lac promoter. E. coli BL21 (DE3) pLysS was used as the host for expression of the OPH enzyme. Recombinant OPH was secreted into the extracellular medium and the purified enzyme was immobilized on the surface of Bacillus subtilis spores by the adsorption method, for the first time.
    Results
    Approximately 42% to 45% enzymatic activity was determined to be associated with spores. Optimal pH and temperature of the enzyme were not altered by the presence of the spores. Thermo and pH stabilities of the immobilized enzyme was higher than the free form of the enzyme.
    Conclusion
    Bacillus subtilis spores are safe for humans and the environment. Therefore this system can be considered an environmentally friendly biocatalyst for degradation of OPs.
    Keywords: Organophosphorus hydrolase, Bacillus subtilis, Immobilization, Adsorption, Spore
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluation of Cr (VI) induced Neurotoxicity and Oxidative Stress in PC12 Cells
    Abolfazl Dashti, Maliheh Soodi, Nahid Amani Page 55
    Objective
    Hexavalent chromium [Cr (VI)] compounds are well-known environmental contaminants generated from industrial processes. Several studies have reported the harmful effects of Cr (VI) on different organs, however, little is known about neurotoxic effects of Cr (VI). The aim of this study is to investigate the toxic effects of Cr (VI) on PC12 cells.
    Methods
    PC12 cells were cultured following standard protocol and exposed to various concentrations (1-100 μM) of potassium dichromate (K2Cr2O7) for 24, 48 and 72 h. After exposure, cell viability was measured by the MTT assy. After exposure, production of reactive oxygen species (ROS) and lipid peroxidation were measured.
    Results
    Potassium dichromate induced significant cell death in PC12 cells. The IC50 values for cytotoxicity were 22.02 for 24 h, 1.88 for 48 h, and 1.85 for 72 h of exposure. Significant differences between IC50 for 24 h of exposure compared to 8 and 72 h of exposure were observed (p<0.05). ROS production and lipid peroxidation significantly increased in the Cr (VI) treated groups compared to the control group (p<0.05).
    Conclusion
    The results indicated that Cr (VI) induced dose and time dependent cytotoxicity in PC12 cells which indicated neurotoxic effects of Cr (VI). Mechanisms of Cr (VI) induced toxicity have not been fully determined, however increased production of ROS and lipid peroxidation in Cr (VI) treated groups demonstrated that oxidative stress might be involved in neurotoxicity of Cr (VI).
    Keywords: Cr (VI), Neurotoxicity, Oxidative stress
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of snRNA-U6 and microRNA-16 for Identification of Suitable Endogenous Control Gene for microRNA Gene Expression Analysis under Dendrosomal Curcumin Treatment in Hepatocellular Carcinoma Cell Lines
    Mina Zamani, Majid Sadeghizadeh, Mehrdad Behmanesh Page 67
    Objective
    MicroRNAs (miRNAs) are single-stranded small RNAs 18-25 nucleotides in length that regulate gene expression through translational inhibition and mRNA cleavage. Aberrant expression of miRNAs contribute to several diseases. This has increased interest in profiling the expressions of these molecules. Real-time quantitative PCR (RQ-PCR) is a sensitive, quantitative technique for gene expression assessment. To correct for systematic variables such as the amount of starting template, RNA quality and enzymatic efficiencies, RQ-PCR data is commonly normalized to an endogenous control gene which is stably-expressed across the test sample set. To avoid occurring further error in the quantification of gene expression data, it is necessary that candidate endogenous controls be validated in the samples of interest. In this study the expression of miRNA-16 and small nuclear RNA (snRNA)-U6 in hepatocellular carcinoma (HCC) cell lines under dendrosomal curcumin treatment were evaluated to identify appropriate endogenous controls for dendrosomal curcumin-related miRNA expression assays.
    Methods
    HCC cell lines were treated with dendrosomal curcumin. Dendrosomal curcumin entry into HepG2 and HuH-7 cells was assessed by fluorescent microscopy images. RNA was extracted and cDNA, after polyA polymerization, was synthesised. Then, we performed gene expression assays using RQ-PCR.
    Results
    In this treatment condition, miRNA-16 for HepG2, snRNA-U6 and the combined miRNA-16 and snRNA-U6 for HuH-7 were suitable endogenous controls.
    Conclusion
    These genes are appropriate endogenous controls for miRNA expression assays in HCC cell lines under treatment with dendrosomal curcumin. There are stable, non-significant expression changes of these genes.
    Keywords: microRNA, RQ, PCR, Endogenous control genes, Dendrosomal curcumin, Hepatocellular carcinoma
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Comparison of Two Different Immature Mouse Ovarian Vitrification Methods using Trypan Blue Staining
    Farideh Eivazkhani, Bita Ebrahimi, Behpour Usefi, Rouhollah Fathi, Hamid Reza Sameni Page 83
    Objective
    Different cryoprotectants are used for cryopreservation of ovarian tissue in patients at risk of infertility. Ethylene glycol (EG), dimethyl sulfoxide (DMSO) and propanediol (PROH) have been chosen as the basic permeable cryoprotectants due to their decreased glass-formation characteristics compared to other cryoprotectants. In the present study, the effects of two different vitrification methods on whole mouse ovarian tissue by the use of a novel staining method (trypan blue) has been evaluated.
    Methods
    Ovaries of 8 day-old NMRI mice were isolated and divided among the control, vitrification 1 (Vit1) and vitrification 2 (Vit2) groups. The Vit1 solution was composed of α-MEM+ 20% FBS + 15% EG + 15% DMSO. The Vit 2 solution was composed of α-MEM+ 15% FBS +20% EG + 20% PROH. Vit1 and Vit2 procedures were performed at 4˚C and room temperature, respectively. Warming was performed in α-MEM+ 20% FBS supplemented with 1M sucrose in the Vit1 group and α-MEM+ 15% FBS with descending concentrations of sucrose (1, 0.5, 0.25 M) in the Vit2 group. Control and vitrified warmed ovaries were put in α-MEM supplemented by 0.4% trypan blue for 20 min, and then stained ovaries were fixed in Bouin’s fixative, serially sectioned in paraffin wax and finally quantitatively evaluated under a light microscope.
    Results
    The highest percentage of primordial follicles was observed in the control group. There was a significant difference between the control and Vit1 groups, and between the Vit1 and Vit2 groups (p<0.05). No significant difference was observed in primary and preantral follicles between the control and vitrification groups.
    Conclusion
    Vitrification with EG and PROH are more suitable for preservation of follicle reserves in ovaries. Trypan blue staining is a faster and easier method for evaluation of ovarian tissue.
    Keywords: Ovarian tissue, Vitrification, Trypan blue
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Acute and Chronic Responses of Serum Leptin Hormone to Different Intensities of Exercise in Rats with Polycystic Ovarian Syndrome
    Nahid Bijeh, Keyvan Hejazi, Alireza Delpasand Page 95
    Objective
    Exercise activity could be an amendment to polycystic ovary syndrome (PCOS). However the acute and chronic effects of various exercise intensities on serum leptin levels are ambiguous. This study investigates the acute and chronic responses of various intensities of exercise on serum leptin levels and weights of female rats with PCOS.
    Methods
    In this semi-empirical study, 80 adult Wistar rats (185±22) after PCOS induction were divided into two groups. Group 1 participated in an exercise program at an intensity of 50%-55% maximal oxygen consumption (20 m/min), 70%-75% maximal oxygen consumption (28 m/min) and 80%-85% maximal oxygen consumption (34 m/min). Group 2 participated in an eight-week training program with cited intensities, three days a week for 60 minutes. One-way analysis of variance test (ANOVA) was used to compare differences between groups. Significance was p<0.05.
    Results
    In the acute training group, there was no change in weight in the sub-groups of group 1. In group 2, training reduced in the medium intensity 2 compared to the PCOS control 2 groups. Serum leptin levels did not respond to one session of exercise at various intensities in group 1 subgroups. Leptin levels significantly reduced in the medium intensity 2 group compared to the PCOS control 2 (p=0.044) group.
    Conclusion
    One exercise session does not seem to significantly affect serum leptin levels. Exercise training at medium intensity probably can reduce leptin levels and weight in subjects as a non-pharmaceutical alternative in PCOS patients.
    Keywords: Polycystic ovary syndrome, Exercise, Leptin
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Changes in Matrix Metallo-proteinases 2,9 and Tissue Inhibitor of Matrix Metalloproteinase 1 to Synchronized Exercise Training and Celery, as an Herbal Supplement, in Overweight Women
    Parvin Farzanegi, Fatemeh Seidanloo Page 107
    Objective
    Obesity increases production of the extracellular matrix (ECM) role in pathological cardiovascular damage. Regular exercise and the use of medicinal plants, particularly celery, in damage to be effective. The aim of this study is to investigate the changes in matrix metalloproteinases 2,9 (MMP 2,9) and tissue inhibitor of matrix metalloproteinase 1 (TIMP-1) with synchronized exercise training and herbal supplementation with celery in overweight women.
    Methods
    We randomly divided 28 overweight women into four groups: exercise, supplement, exercise–supplement, and control. Pilates training was performed for eight weeks, three weeks, for 60 minutes per session. Celery was administered at a dose of 3900 g per day in 3 capsules as a supplement. Blood sampling was performed before and 48 h after the last intervention. The analysis was performed by a paired t-test and one way analysis of variance (p≤0.05).
    Results
    After eight weeks, the levels of MMP-2, MMP-9 and body weight decreased and TIMP-1 increased in the exercise, supplement, and exercise–supplement groups (p<0.05). A significant difference was observed between the groups.
    Conclusion
    The results showed that Pilates training and celery each, separately, had positive effects on MMP-2, MMP-9 and TIMP-1 in overweight women. However, the simultaneous effect of exercise and supplementation led to better efficiency.
    Keywords: Pilates, Celery, Matrix metalloproteinases 2, 9, Tissue inhibitor matrix metalloproteinase 1
    Abstract View Paper Original: Persian