نشریه اکوفیزیولوژی گیاهی
پیاپی 20 (بهار 1394)

به منظور بررسی اثر سطوح مختلف متانول و نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد سویا، آزمایشی در منطقه رودسر (استان گیلان) در سال زراعی 91-1390 انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و با تیمارهای آزمایشی شامل، 4 سطح کودی (شاهد،30، 60 و90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار) و متانول در 4 سطح شامل شاهد، 20، 30 و40 درصد حجمی متانول اجرا گردید. اثر متانول بر تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، شاخص برداشت، ارتفاع بوته و طول غلاف معنی دار بود. تیمار40 درصد حجمی متانول بالاترین تعداد غلاف در بوته، وزن صد دانه، ارتفاع بوته و طول غلاف را داشت. بیشترین عملکرد زیستی را تیمار40 و30 درصد حجمی متانول نشان داد. مقادیر کود نیتروژن بر تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن صد دانه، عملکرد دانه، عملکرد زیستی، ارتفاع بوته و طول غلاف اثر معنی داری داشت. بیشترین تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف و عملکرد زیستی در سطح 90 کیلوگرم نیتروژن در هکتار مشاهده شد. بیشترین ارتفاع بوته و طول غلاف از سطح90 و60 کیلوگرم نیتروژن در هکتار حاصل شد. تیمار شاهد نیتروژن بیشترین وزن صد دانه را نشان داد. همچنین عملکرد دانه و شاخص برداشت در اثر برهمکنش کود نیتروژن و متانول معنی دار بود. به طور کلی تیمار60 کیلو گرم نیتروژن در هکتار و30 درصد حجمی متانول بهترین گزینه مدیریت این تیمارها برای سویا می باشد.

به منظور بررسی اثرکاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی بر محتوای کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد نخود در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در منطقه دماوند به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو فاکتور تنش خشکی در سه سطح (1- آبیاری مطلوب یا شاهد(بدون تنش)، 2- تنش خشکی در مرحله گل دهی، 3- تنش خشکی در مرحله دانه بندی (آبیاری مطلوب بر اساس 70 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A وتنش خشکی بر اساس 120 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A انجام شد) و مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی در چهار سطح (1- شاهد یا بدون مصرف کود2- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم)3- مصرف عناصر ریز مغذی4- مصرف کود زیستی (ریزوبیوم) به همراه عناصر ریز مغذی) بودند. تنش خشکی بر محتوای کلروفیل و عملکرد دانه تاثیر معنی داری داشت و سبب کاهش میزان کلروفیل، درصد پروتئین و عملکرد گیاه نخود گردید، بطوریکه تنش در مرحله دانه بندی در اکثر صفات سبب تلفات بیشتری نسبت به سایر سطوح تیمار تنش خشکی شد. مصرف کود زیستی و عناصر ریز مغذی تاثیری بر میزان کلروفیل نداشت ولی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود تاثیر چشمگیری داشت. کاربردکود زیستی و عناصر ریز مغذی به تنهایی تاثیر مثبتی بردرصد پروتئین وعملکرد دانه نخود نسبت به شاهد داشت ولی بهترین نتیجه با مصرف توام کود زیستی و عناصر ریز مغذی حاصل شد. اثر متقابل تنش خشکی و کود زیستی به همراه عناصر ریز مغذی بر درصد پروتئین وعملکرد دانه نخود معنی دار بود.

به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و سالیسیلیک اسید بر خصوصیات رشد و عملکرد اسانس گیاه دارویی شوید (Anethum graveolens L.) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در چهار تکرار در سال 1390 در شهرستان صفاشهر انجام شد. عامل اول شامل سه سطح تنش خشکی (آبیاری در حد ظرفیت مزرعه در طی دوره رویش، تنش ملایم آبیاری با 3/ 2 ظرفیت مزرعه در دو مرحله رویشی و گلدهی و تنش شدید با 3/ 1 ظرفیت مزرعه در مرحله گلدهی) و عامل دوم شامل چهار سطح کاربرد سالیسیلیک اسید (0، 100، 200 و 300 میلی گرم بر لیتر سالیسیلیک اسید) بود. نتایج نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی شوید مربوط به تیمار آبیاری در حد ظرفیت مزرعه و کمترین صفات اندازه گیری شده در بین سطوح مختلف تیمار آبیاری مربوط به تیمار تنش آبیاری با 3/ 1 ظرفیت مزرعه در مرحله گلدهی بود. بیشترین درصد اسانس مربوط به تیمارهای تنش آبیاری در 3/ 1 ظرفیت مزرعه در مرحله گلدهی و تیمار 3/ 2 در دو مرحله رویشی و زایشی بود و بیشترین عملکرد اسانس نیز در تنش ملایم (آبیاری 3/ 2 ظرفیت مزرعه) به دست آمد. نتایج کاربرد سالیسیلیک اسید نشان داد که بیشترین وزن تر و خشک اندام هوایی، درصد اسانس و عملکرد اسانس مربوط به کاربرد 300 میلی گرم در لیتر سالیسیلیک اسید و کمترین میزان برای این صفات نیز مربوط به تیمار شاهد (عدم کاربرد سالیسیلیک اسید) بود. بیشترین عملکرد اسانس در هکتار در تیمار تنش آبیاری در 3/ 2 ظرفیت مزرعه در دو مرحله رویشی و گلدهی بود و نتایج نشان داد که با ایجاد تنش خشکی در زمان مناسب می توان علاوه بر کاهش آب مصرفی، هم به درصد اسانس و هم به عملکرد اسانس بالا دست یافت.

به منظور بررسی اثر آبسیزیک اسید و براسینواستروئید بر میزان پرولین و رنگیزه های فتوسنتزی و دوام سطح برگ جو بدون پوشینه در سطوح مختلف آبیاری، آزمایش در ایستگاه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در محیط کشت گلدان به مورد اجرا درآمد. فاکتورهای مورد بررسی شامل، سطوح آبیاری در دو سطح آبیاری در حد ظرفیت زراعی و 50 درصد ظرفیت زراعی و محلول پاشی هورمون های آبسیزیک اسید و براسینواستروئید در مرحله گلدهی در چهار سطح (سطح صفر (شاهد)، مصرف4 پی پی ام آبسیزیک اسید، مصرف 10 پی پی ام براسینو استروئید و مصرف 4 پی پی ام آبسیزیک اسید و 10 پی پی ام براسینو استروئید بود. نتایج نشان داد تنش کم آبی سبب افزایش پرولین، کلروفیل a و کلروفیل b و کاروتینوئید در جو بدون پوشینه شد و دوام سطح برگ با بروز تنش آبی کاهش یافت. کاربرد براسینو استروئید به تنهایی خسارت ناشی از تنش کم آبی را افزایش داد، اما کاربرد آبسیزیک اسید به تنهایی و یا توام با براسینو استروئید بوسیله افزایش رنگیزه های فتو سنتزی می تواند تا حدودی اثرات مضر تنش کم آبی را در جو بدون پوشینه تعدیل نماید.

به منظور بررسی تاریخ کاشت و تعیین مناسبترین رقم گلرنگ بهاره، تحقیقی در سال زراعی 93-1392 در قالب کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در یاسوج اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل تاریخ کاشت به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح (9 اسفند و 29 اسفند، 20 فروردین و 9 اردیبهشت) و عامل رقم به عنوان فاکتور فرعی در سه سطح (پدیده، اصفهان14 و سینا) در نظر گرفته شد. صفاتی چون تعداد دانه در طبق، وزن 100 دانه، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و درصد روغن مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس داده ها نشان داد که بیشترین عملکرد دانه به میزان 535 گرم در متر مربع مربوط به تاریخ کاشت 9 اسفند و کمترین عملکرد (405 گرم در مترمربع) مربوط به تاریخ کاشت 9 اردیبهشت بود. بیشترین عملکرد دانه (2/ 496 و 9/ 492 گرم در متر مربع) به ترتیب مربوط به رقم پدیده و سینا و کمترین عملکرد دانه (1/393 گرم در متر مربع) مربوط به رقم اصفهان 14بود. اثر متقابل تاریخ کاشت و رقم بر عملکرد دانه در سطح یک درصد معنی دار شد. به طوری که بیشترین عملکرد دانه به میزان 562، 1/ 558، 544، 3/ 540 گرم در متر مربع به ترتیب مربوط به تاریخ کاشت 9 اسفند و رقم سینا، 9 اسفند و رقم پدیده، 29 اسفند و رقم سینا و 29 اسفند با رقم پدیده و کمترین عملکرد دانه 4/ 348 گرم در متر مربع مربوط به تاریخ کاشت 29 اسفند و رقم اصفهان14 به دست آمد. بیشترین درصد روغن (8 /33 درصد) در تاریخ کاشت 9 اسفند و کمترین درصد روغن در تاریخ کاشت 9 اردیبهشت به دست آمد. به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که ارقام پدیده و سینا در تاریخ کاشت 9 و 29 اسفند مناسب برای شرایط آب و هوایی یاسوج می باشد.

شوری یکی مهمترین عوامل محدود کننده تولید محصولات کشاورزی در سراسر جهان است. به منظور بررسی توانایی قارچ درون زی ریشه Piriformospora indicaبر عملکرد، اجزای عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی گیاه گندم تحت تنش شوری آب آبیاری (2/ 0، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر)، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در سال 1389 در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ایلام اجرا گردید. نتایج نشان داد تنش شوری موجب کاهش غلظت فسفر بخش های هوایی، مقدار رطوبت نسبی برگ و میزان رنگدانه های فتوسنتزی گردید. تلقیح با قارچ P. indicaغلظت فسفر بخش های هوایی و میزان رنگیزه های فتوسنتزی (کلروفیل a و b) را در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده افزایش داد. عملکرد و اجزای عملکرد گندم تحت تنش شوری کاهش یافت، در صورتی که کاربرد قارچ P. indica منجر به کاهش اثرات سوء شوری و بهبود عملکرد گندم گردید. اجزای عملکرد مانند تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و تعداد سنبله در بوته با کاربرد قارچ P. indica افزایش یافت. تلقیح با قارچP. indica ارتفاع بوته و طول سنبله را در مقایسه با گیاهان تلقیح نشده تحت بیشترین سطح شوری افزایش داد. بطور کلی ب راساس نتایج این آزمایش کاربرد قارچ P. indica اثرات سوء شوری در گیاه گندم را کاهش داد.

به منظور بررسی اثر علفکش های مختلف و اختلاط آن بر کنترل علف های هرز مزارع ذرت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی زرقان در سال زراعی 93-1392 انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل 10 تیمار کاربرد مقادیر مختلف علف کش های نیکوسولفورون، اولتیما، برومایسید ام آ و توفوردی بصورت ترکیبی و کاربرد جداگانه به علاوه شاهد با علف هرز و شاهد بدون علف هرز در تمام دوره بود. نتایج نشان داد که تمام علفکش ها در کنترل علف های هرز پهن برگ شامل تاج خروس، سلمه تره و گل گاوزبان موثر بودند. بیشترین وزن خشک کل علف های هرز مربوط به تیمار شاهد با علف هرز در تمام دوره وپس از آن مربوط به دو تیمار کاربرد علفکش توفوردی (5/ 1 لیتر در هکتار) و علفکش برومایسید (5/ 1 لیتر در هکتار) بود. همچنین نتایج نشان داد که کاربرد غلظت های کاهش یافته علف کش نیکوسولفورون و اولتیما (5/ 1 لیتر و 150 گرم در هکتار) در کنترل علف های هرز موفق بودند و این در حالی بود که کاربرد نیم لیتر در هکتار برومایسید به همراه کاربرد نیکوسولفورون به میزان یک لیتر به همراه سیتوگیت نتوانست کنترل مناسبی از قیاق را به همراه داشته باشد. بیشترین ارتفاع، تعداد دانه در بلال، طول بلال، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک در تیمار شاهد بدون علف هرز و کمترین مربوط به تیمار شاهد با علف هرز بود. نتابج عملکرد دانه ذرت نشان داد که بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار شاهد بدون علف هرز بود که با تیمارهای کاربرد علفکش نیکوسولفورون (2 و 5/ 1 لیتر در هکتار)، اولتیما (175 و 150 گرم در هکتار) و علفکش برومایسید (5/ 0 لیتر در هکتاربه علاوه نیکوسولفورون 5/ 1 لیتر در هکتار) اختلاف معنی داری نداشت. همچنین درصد کاهش عملکرد دانه ذرت در تیمار شاهد با علف هرز نسبت به شاهد بدون علف هرز برابر 45 درصد بود. درصد کاهش عملکرد دانه در دو تیمار کاربرد توفوردی و برومایسید نسبت به تیمار شاهد بدون علف هرز به ترتیب برابر 27 و 37/ 25 درصد بود.

به منظور بررسی صفات مختلف مورفولوژیک و فیزیولوژیک ژنوتیپ های ذرت علوفه ای، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان تهران در سال زراعی 89-1388 اجرا شد. در این آزمایش 20 ژنوتیپ ذرت علوفه ای در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار مورد مقایسه قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه شامل طول دوره رشد، تعداد برگ، ارتفاع بوته، قطر ساقه، وزن تر و خشک برگ، وزن تر و خشک ساقه، وزن تر و خشک غلاف، وزن تر و خشک بلال، عملکرد تر و خشک علوفه و صفات کیفی بود. نتایج حاصل از تجزیه واریانس حاکی از وجود تفاوت معنی داری در سطح یک درصد برای تمامی صفات به غیر از صفت طول دوره رشد بود. نتایج تجزیه به عاملی به روش تجزیه به مولفه های اصلی بعد از دوران واریماکس، وجود چهار عامل اصلی کیفیت علوفه (78 /28)، عملکرد علوفه (96/ 19)، خصوصیات مورفولوژیکی (18/ 12) و خصوصیات فیزیولوژیکی (13/ 12) را که در مجموع 05/ 73 درصد از تغییرات کل واریانس را توجیه می کرد، نشان داد. بر اساس بای پلات حاصل از دو مولفه اصلی اول و دوم ژنوتیپ های شماره 2، 17، 4 و 12 به عنوان ژنوتیپ های برتر شناسایی گردید. نتایج تجزیه کلاستر به دو روش وارد و متوسط فاصله حاکی از تفکیک کلیه ارقام در سه خوشه مجزا بود.

پیش بینی های حاکی از آن است که غلظت CO2 اتمسفر در حال افزایش است و این افزایش CO2 اثرات قابل توجهی بر گیاهان زراعی و رشد و برهمکنش آنها دارد. علاوه بر افزایش CO2 تغییرات رطوبتی نیز همزمان رشد گیاهان را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به منظور بررسی اثرات همزمان افزایش غلظت CO2 و تنش خشکی بر گندم در شرایط رقابت با گیاهان C4 و C3 آزمایشی گلخانه ای با دو غلظت معمولی (ppm400) و افزایش یافته (CO2 (ppm700 و شرایط تنش و بدون تنش در دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان در سال 1391 انجام شد. گیاهان زراعی گندم، آفتابگردان و علف های هرز سلمه تره و یولاف وحشی به عنوان گونه های سه کربنه و گیاهان زراعی ذرت، ارزن و علف های هرز تاج خروس و قیاق به عنوان گونه های چهارکربنه بصورت کشت تکی و کشت مخلوط مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با افزایش غلظت CO2 رشد اندام های هوایی، سطح برگ و ریشه در گندم یافت، در حالیکه در ذرت، ارزن، تاج خروس و قیاق تغییر معنی داری نشان نداد. با افزایش غلظت CO2 وزن خشک گندم 7/ 30 درصد افزایش یافت. تنش خشکی وزن خشک گندم را 2/ 25 درصد کاهش داد، اما در شرایط CO2 بالا هیچ کاهشی در وزن خشک گندم مشاهده نشد. در واقع در شرایط افزایش CO2 اثرات تنش خشکی بر گیاهان سه کربنه و چهارکربنه کاهش یافته و بخشی از اثرات تنش خشکی با افزایش CO2 از بین رفت. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش CO2 توانایی رقابتی گندم در برابر گیاهان چهارکربنه افزایش می یابد. این امر سبب تغییر برهمکنش رقابتی گیاهان سه کربنه و چهارکربنه با علف های هرز در شرایط تنش خشکی و افزایش CO2 تغییر می شود.

به منظور بررسی اثر تیمار کنترل مکانیکی علف های هرز بر عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و تاثیر این روش در کاهش مصرف علف کش ها، آزمایشی بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1387 در مزرعه تحقیقاتی موسسه آفات و بیماری ها (بخش علف هرز) در کرج اجرا شد. دراین آزمایش سه سطح تیمار کنترل مکانیکی (بدون کنترل یا شاهد، یک بار کولتیواتور زنی 4 هفته پس از کاشت و دوبار کولتیواتورزنی در 4 و 6 هفته پس از کاشت ذرت توسط کولتیواتور تیغه ای تراکتوری) بعنوان کرت اصلی و پنج سطح تیمار کنترل شیمیایی با مقادیر مختلف علف کش های آلاکلر و آترازین بعنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد تاثیر تیمار کنترل مکانیکی و تیمار کنترل شیمیایی بر عملکرد، اجزای عملکرد و زیست توده علف های هرز چشمگیر بود. در بین سطوح تیمار کنترل مکانیکی، دوبار کولتیواتور زنی نسبت به شاهد از نظر همه صفات بهتر بود. همچنین دوبار کولتیواتورزنی نسبت به یکبار کولتیواتور زنی از نظر وزن 1000 دانه و عملکرد دانه ذرت بهتربود. مقایسه میانگین های تیمار کنترل شیمیایی نشان داد که دوزهای کامل (100%) و کاهش یافته (75%) اختلاط آترازین و آلاکلر، بجز وزن 1000 دانه برای همه صفات با هم مشابه و نسبت سایر سطوح تیمار کنترل شیمیایی بهتر بودند. یکبار کولتیواتورزنی و دوبار کولتیواتورزنی به ترتیب سبب کاهش 48% و 70% زیست توده علف های هرز نسبت به عدم کولتیواتورزنی همچنین دوزهای 25%، 50%، 75% و 100% سم علف کش آترازین و آلاکلر به ترتیب سبب کاهش 50%، 59%، 70% و 75% زیست توده علف های هرزنسبت به تیمار شاهد شدند. در نهایت نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از دو بار کولتیواتورزنی در تلفیق با دوزهای کامل و کاهش یافته (75%) از طریق کاهش زیست توده علف های هرز از قدرت رقابتی آنها کاسته و سبب افزایش عملکرد ذرت و کاهش 25 درصدی مصرف علف کش ها شد.

به منظور بررسی اثر کودهای آلی، نانوبیولوژیک و رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه کنجد رقم دشتستان، آزمایشی به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 24 تیمار در سال زراعی 1392-1391 در منطقه توردان شهرستان خنج اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمارهای کودی در 8 سطح به عنوان فاکتور اول شامل: شاهد (بدون کود)، کود دامی، کمپوست، کود دامی + کمپوست، نانوبیولوژیک بیوزر به تنهایی، نانوبیولوژیک + کود دامی، نانوبیولوژیک + کمپوست و نانوبیولوژیک + کود دامی +کمپوست با 3 دور آبیاری به عنوان فاکتور دوم (8، 12 و 16) بودند. نتایج نشان داد که دور آبیاری 8، 12 و 16 روز تاثیر معنی داری بر صفات عملکرد در بوته، عملکرد در هکتار، وزن هزار دانه، ارتفاع ساقه اصلی، ارتفاع اولین شاخه فرعی، تعداد کپسول و درصد روغن دانه نداشت اما دور آبیاری 8 و 16 روزه، وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار داد. همچنین تمام تیمارهای کودی باعث افزایش معنی داری صفات مورد اندازه گیری در آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود) شدند. بهترین تیمارکودی ازنظر عملکرد تیمار مخلوط کمپوست وکود نانو بیولوژیک بود. اثر متقابل تیمارهای کودی و دورهای مختلف آبیاری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در مجموع با بررسی تیمارهای کودی و دورهای آبیاری اعمال شده در این پژوهش و به منظور صرفه جویی در مصرف آب، تیمار کودی نانوبیولوژیک + کمپوست با دور آبیاری 16 روز به عنوان بهترین تیمار کودی و دور آبیاری در منطقه پیشنهاد می گردد.
به منظور بررسی اثر کودهای آلی، نانوبیولوژیک و رژیم های مختلف آبیاری بر عملکرد دانه کنجد رقم دشتستان، آزمایشی به صورت اسپیلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار و 24 تیمار در سال زراعی 1392-1391 در منطقه توردان شهرستان خنج اجراء شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمارهای کودی در 8 سطح به عنوان فاکتور اول شامل: شاهد (بدون کود)، کود دامی، کمپوست، کود دامی + کمپوست، نانوبیولوژیک بیوزر به تنهایی، نانوبیولوژیک + کود دامی، نانوبیولوژیک + کمپوست و نانوبیولوژیک + کود دامی +کمپوست با 3 دور آبیاری به عنوان فاکتور دوم (8، 12 و 16) بودند. نتایج نشان داد که دور آبیاری 8، 12 و 16 روز تاثیر معنی داری بر صفات عملکرد در بوته، عملکرد در هکتار، وزن هزار دانه، ارتفاع ساقه اصلی، ارتفاع اولین شاخه فرعی، تعداد کپسول و درصد روغن دانه نداشت اما دور آبیاری 8 و 16 روزه، وزن خشک اندام هوایی و سطح برگ را به طور معنی داری تحت تاثیر قرار داد. همچنین تمام تیمارهای کودی باعث افزایش معنی داری صفات مورد اندازه گیری در آزمایش در مقایسه با تیمار شاهد (بدون کود) شدند. بهترین تیمارکودی ازنظر عملکرد تیمار مخلوط کمپوست وکود نانو بیولوژیک بود. اثر متقابل تیمارهای کودی و دورهای مختلف آبیاری در سطح احتمال 5 درصد معنی دار بود. در مجموع با بررسی تیمارهای کودی و دورهای آبیاری اعمال شده در این پژوهش و به منظور صرفه جویی در مصرف آب، تیمار کودی نانوبیولوژیک + کمپوست با دور آبیاری 16 روز به عنوان بهترین تیمار کودی و دور آبیاری در منطقه پیشنهاد می گردد.

جنس مرزه Satureja متعلق به تیره نعناع و دارای حدود 235 گونه بوده که 16 گونه آن در ایران وجود دارد که 9 گونه بومی ایران هستند. این آزمایش به منظور بررسی ترکیبات تشکیل دهنده اسانس، ترکیبات فنلی، خاصیت آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی اسانس گیاه دارویی مرزه خوزستانی انجام شد. اندام های هوایی مرزه خوزستانی، از زیستگاه طبیعی این گیاه در استان خوزستان جمع آوری گردیدند. اسانس گیری به روش تقطیر با آب توسط دستگاه کلونجر انجام شد. تعیین ترکیبات فنلی با استفاده از ماده فولین سیوکالتیو و خاصیت آنتی اکسیدانی به روشDPPH (2و2 دی فنیل، 1 پیکریل هیدرازیل) انجام گردید. درصد وزنی اسانس بدست آمده 18/ 3 بود. ترکیبات تشکیل دهنده اسانس، توسط دستگاه کروماتوگراف گازی متصل به طیف سنج جرمی تجزیه و شناسایی شدند. چهل و سه ترکیب در اسانس گیاه دارویی مرزه خوزستانی شناسایی شد که در مجموع 96/ 99 % ازکل ترکیبات اسانس را تشکیل می دادند. ترکیبات عمده عبارت از کارواکرول (21 /77%)، گاما- ترپینن (43/ 6 %)، آلفا- فارنیسین(30/ 2%) و پارا- سیمن (24/ 2%) بودند. نتایج پژوهش نشان داد که میزان ترکیبات فنلی گیاه دارویی مرزه خوزستانی 35 /1± 52/ 25 میلی گرم گالیک اسید بر گرم ماده خشک و میزان خاصیت آنتی اکسیدانی این گیاه 22/ 0± 12/ 8 میکروگرم بر میلی لیتر می باشد. خاصیت ضد میکروبی اسانس مرزه خوزستانی به روش دیسک دیفیوژن علیه باکتری E. coli و مخمر Candida albicans به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار بررسی گردید. بر اساس نتایج اسانس این گیاه دارای اثر ضد میکروبی بالایی علیه میکروارگانیسم های مورد بررسی داشت و اثر بازدارندگی این اسانس بر مخمر Candida albicans بیشتر از باکتری E. coli بود.

ارزیابی کارایی انرژی از جمله شاخص های کلیدی به منظور شناخت و توسعه بهتر عملیات کشاورزی پایدار در نظر گرفته می شود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان انرژی ورودی و خروجی و نیز ارزیابی کارایی مصرف انرژی در تولید خربزه در استان های خراسان رضوی و جنوبی بود. به منظور دستیابی به این هدف، پس از طراحی پرسشنامه ها، اطلاعات مورد نیاز در بهار و تابستان سال 1391 از مزارع تولید خربزه در این دو استان جمع آوری گردید. بر اساس داده های بدست آمده، کل معادل انرژی ورودی در استان های خراسان رضوی و جنوبی به ترتیب 0/ 67118 و 5/ 59815 مگاژول بدست آمد. هم چنین در هر دو استان خراسان رضوی و جنوبی، انرژی الکتریسیته، کود شیمیایی نیتروژن و آب آبیاری (به ترتیب با میانگین های 43، 27 و 13 درصد) بیشترین درصد از کل انرژی ورودی را به خود اختصاص دادند. بر اساس میانگین داده های دو استان، 15 درصد از کل انرژی ورودی بصورت انرژی های قابل تجدید و 85 درصد به صورت غیر قابل تجدید بود. بهره وری انرژی در استان خراسان رضوی و جنوبی نیز به ترتیب 18/ 0 و 11/ 0 کیلوگرم بر مگاژول تعیین شد. به نظر می رسد صرف نیروی ورودی بیشتر و توسعه عملیات مکانیزه می تواند در ارتباط با عملکرد و در نتیجه کارایی مصرف انرژی بالاتر در سیستم تولید خربزه در استان خراسان رضوی باشد.از این رو به نظر می رسد که در راستای توسعه نظام های کشاورزی پایدار، اجرای صحیح برنامه های مکانیزاسیون می تواند نقش موثری را ایفا کند.