فهرست مطالب

مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 328 (هفته چهارم اردیبهشت 1394)

  • تاریخ انتشار: 1394/02/25
  • تعداد عناوین: 5
|
  • مقاله پژوهشی
  • بررسی مقایسه ای تاثیر کتامین و استامینوفن وریدی در پیش گیری از درد پس از عمل جراحی
    مرتضی حیدری، مینا احمدی، علی مهرابی کوشکی صفحه 1
    مقدمه
    درد پس از عمل جراحی از جمله مشکلاتی است که فرد بیمار، اعضای خانواده و کارکنان بهداشتی را درگیر می کند. روش جدید درمان درد پس از عمل جراحی، بی دردی پیش گیرانه است که مبتنی بر پیش گیری یا کاهش بروز درد قبل از رخداد آن می باشد. در این تحقیق، تاثیر دو داروی کتامین و استامینوفن وریدی قبل از القای بیهوشی، بر درد پس از عمل جراحی مورد مقایسه قرار گرفت.
    روش ها
    طی یک مطالعه ی کارآزمایی بالینی دو سو کور، 86 بیمار کاندید اعمال جراحی اندام تحتانی با کلاس I و II در طبقه بندی (American Society of Anesthesiologists (ASA و در محدوده ی سنی 70-15 سال، به روش تخصیص تصادفی به دو گروه 43 نفری تقسیم شدند که در گروه اول، mg/kg 0/3 کتامین و در گروه دوم، mg/kg 15 استامینوفن داخل وریدی قبل از القای بیهوشی مورد استفاده قرار گرفت. سپس، درد بیماران، بلافاصله پس از عمل جراحی و به مدت 48 ساعت بعد از عمل با (Visual analogue scale (VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، میزان نیاز به مواد مخدر پس از عمل و عوارض جانبی داروها بررسی شد.
    یافته ها
    میانگین شدت درد در انتهای ریکاوری در دو گروه کتامین و استامینوفن به ترتیب 6/ 1 ± 8/ 3 و 6/ 1 ± 6/6، در 6 ساعت بعد، به ترتیب 4/ 1 ± 5/ 2 و 5/ 1 ± 7/ 4، در 12 ساعت بعد از عمل به ترتیب 2/ 1 ± 5/ 1 و 3/ 1 ± 8/ 2 و در 24 ساعت بعد از عمل به ترتیب 8/ 0 ± 6/ 0 و 3/ 1 ± 7/ 1 بود و بیماران دریافت کننده ی استامینوفن در کلیه ی زمان ها از میانگین درد پایین تری برخوردار بودند (001/ 0 > P). همچنین، میانگین تغییرات شدت درد تا 24 ساعت بعد عمل، در دو گروه اختلاف معنی دار داشت (001/ 0 > P). میانگین مصرف مورفین در دو گروه اختلاف معنی دار نداشت (37/ 0 = P).
    نتیجه گیری
    استفاده از استامینوفن به عنوان پیش داروی قبل از عمل جراحی می تواند به میزان قابل قبولی از شدت درد و دیگر عوارض بعد عمل، همچون تهوع، بکاهد و مصرف مسکن را نیز به طور چشم گیری کاهش دهد؛ این دارو، عوارض جانبی کم تری نسبت به کتامین دارد.
    کلیدواژگان: کتامین، استامینوفن، درد پس از عمل
    چکیده زبان: فارسی
  • ارتباط سرسختی روان شناختی با Alexithymia و شدت علایم گوارشی در مبتلایان به اختلالات عملکردی گوارشی
    مینا مظاهری صفحه 2
    مقدمه
    فرض بر این است که سرسختی به عنوان یک عامل سرشتی مثبت می تواند سلامت روان فرد را با وجود تجربه ی موقعیت های استرس زا افزایش دهد. هدف مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط سرسختی روان شناختی با Alexithymia و شدت علایم گوارشی در مبتلایان به اختلالات عملکردی گوارشی بود.
    روش ها
    این مطالعه، به روش همبستگی انجام شد. جامعه ی آماری، کلیه ی بیماران مبتلا به اختلالات عملکردی گوارشی ارجاع شده به کلینیک فوق تخصصی روان پزشکی در شهر اصفهان را شامل می شد. نمونه گیری به شیوه ی سرشماری انجام شد و 167 بیمار با توجه به معیارهای مطالعه و طی یک دوره ی زمانی معین انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از مقیاس های سرسختی روان شناختی (Lang and Goulet Hardiness Scale یا LGHS)، Toronto Alexithymia Scale (TAS-20) و علایم گوارشی (Gastrointestinal Symptoms Rating Scale یا GSRS) استفاده گردید.
    یافته ها
    تحلیل همبستگی Pearson نشان داد که بین سرسختی کل و مولفه های کنترل و تعهد با شدت علایم گوارشی و سرسختی کل و مولفه های کنترل و چالش با Alexithymia ارتباط منفی معنی داری وجود داشت. همچنین، Logistic regression نشان داد که تنها، عامل کنترل، به عنوان یک عامل محافظتی، هم برای علایم گوارشی و هم برای Alexithymia، بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج، اجرای مداخلات روان شناختی که منجر به تقویت ویژگی سرسختی و مولفه های آن گردد، می تواند با تغییر در نظام روان شناختی بیماران، گامی اساسی در روند بهبود آن ها و کاهش عوامل خطرساز بیماری، از جمله Alexithymia برداشته، حتی از بروز بیماری در افراد جلوگیری کند.
    کلیدواژگان: سرسختی روان شناختی (کنترل، تعهد و چالش)، شدت علایم گوارشی، Alexithymia
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • اثرات داروهای ضد التهابی ایبوپروفن و ایندومتاسین بر ردهی سلولی لوسمی میلوئیدی مزمن K562 در شرایط آزمایشگاهی
    افسانه باپیری، مهدی محمدزاده صفحه 3
    مقدمه
    در اغلب سرطان ها، میزان آنزیم سیکلواکسیژناز 2 (COX-2) به واسطه ی دخالت در سنتز پروستاگلاندین ها افزایش می یابد. بنابراین، مهار COX-2 می تواند نقش موثری در درمان سرطان ایفا کند. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی اثر داروهای ضد التهابی ایبوپروفن و ایندومتاسین بر رشد و تکثیر رده ی سلولی K562 بود.
    روش ها
    ابتدا، سلول های K562کشت داده شد. سپس، سلول ها با استفاده از غلظت های مختلف ایبوپروفن و ایندومتاسین مورد تیمار قرار گرفتند. خصوصیت ضدتوموری داروها بر سلول های K562 بعد از 72 ساعت، با استفاده از روش MTT [3-(4،5-dimethylthiazol-2-yl)-2،5-diphenyltetrazolium bromide] در سه تکرار سنجیده شد. جهت مطالعه ی آپوپتوز از الکتروفورز DNAو رنگ آمیزی (DAPI (4''،6-diamidino-2-phenylindole استفاده گردید.
    یافته ها
    ایبوپروفن و ایندومتاسین دارای خاصیت ضدتوموری بر روی سلول های K562 بودند و این اثر با افزایش زمان و غلظت افزایش یافت؛ به طوری که، در غلظت های بالاتر و 72 ساعت بعد از تیمار، شاهد بیشترین اثرات مهاری داروها بودیم. بررسی های آماری نشان داد که هر دو دارو به طور معنی داری قادر هستند، رشد رده ی K562 را مهار سازند (05/ 0 > P).
    نتیجه گیری
    بر اساس یافته های ما، اثرات ضدتوموری ایبوپروفن و ایندومتاسین در پیش گیری و درمان لوسمی میلوئید مزمن موثر است؛ اما نیاز به بررسی های بیشتر بنیادی و بالینی وجود دارد.
    کلیدواژگان: داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی، ایندومتاسین، ایبوپروفن، رده ی سلولی K562، خاصیت ضد توموری
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • بررسی اثربخشی رژیم های پرتودرمانی تقطیعی کوچک بر رده ی سلولی ACHN کارسینومای سلول کلیوی
    مریم خرمی زاده، سیدعلی حسین صابری، پروانه شکرانی، محمد جواد طهماسبی بیرگانی، سید حسین حجازی، علیرضا عموحیدری صفحه 4
    مقدمه
    گزینه های درمانی برای افراد مبتلا به کارسینومای سلول کلیوی پیشرفته محدود می باشد. سلول های توموری کارسینومای سلول کلیوی نسبت به پرتودرمانی سنتی با مقادیر 2-8/1 Gray در هر تقطیع مقاوم است و از پرتودرمانی فقط جهت تسکین استفاده می شود. این پژوهش، با هدف بررسی اثربخشی پروتکل های تابشی با تقطیع های کوچک، بر روی سلول های سرطانی کارسینومای سلول کلیوی رده ی ACHN، جهت درمان، صورت گرفت.
    روش ها
    پس از کشت رده ی سلولی سرطان سلول کلیوی انسانی در محیط آزمایشگاهی، سلول ها به طور هم زمان با تک تقطیع های 6، 8 و 10 Gray و تقطیع های دو تایی 3 × 2، 4 × 2 و 5 × 2 Gray پرتوتابی شدند. سپس، درصد بقای سلول ها با استفاده از آزمون MTS [3-(4،5-dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-carboxymethoxyphenyl)-2-(4-sulfophenyl)-2H-tetrazolium] به مدت 120 ساعت مورد سنجش قرار گرفت.
    یافته ها
    با افزایش دز در هر تقطیع، نسبت بقا کاهش یافت. همچنین، با گذشت 120 ساعت از تابش دهی، کسر بقا حدود 70 درصد نسبت به مدت زمان اولیه ی پس از تابش دهی کاهش نشان داد. نسبت بقا در رژیم پرتودرمانی تقطیع دو تایی 5 × 2 Gray نسبت به رژیم پرتودرمانی تک تقطیع 10 Gray به طور معنی داری کمتر بود (02/ 0 = P)؛ اما تفاوت معنی داری در مقایسه ی دو رژیم دیگر مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه ی ما در شرایط برون تنی نشان داد که کارسینومای سلول کلیوی رده ی ACHN نسبت به تقطیع های کوچک با دزهای بیشتر از 2 Gray حساس است و دزهای 10 Gray و بالاتر رژیم پرتودرمانی با دو تقطیع، نسبت به رژیم پرتودرمانی تک تقطیع، نقش موثرتری در از بین بردن این بدخیمی دارد.
    کلیدواژگان: پرتودرمانی، رژیم پرتودرمانی تقطیعی کوچک، کارسینومای سلول کلیوی
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
  • مقاله مروری
  • مکانیسمهای جدید مولکولی مقاومت به آنتی بیوتیک ها در باکتری ها
    داریوش شکری، محمد ربانی خوراسگانی * صفحه 5

    فقط زمان کوتاهی بعد از کشف آنتی بیوتیک ها توسط الکساندر فلمینگ، باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک ها گزارش شدند. در کنار مکانیسم های قدیمی مقاومت در باکتری ها، مکانیسم های جدیدی توسط محققین مختلف توصیف پیشنهاد شده است. برای مثال، به تازگی، یک اپرون جدید D-آلانین-D-سرین به نام VanL، که باعث مقاومت به آنتی بیوتیک ونکومایسین می شود، گزارش شد. محققین نشان داده اند که از دست رفتن پورین Ompk36 در یک سویه ی کلبسیلا پنومونیه، که نقش مهمی در نفوذ آنتی بیوتیک ها به داخل سلول دارد، باعث مقاومت بالا به کارباپنم ها می شود. در سال 2011، برای اولین بار مقاومت کامل به آنتی بیوتیک تیگسیکلین گزارش شد که در آن آنزیم منواکسیژناز وابسته به فلاوین TetX باعث هیدروکسیله شدن آنتی بیوتیک و در نتیجه، غیرفعال شدن آن شده بود. در سال 2012، یک مقاومت بالا به آنتی بیوتیک موپریسین توصیف شد که توسط یک لوکوس جدید به نام mupB واسطه گری می شد. همچنین، در سال 2013 نشان داده شد که سویه هایی از باکتری انتروکوک فکالیس می توانند آنتی بیوتیک داپتومایسین را از محل هدف اصلی اش، یعنی محل تقسیم دیواره ی سلولی، به مکان های دیگر منتقل کرده، اثر آن را مهار کنند. یک مکانیسم جدید دیگر در باکتری بولخوردریا پسودومالئی گزارش شد که در آن، ژن هدف آنتی بیوتیک سفتازیدیم (PBP3) به طور کامل حذف شده بود. از طرف دیگر، نقش جدید ریبوسویچ ها در مقاومت به آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزیدی در سال 2013 گزارش شد. همچنین، مطالعات اخیر نشان دهنده ی ارتباط پاسخ SOS و حد نصاب احساس (Quorum sensing) با مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد؛ مکانیسم های جدید مقاومت در بیوفیلم ها و سلول های Persister نیز شناخته شده است. در این مقاله ی مروری، به انواع این مکانیسم های جدید پرداخته شده است.

    کلیدواژگان: آنتی بیوتیک، مقاومت آنتی بیوتیکی، ریبوسویچ، پاسخ SOS، حد نصاب احساس، سلول های Persister
    چکیده مشاهده متن زبان: فارسی
|
  • Comparing the Effect of Preemptive Intravenous Acetaminophen and Ketamine on Postoperative Pain
    Seyyed Morteza Heidari, Mina Ahmadi, Ali Mehrabi, Koushki Page 1
    Background
    One of the most important problems after surgeries is postoperative pain that effect on patient, his family and hospital staff. Preemptive analgesia is a new method for control and prevention of this problem. This study was done to compare the preemptive effect of interavenous acetaminophen and ketamine on postoperative pain.
    Methods
    In a double-blind randomized clinical trial study, 86 patients under lower extremity surgeries with ASA (American Society of Anesthesiologists) class I or II, at the age range of 15-70 years were selected and randomly divided in the two groups. The groups received 0.3 mg/kg ketamine or 15 mg/kg acetaminophen intravenously before anesthesia. Postoperative pain, immediately after the surgery, and 6, 12, 24 and 48 hours later was measured via visual analog scale (VAS). Besides, need to opioid drugs and postoperative complications were recorded.
    Findings
    The mean ± SD postoperative pain in acetaminophen and ketamine groups was 3.8 ± 1.6 and 6.6 ± 1.6 at the end of the recovery, 2.5 ± 1.4 and 4.7 ± 1.5 at 6 hours later, 1.5 ± 1.2 and 2.8 ± 1.3 at 12 hours later and 0.6 ± 0.8 and 1.7 ± 1.3 at 24 hours later, respectively; the difference between the two groups was statistically significant in all times (P < 0.001). In addition, the mean changes of pain until 24 hours after the surgery were different between the two groups (P < 0.001). The mean of opioid used was not different between the two groups (P = 0.37).
    Conclusion
    Using intravenous acetaminophen, as a preemptive, can decrease intensity of postoperative pain and decrease nausea and the need to opioid, and used narcotic. Besides, it has lower side effects compared to ketamine.
    Keywords: Ketamine, Acetaminophen, Postoperative pain
    Abstract Original: Persian
  • The Relationship of Psychlogical hardiness with Alexithymia and Severity of Gastrointestinal Symptoms in Patients with Functional Gastrointestinal Disorders
    Mina Mazaheri Page 2
    Background
    It is assumed that the hardiness, as a positive natural factor, can increase mental health in spite of the experience of stressful situations. The present study investigated the relationship of psychological hardiness with alexithymia and severity of gastrointestinal symptoms in patients with functional gastrointestinal disorders.
    Methods
    In this descriptive-correlation study, the statistical population consisted of all patients with functional gastrointestinal disorders referred to the Subspecialty Center of Psychiatry in Isfahan, Iran. Sampling was done via census method, namely, 167 patients were selected according to the study criteria and during a certain period of time. To collect information, the scales of the psychological hardiness (Lang and Goulet Hardiness Scale or LGHS), the Toronto Alexithymia Scale (TAS-20) and the Gastrointestinal Symptoms Rating Scale (GSRS) were used.
    Findings
    The Pearson correlation test showed that there were significant negative correlations between the hardiness total score and the components of control and commitment with severity of gastrointestinal symptoms, and the hardiness total score and the components of control and challenge. However, logistic regression analyses showed that only, the control factor was as a protective factor for both severity of gastrointestinal symptoms and alexithymia.
    Conclusion
    The implementation of psychological interventions that lead to the reinforcement of the features of hardiness and its components can alter patient's psychological system. Thus, it takes an essential step in healing process and decreases the risk factors of disease, such as alexithymia, and even prevent illness incidence.
    Keywords: Psychological hardiness (control, commitment, challenge), Severity of gastrointestinal symptoms, Alexithymia
    Abstract View Paper Original: Persian
  • The Effects of Ibuprofen and Indomethacin on Human Chronic Myelocytic Leukemia K562 Cell Line: An In-Vitro Study
    Afsaneh Bapiri, Mehdi Mohammadzadeh Page 3
    Background
    The amount of COX-2 increases in most cancers due to synthesis of prostaglandins. Therefore, COX-2 inhibitors may play an effective role in cancer therapy. The goal of this study was to investigate the effect of ibuprofen and indomethacin, as anti-inflammatory drugs, on the K562 cell growth and proliferation.
    Methods
    The K562 cells were cultured and treated with different concentrations of indomethacin and ibuprofen. Then, their antitumor effects on K562 cells was assessed via MTT assay [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide] after 72 hours. DAPI staining (4',6-diamidino-2-phenylindole) and DNA electrophoresis were used for study of apoptosis.
    Findings
    Ibuprofen and indomethacin had antitumor effect on K562 and this effect increased by raise of time and concentration; so, the maximum of inhibitory effect was observed in higher concentration and 72 hours after the treatment. Statistical analysis indicated that both drugs inhibited the growth of K562 cells (P < 0.05).
    Conclusion
    Based on the results, ibuprofen and indomethacin are effective agents for chronic myeloid leukemia therapy and prevention; but these antitumor properties would warrant further studies on the clinical application.
    Keywords: Nonsteroidal anti, inflammatory drug, Indomethacin, Ibuprofen, K562 cell line, Anti, cancer properties
    Abstract View Paper Original: Persian
  • Evaluating the Effectiveness of Small Fractionation Radiotherapy Regimens on the ACHN Renal Cell Carcinoma Cell Line
    Maryam Khorramizadeh, Seyed Ali Hosein Saberi, Parvaneh Shokrani, Mohammad Javad Tahmasebi, Birgani, Seyed Hosein Hejazi, Ali Reza Amouhedari Page 4
    Background
    Renal cell carcinoma is considered to be a radioresistant tumor. Consequently, radiotherapy is used mainly for palliation of metastases or local tumor growth. The aim of this study was to evaluate the efficacy of the radiation protocols with small fractions on cell killing of ACHN human renal cell carcinoma cell line.
    Methods
    After cell culture, the ACHN cells were exposed to 6, 8 and 10 Gy of single fraction and 3 × 2, 4 × 2 and 5 × 2 Gy of two fractions. Viability was calculated using MTS assay [3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-5-(3-carboxymethoxyphenyl)-2-(4-sulfophenyl)-2H-tetrazolium].
    Findings
    Exposing cultured cells to small fractions of radiation resulted to a mean decrease of 70% in cell survival over 120 hours after radiation. Survival fraction reduced with increasing the dose per fraction. Two fractions 5 × 2 Gy showed significant effect on cell survival compared to single fraction 10 Gy (P = 0.02)
    Conclusion
    Our results indicate that the small fraction is a valuable alternative to provide local tumor control.
    Keywords: Radiotherapy, Small radiation fractionation, Renal Cell Carcinoma
    Abstract View Paper Original: Persian
  • New Molecular Resistance Mechanisms against Antibiotics in Bacteria
    Dariush Shokri, Mohammad Rabbani, Khorasgani Page 5

    Only a short time after the discovery of antibiotics by Alexander Fleming, antibiotic-resistant bacteria were reported. Besides the traditional mechanisms of resistance in bacteria, new mechanisms have been described by different researchers. For example, recently a new gene operon of D-alanine-D-serine called VanL that cuased resistant to the antibiotic vancomycin was reported. Other researchers have shown that Klebsiella pneumoniae strains lost purine Ompk36 that have a major role in the antibiotic diffusion into cells, are resistant to carbapenem. In 2011, the first full resistance to tigecycline was reported that the enzyme-linked monooxygenase flavin hydroxyl TetX cause deactivation of antibiotics. In 2012, high resistance to mupricin antibiotic was described that intermediated by a new locus named mupB. In addition, in 2013, it was showed that some strains of Enterococcus faecalis can move daptomycin antibiotic from its target to other places and so inhibit its activity. Removal of whole target gene (PBP3) of ceftazidime in Burkholderia pseudomallei was reported in 2012. In other hand, new role of riboswitch for resistance to aminoglycoside antibiotics reported in 2013. In addition, recent studies have indicated a relationship between SOS response and quorum sensing with antibiotic resistance and new antibiotic resistance mechanisms in bacterial biofilm and persister cells are known. In this review, recent studies have been conducted to identify these new mechanisms.

    Keywords: Antibiotic, Antibiotic resistance, Riboswitch, SOS response, Quorum sensing, Persister cells
    Abstract View Paper Original: Persian