فصلنامه لیزر در پزشکی
سال چهاردهم شماره 2 (پیاپی 64، تابستان 1396)

علی​رغم کاهش چشمگیر پوسیدگی در دهه​های گذشته، هنوز هم این بیماری یک مشکل سلامت عمومی به خصوص در کشورهای در​حال توسعه است. در​سال​های​اخیر، کاربرد ترکیبی لیزر و فلوراید به​عنوان روشی نوین در پیشگیری از پوسیدگی معرفی شده است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تابش لیزر دی​اکسید​کربن همراه​با فلورایدتراپی موضعی بر جذب فلوراید در مینای دندان شیری به​روش in vitro بود.
در این تحقیق تعداد 25 دندان آسیای شیری کشیده​شده بدون پوسیدگی انتخاب و یک​سوم میانی دندان​ها به چهار قسمت مساوی تقسیم شدند و به​طور تصادفی در 5 گروه قرار گرفتند. گروه1: فلوراید​تراپی به​تنهایی، گروه2: فلوراید​تراپی و متعاقب آن لیزر​تراپی، گروه3: لیزر​تراپی و متعاقب آن فلوراید​تراپی، گروه4: لیزر​تراپی و متعاقب آن فلوراید​تراپی و مجددا لیزر​تراپی و گروه 5: کنترل (بدون اعمال هیچ​گونه تیماری). لیزر مورد استفاده دی​اکسیدکربن با طول​موج 10600 نانومتر، توان متوسط یک وات، عرض پالس ده میلی​ثانیه و فرکانس 20 هرتز بود که با انرژی هر پالس (fluence) معادل 0.0002 j/cm2 و چگالی هر پالس 0.016 j/cm2 استفاده گردید. در فرآیند فلوراید​درمانی، ژل فلوراید سدیم 7/2 درصد مورد استفاده قرار گرفت. میزان فلوروآپاتیت و کریستالیزاسیون به​ترتیب با روش​های FTIR و XRD اندازه​گیری شد. تغییرات مرفولوژیکی سطحی نیز توسط استریومیکروسکوپ و اسکن میکروسکوپ الکترونی ارزیابی گردید. داده​ها با استفاده از آزمون ANOVA و Tukeyبا استفاده از نرم​افزار SPSS تجزیه​و​تحلیل گردید.
در بررسی FTIR، میزان گروه هیدروکسیل​هیدروکسی​آپاتیت بررسی شد که کاهش آن به​معنی واکنش با یون فلوراید بود. نتایج حاصل از آزمون چند​مقایسه​ای آزمایش FTIR نشان داد که گروه کنترل با تمام گروه​های دیگر تفاوت معنی​دار داشت و در این گروه سطح گروه هیدروکسیل​هیدروکسی​آپاتیت (3/8±68/66) در بالاترین میزان نسبت به گروه​های دیگر قرار داشت. مقدار بنیان هیدروکسیل باقیمانده در گروه فلوراید​تراپی (3/3±99/33) به​میزان معنی​داری کمتر از گروه کنترل و بیشتر از گروه​های تحت تابش لیزر بوده است. بین گروه​های ترکیب، لیزر- فلوراید​تراپی (11/3±35/12)، فلوراید-لیزر​تراپی (27/2±08/8) و لیزر- فلوراید-لیزر​تراپی (84/2±88/5) تفاوت معنی​داری وجود نداشته است. شاخص کریستالی​شدن در تست XRD در بین گروه​های آزمایشی و کنترل فاقد اختلاف معنی​دار بودند (05/0
نتیجه​گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کاربرد فلوراید​تراپی به​تنهایی و یا کاربرد به​همراه لیزر CO2 تراپی باعث افزایش جذب فلوراید در دندان​های شیری می​شود. ولی کاربرد توام فلوراید​تراپی و لیزر​تراپی باعث هم​افزایی در جذب بیشتر فلوراید در دندان​های شیری نسبت​به کاربرد تنهایی فلوراید​تراپی می​گردد.

مولکول DNA به علت داشتن خواص منحصر به فرد و بدیع می تواند در زمینه های تحقیقاتی مختلفی از جمله نانو الکترونیک نوری[1] مورد استفاده قرار گیرد. امروزه، نانوساختارهای مبتنی بر DNA با کیفیت تشخیص مولکولی توسعه فراوانی یافته است اما بااین حال مفهوم نانوالکترونیک مولکولی مبتنی بر DNA موضوعی است که هنوز با چالش هایی روبه رو است و مطالعات فراوانی بر روی آن در حال شکل گیری است. با این توصیف، هدف از مطالعه حاضر بررسی خواص الکتریکی مولکول DNA است.
مطالعه رفتار الکتریکی ساختارهای بلوری دارای نقص در قالب نظریه جایگزیدگی اندرسون ممکن است. در مطالعه حاضر نیز با اساس قرار دادن این نظریه از روش ماتریس انتقال و طول جایگزیدگی به منظور بررسی رفتار الکتریکی DNA بهره می گیریم.
در پژوهش حاضر، طول جایگزیدگی توابع موج الکترونی به ازای مقادیر متفاوت انرژی و در حضور اختلال هایی با شدت های متفاوت محاسبه شد. مطالعه حاضر که بر مبنای تعمیم مدل دوزنجیره ای DNA به مدل نزدیک به واقعیت سه زنجیره ای انجام گرفته است، نشان می دهد در حضور اختلال واردشده، در گستره خاصی از انرژی می توانیم شاهد گذار عایق-رسانا در DNA باشیم و در نتیجه مولکول DNA همانند رساناها قابلیت انتقال الکترون را خواهد داشت.
در پژوهش حاضر، مدل سه زنجیره ای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان می دهد در مقایسه با مدل دوزنجیره ای، مدل سه زنجیره ای شرایط مناسب تری را برای گذار عایق-رسانا فراهم می کند. نتایج این مقاله می تواند راهگشای توسعه ساخت نانوابزارهای الکترونیک مولکولی باشد.

استفاده از منابع نوری مختلف جهت تسریع و بهبود فرآیند بلیچینگ رایج شده است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش استفاده از منابع نوری فعال​کننده (لیزر دیود و LED) همراه با ماده بلیچینگ مناسب آن​ها با روش معمول سفید​کنندگی در مطب می​باشد.
48 دندان سانترال گاو به​مدت 21 روز درون محلول نسکافه قرارگرفتند. سپس شاخص​های مربوط به رنگ نمونه​ها به کمک دستگاه اسپکتروشید اندازه​گیری شد. دندان​ها به 4 گروه تقسیم شدند: گروه یک: بلیچینگ به​روش معمول با کمک ژل (Opalescence Boost PF)، گروه دو: بلیچینگ LED + Opalescence Boost PF، گروه سه: بلیچینگ Opalescence Boost PF + لیزر دیود، گروه چهار: بلیچینگ J White power bleach + لیزر دیود. بعد از انجام پروسه بلیچینگ رنگ نمونه​ها توسط دستگاه اسپکتروشید اندازه​گیری شد. اطلاعات مربوط به پارامترهای *L*، a و *b در سیستم CIELab ثبت شد. در​نهایتEΔ، bΔ، LΔ، aΔ محاسبه گردید. نتایج حاصل توسط آنالیز واریانس ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج آنالیز تفاوت معنی​داری میان ΔE و Δb گروه​ها نشان نداد (05/0P).

نتیجه گیری

استفاده از لیزر دیود و LED منجر​به دست​یابی به نتایج مشابه با روش معمول سفید​کنندگی در زمان کوتاه​تر در مطب می​گردد.

کلیدواژگان: بلیچینگ دندان?ها، لیزر، عوامل سفید?کنندگی

لیزر موهای زائد به​عنوان یک روش درمانی موثر تنها با انتخاب بهینه پارامترهای داده​شده به دستگاه (پهنای زمانی پالس، دانسیته و...) متناسب با رنگ و نوع پوست امکان پذیر است و از این طریق منجر​به کاهش خطرات احتمالی از​جمله بروز اریتما، سوختگی و... می شود. طیف سنجی نوری به​سبب غیرتهاجمی بودن به عنوان یک روش مکمل، امکان بررسی کمی پوست و تاثیر تابش لیزر را فراهم می آورد. هدف از این مطالعه مقدماتی ارزیابی کمی وضعیت بروز اریتما در بیماران کاندید لیزر موهای زائد با پارامترهای تابشی بهینه در کلینیک می​باشد.
در این پژوهش، طیف بازتابی مرئی ناحیه صورت 19 داوطلب زن با رنگ پوست 4-3 و محدوده سنی 49-14 سال قبل و بعد​از تابش لیزر اخذ شده که به منظور موزدایی از لیزر الکساندرایت با پهنای زمانی پالس بلند در محدوده 50-40 میلی ثانیه استفاده-شده​است. از هر داوطلب 18 طیف، 9 طیف به عنوان مرجع قبل​از موزدایی و 9 طیف پس​از تابش جمع آوری و میانگین گیری شد. با استفاده از نرم افزار و بررسی زیرپیک ها میزان جذب نور توسط رنگدانه هموگلوبین برای هر بیمار محاسبه و گزارش شده است.
یافته ها و این مطالعه به شیوه طیف سنجی به​عنوان ابزاری دقیق برای ارزیابی تاثیر بهینه بودن پارامترهای لیزر در به​کاهش​رساندن خطرات پوستی پرداخته است. به این منظور با بررسی طیف جذبی اخذ​شده، میزان تغییرات رنگدانه هموگلوبین در محدوده طیفی600-500 نانومتر مشاهده شد. همچنین بررسی زیرپیک های جذبی هموگلوبین در این محدوده بیان دقیق تری از حداقل تغییرات در این محدوده طیفی است که مقدار بالای ضریب همبستگی طیف تجربی و نمودار اخذ​شده به این شیوه بیان​کننده دقت خوب کار است.

استئورادیونکروزیس یکی از عوارض بدخیم پرتودرمانی در درمان بدخیمی های سر و گردن می باشد. در ایالات متحده نزدیک به نیمی از بیمارانی که تحت درمان اکسیژن هایپرباریک قرار می گیرند، به​دلیل درمان آسیب های ناشی​از پرتودرمانی (رادیوتراپی) تحت این درمان قرار می​گیرند. مطالعات نشان می دهند که 5/0 تا 9 درصد پرتودرمانی های ناحیه سر​ و​ گردن منجر​به استئورادیونکروزیس می​شوند و علت بروز این عوارض نکروز آسپتیک و آواسکولار استخوان ها می باشد. به​نظر می​رسد درمان با اکسیژن هایپرباریک (HBOT) به​دلیل افزایش توده عروقی و سلولی و همچنین تحریک جابه​جایی سلول های بنیادین به محل آسیب ناشی​از رادیوتراپی روش مناسبی در درمان استئورادیونکروزیس است. در این بررسی 12 بیمار مبتلا به استئورادیونکروزیس در فک تحتانی با دریافت 40 جلسه درمان اکسیژن هایپرباریک با فشار 4/2 اتمسفر و به​مدت 90 دقیقه و با اکسیژن 100 درصد مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج مطالعه بدون امکان مقایسه با گروه کنترل به دلایل اخلاقی بهبود کامل در بیماران را نشان می​داد.