ماجرای قهر و آشتی سینما و تلویزیون، قصه یی قدیمی است. گاه روابط خوب و عالی است و گاهی هم بین این دو هیچ نسبتی پیدا نمی شود. با همه این نازها هر دو خوب می دانند که چطور به هم نیاز دارند! با این وجود، گهگاه برنامه هایی از تلویزیون پخش می شود که همه روابط حسنه و اعتماد دو جانبه را از بین می برد!

نمونه آن برنامه «سینما جشنواره» است که مدتی است پخش آن از شبکه پنج شروع شده. برنامه یی با اجرای منتقد قدیمی، مسعود فراستی که در هر قسمتش به بهانه حضور فیلم های ایرانی در جشنواره ها، حمله نابودکننده یی به اکثر فیلم های ایرانی و فیلمسازها می کند. در این برنامه، هر بارچند سینماگر و کارشناس دور هم می نشینند و درباره سینمای امروز صحبت می کنند. این کارشناسان، که اکثرشان جزو بدنه این سینما هستند وقتی، در این برنامه حاضر می شوند، از سینمای ایران تعریفی ارایه می کنند که واقعا شنیدنی است.

به نظر آنها سینمای ایران گرفتار مافیای غریبی در داستان پردازی است که اکثر جوان ها را جذب کرده و مدام فیلم تولید می کند تا خارجی ها برای آنها کف بزنند! در این برنامه، همه اسامی مشهور زیر سوال می روند تا سینمای ایران مثل جزیره یی جدا از همه دنیا دیده بشود و با ساختار من در آوردی به راهش ادامه بدهد.

غافل از اینکه جریان فیلم های جشنواره یی مدت ها است تمام شده و حالا می شود ماجراهای به روزتری انتخاب کرد. کارشناسان سینمایی وقتی از استودیو خارج می شوند، دوباره سراغ سینما می روند که تا چند لحظه قبل به آن بد و بیراه

می گفتند! بدتر اینکه هر قسمت همه چیز علنی تر می شود.

نام افراد با توصیف های غریب ارایه می شود. عباس کیارستمی و بهمن قبادی و سمیرا مخملباف جزو بی استعدادترین کارگردان ها دانسته می شوند که از سر اتفاق یکی دو فیلم ساخته اند و تازه خارجی ها آنها را در بوق و کرنا کرده اند. برنامه «سینما جشنواره» بدون کمترین مشکلی از سینما بد می گوید. کاش سینما هم فرصت داشت از این حرف ها بزند. ماجرای سینما و تلویزیون، قصه غریبی است!