سومین دیدار تیم ملی کشورمان امروز در حالی برگزار می شود که طی دو دیدار گذشته نتیجه ای جز شکست برای ما ثبت نشد.

پس از باخت (0-3) مقابل جمهوری چک در اولین دیدار، دیروز با شکست مقابل ونزوئلا هیچ شانسی برای صعود باقی نماند. ونزوئلا که روز نخست آمریکا را (1-3) مقهور قدرت خود کرده بود دیروز نیز در سالن حلقه سفید شهر ناگانو ژاپن با روحیه مضاعف بازیکنان ما را (1-3) از پیش رو برداشت و با دومین پیروزی صعود خود را به مرحله دوم، قطعی کرد.

گرچه تیم ما از تجربه حضور در رقابتهای جهانی کمتر برخوردار است؛ اما اگر اعتمادبه نفس لازم در بازیکنان ایجاد می شد، قادر بودیم با نتیجه بهتر میدان را ترک کنیم.

وقتی سرمربی تیم ملی از قدرت تیم مقابل ابراز بی اطلاعی کند قطعا برنامه ای هم که ارائه می دهد کارساز نیست.

ما سه بازی دیگر مقابل ایتالیا، آمریکا و بلغارستان داریم که هر کدام از آنها مدعی درجه یک هستند و فرصت هیچ گونه خودنمایی به ما نخواهند داد.

در بازی اول سرمربی تیم ملی در حالی که تیمش 3 امتیاز در گیم چهارم از چک جلو بود استراحت های تاکتیکی را لحاظ نکرد و وقتی عقب افتاد به این فکر فرو رفت. این قاعده نشان می دهد که کادر فنی هم سر در گم است و تیم ما در رویارویی با قدرتهای والیبال تجربه ندارد. این موضوع صراحتا از سوی کارشناسان حاضر در این مسابقات هم مطرح شد.

به هر حال تیم ایران دیروز هم مثل بازی اول با ترکیب حسینی، محمودی، نادی منصوری، اکبری، ترکاشوند و ظریف به مصاف ونزوئلا رفت و با ضعف دفاع روی تور و عدم برنامه ریزی در توپ های برگشتی اکثر امتیازات را در گیم های اول، سوم و چهارم با نتایج (20- 25)، (17- 25) و (20- 25) واگذار کرد و تنها گیم دوم را با حساب (23- 25) از حریف گرفت. امیدواریم نتایج تیم ملی در بازیهای بعد به شکلی رقم بخورد که آمادگی حضور در بازیهای آسیایی از دست نرود و ارائه بازی های قابل قبول و روحیه بخش، لااقل صعود بر یکی از سکوهای قهرمانی در دوحه را مسجل نماید.