اگر این گزارش را امروز می خوانید به دلیل این است که در صفحات روزانه ایام جشنواره با کمبود فضا مواجه بودیم اما خواندن آن بعد از جشنواره هم جالب است .

هفت دقیقه ای از موعد مقرر گذشته است که از پله های موزه سینما پائین می روم. دوستان برگزارکننده، زمزمه کنان و خلاف جهت من دارند به سمت فضای باز باغ فردوس می روند... «حتما توی ترافیک گیر کردن!»

یک پوستر نقره ای که چهره پیرمرد موی سپیدی را در قلب خود جای داده است روی دیوارهای راهرو و ورودی سالن به چشم می خورد: «بزرگداشت ماریو مانیچلی؛ از دل سنت های اجتماعی ایتالیا». این عبارت البته توی پوستر نشسته بود. غیر از عکاس ها و فیلمبردارها حدود 6-5