فرض کنید برای دوستی زنگ می زنید و می خواهید قرار ملاقاتی با او بگذارید. از اهل خانه اش، کسی گوشی را برمی دارد و شما خواسته تان را در میان می گذارید و پاسخ می شنوید که: «نیست! تا فلان ساعت نمی آید.» مثلا تا حوالی ظهر. قرار همان ساعت را می گذارید و سر وقت، درب منزلش را می زنید. چند لحظه بعد، نوجوانی چهارده پانزده ساله، در گفتن سلام سبقت می گیرد و شما را با احترام به داخل خانه راهنمایی می کند. در حالی که می گوید: «پدرم نیامده. ولی گفت صبر کنید می آیم.» وارد اتاق می شوید. پسری کوچکتر که برادر اولی ست، به احترام شما بلند می شود و گوشه اتاق می نشیند. در همین بین، به اشاره برادر بزرگتر، دومی بلند می