دانشجویانی که از شهرستان های کوچک به شهرهای بزرگ نقل مکان می کنند به دلیل ناآگاهی که از شرایط این شهرها دارند در معرض خطرهایی قرار دارند که صدمات سختی را بر آنها وارد می کند.

بیشتر این تهدیدها به دلیل آسیب پذیر بودن دختران به آنها باز می گردد و بالاترین آسیب در این خصوص تعرض به این دختران است، به همین خاطر آنچه باید در نظر داشت این است که مسوولان دانشگاه ها باید قبل از پذیرش دانشجویان غیربومی برای امکانات رفاهی آنان چاره یی بیندیشند نه اینکه ابتدا پذیرش دانشجو داشته باشند و بعد که دختر یا پسر جوان وارد دانشگاه شد، سرگردان بماند و نداند برای اسکانش چه باید بکند، بهبود شرایط خوابگاه ها به لحاظ بهداشت، فضای کافی برای جایگزین کردن وسایل و همچنین دسترسی به کامپیوتر، کتابخانه، اینترنت و تجهیزات روز و رفتار مناسب و کارشناسی شده خوابگاهی مساله یی است که دانشگاه ها در بحث ایجاد خوابگاه ها باید رعایت کنند.

مساله دیگری که باید به آن پرداخت، بحث تربیت خانوادگی است، وقتی جوانی در یک خانواده کاملا بسته بزرگ و تربیت می شود و بدون اطلاع از خطراتی که وجود دارد به شهرهای بزرگ می رود تا تحصیل کند همواره در معرض آسیب قرار دارد، چرا که در کنار امکاناتی که در شهرهای بزرگ وجود دارد خطراتی همچون آلوده شدن به مواد مخدر و ارتکاب مسائل خلاف عفت عمومی نیز وجود دارد که این دسته از دانشجویان ممکن است به خاطر ناپختگی به سمت آن کشیده شوند. در مجموع بومی کردن دانشجویان یا محروم کردن آنها از حق تحصیل چاره کار نیست و باید خوابگاه ها و امکانات آن را طوری طرح ریزی کرد که دانشجو خانه مجردی را به خوابگاه ترجیح ندهد و از این گونه خطرات نیز دور باشد و از سویی خانواده ها نیز باید به جوانان دانشجوی خود آموزش های لازم را ارائه بدهند.