کمیته فنی دفتر حفظ و احیای سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری طرح پیشنهادی ایمن سازی و حفاظت از دیوار غربی آبشار های تاریخی شوشتر را مورد تایید قرار داد.

به گزارش واحد خبر روابط عمومی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، آسیب های وارده بر دیوار غربی و ریزش آن علاوه بر تهدید کردن ساختارهای معماری و آسیاب ها، خطر جدی برای کارکنان و بازدیدکنندگان محوطه به وجود آورده است. به همین دلیل پژوهشکده با همکاری شرکت مشاوره ای خاک، سنگ، سازه و پایگاه میراث فرهنگی آبشارهای تاریخی شوشتر در سال 85 اقدام به مطالعه و ارائه طرح حفاظتی این دیواره کرده است.

بنا به این گزارش، طرح مذکور قبلا در جلسات کارشناسی از سوی کمیته راهبردی پایگاه شوشتر، پژوهشکده ابنیه و بافت و سایر متخصصان و دست اندرکاران مربوطه نیز مورد تایید قرار گرفته بود. به همین دلیل پس از تامین اعتبارات لازم عملیات اجرایی این طرح آغاز خواهد شد.

همچنین روابط عمومی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار تاریخی- فرهنگی اعلام کرد: محوطه تاریخی آبشارهای شوشتر براساس شواهد موجود به دوره ساسانیان نسبت داده می شود، شاخه گرگر از رود کارون در پشت بند گرگر جمع شده و از طریق کانال های دست کند سنگی به پائین دست بند انتقال پیدا کرده و با انرژی آب آسیاب های آبی به کار افتاده و ریزش پساب آسیاب ها از درون کانال ها و نهرهای سنگی به پائین به صورت آبشارهای زیبایی پدیدار شده اند.

براساس گزارش مذکور، بدنه غربی این محوطه در حال حاضر از دو بخش دیوراه رود گرگر و خانه ها و بناهایی که بر روی سطح بالایی این دیواره ساخته شده اند، تشکیل شده است. بخش اول که به صورت مقطعی از بدنه اصلی است به طور متوسط 19 متر ارتفاع و 160 متر طول دارد. این بخش ترکیبی از لایه های رسوبی ماسه، سنگ و مارن است.

بخش دوم نیز خانه های مسکونی بافت قدیم شهر با حداکثر دو طبقه بالاتر از سطح و غالبا یک طبقه شبستان در زیر و گاه دارای یک طبقه شوادان در لایه پائین تر هستند که ارتفاع آنها نزدیک به یک طبقه است. این شوادان ها و شبستان ها انواع گوناگون دارند و میزان پیشروی آنها در لایه های سازنده بخش اول (بدنه اصلی دیوار غربی) متفاوت است.