ایران را دوست دارم، برای این که وطن من است، خوزستان را دوست دارم، برای این که ولایت من است، و عاشق آبادان هستم، برای اینکه زادگاه من است.

در تابستان سال 1320 خورشیدی، در گرمای جنگ جهانگیر دوم، در قلب جنگلی از نخل های ستبر سبز، در یک روستای عرب نشین زاده شدم. در کودکی یک سیاح حرفه ای بودم و همراه پدر به دوردست ترین بندرهای دریای جنوب سفر کردم و هرکلاس ابتدایی را در شهری و ده کوره ای خواندم و هفت سال بعد که به زادگاه خودم برگشتم در عالم خیال یک سندباد نوجوان بودم. در مدرسه به ادبیات علاقه داشتم، اما ریاضی خواندم. در جوانی داستان کوتاه می نوشتم و فریفته شیوه های نو بودم، اما باز نمی دانم چه شد که از سینما سر درآوردم.