رجب مزروعی عضو مرکزیت حزب مشارکت خواستار «حکمرانی خوب» شد.

وی طی مقاله ای که در سایت نوروز منتشر شد، نوشت: من نمی دانم وقتی می شود به شیوه ای حکومت کرد که اگر نه رضایت همگان بلکه غالب مردم را به دست آورد و بر توسعه و رفاه کشور و مردم افزود، چرا حکومتگران اصرار دارند به شیوه هایی حکومت کنند که روز به روز بر دامنه ناراضیان و عقب ماندگی کشور بیفزایند؟

مزروعی اضافه کرد: انجام حکمرانی خوب نیازها و الزامات فراوانی دارد که از دست اینان برنمی آید و گرفتاری ما همین جاست.

این نماینده مجلس ششم همچنین نوشت: غصه امثال بنده این است که چرا بیش از یک قرن است که کشورما]باید[دچار دور باطل نهضت های انقلابی و حکومت های استبدادی باشد و دائم نیروهای خلاق و روشنفکر و فعال ما در این دور باطل خرد و خمیر شوند و کشور هم نتواند از عقب ماندگی رهایی یابد.

البته مزروعی در این اظهارات قیاس به نفس کرده و عملکرد حزب و جریان متبوع خود را به انقلاب و نظام نسبت داده است چرا که اولا اگر در سده گذشته نهضت های ملی و اسلامی به حکومت های استبدادی انجامید، علت آن، غفلت از دشمنان (آمریکا و انگلیس و دنباله های داخلی آنها) یا همدستی با آنها بود که طی دهه اخیر، نمونه های مشابه آن به وضوح از مدعیان اصلاح طلبی دیده شده است. ثانیا درباره حکمرانی خوب و توسعه و رفاه عمومی و ناراضی کردن مردم نیز عملکرد مدعیان اصلاح طلبی در مجلس و دولت اصلاحات نمونه کاملا جالبی است. همین طیف در آغاز فعالیت مجلس ششم به مردم اعلام کردند توسعه و رفاه اقتصادی ربطی به این مجلس و نیز دولت اصلاحات ندارد. شخص آقای مزروعی هم احتمالا در راستای حکمرانی خوب بود که از پشت تریبون مجلس گفت: «اگر مرگ موش را هم مجا نی توزیع کنید، مردم برایش صف می کشند»! یا «مگر نمایندگان مجلس چه قدر وقت و حوصله و تخصص دارند که علاوه بر وظیفه نمایندگی، بر قراردادهای نفتی هم نظارت کنند»! پروراندن مفسدان اقتصادی که کوتوله آنها شهرام جزایری بود و 150 میلیارد تومان از بیت المال به غارت برد، احتمالا از لوازم همان حکمرانی خوب بوده است یا فربه کردن شرکت تازه کار و بی تجربه پتروپارس (متعلق به بهزاد نبوی) با 8 میلیارد قرارداد نفتی رانتی که احتمالا در راستای جلب رضایت شهروندان بود و...